ΔEN KATAΛΑΒΑΙΝΩ ΕΚΕΙΝΟΥΣ που δεν τους αρέσει το παγωτό, η σοκολάτα, τα μακαρόνια με κιμά και η μαγιονέζα, σήμερα όμως θα ασχοληθούμε με την τελευταία. Δοκιμάστε να φάτε μια κουταλιά γυρνώντας από μια έξοδο με ποτά, θα σας φανεί ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί συσκευασμένο στον πλανήτη. Ότι ταιριάζει άψογα με τις τηγανητές πατάτες (και το τηγανητό κοτόπουλο) είναι γνωστό, ότι είναι απαραίτητο συστατικό για ένα σωστό «βρόμικο» επίσης. Και ας μην κρυβόμαστε, όταν θέλουμε να φάμε σαλάτα απ’ έξω, πάντα σ' εκείνη που έχει μαγιονέζα πέφτει πρώτα το μάτι μας, και ας κρατιόμαστε να μην την παραγγείλουμε γιατί για ελαφρύ γεύμα ξεκινήσαμε.
Μια και είπα «βρόμικο», σημειώστε ότι στην καντίνα της Συγγρού, στο αυτοαποκαλούμενο καλύτερο hot dog της Αθήνας, τη βάζουν άφθονη, θα την ευχαριστηθείτε, ενώ φοβερή και πανάλαφρη σπιτική μαγιονέζα χρησιμοποιούν στην καντίνα του Βασίλη στη Χαμοστέρνας. Έξω από τα δικά μας, τα αθηναϊκά σύνορα όμως, και πηγαίνοντας αρκετά πίσω, στα μέσα του 18ου αιώνα, τη μαγιονέζα μάς την έδωσαν οι Γάλλοι. Οι περισσότεροι ιστορικοί συμφωνούν ότι δημιουργήθηκε τότε, ενώ εντοπίζουν τα πρώτα ίχνη της στους Αιγύπτιους και στους Ρωμαίους, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν έναν συνδυασμό ελαιολάδου και αυγού ως συμπλήρωμα διατροφής. Ωστόσο η μαγιονέζα με τη μορφή που τη γνωρίζουμε σήμερα αποδίδεται στους Γάλλους σεφ που συνδύασαν μια λιπαρή ουσία με αυγά, ξίδι, λεμόνι, αλάτι, πιπέρι και έβγαλαν αυτή την παχύρρευστη σάλτσα που κάποιοι βρίσκουμε άκρως εθιστική.
Η Kewpie παρασκευάζεται και με MSG, γλουταμινικό μονονάτριο, το ενισχυτικό γεύσης που υπάρχει φυσικά στις ντομάτες, στο τυρί, στα βρώσιμα φύκια και στα τρόφιμα που έχουν υποστεί ζύμωση, και κάνει τα φαγητά ακαταμάχητα, χαρίζοντάς τους την πέμπτη γεύση, το λεγόμενο umami.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τους ιστορικούς της μαγειρικής, η μαγιονέζα παρασκευάστηκε για πρώτη φορά από έναν Γάλλο σεφ το 1756 κατά τη διάρκεια μιας γιορτής για την κατάληψη του λιμανιού του Μαόν που βρίσκεται στο νησί Μινόρκα της Ισπανίας. Εκείνη την εποχή οι σάλτσες παρασκευάζονταν συνδυάζοντας κρέμα γάλακτος και αυγά. Ο Γάλλος σεφ χρειαζόταν κρέμα γάλακτος για να ετοιμάσει μια σάλτσα, επειδή όμως δεν είχε, την αντικατέστησε με ελαιόλαδο. Και ενώ αυτή παραμένει η πιο δημοφιλής θεωρία για την προέλευση της σημερινής μαγιονέζας, οι Ισπανοί διεκδικούν επίσης τα εύσημα για την εφεύρεσή της, αφού μια εναλλακτική εκδοχή της ιστορίας λέει ότι ο σεφ αυτός έμαθε τη συνταγή από τους ντόπιους της Μινόρκα.
Την έφτιαξαν οι Γάλλοι, αλλά μήπως την αποθέωσαν οι Ιάπωνες; Τη δεκαετία του 1910, ο ιδρυτής της Kewpie, Toichiro Nakashima, ταξίδεψε στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες ως ασκούμενος του υπουργείου Γεωργίας και Εμπορίου. Επέστρεψε στην Ιαπωνία έχοντας ενθουσιαστεί με τη μαγιονέζα που είδε να χρησιμοποιείται στην πατατοσαλάτα κι έτσι το 1925 λάνσαρε τη δική του, η οποία μάλιστα ήθελε να είναι και πιο δυναμωτική, αφού, όπως λέει η ίδια η εταιρεία, «φιλοδοξώντας να δημιουργήσει μια μάρκα που όλοι θα αγαπούσαν, ο ιδρυτής Toichiro Nakashima ονόμασε τη θρεπτική του σάλτσα “Kewpie Mayonnaise” με την ελπίδα να βελτιώσει τη σωματική διάπλαση των Ιαπώνων. Το 1925, όταν η πρώτη μαγιονέζα της Ιαπωνίας άρχισε να παρασκευάζεται και να διανέμεται από την Kewpie, χρησιμοποιούσαν διπλάσια ποσότητα κρόκου αυγού απ' ό,τι η εισαγόμενη μαγιονέζα εκείνης της εποχής».
Τα τελευταία χρόνια η Kewpie φαίνεται να έγινε πολύ δημοφιλής στις ΗΠΑ και τη δημοφιλία της αυτή την απογείωσε το viral βίντεο της Emily Mariko στο TikTok, στο οποίο φτιάχνει salmon rice bowl με χθεσινό ρύζι και ένα παγάκι. Έπειτα άρχισαν να τον αποθεώνουν οι γαστρονομικοί συντάκτες σε μεγάλα μέσα του εξωτερικού, κατέλαβε την πρώτη θέση σε μια τυφλή γευσιγνωσία ανάμεσα σε δεκαεννέα μαγιονέζες, γράφτηκαν διάφορα κείμενα για το ποια είναι η διαφορά της από τις πιο κλασικές του είδους όπως και για το γεγονός ότι την αγαπούν και οι επαγγελματίες μάγειρες που κανονικά θα έπρεπε να φτιάχνουν τη δική τους χειροποίητη. Τι το τόσο ξεχωριστό έχει όμως ώστε να χαρακτηριστεί ως η «ύψιστη του είδους» μαγιονέζα;
@emilymariko♬ original sound - Emily Mariko
Σε σχέση με μια τυπική αμερικανική που χρησιμοποιεί ολόκληρα αυγά, η μαγιονέζα Kewpie περιέχει μόνο κρόκους, τέσσερις για την ακρίβεια, σε κάθε μπουκάλι των 500 γραμμαρίων. Έτσι, αποκτά μια σχεδόν κρεμώδη υφή και τη χαρακτηριστική αλμυρή γεύση της, αφήνοντας παράλληλα μια πιο πλούσια και λιπαρή αίσθηση στο στόμα. Για να ισορροπήσει τη λιπαρότητα, αντί ενός απλώς έντονου και όξινου αποσταγμένου ξιδιού, όπως οι περισσότερες άλλες αμερικανικές μάρκες, η Kewpie χρησιμοποιεί ένα μείγμα που περιέχει ξίδι από ρύζι, από κόκκινο κρασί, μηλόξιδο και αποσταγμένο ξίδι για περισσότερη πολυπλοκότητα, γεύση και φυσική γλυκύτητα.
Δεν έχει επιπλέον ζάχαρη, ενώ ο συνδυασμός του ξιδιού και του αλατιού κρατάει τη γεύση της φρέσκια, χωρίς χημικά συντηρητικά, και το μπουκάλι της βοηθά να μην εισέρχεται οξυγόνο αυξάνοντας έτσι τη διάρκεια ζωής της. Βέβαια, πρέπει να πούμε ότι η Kewpie παρασκευάζεται και με MSG, γλουταμινικό μονονάτριο, το ενισχυτικό γεύσης που υπάρχει φυσικά στις ντομάτες, στο τυρί, στα βρώσιμα φύκια και στα τρόφιμα που έχουν υποστεί ζύμωση, και κάνει τα φαγητά ακαταμάχητα, χαρίζοντάς τους την πέμπτη γεύση, το λεγόμενο umami. Αυτό είναι το μεγάλο της μυστικό και το ατού της έναντι των αμερικανικών προϊόντων. Ωστόσο, η μαγιονέζα Kewpie που παρασκευάζεται στις ΗΠΑ και παρουσιάστηκε το 2017 είναι αρωματισμένη με εκχύλισμα μαγιάς αντί για MSG, ενώ περιλαμβάνει και ζάχαρη. Τα μπουκάλια Kewpie που εισάγονται από την Ιαπωνία έχουν διαφορετική γεύση.
Στην Αθήνα μπορείτε να βρείτε τη μαγιονέζα Kewpie εδώ.
