Η Δαμασκός ξαναρχίζει να ζει. Ένας Έλληνας φωτογράφος ήταν εκεί.

Δαμασκός, Χαλέπι, Παλμύρα: Το μυστηριακό ταξίδι του Χρήστου Παρίδη στη χώρα της Μέσης Ανατολής το 2005, πριν αυτή καταστραφεί ολοσχερώς.

Η Κλέλια Λόντου οδηγεί με Τζόνι Κας στην απέραντη γη του αμερικανικού Νότου ανάμεσα σε βουνά δίχως κορυφές, κόκκινα φαράγγια, μοτέλ, υπαίθριους ναούς και καουμπόι που παίζουν μπιλιάρδο.

Το Μιλάνο μπορεί να έχει μια απωθητική μουσολινική αισθητική στα κτίρια και τον χειρότερο κόσμο που μπορείς να συναντήσεις σε κέντρο πόλης, αλλά δεν είναι ούτε άσχημο, ούτε αδιάφορο.

Όταν ένιωσε ότι ο χρόνος στην Αθήνα φεύγει χωρίς να τον αντιλαμβάνεται, η Μαριλένα Παναγοπούλου επέστρεψε στο χωριό της, αφοσιώθηκε στο κρασί και απολαμβάνει πια τη ζωή σε έναν τόπο όπου ο ήλιος ανατέλλει και οι χιονισμένες βουνοκορφές βάφονται ροζ.

Το «Dream of the Desert» είναι το πρώτο υψηλών προδιαγραφών τρένο της Σαουδικής Αραβίας και εγκαινιάζει μια νέα εποχή στην ταξιδιωτική πολυτέλεια.

Από τις πεζογέφυρες και τα αρχοντικά του ποταμού Σακουλέβα μέχρι τα στενά σοκάκια του Νυμφαίου, τις πιπεριές και τα καφενεία, η Φλώρινα, όπως την είδε ο Αγγελόπουλος, παραμένει ζωντανή και μυστηριώδης.

Στο χωριό των 35 κατοίκων, δύο νέοι άνθρωποι προσπαθούν να κρατήσουν τη συλλογική μνήμη του τόπου τους ζωντανή.

Πριν από πέντε χρόνια και μέσα σε μόλις τρεις μέρες, η Βασιλική Κοϊμτζίδου επέλεξε να ζήσει στο ορεινό Πετρίλο που μετρά δέκα μόνιμους κατοίκους και προσπαθεί να δημιουργήσει τις συνθήκες ώστε να τολμήσουν να κατοικήσουν και άλλοι νέοι στο χωριό.

Αφήνοντας πίσω της τη ζωή στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις, η Ελένη Τσομπανίδου επέστρεψε στα Δίκαια Έβρου και ζωντανεύει ανενεργούς χώρους μέσα από την τέχνη και τη συνεργασία με την τοπική κοινότητα.

Είτε για off season weekend break είτε ως καλοκαιρινός προορισμός και ορμητήριο για έναν ολόκληρο νομό-στολίδι της Κρήτης, το Ρέθυμνο σε καλεί να πας, με τη σιγουριά ότι θα ξαναπάς.

Με ένα συνεργατικό καφενείο και με οργανικά μποστάνια, αναβαθμίζοντας μονοπάτια και ανακαινίζοντας πέτρινες κατοικίες, μια μικρή ομάδα φιλοδοξεί να ξαναζωντανέψει το καταπράσινο χωριό της Ηπείρου.

Έπειτα από μια ανάβαση στο φαράγγι του Ανθοχωρίου, ο Χρήστος Αθανασιάδης ανακάλυψε το ησυχαστήριό του, ένα πετρόχτιστο κονάκι χωρίς ρεύμα, και άφησε πίσω του την Αθήνα.

Δύο 26χρονοι επέστρεψαν στον τόπο καταγωγής τους, το Φανάρι Καρδίτσας, και του έδωσαν νέα ζωή μέσα από το καλλιτεχνικό φεστιβάλ Nowstalgism.

Η Τζούλη Αγοράκη επισκέπτεται τη Ρώμη, δοκιμάζει καρμπονάρες σε διαφορετικές περιοχές της πόλης για μεσημεριανό και βραδινό, και έχει να προτείνει μία επιλογή για όλα τα γούστα.

Η επαγγελματική υποβάθμιση του Νικόλα έγινε η αρχή για μια νέα, καλύτερη ζωή με την Ευσεβία. Αφήνοντας πίσω τα ακατόρθωτα deadlines, τώρα ανοίγουν το παράθυρό τους κάθε πρωί και βλέπουν ένα ελατόδασος.

«Γιατί μιλάτε πίσω από πλέγματα; Φαίνεστε σαν να είστε φυλακισμένοι». «Μα δεν είμαστε φυλακισμένοι, μπορούμε να βγούμε όποτε θέλουμε».

Ο Βασίλης Κωνσταντινίδης επέστρεψε στο Αργυρό Πηγάδι Αιτωλοακαρνανίας έπειτα από είκοσι επτά χρόνια στην Αθήνα και πλέον ηγείται του καφενείου και του ξενώνα του χωριού.

Γιατί η Μάλτα, ενώ είναι το μπιζουδάκι της Μεσογείου, δεν με τραβούσε να την επισκεφτώ;

Η Μαριάννα Μαγουλά άφησε πίσω της μια πολυεθνική και τον Πειραιά για μια νέα ζωή στα Τρίκαλα, όπου, με τα σουβενίρ της, βοήθησε πολλούς να μη ντρέπονται για την ντοπιολαλιά τους.

Ο Άκης Φράγκος κατάφερε να κάνει το πάθος του επάγγελμα και να ζει από τις καταδύσεις, έχοντας γεννηθεί, μεγαλώσει και συνεχίζοντας να μένει στο ίδιο χωριό της Βόρειας Εύβοιας.

Μέλος μιας κοινωνικής συνεταιριστικής επιχείρησης που δραστηριοποιείται στη φιλοξενία, την εστίαση, τη μελισσοκομία και την αγροτική παραγωγή, η Ρούλα Αντωνίου υποστηρίζει πως η ζωή στο χωριό μπορεί να είναι εξίσου γεμάτη, όπως και στην πόλη, αλλά με περισσότερο νόημα.