Πεζοπορία στην Δρακόλιμνη Τύμφης

Πεζοπορία στην Δρακόλιμνη Τύμφης Facebook Twitter
0

Η διαδρομή είναι συναρπαστική αλλά και επίπονη για κάποιον που δεν έχει προηγούμενη εμπειρία, ωστόσο αν έχεις καλή φυσική κατάσταση μπορείς να το δοκιμάσεις. Η ομορφιά του τοπίου που σου αποκαλύπτεται όταν φτάσεις, σε ανταμείβει! 

Ένα από τα πιο σημαντικά hacks αν πάει κανείς αυθημερόν και δεν έχει σκοπό να κοιμηθεί στο καταφύγιο ή να κατασκηνώσει, είναι να ξεκινήσει από πολύ νωρίς. Εμείς ξεκινήσαμε 6:30 π.μ. κι έτσι γλιτώσαμε τη ζέστη και προλάβαμε να επιστρέψουμε πριν νυχτώσει. Το μονοπάτι ξεκινά από το Μικρό Πάπιγκο με σήμανση Ο3 και αρχικά είναι μέσα σε δάσος, ενώ συνεχίζει σε ένα “γυμνό” τοπίο. Είναι καλά σημαδεμένο, με κόκκινη μπογιά πάνω στους βράχους και -αν και αρχάριοι- δεν χρειαστήκαμε οδηγό για να μας πάει μέχρι εκεί. Η διαδρομή είναι απλή και προσβάσιμη, αλλά επειδή διαρκεί πολλές ώρες είναι εξαντλητική. Για να φτάσουμε από το Μικρό Πάπιγκο στην Δρακόλιμνη χρειαστήκαμε 5 ώρες. Από την αφετηρία μέχρι το καταφύγιο της Αστράκας κάναμε 3 ώρες και κάθε περίπου μισή ώρα σταματούσαμε για λίγα λεπτά στα κιόσκια που συναντούσαμε στον δρόμο, όπου υπήρχαν και βρύσες. Μετά από μία  μεγάλη στάση για ξεκούραση στο καταφύγιο, που κράτησε τρία τέταρτα, ξεκινήσαμε και πάλι για Δρακόλιμνη. 

Μόλις φτάσεις στα 2.050 μ υψόμετρο συναντάς την Δρακόλιμνη με τους τρίτωνες, τους οποίους οι ντόπιοι ονομάζουν “δρακάκια” και από αυτό πήρε το όνομά της η λίμνη. 

Στα πρώτα λεπτά είδαμε μία ταμπέλα, η οποία γράφει 1 ώρα και 15 λεπτά, ο χρόνος που χρειάζεται για τον τελικό προορισμό. Αυτά τα τελευταία λίγα χιλιόμετρα που απομένουν είναι τα πιο εξοντωτικά. Η διαδρομή αποτελείται από μία κατηφόρα και μία τελευταία ανηφόρα. Στην ανηφόρα μπορεί να νιώσεις ότι πεθαίνεις, αλλά πάρε μερικές ανάσες και συνέχισε... Είναι worth! Μόλις φτάσεις στα 2.050 μ υψόμετρο συναντάς την Δρακόλιμνη με τους τρίτωνες, τους οποίους οι ντόπιοι ονομάζουν “δρακάκια” και από αυτό πήρε το όνομά της η λίμνη. 

Η κατάβαση είναι πιο γρήγορη, ωστόσο θέλει προσοχή, καθώς είναι πιο επίπονη για τα πόδια. Καθ’ όλη την διάρκεια θα βοηθήσει σίγουρα αν έχεις ορειβατικά παπούτσια, όπως επίσης καλό είναι να έχεις καπέλο και αντηλιακό αν αποφασίσεις να πας καλοκαιρινή περίοδο. Μην ξεχάσεις να πάρεις σνακς για την διαδρομή, όπως μπανάνες, μπισκότα και ξηρούς καρπούς. 

Πεζοπορία στην Δρακόλιμνη Τύμφης Facebook Twitter
Το μονοπάτι ξεκινά από το Μικρό Πάπιγκο με σήμανση Ο3. Φωτ.: Maya Brkovic
Πεζοπορία στην Δρακόλιμνη Τύμφης Facebook Twitter
Είναι καλά σημαδεμένο, με κόκκινη μπογιά πάνω στους βράχους και -αν και αρχάριοι- δεν χρειαστήκαμε οδηγό για να μας πάει μέχρι εκεί. Φωτ.: Maya Brkovic
Πεζοπορία στην Δρακόλιμνη Τύμφης Facebook Twitter
Φωτ.: Maya Brkovic
Πεζοπορία στην Δρακόλιμνη Τύμφης Facebook Twitter
Φωτ.: Maya Brkovic
Πεζοπορία στην Δρακόλιμνη Τύμφης Facebook Twitter
Φωτ.: Maya Brkovic
Πεζοπορία στην Δρακόλιμνη Τύμφης Facebook Twitter
Φωτ.: Maya Brkovic
Πεζοπορία στην Δρακόλιμνη Τύμφης Facebook Twitter
Φωτ.: Maya Brkovic
Πεζοπορία στην Δρακόλιμνη Τύμφης Facebook Twitter
Φωτ.: Maya Brkovic
Πεζοπορία στην Δρακόλιμνη Τύμφης Facebook Twitter
Φωτ.: Maya Brkovic
Πεζοπορία στην Δρακόλιμνη Τύμφης Facebook Twitter
Φωτ.: Maya Brkovic
Πεζοπορία στην Δρακόλιμνη Τύμφης Facebook Twitter
Φωτ.: Maya Brkovic
Πεζοπορία στην Δρακόλιμνη Τύμφης Facebook Twitter
Φωτ.: Maya Brkovic
Πεζοπορία στην Δρακόλιμνη Τύμφης Facebook Twitter
Φωτ.: Maya Brkovic
Πεζοπορία στην Δρακόλιμνη Τύμφης Facebook Twitter
Φωτ.: Maya Brkovic
Πεζοπορία στην Δρακόλιμνη Τύμφης Facebook Twitter
Φωτ.: Maya Brkovic
Ταξίδια
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ένα μακρύ ταξίδι με τα πόδια στα δάση και τα βουνά της βόρειας Πίνδου

Ταξίδια / Ένα μακρύ ταξίδι με τα πόδια στα δάση και τα βουνά της βόρειας Πίνδου

Με ή χωρίς υποστήριξη, η απίθανη πεζοπορική διάσχιση 100 χιλιομέτρων στον άξονα της Βόρειας Πίνδου είναι πλέον εφικτή και μπορεί ο οποιοσδήποτε να την επιχειρήσει απολαμβάνοντας την ανέγγιχτη φύση και τα παραδοσιακά χωριά αυτής της ξεχασμένης περιοχής της χώρας μας.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
Τα μακρινά ταξίδια ενός Έλληνα που ψάχνει ό,τι αυθεντικό απέμεινε στον κόσμο

Ταξίδια / Τα μακρινά ταξίδια ενός Έλληνα που ψάχνει ό,τι αυθεντικό απέμεινε στον κόσμο

Πώς είναι να τρως κλήση στη Γαλλική Γουιάνα και να σε κυνηγάει ελέφαντας στη Ζιμπάμπουε; Ο Αλέξανδρος Τσούτης γύρισε από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα για να μας τα διηγηθεί.
ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΑΓΙΟΓΛΟΥ
Ταξίδι στα φθινοπωρινά τοπία της Ελλάδας

Ταξίδια / 7 εκδρομές για να απολαύσετε τα φθινοπωρινά τοπία της Ελλάδας

Από τις οροσειρές της Πίνδου μέχρι τις Καρυές της Λακωνίας και από το Πήλιο μέχρι το δάσος της Φολόης, τα γήινα χρώματα του φθινοπώρου ξεπροβάλλουν και τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει αυτή την οπτική πανδαισία που σχηματίζουν οι χρωματισμοί των φυλλωμάτων των δέντρων στα δάση της χώρας μας. Για όσους αγαπούν να κάνουν πεζοπορία μέσα στο κομφετί των κίτρινων φύλλων, τώρα είναι η πιο κατάλληλη περίοδος για να πάρουν τα βουνά.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γιώργος Καπουτζίδης: «Στη Νέα Ζηλανδία είδα πραγματικά ευτυχισμένους ανθρώπους»  «Στη Νέα Ζηλανδία είσαι πάρα μα πάρα πολύ μακριά από οτιδήποτε» Ο Γιώργος Καπουτζίδης θα μπορούσε να ζήσει για πάντα στη Νέα Ζηλανδία

Γιώργος Καπουτζίδης / «Στη Νέα Ζηλανδία δεν εκνευρίζονται, δεν κορνάρουν»

O γνωστός σεναριογράφος και ηθοποιός ταξίδεψε ως την άλλη άκρη του κόσμου για να γνωρίσει από κοντά μια χώρα που, πέρα από την επιβλητική της φύση, φαίνεται να έχει επιλέξει έναν διαφορετικό τρόπο ζωής. Και με το που προσγειώθηκε, τον υποδέχτηκε… μία Καρυάτιδα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Στο Μέσο Γερακάρι Ζακύνθου, η Αθήνα δεν είναι καν στον ορίζοντα»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στο Μέσο Γερακάρι Ζακύνθου, η Αθήνα δεν είναι καν στον ορίζοντα»

Για 15 χρόνια, ο Ανδρέας Γεωργίου πηγαινοερχόταν στη δουλειά του, από ένα χωριό της Κορινθίας ως το κέντρο της Αθήνας. Η απόφαση να μετακομίσει σε ένα χωριό της Ζακύνθου δεν ήταν εύκολη. Μια φράση της κόρης του όμως τον έπεισε κι έτσι τώρα πια ζει σε ένα μέρος με ατελείωτους ελαιώνες και μεγάλη αγάπη για την ποίηση και το παραδοσιακό τραγούδι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Μονοπάτια Αγίου Όρους: Ανάμεσα στη φύση και την πνευματικότητα

Ταξίδια / Μονοπάτια Αγίου Όρους: Ανάμεσα στη φύση και την πνευματικότητα

Οι διαδρομές ανάμεσα σε επιβλητικά μοναστήρια και σκήτες, όπως και η φροντίδα για την προστασία τους, ενώνουν ανθρώπους απ’ όλο τον κόσμο: έναν Αυστραλό δικαστή, έναν Βέλγο τραπεζικό, έναν ψυχίατρο από το Ομάν, έναν Άγγλο εκδότη και έναν Έλληνα μηχανικό αεροσκαφών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Στο χωριό καταλάβαμε για πρώτη φορά πως ο φορτιστής του κινητού κάνει θόρυβο»

Οι επαρχίες μας / «Στο χωριό καταλάβαμε για πρώτη φορά πως ο φορτιστής του κινητού κάνει θόρυβο»

Η Δέσποινα Τζιουβάρα άφησε την Αθήνα για τον Βουτσαρά, ένα από τα Κουρεντοχώρια, και ευελπιστεί να βοηθήσει την περιοχή να περάσει σε μια νέα εποχή μετά την απότομη ερήμωση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Δεμάτι κάλεσμα

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η καθημερινότητα δεν είναι σχεδόν ποτέ ίδια στο βουνό»

Ο Βασίλης Νάκκας, ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ΚοινΣΕπ «Τα Ψηλά Βουνά», απευθύνει πρόσκληση σε όσους θέλουν να ζήσουν και να εργαστούν στο Δεμάτι Ζαγορίου, συμβάλλοντας έτσι στην ανάπτυξη των ορεινών κοινοτήτων.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τρεις φίλοι από την Αθήνα δημιούργησαν μια μικρή, αυτάρκη κοινότητα στην Αιτωλοακαρνανία, έναν ζωντανό πυρήνα ανθρώπων που ζουν και εργάζονται με τη φύση αναζωογονώντας την τοπική κοινωνία

Γειτονιές της Ελλάδας / «Είναι ωραίο να μη γυρίζουν όλα γύρω από τα λεφτά»

Τρεις Αθηναίοι δημιούργησαν το Yamochori, μια μικρή, αυτάρκη κοινότητα στην Αιτωλοακαρνανία – έναν ζωντανό πυρήνα ανθρώπων που ζουν και εργάζονται με τη φύση, οργανώνοντας δράσεις και αναζωογονώντας την τοπική κοινωνία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στη Λάρισα

Ταξίδια / 48 ώρες στη Λάρισα

Από τα αρχαία θέατρα που κρύβονται στο κέντρο της, μέχρι το καλλιτεχνικό χωριό της που ζωντανεύει κάτω από τον ήλιο, η πόλη αυτή δεν είναι απλώς μια ενδιάμεση στάση προς τη Θεσσαλονίκη, αλλά προσφέρει πολλά μαζί με το τσίπουρο Τυρνάβου και τον χαλβά Φαρσάλων.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
«Οι άνθρωποι του χωριού είναι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι. Επέλεξα να ζήσω ανάμεσά τους και όχι σε παλάτια. Κοντά τους όμως νιώθω βασιλιάς».

Γειτονιές της Ελλάδας / «Ζώντας κοντά στους ανθρώπους του χωριού νιώθω βασιλιάς»

Ο Νίκος Πατερέκας μετακόμισε ξαφνικά στη Νέα Αβόρανη, έγινε αγρότης και, αν και κάποια αγαπημένα του πρόσωπα μπορεί να μην τον στήριξαν σε αυτή την απόφαση, πορεύεται με οδηγό την υπόσχεση που έδωσε όταν έχασε τους παππούδες του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στον Βόλο

Ταξίδια / 48 ώρες στον Βόλο

Από ένα έργο του Πικιώνη και ένα ιστορικό κινηματοθέατρο μέχρι τα παραδοσιακά τσιπουράδικα και τα βιομηχανικά μνημεία, ο Βόλος αποκαλύπτει την πολυπολιτισμική του κληρονομιά. Εδώ, το παλιό συναντά το νέο, με την παραλία και τα Παλαιά να είναι μόνο η αρχή για μια συναρπαστική εξερεύνηση.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
«Η ψυχική ισορροπία που κερδίζεις φεύγοντας από την Αθήνα σου ανοίγει ορίζοντες»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η ψυχική ισορροπία που κερδίζεις φεύγοντας από την Αθήνα σου ανοίγει ορίζοντες»

Η Χαρά Δελή άφησε τη δουλειά της ως πολιτικός μηχανικός στην Αθήνα για να ζήσει από τη σαπωνοποιία στην Τρίπολη. Αν και η μετάβαση δεν ήταν εύκολη, τώρα δεν φαντάζεται τη ζωή της χωρίς τον χρόνο που απέκτησε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Το καφέ του Wes Anderson, τo δεινοσαυράκι του Duomo κι άλλες 8 στάσεις σ’ ένα τριήμερο στο Μιλάνο

Ηχητικά Άρθρα / Το καφέ του Wes Anderson, τo δεινοσαυράκι του Duomo κι άλλες 8 στάσεις σ’ ένα τριήμερο στο Μιλάνο

Το Μιλάνο μπορεί να έχει μια απωθητική μουσολινική αισθητική στα κτίρια και τον χειρότερο κόσμο που μπορείς να συναντήσεις σε κέντρο πόλης, αλλά δεν είναι ούτε άσχημο, ούτε αδιάφορο.
M. HULOT
«Βγαίνεις ένα χειμωνιάτικο πρωινό από το σπίτι σου, ο ήλιος ανατέλλει και οι χιονισμένες βουνοκορφές βάφονται ροζ. Τι άλλο να ζητήσει κανείς από τη ζωή»;

Ταξίδια / «Στη Μαντίνεια οι μέρες γεμίζουν με πράγματα που έχουν πραγματική αξία και νόημα»

Όταν ένιωσε ότι ο χρόνος στην Αθήνα φεύγει χωρίς να τον αντιλαμβάνεται, η Μαριλένα Παναγοπούλου επέστρεψε στο χωριό της, αφοσιώθηκε στο κρασί και απολαμβάνει πια τη ζωή σε έναν τόπο όπου ο ήλιος ανατέλλει και οι χιονισμένες βουνοκορφές βάφονται ροζ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ