Η έκθεση με τον δηλωτικό τίτλο Novello Finotti Ο αισθησιακός μυστικισμός της γλυπτικής περιλαμβάνει εξήντα πέντε και πλέον γλυπτά της μακρόχρονης εξελικτικής του πορείας από λευκό μάρμαρο Καρράρας, ροζέ μάρμαρο Πορτογαλίας, μαύρο γρανίτη Βελγίου και ορείχαλκο, όπως τα αντιπροσωπευτικά του έργα Οι τρεις αγάπες μου, 1971, Τιμή στον Κάφκα, 1972, Βαλεντίνο, 1977, Μικρή κλίνη της Ιουλιέτας, 1977-82, Μετά το Τσέρνομπιλ, 1986-87, Τιμή στον Σαντ, 1978, Ευαγγελισμός, 1978, Οι φωλιές της Federica, 1983, Παρακαλώ μη με γαργαλάτε, 1991-94, Ανύψωση, 1991-1997, Βαλεντίνα, 2013, Τιμή στην Ιουλιέτα, 2014, μεταξύ των άλλων. 

 

Ο επιμελητής της έκθεσης, Τάκης Μαυρωτάς, επισημαίνει στον κατάλογο της έκθεσης: «Η γλυπτική του δράση του, ακέραια και καίρια, αποτελεί τον κώδικα της ζωής του. Λυρικός και δραματικός, μα, προπάντων, μάστορας του χαλκού και του μαρμάρου, με τη γλυπτική του τέρπει αισθητικά, κοινωνικοποιεί συναισθήματα και διδάσκει, με τη γήινη σοφία του, την αλήθεια του έρωτα και της ζωής. (…)

 

Ο γλυπτικός του κόσμος, με ενεργή περιγραφική διάθεση και απεριόριστη δύναμη ελευθερίας, καταφέρνει να αγγίξει το όνειρο, βάζοντας τη φαντασία του στην ύλη. Η λεπτότητα χρήσης των υλικών του, διακριτική ή κρυπτική, χαρακτηρίζει το έργο του. Ένα έργο που μας λυτρώνει από τη φθορά και τη μιζέρια. Η τέχνη του αντανακλά την πνευματική και την καλλιτεχνική του αγωνία για την ουσία του κόσμου και του σύμπαντος. Ο Finotti ανοίγει νέους δρόμους και, έμμεσα ή άμεσα, φωτίζει το αναγκαίο και το αληθινό, το πιθανό και το αδύνατο. Η βαθιά διεισδυτική του ικανότητα προσδίδει στα γλυπτά του μια μυστικιστική πνοή. Βέβαια, η γλυπτική απαιτεί συνέργειες με επιδέξιους λιθοξόους, για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τον τεράστιο όγκο της δουλειάς του. Η εικονιστική τους απόδοση είναι επίπονη, γιατί στόχος του είναι πάντα να εμφυσήσει ζωντανή πνοή στο μάρμαρο, τον γρανίτη ή τον μπρούντζο.(…)

 

Ο διορατικός Αλέξανδρος Ιόλας τον προσκάλεσε τo 1985, δύο χρόνια πριν από τον θάνατό του, στο σπίτι-μουσείο του στην Αγία Παρασκευή, για να φιλοτεχνήσει την προτομή του. Συνεργάστηκαν στενά για πολλά χρόνια, προβάλλοντας, με συνοχή και υπευθυνότητα, τις γλυπτικές δημιουργίες του Finotti σε Ευρώπη και Αμερική. Ο γλύπτης, τιμώντας τη μνήμη του μεγάλου γκαλερίστα-συλλέκτη, δώρισε την ορειχάλκινη προτομή του, που αντανακλά την ψυχολογική ένταση του συλλέκτη, την περίοδο της δημιουργίας της, με έμφαση στην αέναη και ρυθμική της έκφραση, στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών ΑΠΘ.»

 

Ο Novello Finotti γεννήθηκε στη Βερόνα το 1939. Στα δεκαπέντε του χρόνια εγγράφεται στην Ακαδημία Τέχνης της γενέτειράς του και ταυτόχρονα παρακολουθεί το εργαστήριο του Βερονέζου γλύπτη Nereo Constantini. Σχεδόν δεκαεννέα χρονών κερδίζει του πρώτο βραβείο στην Έκθεση Θρησκευτικής Τέχνης στην Ασίζη. Το 1959 αποφοιτά και έναν χρόνο αργότερα ξεκινά να διδάσκει στην τοπική Ακαδημία της Βερόνας. Αρχίζει να παρουσιάζει τα έργα του σε χαλκό και το 1963 έρχεται σε επαφή με το χυτήριο Boncini στη Βερόνα. Ακολουθεί η συνάντησή του με τον γνωστό γκαλερίστα Αλέξανδρο Ιόλα και μεταξύ τους αρχίζει μια έντονη και μακρόχρονη συνεργασία. Το 1964 τα γλυπτά του διασχίζουν τον Ειρηνικό Ωκεανό και παρουσιάζονται στην Armony Gallery της Νέας Υόρκης. Δύο χρόνια αργότερα παρουσιάζει το έργο του στη Μπιενάλε της Βενετίας. Το ταξίδι του στην Ελλάδα το 1973 σημαδεύει μια σημαντική στιγμή για την καλλιτεχνική του διαδρομή. Το 2014 εκθέτει άλλη μια φορά στη Μπιενάλε της Βενετίας και μετά η φήμη του απλώνεται στην Άπω Ανατολή, όπου παρουσιάζει ατομικές εκθέσεις το 2015 στη Σεούλ και το επόμενο έτος στο Busan, πάντα στην Κορέα. Το 2017 τα σημαντικότερα έργα του εκτέθηκαν στη 30ή έκθεση Le grandi Mostre nei Sassi στη Matera, στο βραχώδες συγκρότημα της Μadonna delle Virtù (Παναγία των Αρετών) και στον San Nicola dei Greci (Άγιο Νικόλαο των Ελλήνων). Το 2001 ολοκλήρωσε τον επιβλητικό διάκοσμο για το επιτύμβιο του πάπα Ιωάννη ΚΓ´, στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου. Το 2020 παρουσίασε την έκθεσή του «Finotti: Fine Notte. Το τέλος της νύχτας» στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών Α.Π.Θ. στη Θεσσαλονίκη.

 

Η έκθεση στην Αθήνα θα διαρκέσει έως τις 3 Νοεμβρίου 2024 και θα συνοδεύεται από πολυσέλιδο ομότιτλο κατάλογο, με όλα τα εκτιθέμενα έργα, κείμενα των Τάκη Μαυρωτά και Αλεξάνδρας Γουλάκη-Βουτυρά, καθώς και αποσπάσματα κειμένων των Antonio Paolucci, Rossana Bassaglia, Giorgio di Genova και José Pierre.