Βινύλιο, CD και αλμύρα στο κρασί

Βινύλιο, cd και αλμύρα στο κρασί Facebook Twitter
Κρασιά ανέμελα σαν το καλοκαίρι... Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
0

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΓΙΑ ΑΚΡΟΑΣΗ κλείστηκε για το καυτό μεσημέρι του Σαββάτου. Audiophile από τα χρόνια της εφηβείας ο Χάρης, τώρα που διανύει τη μέση ηλικία μπορεί και αγοράζει τα πιο ψαγμένα κομμάτια της αγοράς. Σαν αφιονισμένος εμπλουτίζει και εξελίσσει το high end ηχοσύστημά του. Τελευταίο του απόκτημα είναι το πικάπ με ιμάντα κίνησης και ρουλεμάν τεχνολογίας Formula 1, μαζί με κεφαλή moving cartridge, που κατασκευάζει ένας 80χρονος Ιάπωνας. Τα υπόλοιπα, προενισχυτής τρανζίστορ με τελικό, cd player top loader, ηχεία κόρνας ηλεκτροστατικά και καλώδια Abbey Road μονόκλωνα με θωράκιση. Τα πανέμορφα μηχανήματα, για έναν πιτσιρικά που μεγαλώνει ακούγοντας μουσική από ένα φορητό ηχείο, είναι άγνωστος κόσμος. 

Όμως η συνάντηση κλείστηκε για να ακούσουμε άλμπουμ από το νέο ηχοσύστημα, δοκιμάζοντας παράλληλα κάποιες φιάλες κρασί. Ανοίξαμε την πρώτη φιάλη και η βελόνα χάιδεψε το βινύλιο. Αρχή με το «New York» του Lou Reed.  

Μπορεί να ακούγεται απωθητική η λέξη αλατότητα, εφόσον μας έχουν μάθει ότι τα κρασιά κατά βάση είναι φρουτώδη, αλλά αξίζει να τη νιώσετε στους γευστικούς σας κάλυκες. 

Ακολούθησαν πολλά ακόμη βινύλια, όπως και κρασιά. Είχε πέσει πλέον η νύχτα, ετοιμαζόμουν να φύγω και, όπως συμβαίνει συχνά με τη μουσική, είχαμε σημαντικές διαφωνίες για το ποιο κρασί άρεσε περισσότερο. Στο μόνο που συμφωνήσαμε ήταν ότι η αλμύρα του τρίτου έκανε τη διαφορά στη μετά μουσικής οινοποσία.  

Έτσι, για το επόμενο Σάββατο που ανανεώσαμε το ραντεβού μας για ακρόαση, δεσμεύτηκα να επιλέξω έξι διαφορετικές φιάλες κρασί, με κοινό παρανομαστή την αλατότητα. Μπορεί να ακούγεται απωθητική η λέξη αλατότητα, εφόσον μας έχουν μάθει ότι τα κρασιά κατά βάση είναι φρουτώδη, αλλά αξίζει να τη νιώσετε στους γευστικούς σας κάλυκες.  

Ανέμελα σαν το καλοκαίρι, χωρίς να σας κουράσω με επιστημονικές ερμηνείες και τεχνικές λεπτομέρειες, προτείνω να δοκιμάσετε: 

ΟΡΕΙΒΑΤΗΣ WILD FERMENT

Βοιωτία 
Οινοποιείο Ακριώτου / Σαββατιανό / 2020  

Βινύλιο, cd και αλμύρα στο κρασί Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Η Κική Ακριώτου από τις Πλαταιές είναι μια ταλαντούχα, χαμηλών τόνων οινολόγος, με αξιόλογα κρασιά στο ενεργητικό της. Ξεχωρίσαμε το Σαββατιανό από  

αμπέλια 40-60 ετών σε υψόμετρο 300-400 μέτρων, αυθόρμητη ζύμωση και παραμονή με τις οινολάσπες για τρεις μήνες. Έχει κρεμώδη υφή, έντονη φυτικότητα με νότες κηρήθρας, υφάλμυρη πολυπλοκότητα, καλή οξύτητα και επίγευση αποξηραμένων βοτάνων. Η εσοδεία του ’20 πήρε αξιομνημόνευτα σχόλια στο Λονδίνο, από τη Julia Harding MW, επιβεβαιώνοντας τη συνεπή δουλειά της Κικής, με άριστη σχέση ποιότητας/τιμής. 

ΑΣΥΡΤΙΚΟ ΠΑΤΟΙΝΟΣ

Πάτμος 
Terre d’ Apocalypse / Ασύρτικο / 2022 

Βινύλιο, cd και αλμύρα στο κρασί Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Περιορισμένης κυκλοφορίας, βιολογικά πιστοποιημένο Ασύρτικο, από δύο αμπελοτεμάχια με ηφαιστειογενές υπέδαφος στο νησί της Αποκάλυψης.  

Το ένα βρίσκεται σε μεγάλη εγγύτητα στη θάλασσα, σε σχετικά βαρύτερα εδάφη αργίλου και άμμου με λίγο πηλό, και το δεύτερο αμπελοτόπι είναι βραχώδες και σχετικά πιο «ορεινό» για τα δεδομένα, με περί τα 150 μέτρα υψομετρική διαφορά από τη θάλασσα. Οινοποιούνται ξεχωριστά μέσα σε ανοξείδωτες δεξαμενές και ακολουθεί το τελικό χαρμάνι πριν την εμφιάλωση, χωρίς πρόσθετα ή παρεμβάσεις. Η μύτη είναι έντονη και πολύπλοκη, με το πικραμύγδαλο να επικρατεί και να ακολουθούν νότες λεμονιού, φασκόμηλου, αχλαδιού, ροδάκινου, νύξεις τσακμακόπετρας, ιωδίου και ψημένου ψωμιού. Στο στόμα έχει ορυκτό χαρακτήρα, καλό σώμα, τραγανή οξύτητα, υφάλμυρη επίγευση. 

LACOMATIA

Κεφαλονιά
Oινοποιείο Σκλάβου - Ζησιμάτου / Ρομπόλα / 2022 

Βινύλιο, cd και αλμύρα στο κρασί Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Ο Ευρυβιάδης Σκλάβος λατρεύει το αμπέλι και αγωνίζεται να κρατήσει ζωντανή την αμπελοοινική ταυτότητα της Κεφαλονιάς. Λίγοι γνωρίζουν ότι ο βιοδυναμιστής Ευρυβιάδης γεννήθηκε στην Αντίς Αμπέμπα της Αιθιοπίας, αγάπησε από μικρός το κρασί, διότι ο παππούς του είχε οινοποιείο στην Οδησσό −πόλη άρρηκτα συνδεδεμένη με τον ελληνισμό της διασποράς− και σπούδασε γεωπονία στη Βουλγαρία. Από την προνομιούχα περιοχή Λακομάτια στις πλαγιές του Αίνου, με το χαρακτηριστικό ασβεστοπηλώδες έδαφος, προέρχεται η ομώνυμη single vineyard Ρομπόλα, με τη μεγάλη συμπύκνωση, το νεύρο και τη πολυπλοκότητα που την καθιστούν μοναδική.  

Αν έχετε δοκιμάσει και σας άρεσε ο χαρακτήρας του Vino di Sasso, τα Lacomatia αποδίδουν αριστοτεχνικά στο ποτήρι τον τόπο από τον οποίο προέρχονται.  

ΡΟΜΒΟΣ

Ζάκυνθος
Οινοποιείο Κεφαλληνού / Ρομπόλα / 2023 

Βινύλιο, cd και αλμύρα στο κρασί Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Ρομπόλα όμως καλλιεργείται και αλλού, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι οι Κεφαλονίτες −άνθρωποι ιδιαίτεροι− δεν ανέχονται ούτε καν να το ακούν. Από τα ορεινά της δυτικής Ζακύνθου, ανάμεσα στα χωριά Λούχα και Έξω Χώρα, παράγεται ο Ρόμβος, μια επίσης single vineyard Ρομπόλα, με σαφώς λιγότερα στοιχεία ορυκτότητας (από της Κεφαλονιάς), περισσότερο όμως φρούτο. Εμφιαλώνεται αφιλτράριστο, έχει αναζωογονητική φρεσκάδα, και αν το ξεχάσετε στην κάβα σας, ο χρόνος θα το κάνει ακόμα πιο θελκτικό. 

Ο ΖΩΝΤΑΝΟΣ

Τήνος
Domaine de Kalathas / Άσπρο Ποταμίσι / 2022 

Βινύλιο, cd και αλμύρα στο κρασί Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Το καλοκαίρι του 2017 διάβασα στη γαλλική εφημερίδα «Le Figaro» για έναν Γάλλο που πασχίζει να φτιάξει κρασιά στην Τήνο. Άφησα να περάσει ο τρύγος και το φθινόπωρο πήρα το πλοίο για να τον αναζητήσω στο νησί της Μεγαλόχαρης. Η γνωριμία με τον Jerome Binda γρήγορα εξελίχθηκε σε ειλικρινή φιλία.  

Ο Jerome στη νεότητά του επισκέφθηκε τη Σίφνο και υποσχέθηκε στον εαυτό του ότι κάποια στιγμή θα ζήσει στις Κυκλάδες. Σπούδασε γραφιστική, εργάστηκε για χρόνια στο Παρίσι, ο νους του όμως ήταν στο Αιγαίο. Έτσι, μεσήλικας πλέον, αγόρασε μια μεγάλη έκταση στην απομονωμένη περιοχή Καλαθάς, στη νοτιοανατολική πλευρά της Τήνου, και ξεκίνησε μια νέα ζωή. Άμμος, γρανίτης και σκόρπιες ρίζες από ντόπιες ποικιλίες αμπέλου, που αντέχουν στον μανιασμένο άνεμο, τις υψηλές θερμοκρασίες και την ανομβρία. Κακοτράχαλος τόπος, για να προσεγγίσουμε τ’ αμπέλια σκαρφαλώσαμε και κοπιάσαμε. Ο Ζωντανός είναι 100% Άσπρο Ποταμίσι skin contact, έχει χάλκινο χρώμα και απίστευτη πολυπλοκότητα σε μύτη και στόμα. Όταν το γευτείτε, τρία πράγματα θα έρθουν στο νου σας: καυτός ήλιος, ζεστός άνεμος και η αλμύρα της θάλασσας. 

ΑΓΡΥΠΙΩΤΗΣ ORANGE NATURE

Αχαΐα
Οινοποιείο Τετράμυθος / Αγρυπιώτης / 2023 

Βινύλιο, cd και αλμύρα στο κρασί Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Στις πλαγιές του Χελμού, σε υψόμετρο άνω των 600 μέτρων, βρίσκονται ορισμένα από τα πιο εντυπωσιακά αμπέλια της χώρας. Εκεί, η ομάδα του Τετράμυθου, στα κρασιά της οποίας έχουμε ιδιαίτερη αδυναμία, αναβίωσε μια τοπική ποικιλία που ονομάζεται Αγρυπιώτης. Τα γέρικα διάσπαρτα κλήματα, που βρίσκονται ανάμεσα σε αμπέλια Ροδίτη, έδωσαν περιορισμένη ποσότητα σταφυλιών, τα οποία οινοποιήθηκαν σε ανοξείδωτη δεξαμενή, με skin contact τριών εβδομάδων. Εμφιαλώθηκε αφιλτράριστο και έχει υπέροχα αρώματα εξωτικών φρούτων και λευκών ανθέων, στο στόμα είναι λιπαρό, με αισθητή οξύτητα και ελαφρά πικάντικη επίγευση με νύξεις αλατότητας. 

Για την ιστορία, το τρίτο κρασί που αναφέρω στην εισαγωγή και στάθηκε αφορμή για το άρθρο, είναι το Πάρος Amphora, 100% Μονεμβασιά, από το οινοποιείο Μωραΐτη. Από τα άλμπουμ που ακούσαμε, τη διαφορά σε ένα τέτοιο high end ηχοσύστημα έκανε το «Somethin’ Else» του Cannonball Adderley. Ήταν απίθανη η αίσθηση του εύρους και του βάθους, ειδικά αν γνωρίζει κάποιος ποιοι μουσικοί συμμετέχουν. Στο ερώτημα/διαμάχη «βινύλιο ή cd;», η απάντηση είναι «ό,τι τραβάει η καρδιά σας», σαν την επιλογή κρασιού. 

Καλές διακοπές, ραντεβού με την εξέλιξη του φετινού τρύγου. 

Γεύση
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ρωμέικο Orange de Noir, η ανάμνηση από τα Χανιά

Γεύση / Ρωμέικο Orange de Noir: Ένα κρασί - εμπειρία από τα Χανιά

Δεν είναι ένα κλασικό, τυπικό κρασί, φτιάχνεται χωρίς βιασύνη και άγχος. Είναι όμως προσιτό, και έκανε έναν τριάστερο σεφ να κλείσει τα μάτια και να πει πως έχει φανταστεί το πιάτο που θα του ταίριαζε.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Osteria Mamma 

Γεύση / Ένα νέο ιταλικό σερβίρει πιάτα που περιέχουν άγνωστες στην Αθήνα λέξεις

Θέλοντας να τιμήσει μια επιθυμία της μητέρας της, έπειτα από πολλά ταξίδια και γεύματα σε διαφορετικές ιταλικές πόλεις, η Ελένη Σαράντη ετοιμάζει στο Osteria Mamma πιάτα με μπόλικη comfort νοστιμιά.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Τα γλυκά των φετινών Χριστουγέννων 

Γεύση / Όλα τα νέα χριστουγεννιάτικα γλυκά σε μία λίστα

Τετράγωνοι κουραμπιέδες, κρητική αλλά και γαλλική βασιλόπιτα, πολλά προζυμένια πανετόνε: Σε αυτή τη λίστα δεν θα βρείτε τα κλασικά γλυκά της Αθήνας -τα ξέρετε ήδη- αλλά όλες τις φρέσκες ιδέες των τριτοκυματικών φούρνων και των πιο δημιουργικών ζαχαροπλαστών.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Μέσα στη νέα, πολυσυλλεκτική Αίγλη Ζαππείου

Γεύση / Μέσα στη νέα, πολυσυλλεκτική Αίγλη Ζαππείου

Ένα τοπόσημο της πόλης αλλάζει ριζικά, επενδύει σε μια dream team και σε ό,τι κλασικό, από το φαγητό και το ποτό μέχρι την αρχιτεκτονική του, ακόμα και τη μουσική του μερικές φορές, και περιμένει τη νέα γενιά Αθηναίων, ακόμα κι εκείνους που δεν το είχαν στο ραντάρ τους μέχρι τώρα.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Η ξέφρενη πορεία του Nolan και η επόμενη μέρα του

Γεύση / Η ξέφρενη πορεία του Nolan και η επόμενη μέρα του

Μπορεί ένα εστιατόριο να είναι μια ιστορία πάθους, ταλέντου, απανωτών δυσκολιών και επιμονής; Φυσικά και μπορεί. Ο restaurateur Κώστας Πισιώτης αφηγείται την πορεία του μικρού εστιατορίου του Συντάγματος, λίγο πριν αυτό ξεκινήσει το νέο του κεφάλαιο. 
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Starata: Οι χωριάτικες πίτες των Εξαρχείων που μας έμαθε ένας σταρ σεφ

Γεύση / Starata: Οι χωριάτικες πίτες των Εξαρχείων που μας έμαθε ένας σταρ σεφ

Το πιο κλασικό ελληνικό πρωινό, η τυρόπιτα, φτιάχνεται και ψήνεται μπροστά μας σε ένα μικρό μαγαζί που συνεχίζει τη θεσσαλική παράδοση στην Αθήνα. Την πρότεινε ο Σωτήρης Κοντιζάς και τη δοκιμάσαμε.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Ντρόμ(ι)σες: Ένα ξεχασμένο αρβανίτικο πιάτο και η ιστορία ενός απαγορευμένου έρωτα

Ηχητικά Άρθρα / Ντρόμ(ι)σες: Ένα ξεχασμένο αρβανίτικο πιάτο και η ιστορία ενός απαγορευμένου έρωτα

Φτιαγμένο με τα πιο απλά υλικά, αλεύρι, νερό και λάδι, συνδέθηκε, μαζί με την μπομπότα, με την Κατοχή. Ο M. Hulot περιγράφει τις αναμνήσεις που του φέρνει στο μυαλό αυτό το πολύ απλό «φαγητό των γιαγιάδων».
M. HULOT