Τον Τάκη Ζωντήρο τον γνώρισα ως τραγουδιστή των Ruined Families, μιας hardcore punk μπάντας που έκανε αίσθηση στη μουσική σκηνή της Αθήνας από το 2010 μέχρι το 2018. Κυκλοφόρησαν τρεις δυνατούς δίσκους, έκαναν συναρπαστικές εμφανίσεις, περιοδείες σε όλη την Ευρώπη και στη συνέχεια τα μέλη της ακολούθησαν χωριστούς δρόμους.
Ο Τάκης μετακόμισε στο Λονδίνο, όπου ζει τα τελευταία εφτάμισι χρόνια. «Σε επαγγελματικό επίπεδο είμαι φωτογράφος και αυτήν τη στιγμή εργάζομαι ως social media manager στο Somerset House, ένα arts centre στο κέντρο του Λονδίνου» λέει. «Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Σπούδασα Φωτογραφία και Οπτικοακουστικές Τέχνες στο ΤΕΙ Αθήνας και μετά έκανα ένα Master στα Digital Media, στο Goldsmiths College στο Λονδίνο. Όταν τελείωσα το μεταπτυχιακό, άρχισα να εργάζομαι σε χώρους τέχνης, όπως η Whitechapel Gallery, η Hayward Gallery και το Southbank Centre. Με ενδιέφερε πάντα η τέχνη και η μουσική».
Ο Τάκης είναι υπεύθυνος για μία από τις σελίδες του Instagram που ξεχώρισαν από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκαν, την Greek Visions. Η περιγραφή της σελίδας, η οποία περιέχει φωτογραφικό υλικό από αυτό που ορίζει τη σύγχρονη πολιτιστική ταυτότητα της Ελλάδας, συνοψίζεται στη φράση που υπάρχει στο bio της: «Ένα ασυνάρτητο αρχείο για τη σύγχρονη ελληνική κουλτούρα».
«Αυτή η φράση εξηγεί ότι η σελίδα δεν έχει μια συγκεκριμένη θεματική, αλλά αναδεικνύει μια σειρά από διαφορετικά πράγματα σχετικά με την ελληνική κουλτούρα, που με ενδιαφέρουν και δεν έχουν απαραίτητα κάποια σύνδεση μεταξύ τους», εξηγεί. «Η σελίδα ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2019. Είχα αρχίσει να δουλεύω ένα φωτογραφικό αρχείο που σκεφτόμουν να εκδώσω ως fanzine, όμως μέσα από διάφορες συζητήσεις με φίλους προέκυψε η ιδέα μιας σελίδας στο Instagram, που μου φάνηκε πιο ταιριαστή για το συγκεκριμένο project.
Στην εποχή των social media, η σημασία του κιτς μεταβάλλεται συνεχώς. Κάτι που μπορεί να θεωρούνταν κιτς πριν από 20 ή 30 χρόνια μπορεί να εμφανίζεται και πάλι ως τάση στη μόδα, το design ή τη μουσική.
H σύγχρονη ελληνική κουλτούρα για εμένα περιλαμβάνει πράγματα με τα οποία μεγάλωσα από τα 1990s μέχρι και σήμερα, αλλά και εικόνες και ιστορίες που ανακαλύπτω καθημερινά μέσα από την έρευνά μου. Πιο συγκεκριμένα, η σελίδα καλύπτει μια σειρά από θέματα όπως τέχνη, αρχιτεκτονική, σινεμά, διάφορες υποκουλτούρες, όπως το punk, το hip hop, το graffiti, την κουλτούρα του διαδικτύου, αλλά και πολλά άλλα.
Στην επιμέλεια που κάνω προσπαθώ να αναδείξω καλλιτέχνες και μουσικούς που θαυμάζω, δημιουργικές ομάδες, αλλά και μοναχικές περιπτώσεις καλλιτεχνών που μπορεί να μην έγιναν ποτέ ευρέως γνωστοί. Συμπεριλαμβάνω επίσης και στιγμές από την ποπ κουλτούρα και εικόνες από mainstream πρόσωπα, που μπορεί να είναι διαφορετικές από το πώς τα έχουμε συνηθίσει.
Μου φαίνεται ενδιαφέρον να υπάρχουν αυτές οι αντιθέσεις, χωρίς όμως να προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα ενιαίο αφήγημα για το τι είναι σύγχρονη ελληνική κουλτούρα. Από εκεί και πέρα, το ψάξιμο για καινούριο υλικό με οδηγεί στο να βλέπω και να ακούω συνεχώς νέα και ενδιαφέροντα πράγματα, τα οποία δεν γνώριζα ότι υπάρχουν».
Στις πολύ ενδιαφέρουσες φωτογραφίες μιας Ελλάδας που δεν υπάρχει πια και ανεβάζει στο Greek Visions ξεχωρίζουν τα δυο κορίτσια που έχει φωτογραφίσει (πρόσφατα) η Peggy Theodorogianni, μια φωτογραφία του Martin Newman από ένα θέμα για τις φοιτητικές εστίες του «Ough!», η Καλομοίρα στο χωριό Καλομοίρα στην Καλαμπάκα για επικοινωνιακούς λόγους, η ομάδα graffiti «LIFO» που έβαφε τρένα στα μέσα των ’00s, το μεγαλύτερο ριφιφί της Αθήνας το 1992 στην Τράπεζα Εργασίας στην Καλλιρόης, οι φωτογραφίες από την ταινία του 1983 του Θεόδωρου Αγγελόπουλου που ζωντάνευε τους πίνακες του Γιάννη Τσαρούχη.
Τον ρωτάω αν οι φωτογραφίες που ανεβάζει καθημερινά περιλαμβάνουν και το κακόγουστο, αυτό που κάποτε λέγαμε kitsch. «Ναι, σίγουρα», λέει. «Στην Ελλάδα μάς περιβάλλουν πολλά κακόγουστα πράγματα και στους δρόμους υπάρχει έντονος οπτικός θόρυβος. Αυτά άλλωστε έχουν αναδειχθεί εδώ και πολλά χρόνια και από τόμους όπως το Κάτι το Ωραίον. Απλώς ο ορισμός αυτού που παλαιότερα λέγαμε κακόγουστο ή kitsch αλλάζει συνεχώς στις μέρες μας.
Στην εποχή των social media, ο όρος του kitsch μεταβάλλεται συνεχώς. Κάτι που μπορεί να θεωρούνταν kitsch πριν 20 ή 30 χρόνια μπορεί να εμφανίζεται και πάλι σαν τάση στη μόδα, το design ή τη μουσική. Αυτές οι τάσεις εξαφανίζονται γρηγορότερα από ό,τι παλαιότερα. Το κακόγουστο μπορεί πολλές φορές να συνδυάζεται και με μια δόση ειρωνείας.
Επίσης, διάφορα kitsch στοιχεία μπορεί να παράγουν ενδιαφέροντα αποτελέσματα σε επίπεδο εικόνας (ειδικά όταν τα βλέπεις σε οθόνες και πλατφόρμες που παλεύουν να τραβήξουν την προσοχή σου σε κλάσματα δευτερολέπτου), και γι’ αυτό στοιχεία kitsch μπορεί να χρησιμοποιούνται από φωτογράφους ή καλλιτέχνες στα έργα τους».
— Πώς επιλέγεις τι υλικό θα ανεβάσεις;
Ψάχνω συνέχεια για καινούριο υλικό είτε στο Internet (έχω άπειρα ανοιχτά tabs και ένα γιγαντιαίο spreadsheet) είτε αγοράζοντας περιοδικά και βιβλία από παλαιοβιβλιοπωλεία, από το marketplace ή από ιδιώτες.
Παρότι έχω μια δομή στο τι ποστάρω και στις γενικές κατηγορίες της σελίδας, η επιλογή για κάθε ποστ σε καθημερινή βάση γίνεται αυθόρμητα, έτσι ώστε να δημιουργείται μια αίσθηση έκπληξης σε αυτόν που το βλέπει. Επίσης, αρκετά από τα ποστ που ανεβάζω στη σελίδα είναι εικόνες που έχω σκανάρει εγώ, οπότε είναι πρωτότυπο υλικό και δύσκολα θα το δεις αλλού.
Σχεδόν το 35% από τους followers της σελίδας βρίσκεται εκτός Ελλάδας. Το feedback που λαμβάνω από άτομα εκτός Ελλάδας είναι πολύ θετικό, νομίζω πως βλέπουν μια διαφορετική εικόνα της Ελλάδας, πέρα από τις τουριστικές αναπαραστάσεις της χώρας, που δεν είχαν υπόψη τους. Το γυναικείο κοινό είναι λίγο μεγαλύτερο από το ανδρικό.
— Μπορείς να μου πεις, από την εμπειρία σου, με τι έχει συνδυάσει ένας ξένος την Ελλάδα;
Σε πρώτο επίπεδο, θα έλεγα κυρίως με τις καλοκαιρινές διακοπές, τον ήλιο, το καλό φαγητό και την ιστορία της. Αυτά τα πράγματα σίγουρα ενδιαφέρουν διαχρονικά. Πέρα από αυτά, γνωρίζω άτομα που έχουν πραγματικό ενδιαφέρον για να μάθουν περισσότερα σε κοινωνικό και πολιτισμικό επίπεδο.
— Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να εξαφανιστεί το ψηφιακό υλικό, για διάφορους λόγους, και να χάσεις όση δουλειά έχεις κάνει; Ενώ στον αναλογικό κόσμο δεν χάνεις εύκολα υλικό.
Το έχω σκεφτεί και είναι κάπως τρομακτικό. Θα πρέπει κάποια στιγμή να φτιάξω και κάποιο backup account (!). Αυτός πάντως ήταν και ένας από τους λόγους που ξεκινήσαμε το Greek Visions Newsletter με τη σύντροφό μου, την Κάλλια. Το newsletter είναι ένας νέος τρόπος για να μοιραζόμαστε τις σκέψεις μας, προτάσεις για μουσική, τέχνη, φαγητό, ταινίες, βιβλία, αλλά και ό,τι άλλο μας κατεβαίνει στο μυαλό. Είναι ένα μέσο στο οποίο μιλάμε λίγο πιο προσωπικά και είναι διαθέσιμο στα ελληνικά και στα αγγλικά. Στο μέλλον θα έχουμε επίσης guests που θα μοιράζονται και αυτοί τις προτάσεις τους. Μπορείτε να διαβάσετε τα πρώτα μας newsletter και να κάνετε subscribe εδώ για να το λαμβάνετε κάθε δύο εβδομάδες.
— Πόσο χρόνο σου παίρνει όλο αυτό που κάνεις;
Αρκετό. Ψάχνω συνέχεια καινούριο υλικό, ακούω δίσκους, βλέπω ταινίες, αγοράζω περιοδικά. Είναι μεγάλο μέρος της καθημερινότητάς μου, αλλά έχει πολύ ενδιαφέρον και χαίρομαι που και άλλοι το βρίσκουν ενδιαφέρον. Πέρα από τη σελίδα στο Instagram και το newsletter, κυκλοφορούμε περίπου κάθε 2-3 μήνες κάποια συλλεκτικά t-shirts με διαφορετικές θεματικές σχετικές με τη σελίδα.
Αυτά τα συλλεκτικά αντίτυπα τυπώνονται σε μικρές ποσότητες, χωρίς να κάνουμε ανατυπώσεις. Τα επόμενα σχέδια θα έχουν θέμα το σινεμά και θα είναι διαθέσιμα από το Σάββατο, 8 Απριλίου, σε ένα pop-up event στο Dangerous Minds. Όσον αφορά κάποια έκθεση, θα με ενδιέφερε πολύ στο μέλλον.
— Σκέφτεσαι να κάνεις κάτι πιο παραδοσιακό μελλοντικά, έναν τόμο με το υλικό;
Θα το ήθελα πολύ και είναι ένα από τα σχέδιά μου.
Δέκα εικόνες που είναι πολύ δημοφιλείς και χαρακτηρίζουν τη σελίδα Greek Visions:
1.
H ζωή των emo. Όταν οι νεανικές κουλτούρες προκαλούσαν ηθικό πανικό στη μεσημεριανή τηλεόραση των 2000s. Οι εικόνες είναι screenshots από βίντεο της εποχής που υπάρχουν διαθέσιμα στο YouTube.
2.
Εικόνες από ένα μοντέρνο σαλόνι της δεκαετίας του 1970 με έναν πεντάπτυχο πίνακα του Γιάννη Μόραλη, σκαναρισμένες από το περιοδικό «Αρχιτεκτονικά Θέματα», από την προσωπική μου συλλογή.
3.
Ένα streetwear photoshoot από το 1997 και τη γενιά των ravers που μοιάζει σαν να βγήκε από σύγχρονο περιοδικό μόδας. Οι εικόνες είναι σκαναρισμένες από το περιοδικό «Lemon».
4.
Καθημερινές στιγμές της Αθήνας μέσα από σύντομα βιντεάκια που τράβηξα σε κάποιες από τις βόλτες μου.
5.
Χορευτές του Maurice Béjart σε πρόβα στο Ηρώδειο το 1991. Η εικόνα είναι του Philippe Rossignol και την έχω σκανάρει από το τεύχος 5 του περιοδικoύ «Χορός».
6.
Ένας έφηβος που ψάχνει δίσκους στο δισκάδικο Απόγειο στα Χανιά. Νομίζω πολλοί από εμάς που περάσαμε ατελείωτες ώρες σε δισκάδικα μπορούμε να συνδεθούμε με αυτή την εικόνα. Η φωτογραφία είναι της Ελευθερίας Κατσιφαράκη και τη βρήκα στη σελίδα Hania Old Photos στο Facebook.
7.
Μια περιήγηση στο ελληνικό Teletext, την εξαφανισμένη μορφή πρώιμου browsing που διέθεταν οι τηλεοράσεις μας πριν το γρήγορο Internet.
8.
Το νεοελληνικό kitsch. Μια κλασική ελληνική πολυκατοικία στο Αιγάλεω διακοσμημένη με γλυπτά, κολόνες και μοτίβα από την αρχαία ελληνική ιστορία.
9.
Το underground της δεκαετίας του 1950. Φωτογραφία από το πάρτι του Συλλόγου Ελλήνων Υπαρξιστών που βρήκα στο Ιnternet.
10.
Ένα από τα πιο δημοφιλή ποστ της σελίδας. Η στιγμή που ο γλύπτης Διονύσιος Καρυπίδης καταστρέφει το ίδιο του το γλυπτό της Πετρωμένης Γοργόνας (μια μορφή ιδιαίτερου land art) σε παραλία της Χαλκιδικής, μετά από πρόστιμο που του επιβλήθηκε για «καταστροφή του φυσικού τοπίου». Οι φωτογραφίες είναι από το διαδίκτυο.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
