O σουρεαλισμός κλείνει τα 100 και ο κόσμος μας μοιάζει πιο σουρεαλιστικός από ποτέ

O σουρεαλισμός κλείνει τα 100 και ο κόσμος μας μοιάζει πιο σουρεαλιστικός από ποτέ Facebook Twitter
Το «Διπλό Μυστικό» (1925) του Ρενέ Μαγκρίτ θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο μιας μεγάλης έκθεσης για τα 100 χρόνια του σουρεαλισμού στις Βρυξέλλες.
0

Ο ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΜΟΣ (ή υπερρεαλισμός), το καλλιτεχνικό κίνημα που μας έδωσε μεταξύ άλλων ασώματους βολβούς των ματιών, ρολόγια που λιώνουν και ζώα με αταίριαστα μέλη, γεννήθηκε το 1924, όταν ο Γάλλος ποιητής Αντρέ Μπρετόν δημοσίευσε μια πραγματεία που κατακεραύνωνε την τρέχουσα τότε τάση του ρεαλισμού και του ορθολογισμού.

Αντ' αυτού ο Μπρετόν υποστήριξε την υιοθέτηση της «παντοδυναμίας των ονείρων» και την εξερεύνηση του ασυνείδητου και ό,τι «θαυμαστού» υπάρχει στη ζωή, πιστεύοντας ότι η τέχνη που μπορούσε να φτάσει πέρα από τη λογική, μπορούσε επίσης να απελευθερώσει την ανθρωπότητα.

«Η λέξη "ελευθερία" είναι η μόνη που με εξιτάρει ακόμα», έγραφε ο Μπρετόν στο «Μανιφέστο του Σουρεαλισμού». Ήταν μια λογοτεχνική ιδέα που έγινε καλλιτεχνικό κίνημα και έφερε επανάσταση σε όλες σχεδόν τις μορφές πολιτιστικής παραγωγής. Είναι πλέον κοινός τόπος να αποκαλούμε σχεδόν κάθε παράξενη εμπειρία «σουρεαλιστική».

«Ο σουρεαλισμός είναι εγγενώς πολιτικός. Ξεκίνησε ως κίνημα διαμαρτυρίας και ως ένας τρόπος για να αντιμετωπιστεί ο φασισμός και ο αυταρχισμός, γι' αυτό και μπορεί να είναι ακόμη και σήμερα ένα πολύ ισχυρό πολιτικό όπλο. Θα είναι πάντα επίκαιρος».

Έναν αιώνα αργότερα, τι έχει να μας προσφέρει ο σουρεαλισμός; Έχουν να πουν κάτι για τη σύγχρονη ζωή τα φιλοσοφικά και πολιτικά επιχειρήματά του; Ακούμε ακόμα, έστω και με τον πιο αμυδρό τρόπο, την εντολή του σουρεαλισμού, «μεταμόρφωσε τον κόσμο, άλλαξε τη ζωή»; Διευθυντές μουσείων, επιμελητές και ιστορικοί τέχνης σε όλο τον κόσμο θα προσπαθήσουν να απαντήσουν σε τέτοια ερωτήματα μέσω των διάφορων εκθέσεων και εκδηλώσεων που θα υπάρχουν παντού, ταυτόχρονα, φέτος, από το Παρίσι ως το Τέξας και από το Μόναχο ως τη Σαγκάη.

O σουρεαλισμός κλείνει τα 100 και ο κόσμος μας μοιάζει πιο σουρεαλιστικός από ποτέ Facebook Twitter
Ο Αντρέ Μπρετόν στο Παρίσι την εποχή που κυκλοφόρησε το «Μανιφέστο του Σουρεαλισμού». Φωτ.: Getty Images/ Ideal Image

Γιορτάζοντας την εκατονταετηρίδα, οι διοργανωτές διεκδικούν τον σουρεαλισμό για το σήμερα: Κάποιοι αναδεικνύουν τις συχνά ξεχασμένες γυναίκες εκπροσώπους του, άλλοι τον συνδέουν με άλλα κινήματα και άλλες περιόδους της τέχνης όπως ο γερμανικός ρομαντισμός ή η πρώιμη φλαμανδική τέχνη και άλλοι εστιάζουν στην επίδραση του σουρεαλισμού στη φωτογραφία και τον κινηματογράφο.

Το κίνημα του υπερρεαλισμού γεννήθηκε στην Ευρώπη μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά από μια μεγάλη πανδημία, υιοθετώντας τις θεωρίες του Φρόιντ για το ασυνείδητο, απορρίπτοντας τον αυταρχισμό και την αποικιοκρατία και, στην αρχή τουλάχιστον, υποστηρίζοντας τον κομμουνισμό, αν και πολλοί ακόλουθοι του κινήματος θα τον απέρριπταν αργότερα. Παρότι ο κύκλος του Μπρετόν είχε την έδρα του κυρίως στο Παρίσι, πολλοί επιφανείς εκπρόσωποι του σουρεαλισμού ήταν διασκορπισμένοι διεθνώς: Ο Νταλί και ο Μιρό ήταν Ισπανοί, ο ντε Κίρικο ήταν Ιταλός, ο Μαγκρίτ ήταν Βέλγος, η Λεονόρα Κάρινγκτον ήταν Βρετανίδα και η Φρίντα Κάλο Μεξικανή.

Η αντίληψη σύμφωνα με την οποία η τέχνη οφείλει να είναι ιδεολογική παρά αναπαραστατική είναι κεντρική στο πνεύμα του σουρεαλισμού, λέει ο Mark Polizzotti, του οποίου το βιβλίο Why Surrealism Matters κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο: «Ο σουρεαλισμός είναι ένας τρόπος σκέψης που αμφισβητεί διαρκώς τα υπάρχοντα παραδείγματα και αναζητά νέες μορφές για να διατηρήσει τη συναισθηματική του ένταση. Βρισκόμαστε σήμερα σε έναν κόσμο που δεν διαφέρει πολύ από τον κόσμο στον οποίο αναδύθηκε. Βγήκαμε από μια πανδημία, υπάρχουν ερωτήματα σχετικά με την εργασιακή μεταρρύθμιση, την αντι-αποικιοκρατία και τη λειτουργία της τέχνης».

O Σουρεαλισμός κλείνει τα 100 και ο κόσμος μας μοιάζει πιο σουρεαλιστικός από ποτέ Facebook Twitter
Οι καλλιτέχνες που συμμετείχαν σε μια από τις πρώτες μεγάλες σουρεαλιστικές εκθέσεις στο Λονδίνο, αρχές δεκαετίας του '30. Τρίτος όρθιος από αριστερά ο Σαλβαντόρ Νταλί και αριστερά πλάι του ο Πολ Ελιάρ. Φωτ.: Getty Images/ Ideal Image

Ο Polizzotti πιστεύει ότι ο υπερρεαλισμός συνέχισε να επεκτείνεται και σε άλλες μορφές τέχνης, όπως το Θέατρο του Παραλόγου ή τα σκετς του βρετανικού κωμικού θιάσου των Monty Python. Σουρεαλιστικές τάσεις εμφανίζονται επίσης στον κινηματογραφικό κόσμο του Ντέιβιντ Λιντς, του οποίου οι ταινίες βουτούν βαθιά στις σκοτεινές ψυχοσεξουαλικές επιθυμίες που βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια ενός φαινομενικά ατάραχου κόσμου.

«Ο σουρεαλισμός ήταν, από τις απαρχές του ακόμα, μια πολλαπλότητα με ευέλικτες και προσαρμόσιμες αρχές λέει η Patricia Allmer, καθηγήτρια ιστορίας της τέχνης στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. «Είναι ένα κίνημα πλούσιο όσο και εύπλαστο. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί από διαφορετικούς καλλιτέχνες σε διαφορετικά πλαίσια. Είναι αυτή η μετασχηματιστική φύση του που συνεχίζει να τον καθιστά επίκαιρο. Ο σουρεαλισμός είναι εγγενώς πολιτικός. Ξεκίνησε ως κίνημα διαμαρτυρίας και ως ένας τρόπος για να αντιμετωπιστεί ο φασισμός και ο αυταρχισμός, γι' αυτό και μπορεί να είναι ακόμη και σήμερα ένα πολύ ισχυρό πολιτικό όπλο. Θα είναι πάντα επίκαιρος. Θα έλεγα ότι εξακολουθεί να είναι ένα κίνημα του μέλλοντος».

Με στοιχεία από The New York Times

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Άγγελος Μεργές: Οff season παραθεριστές με χρώματα που εκπέμπουν ηλεκτρισμένη ενέργεια

Εικαστικά / Παραθεριστές ή πρόσφυγες; Οι αινιγματικές φιγούρες του Άγγελου Μεργέ

Ο 36χρονος Έλληνας ζωγράφος, με έδρα τη Ζυρίχη, εκθέτει στην γκαλερί Καλφαγιάν έργα του με διφορούμενες –έντονα χρωματισμένες και ηλεκτρισμένες– ανθρώπινες φιγούρες σε off season παραλίες, που θυμίζουν ήρωες του Αντονιόνι.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Leigh Bowery: ακόρεστη όρεξη για έρωτα και υψηλή τέχνη από την καλτ φιγούρα που σημάδεψε μια εποχή

Nothing Days / Leigh Bowery: Ακόρεστη όρεξη για έρωτα και υψηλή τέχνη από την καλτ φιγούρα που σημάδεψε μια εποχή

Ο εκκεντρικός καλλιτέχνης που ο Boy George είχε χαρακτηρίσει ως «μοντέρνα τέχνη με πόδια» έζησε μια περιπετειώδη ζωή με εκατοντάδες συνευρέσεις στις τουαλέτες του Λονδίνου, δημιουργώντας ταυτόχρονα τέχνη με τα μοναδικά καλτ κοστούμια του που σημάδεψαν μια γενιά σχεδιαστών και εξακολουθούν να εμπνέουν.
M. HULOT
Project Mycelium: Η διάβρωση, η αναγέννηση και τα μανιτάρια που φυτρώνουν σε μια φανταστική τουαλέτα της Κάλλας

Εικαστικά / Μια πρωτοποριακή συνάντηση τέχνης, επιστήμης, ιστορίας και οικολογίας

Στο Project Mycelium, τρία εντυπωσιακά κοστούμια, που θα μπορούσαν να φοράνε η Μαρία Κάλλας, η βασίλισσα Αμαλία και ο Ιωάννης Καποδίστριας, καταβροχθίζονται από ζωντανούς μύκητες.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Οι αόρατες δυνάμεις στο έργο της Καλλιόπης Παυλίδη

Εικαστικά / Οι αόρατες δυνάμεις στο έργο της Καλλιόπης Παυλίδη

Η 27χρονη εικαστικός μιλά για τη διαδρομή της από την Αθήνα στο Λος Άντζελες, για το πώς το ερωτικό πάθος μεταμόρφωσε την τέχνη της, καθώς και για τη μυστικιστική διάσταση στα έργα της. Για τη γνωριμία της με τη Lana Del Rey απέφυγε να μιλήσει.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
«Η εμμονή του βλέμματος»: Μας αφορά η τέχνη του Τέτση σήμερα;

The Review / Μας αφορά η τέχνη του Τέτση σήμερα;

Ποιο είναι το αποκαλούμενο «εθνικό αφήγημα» που υπηρετεί η Εθνική Πινακοθήκη; Ο Χρήστος Παρίδης συζητά με τον δημοσιογράφο και επιμελητή εκθέσεων Δημήτρη Τρίκα για τη νέα επετειακή έκθεση στη μνήμη του Παναγιώτη Τέτση, η οποία μόλις εγκαινιάστηκε στην Εθνική Πινακοθήκη.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το εξαίσιο ελληνικό φως του Περικλή Βυζάντιου / Περικλής Βυζάντιος: από το Παρίσι της Μπελ Επόκ στο φως της Ύδρας 

Εικαστικά / Το εξαίσιο ελληνικό φως του Περικλή Βυζάντιου

Μια ανασκόπηση της ζωής και του έργου του ζωγράφου, που ήταν γνωστός για τα ελληνικά τοπία και την Ύδρα, με αφορμή την αναδρομική έκθεση του Περικλή και του Ντίκου Βυζάντιου στο Ίδρυμα Θεοχαράκη.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
 Μαρία Ελένα Βιέρα ντα Σίλβα: Η Συλλογή Guggenheim επανασυστήνει στο κοινό μια σημαντική ζωγράφο

Εικαστικά / Μαρία Ελένα Βιέρα ντα Σίλβα: Η Συλλογή Guggenheim επανασυστήνει στο κοινό μια σημαντική ζωγράφο

Με αφορμή την αναδρομική έκθεση στη Συλλογή Peggy Guggenheim στη Βενετία, έφτασε η στιγμή να ανακαλύψουμε τη ζωγράφο που θεωρείται εθνικός θησαυρός για την Πορτογαλία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ματίς και Μαργκερίτ: Βλέποντας τον ζωγράφο μέσα από τα μάτια της κόρης του

Εικαστικά / Ματίς και Μαργκερίτ: Βλέποντας τον ζωγράφο μέσα από τα μάτια της κόρης του

Μια νέα έκθεση στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στο Παρίσι με πορτρέτα της κόρης του Ανρί Ματίς, Μαργκερίτ, προσφέρει μια νέα οπτική στο έργο του μεγάλου Γάλλου καλλιτέχνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια άνοιξη γεμάτη τέχνη: 15 σημαντικές εκθέσεις που ξεκινούν τον Απρίλιο

Εικαστικά / Μια άνοιξη γεμάτη τέχνη: 15 σημαντικές εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Αφρικανική τέχνη, κριτική στην αποικιοκρατία, έργα για τα δικαιώματα των ζώων και εμπνευσμένα από διαστημικά ταξίδια, νέοι καλλιτέχνες και αναδρομικές εκθέσεις σε μουσεία και γκαλερί της Αθήνας.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Τέσσερις σημαντικοί διεθνείς καλλιτέχνες αποτελούν τον προπομπό της μεγάλης έκθεσης που έρχεται τον Μάιο στο ΕΜΣΤ

Εικαστικά / ΕΜΣΤ: Τέσσερις διεθνείς καλλιτέχνες και μία θεματική έκθεση για τα ζώα που δεν έχει ξαναγίνει ποτέ

Δύο ατομικές εκθέσεις και δύο μεγάλης κλίμακας in situ εγκαταστάσεις φωτίζουν τη σχέση μας με τα ζώα και τις οικολογικές συνέπειες της αποικιοκρατίας ενώ αποτελούν προπομπό μιας μεγάλης έκθεσης που έρχεται τον Μάιο στο ΕΜΣΤ.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μιλώντας για τα ζώα σε υποταγή μιλώ για όλα τα υποταγμένα σώματα»

Εικαστικά / «Μιλώντας για τα ζώα σε υποταγή μιλώ για όλα τα υποταγμένα σώματα»

Στην υποβλητική της έκθεση στο ΕΜΣΤ, η εικαστικός Τζάνις Ράφα αναδημιουργεί ένα φανταστικό περιβάλλον άδειων στάβλων για να μιλήσει για τη σχέση του ανθρώπινου και του ζωικού κόσμου, ενώ μας προκαλεί να σκεφτούμε τις έννοιες της φροντίδας και της αγάπης, αλλά και την ανάγκη μας για κυριαρχία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Λάκης Παπαστάθης: Ένας ανήσυχος καλλιτέχνης, ένας υπέροχος άνθρωπος

Εικαστικά / Λάκης Παπαστάθης: Ένας ανήσυχος καλλιτέχνης, ένας υπέροχος άνθρωπος

Το Μουσείο Μπενάκη τιμά με μια σημαντική έκθεση τη μνήμη του σκηνοθέτη, διανοούμενου, ιστοριοδίφη και ερευνητή του λαϊκού μας πολιτισμού, συνδημιουργού του θρυλικού «Παρασκηνίου». Ο επιμελητής της έκθεσης, Γιώργος Σκεύας, μας μιλά γι’ αυτήν.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η μεγάλη έκθεση του Steve McQueen για τα κινήματα που διαμόρφωσαν τη Μεγάλη Βρετανία

Εικαστικά / Η Μεγάλη Βρετανία που αντιστάθηκε υπάρχει ακόμα στις φωτογραφίες αυτής της έκθεσης

Από τις σουφραζέτες των αρχών του 20ού αιώνα μέχρι τις διαμαρτυρίες για τον πόλεμο στο Ιράκ, η έκθεση σε επιμέλεια του Steve McQueen συγκεντρώνει τις πιο δυνατές εικόνες μιας χώρας που βγήκε πολύ συχνά και πολύ δυνατά στους δρόμους.  
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ