Πεζοπορία στην Δρακόλιμνη Τύμφης

Πεζοπορία στην Δρακόλιμνη Τύμφης Facebook Twitter
0

Η διαδρομή είναι συναρπαστική αλλά και επίπονη για κάποιον που δεν έχει προηγούμενη εμπειρία, ωστόσο αν έχεις καλή φυσική κατάσταση μπορείς να το δοκιμάσεις. Η ομορφιά του τοπίου που σου αποκαλύπτεται όταν φτάσεις, σε ανταμείβει! 

Ένα από τα πιο σημαντικά hacks αν πάει κανείς αυθημερόν και δεν έχει σκοπό να κοιμηθεί στο καταφύγιο ή να κατασκηνώσει, είναι να ξεκινήσει από πολύ νωρίς. Εμείς ξεκινήσαμε 6:30 π.μ. κι έτσι γλιτώσαμε τη ζέστη και προλάβαμε να επιστρέψουμε πριν νυχτώσει. Το μονοπάτι ξεκινά από το Μικρό Πάπιγκο με σήμανση Ο3 και αρχικά είναι μέσα σε δάσος, ενώ συνεχίζει σε ένα “γυμνό” τοπίο. Είναι καλά σημαδεμένο, με κόκκινη μπογιά πάνω στους βράχους και -αν και αρχάριοι- δεν χρειαστήκαμε οδηγό για να μας πάει μέχρι εκεί. Η διαδρομή είναι απλή και προσβάσιμη, αλλά επειδή διαρκεί πολλές ώρες είναι εξαντλητική. Για να φτάσουμε από το Μικρό Πάπιγκο στην Δρακόλιμνη χρειαστήκαμε 5 ώρες. Από την αφετηρία μέχρι το καταφύγιο της Αστράκας κάναμε 3 ώρες και κάθε περίπου μισή ώρα σταματούσαμε για λίγα λεπτά στα κιόσκια που συναντούσαμε στον δρόμο, όπου υπήρχαν και βρύσες. Μετά από μία  μεγάλη στάση για ξεκούραση στο καταφύγιο, που κράτησε τρία τέταρτα, ξεκινήσαμε και πάλι για Δρακόλιμνη. 

Μόλις φτάσεις στα 2.050 μ υψόμετρο συναντάς την Δρακόλιμνη με τους τρίτωνες, τους οποίους οι ντόπιοι ονομάζουν “δρακάκια” και από αυτό πήρε το όνομά της η λίμνη. 

Στα πρώτα λεπτά είδαμε μία ταμπέλα, η οποία γράφει 1 ώρα και 15 λεπτά, ο χρόνος που χρειάζεται για τον τελικό προορισμό. Αυτά τα τελευταία λίγα χιλιόμετρα που απομένουν είναι τα πιο εξοντωτικά. Η διαδρομή αποτελείται από μία κατηφόρα και μία τελευταία ανηφόρα. Στην ανηφόρα μπορεί να νιώσεις ότι πεθαίνεις, αλλά πάρε μερικές ανάσες και συνέχισε... Είναι worth! Μόλις φτάσεις στα 2.050 μ υψόμετρο συναντάς την Δρακόλιμνη με τους τρίτωνες, τους οποίους οι ντόπιοι ονομάζουν “δρακάκια” και από αυτό πήρε το όνομά της η λίμνη. 

Η κατάβαση είναι πιο γρήγορη, ωστόσο θέλει προσοχή, καθώς είναι πιο επίπονη για τα πόδια. Καθ’ όλη την διάρκεια θα βοηθήσει σίγουρα αν έχεις ορειβατικά παπούτσια, όπως επίσης καλό είναι να έχεις καπέλο και αντηλιακό αν αποφασίσεις να πας καλοκαιρινή περίοδο. Μην ξεχάσεις να πάρεις σνακς για την διαδρομή, όπως μπανάνες, μπισκότα και ξηρούς καρπούς. 

Πεζοπορία στην Δρακόλιμνη Τύμφης Facebook Twitter
Το μονοπάτι ξεκινά από το Μικρό Πάπιγκο με σήμανση Ο3. Φωτ.: Maya Brkovic
Πεζοπορία στην Δρακόλιμνη Τύμφης Facebook Twitter
Είναι καλά σημαδεμένο, με κόκκινη μπογιά πάνω στους βράχους και -αν και αρχάριοι- δεν χρειαστήκαμε οδηγό για να μας πάει μέχρι εκεί. Φωτ.: Maya Brkovic
Πεζοπορία στην Δρακόλιμνη Τύμφης Facebook Twitter
Φωτ.: Maya Brkovic
Πεζοπορία στην Δρακόλιμνη Τύμφης Facebook Twitter
Φωτ.: Maya Brkovic
Πεζοπορία στην Δρακόλιμνη Τύμφης Facebook Twitter
Φωτ.: Maya Brkovic
Πεζοπορία στην Δρακόλιμνη Τύμφης Facebook Twitter
Φωτ.: Maya Brkovic
Πεζοπορία στην Δρακόλιμνη Τύμφης Facebook Twitter
Φωτ.: Maya Brkovic
Πεζοπορία στην Δρακόλιμνη Τύμφης Facebook Twitter
Φωτ.: Maya Brkovic
Πεζοπορία στην Δρακόλιμνη Τύμφης Facebook Twitter
Φωτ.: Maya Brkovic
Πεζοπορία στην Δρακόλιμνη Τύμφης Facebook Twitter
Φωτ.: Maya Brkovic
Πεζοπορία στην Δρακόλιμνη Τύμφης Facebook Twitter
Φωτ.: Maya Brkovic
Πεζοπορία στην Δρακόλιμνη Τύμφης Facebook Twitter
Φωτ.: Maya Brkovic
Πεζοπορία στην Δρακόλιμνη Τύμφης Facebook Twitter
Φωτ.: Maya Brkovic
Πεζοπορία στην Δρακόλιμνη Τύμφης Facebook Twitter
Φωτ.: Maya Brkovic
Πεζοπορία στην Δρακόλιμνη Τύμφης Facebook Twitter
Φωτ.: Maya Brkovic
Ταξίδια
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ένα μακρύ ταξίδι με τα πόδια στα δάση και τα βουνά της βόρειας Πίνδου

Ταξίδια / Ένα μακρύ ταξίδι με τα πόδια στα δάση και τα βουνά της βόρειας Πίνδου

Με ή χωρίς υποστήριξη, η απίθανη πεζοπορική διάσχιση 100 χιλιομέτρων στον άξονα της Βόρειας Πίνδου είναι πλέον εφικτή και μπορεί ο οποιοσδήποτε να την επιχειρήσει απολαμβάνοντας την ανέγγιχτη φύση και τα παραδοσιακά χωριά αυτής της ξεχασμένης περιοχής της χώρας μας.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
Τα μακρινά ταξίδια ενός Έλληνα που ψάχνει ό,τι αυθεντικό απέμεινε στον κόσμο

Ταξίδια / Τα μακρινά ταξίδια ενός Έλληνα που ψάχνει ό,τι αυθεντικό απέμεινε στον κόσμο

Πώς είναι να τρως κλήση στη Γαλλική Γουιάνα και να σε κυνηγάει ελέφαντας στη Ζιμπάμπουε; Ο Αλέξανδρος Τσούτης γύρισε από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα για να μας τα διηγηθεί.
ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΑΓΙΟΓΛΟΥ
Ταξίδι στα φθινοπωρινά τοπία της Ελλάδας

Ταξίδια / 7 εκδρομές για να απολαύσετε τα φθινοπωρινά τοπία της Ελλάδας

Από τις οροσειρές της Πίνδου μέχρι τις Καρυές της Λακωνίας και από το Πήλιο μέχρι το δάσος της Φολόης, τα γήινα χρώματα του φθινοπώρου ξεπροβάλλουν και τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει αυτή την οπτική πανδαισία που σχηματίζουν οι χρωματισμοί των φυλλωμάτων των δέντρων στα δάση της χώρας μας. Για όσους αγαπούν να κάνουν πεζοπορία μέσα στο κομφετί των κίτρινων φύλλων, τώρα είναι η πιο κατάλληλη περίοδος για να πάρουν τα βουνά.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οικοτοπία: Η νέα πρωτοβουλία αναβίωσης του Καλοχωρίου στην Ήπειρο δείχνει τον δρόμο για την αναζωογόνηση και άλλων ορεινών χωριών σε όλη την Ελλάδα

Γειτονιές της Ελλάδας / «Θα βάλουμε τα δυνατά μας να αναζωογονήσουμε το Καλοχώρι»

Με ένα συνεργατικό καφενείο και με οργανικά μποστάνια, αναβαθμίζοντας μονοπάτια και ανακαινίζοντας πέτρινες κατοικίες, μια μικρή ομάδα φιλοδοξεί να ξαναζωντανέψει το καταπράσινο χωριό της Ηπείρου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Αν σταθείς ήσυχος στο δάσος, θ' ακούσεις τους ψιθύρους των δέντρων»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Αν σταθείς ήσυχος στο δάσος, θ' ακούσεις τους ψιθύρους των δέντρων»

Έπειτα από μια ανάβαση στο φαράγγι του Ανθοχωρίου, ο Χρήστος Αθανασιάδης ανακάλυψε το ησυχαστήριό του, ένα πετρόχτιστο κονάκι χωρίς ρεύμα, και άφησε πίσω του την Αθήνα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Εφόσον ντρέπεσαι να μας πεις από ποιο χωριό είσαι, φρόντισε να μάθουμε το χωριό σου μέσα από την τέχνη σου, για να έρθουμε κιόλας»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Εφόσον ντρέπεσαι να μας πεις από ποιο χωριό είσαι, φρόντισε να το μάθουμε μέσα από την τέχνη σου»

Δύο 26χρονοι επέστρεψαν στον τόπο καταγωγής τους, το Φανάρι Καρδίτσας, και του έδωσαν νέα ζωή μέσα από το καλλιτεχνικό φεστιβάλ Nowstalgism.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο Νικόλας και η Ευσεβία ευχήθηκαν πριν από 11 χρόνια να αφήσουν την Αθήνα για τη Δημητσάνα και η μοίρα τούς έκανε το χατίρι

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στη Δημητσάνα βρήκαμε μια οικογένεια που πραγματικά νοιάζεται»

Η επαγγελματική υποβάθμιση του Νικόλα έγινε η αρχή για μια νέα, καλύτερη ζωή με την Ευσεβία. Αφήνοντας πίσω τα ακατόρθωτα deadlines, τώρα ανοίγουν το παράθυρό τους κάθε πρωί και βλέπουν ένα ελατόδασος.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Αργυρό Πηγάδι

Γειτονιές της Ελλάδας / «Καθημερινά χαιρετώ τον ήλιο που ξεπροβάλλει μέσα από τις κορυφές των βουνών»

Ο Βασίλης Κωνσταντινίδης επέστρεψε στο Αργυρό Πηγάδι Αιτωλοακαρνανίας έπειτα από είκοσι επτά χρόνια στην Αθήνα και πλέον ηγείται του καφενείου και του ξενώνα του χωριού.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Τι πιο ωραίο από τα ξενοδοχεία;

Αύριο φεύγω / Τι πιο ωραίο από τα ξενοδοχεία;

Ακούω τον χτύπο στην πόρτα. Μυρίζω το oud και το σανταλόξυλο πριν καν ανοίξω. Δεν είναι ένα νέο κορίτσι, ούτε μια κουρασμένη γυναίκα. Είναι ο Ahmed. Μοσχοβολιστός, χαμογελαστός με μια βαλίτσα λες και ήρθε να περάσουμε μαζί το διήμερο.
ΚΛΕΛΙΑ ΛΟΝΤΟΥ
Στις Ροβιές κάθε μέρα τελειώνει με ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα

Γειτονιές της Ελλάδας / Στις Ροβιές κάθε μέρα τελειώνει με ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα

Ο Άκης Φράγκος κατάφερε να κάνει το πάθος του επάγγελμα και να ζει από τις καταδύσεις, έχοντας γεννηθεί, μεγαλώσει και συνεχίζοντας να μένει στο ίδιο χωριό της Βόρειας Εύβοιας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Η Ρούλα Αντωνίου άφησε τις πόλεις για την Καλλονή, ένα μικρό χωριό στα Τζουμέρκα, εκεί που η ψυχή ανασαίνει ελεύθερα.

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στα Τζουμέρκα η ψυχή ανασαίνει ελεύθερα»

Μέλος μιας κοινωνικής συνεταιριστικής επιχείρησης που δραστηριοποιείται στη φιλοξενία, την εστίαση, τη μελισσοκομία και την αγροτική παραγωγή, η Ρούλα Αντωνίου υποστηρίζει πως η ζωή στο χωριό μπορεί να είναι εξίσου γεμάτη, όπως και στην πόλη, αλλά με περισσότερο νόημα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Στο Μπουράνο μασουλώντας μπουσολάι

Nothing Days / Δαντέλες, μπισκότα, ανεξέλεγκτος τουρισμός: Μια βόλτα στο πολύχρωμο Μπουράνο

Το νησί της Βενετίας, που κάποτε ήταν ένα ψαροχώρι και κέντρο της τοπικής δαντελοποιίας, βρίσκεται στο έλεος του υπερτουρισμού, κινδυνεύοντας να χάσει τον χαρακτήρα και τους κατοίκους του.  
M. HULOT