ΟΠΛΙΣΜΕΝΟΥΣ ΜΕ ΖΕΛΑΤΙΝΗ, σύριγγες, κορνέ, vintage καλούπια και πολλή υπομονή θα βρεις αυτήν τη στιγμή σε διάφορες γωνιές του Instagram, του YouΤube και του Pinterest τους στωικούς αναβιωτές του ζελέ. Φτιάχνουν «παράδοξα απολαυστικές» δημιουργίες και εμείς δεν μπορούμε να σταματήσουμε να τις χαζεύουμε.
Κάντε ένα πέρασμα από τον λογαριασμό Adventures In Jelly. Ο διαχειριστής συλλέγει φόρμες για ζελέ που είναι αντίκες και ανεβάζει μια φωτογραφία την ημέρα παρουσιάζοντας τα αποτελέσματα των πειραμάτων του να τρέμουν και να ταλαντεύονται. Ή κοιτάξτε το Nunchi με τα παστέλ χρώματα και τις ασιατικές αναφορές, τα βρώσιμα γλυπτά του Paid Technologies και τους 3D ζελατινένιους ροδώνες που ανεβαίνουν στο Bad Taste.
Τα «island cakes», το ζαχαροπλαστικό trend του φετινού καλοκαιριού, είναι εντυπωσιακές τούρτες που αναπαριστούν κάποιο τροπικό τοπίο με ωκεανούς από μπλε ζελέ και νησιά φτιαγμένα από κέικ, τριμμένα μπισκότα και ganache – η ανάγκη για φυγή από την πραγματικότητα των lockdown και η θεραπευτική στροφή στη κουζίνα σε ένα περίτεχνο, ινσταγκραμικό πακετάκι.
Η online μανία με το ζελέ ίσως εξηγείται πιο εύκολα αν τη συσχετίσουμε όχι με το σεξ αλλά με τα βίντεο με γλίτσες –τα γνωστά «slime videos» που μαζεύουν αναρίθμητα views τα τελευταία χρόνια– και τον όρο «oddly satisfying» (παράδοξα απολαυστικό σε ελεύθερη μετάφραση).
Από ρετρό μέχρι υπερ-φουτουριστικά, τα δημιουργήματα που ξανακάνουν το ζελέ τάση κινούνται στα όρια του κιτς και της τέχνης προξενώντας με την όψη και την κίνησή τους μια ειδική ικανοποίηση.
Ένα από τα χιλιάδες μέλη της ομάδας «Show me Your Aspics» (αργό χειροκρότημα για το σέξι γαστρονομικό λογοπαίγνιο) γράφει χαρακτηριστικά: «Το ακαταμάχητο τρέμουλο-συνεχής απειλή κατάρρευσης. Η συγκίνηση όταν το κουτάλι αποκόπτει καθαρά τη στιλπνή, λαμπερή σάρκα. Και έπειτα στο στόμα, αυτή η αναπήδηση, η λεπτή σφριγηλότητα που αρχικά αντιστέκεται και αμέσως μετά παραδίνεται στην πίεση των δοντιών».
Πάντως η online μανία με το ζελέ ίσως εξηγείται πιο εύκολα αν τη συσχετίσουμε όχι με το σεξ αλλά με τα βίντεο με γλίτσες –τα γνωστά «slime videos» που μαζεύουν αναρίθμητα views τα τελευταία χρόνια– και τον όρο «oddly satisfying» (παράδοξα απολαυστικό σε ελεύθερη μετάφραση).
Σύμφωνα με τη Wikipedia ο όρος εμφανίστηκε το 2010 και περιγράφει την απρόσμενα απολαυστική αίσθηση που προκαλεί η παρακολούθηση μιας ευρείας γκάμας βίντεο, με πιο χαρακτηριστικά ανάμεσά τους βίντεο στα οποία ζελατινώδη υλικά, σαπούνια κ.ά. κόβονται, λαξεύονται, διαλύονται κ.ο.κ. κατ’ επανάληψη. Κάποιοι ερευνητές αποδίδουν αυτή την αίσθηση ευχαρίστησης στο γεγονός ότι τα βίντεο εστιάζουν στις αισθήσεις ικανοποιώντας παράλληλα την επιθυμία του ανθρώπινου εγκεφάλου για συμμετρία, μοτίβα και επανάληψη αλλά και το έμφυτο ενδιαφέρον μας να εξερευνούμε τη συμπεριφορά των υλικών γύρω μας.
Το αποτέλεσμα τέτοιων βίντεο περιγράφεται και ως «εγκεφαλικό μασάζ», μια αίσθηση που φαίνεται να βοηθά πολλούς με το άγχος και την αϋπνία. Αν παρατηρήσετε τις σελίδες που είναι αφιερωμένες στα ζελέ, θα δείτε ότι πέρα από τις αισθητικά ικανοποιητικές φωτογραφίες φιλοξενούν επίσης συχνά σύντομα βίντεο που καταγράφουν τις λεπτομερείς διαδικασίες παρασκευής των γλυκών, αλλά και τα ζελέ να κουνιούνται ανεξέλεγκτα ή να κόβονται σε χοντρές, γυαλιστερές φέτες. Και κάπως έτσι ένα ελαφρύ, χαλαρωτικό γαργαλητό ίσως απλωθεί στο πίσω μέρος του κεφαλιού σας.
Αυτή βέβαια είναι απλά μια θεωρία. Για ερευνητικούς σκοπούς μπορείτε να δείτε παρακάτω μερικές από τις εντυπωσιακές δημιουργίες των σύγχρονων καλλιτεχνών του ζελέ και να προσπαθήσετε μόνοι σας να καταλάβετε τον λόγο που είναι τόσο ελκυστικές.
Facts για το ζελέ
• Το ζελέ φτιάχνεται συνήθως από ζελατίνη, ένα ημιδιαφανές, άχρωμο συστατικό που προέρχεται από ζωικό κολλαγόνο. Προερχόμενο από ένα είδος κόκκινων φυκιών από τη Νοτιοανατολική Ασία, το άγαρ άγαρ είναι η φυτική εναλλακτική της ζελατίνης.
• Η πρώτη χρήση της ζελατίνης στα τρόφιμα τεκμηριώνεται τον 15ο αιώνα στη Μεσαιωνική Βρετανία, όπου οι οπλές βοοειδών βράζονταν για παρατεταμένες χρονικές περιόδους για να παράγουν μια γέλη. Αυτή η διαδικασία ήταν επίπονη και χρονοβόρα και γινόταν κυρίως στα πλουσιότερα νοικοκυριά.
• Το φτηνό, επιδόρπιο ζελέ στιγμής σε σκόνη ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές από το ’30 μέχρι το ’50 στις ΗΠΑ και εξέφραζε το πνεύμα της εποχής του διαστήματος. Η τεχνητή του φύση ήταν μέρος της γοητείας του.
• Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου οι γυναίκες «σπρώχτηκαν» και πάλι προς την κουζίνα. Η δημιουργικότητα και οι φιλοδοξίες τους καταπιέστηκαν για άλλη μια φορά και ο κοινωνικά αποδεκτός τρόπος να τις εκφράσουν ήταν μέσω του ρόλου της οικοδέσποινας που διασκεδάζει τους καλεσμένους. Το ζελέ σε φόρμα, δημοφιλές την ίδια χρονική περίοδο, μπορεί να ιδωθεί και ως μεταφορά για τον ρόλο της γυναίκας που έπρεπε να είναι συγκρατημένη, λαμπερή, όμορφη και να αντέχει.
• Σήμερα όλο και περισσότεροι καλλιτέχνες και καλλιτέχνιδες χρησιμοποιούν το ζελέ και τη ζελατίνη στη δουλειά τους. Συνδεδεμένα με την ετεροκανονικότητα, την καταπίεση και την οικιακή ζωή, τα υλικά αυτά τοποθετούνται σε διαφορετικά πλαίσια (φεμινιστικά, queer, πορνογραφικά) και αποκτούν νέα νοήματα.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Με πληροφορίες από New York Times & Slow Ghost.
σχόλια