H επιρροή του «Pryda» στην ηλεκτρονική μουσική και τα άλλα πρόσωπα του Eric Prydz

10 Πράγματα για τον Eric Prydz Facebook Twitter
O Eric Prydz έχει καταφέρει να κερδίσει την αναγνώριση τόσο από το underground όσο και από το mainstream κοινό.
0


Ο ERIC SHERIDAN PRYDZ γεννήθηκε στη Στοκχόλμη το 1976. Ξεκίνησε την καριέρα του σε διάφορα clubs της πόλης, προτιμώντας τα extended sets, ενώ παράλληλα έχτιζε την καλλιτεχνική του ταυτότητα. Τελειοποίησε τον χαρακτηριστικό του ήχο μέσα από την επαφή του με το clubbing, αντλώντας επιρροή από τους Depeche Mode, τους Parliament και τον Σουηδό θρύλο της techno, Cari Lekebusch. Έχει κυκλοφορήσει μουσική με πολλά ψευδώνυμα. Τα πιο γνωστά είναι τα AxEr (με τον Axwell), A&P Project (με τον Steve Angello), Groove System, Dukes of Sluca, Hardform, Sheridan, Moo, Tonja Holma, Fiol Lasse, με πιο επιτυχημένα τα Pryda και Cirez D.

Μαζί με τους Axwell, Sebastian Ingrosso και Steve Angello, ο Prydz έφτιαξε μια μπάντα από DJs που ανεπίσημα αυτοαποκαλούνταν Swedish House Mafia. Όταν το ομώνυμο συγκρότημα σχηματίστηκε επίσημα στα τέλη του 2008, ο Prydz αποφάσισε να μην ακολουθήσει τους φίλους του.

Με το δικό του όνομα, ο Prydz προτιμά την απλή, club-oriented house, με μια εμφανή αγάπη στις επανεκτελέσεις pop τραγουδιών από τα ‘80s.

Η πρώτη μεγάλη του επιτυχία με παγκόσμια απήχηση ήρθε το 2004 με το «Call on Me». Βασισμένο στο hook από το «Valerie» του Steve Winwood (με νέα φωνητικά από τον Winwood), το «Call on Me» έφτασε στην κορυφή των single charts σε πολλές χώρες, ωθούμενο σε μεγάλο βαθμό από ένα κάπως αμφιλεγόμενο βίντεο για την εποχή, με την πασίγνωστη μέχρι σήμερα απροκάλυπτα σεξουαλική αεροβική ρουτίνα. Μέχρι και ο Tony Blair, πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου τότε, παραδέχτηκε δημόσια ότι του άρεσε το βίντεο, σχολιάζοντας όμως αρνητικά τη «λαγνεία που απέπνεε».

Eric Prydz – Call On Me

Με το δικό του όνομα, ο Prydz προτιμά την απλή, club-oriented house με μια εμφανή αγάπη στις επανεκτελέσεις pop τραγουδιών από τα ‘80s. Παρόλο που αυτά τα κομμάτια τον έκαναν εξαιρετικά δημοφιλή, ο Prydz σταμάτησε να τα παίζει στις εμφανίσεις του, σε μια προσπάθεια να αποστασιοποιηθεί από την πιο mainstream σκηνή.

Δεν είναι λίγες οι φορές που έχει εξοργίσει τους fans του, που περιμένουν να τα ακούσουν και τα ζητούν φωνάζοντας δυνατά τα ονόματα των κομματιών. Η τακτική του όμως δούλεψε, αφού έχει καταφέρει να κερδίσει την αναγνώριση τόσο από το underground όσο και από το mainstream κοινό.

Το «Pryda» είναι το πιο γνωστό ψευδώνυμο του Prydz, του οποίου ο ήχος αναπαράγεται ακατάπαυστα στη χορευτική μουσική. Ανατρέχοντας σε οποιαδήποτε τρέχουσα επιτυχία ηλεκτρονικής μουσικής, μπορείς να ακούσεις την επιρροή του «ήχου του Pryda», που αποτελείται από άψογα στημένες πολυεπίπεδες μελωδίες και αρμονίες, δημιουργώντας ένα σχεδόν αυτόνομο υποείδος. Οι ρίζες του μπορούν να εντοπιστούν πίσω στο 2004, με τις κυκλοφορίες των «Aftermath» (2005), «Muranyi» (2007) και «Pjanoo» (2008) να παγιώνουν μια νέα γενιά στον χώρο του progressive house.

Ως Cirez D προσφέρει μια έντονη αντίθεση στις πλούσιες μελωδίες του Pryda, με την απογυμνωμένη techno του να είναι σκοτεινή, ωμή και σχεδιασμένη για σκοτεινές αποθήκες και πολύωρα sets. Είναι ένα σκόπιμο σημείο εστίασης για τον Prydz, ο οποίος απολαμβάνει να παίζει σε αυτά τα περιβάλλοντα, και το Cirez D, όπως και τα άλλα ψευδώνυμα, του προσφέρει την ελευθερία να κυκλοφορεί τους δίσκους που θέλει να παίζει, χωρίς να περιορίζεται από τις απαιτήσεις του κοινού.

Eric Prydz - Miami To Atlanta

Το 2009 κυκλοφόρησε ως Pryda το «Miami to Atlanta», όπου χρησιμοποίησε για πρώτη φορά το «Pryda snare», μια δημοφιλή τεχνική στη house και trance μουσική που συνίσταται στη χρήση ενός συμπιεσμένου και παρατεταμένου snare στο τέλος ενός bar. Χρησιμοποιείται συχνά για να σηματοδοτήσει το build up σε μια δομή τραγουδιού και ουσιαστικά πυροδότησε τον χαρακτήρα και το ύφος της μουσικής που αργότερα θα ονομαζόταν big room ή EDM. Παραγωγοί όπως οι Martin Garrix, Dimitri Vegas & Like Mike, Armin van Buuren, W&W κ.ά. το χρησιμοποιούν κατά κόρον.

Αν σας εντυπωσιάζουν τα απίστευτα visuals σε διάφορα μεγάλα events ηλεκτρονικής μουσικής σήμερα, πρέπει να ευχαριστήσετε τον Eric γι' αυτό. Το 2011, παρουσίασε το EPIC (Eric Prydz In Concert) στο Brixton Academy του Λονδίνου. Στον πυρήνα του, το EPIC παρουσίαζε έναν τρόπο οπτικής εμπειρίας της μουσικής του, με την πρωτοποριακή χρήση ολογραμμάτων σε μια ανεπανάληπτη κλίμακα, που εντυπωσίασε το κοινό και τη μουσική βιομηχανία. Οι επαναλήψεις του EPIC εξελίχθηκαν σε κάτι πραγματικά μεγαλειώδες και άνοιξαν τον δρόμο σε έναν επαναπροσδιορισμό της οπτικοακουστικής εμπειρίας στις dance διοργανώσεις.

Ο Prydz φοβάται τα αεροπλάνα, έτσι στην αρχή της καριέρας του ήταν σχεδόν αδύνατο να τον δεις να παίζει live εκτός Ευρώπης. «Δοκίμασα τα πάντα», έχει δηλώσει, «έχω δει κάθε ηλίθιο που είχε μια εκδοχή για το πώς μπορώ να το λύσω. Είναι περισσότερο θέμα ελέγχου, δεν φοβάμαι ότι θα συντριβούμε». Με τον Prydz να περιοδεύει σε όλο τον κόσμο, ο φόβος του για τις πτήσεις σίγουρα δεν έκανε τα ταξίδια του εύκολα όλα αυτά τα χρόνια, με τις διαδρομές του να πρέπει να είναι καλά μελετημένες, ώστε να ελαχιστοποιείται ο χρόνος που βρίσκεται στο αεροπλάνο.

Eric Prydz Presents EPIC

Ο Eric Prydz θα βρίσκεται στο Primer Festival το Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου.

Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για το Primer Festival 2024 εδώ.

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Θέλω τα τραγούδια μου να γίνουν καραόκε για να τα τραγουδούν με πάθος οι μεθυσμένοι θείοι»

Μουσική / «Θέλω τα τραγούδια μου να γίνουν καραόκε για να τα τραγουδούν με πάθος οι μεθυσμένοι θείοι»

Η Michelle Gurevich γράφει μουσική για την ψυχή και τις εμπειρίες της, με μια γερή δόση μαύρου χιούμορ και αφοπλιστικής ειλικρίνειας. Μιλά στη LiFO λίγο πριν από την εμφάνισή της στο Fuzz.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Κοντσέρτο για πιάνο του Έντβαρντ Γκριγκ: Ένα νεανικό έργο που δεν ξεπεράστηκε ποτέ

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Κοντσέρτο για πιάνο του Έντβαρντ Γκριγκ: Ένα νεανικό έργο που δεν ξεπεράστηκε ποτέ

Πώς είναι άραγε να γράφεις το κορυφαίο σου έργο στα 25 σου χρόνια; Πόση αγωνία αισθάνεται ένας συνθέτης που καταλαβαίνει ότι όλοι προσδοκούν από εκείνον το επόμενο μεγάλο έργο; Πού κρύβεται η ακαταμάχητη δύναμη του Κοντσέρτου για πιάνο του Έντβαρντ Γκριγκ; Η Ματούλα Κουστένη εξερευνά ένα από τα διασημότερα έργα για πιάνο και ορχήστρα, την ομορφιά του και την ιστορία του.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Μπάρι Άνταμσον: «Το ροκ εν ρολ ήταν από τα τελευταία κινήματα που άλλαξαν πραγματικά τον κόσμο»

Μουσική / «Το ροκ εν ρολ ήταν από τα κινήματα που άλλαξαν πραγματικά τον κόσμο»

Λίγο πριν προσγειωθεί στην Αθήνα για ένα χορταστικό συναυλιακό διήμερο, ο πολυτάλαντος Μπάρι Άνταμσον μιλά για τη σκηνή του Mad-chester, για το ροκ εν ρολ που όσο «γερνάει» τόσο δυναμώνει, για τη γνωριμία του με τον Λιντς και τον εθισμό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Συνέντευξη Saturday Night Satan

Μουσική / «Όσο υπάρχει κόσμος που πηγαίνει στις συναυλίες, θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε κι εμείς»

Mε μια γυναικεία φωνή να ηγείται, αντλώντας έμπνευση από τον horror κινηματογράφο και με επιρροές από τα ’70s και ’80s, οι Saturday Night Satan φέρνουν νέο αέρα στην εγχώρια metal σκηνή.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΤΑΤΣΗΣ
Δείτε ολόκληρη την πρώτη συνέντευξη της Björk on camera μετά μια δεκαετία

Μουσική / Δείτε ολόκληρη την πρώτη συνέντευξη της Björk on camera μετά μια δεκαετία

«Μη σταματάτε. Έχουμε αφθονία. Έχουμε λύσεις. Μπορούμε να αρχίσουμε πάλι από την αρχή»: Η Björk παρουσιάζει την προσωπική της ουτοπία με το πρότζεκτ «Cornucopia» και μιλάει μπροστά στην κάμερα, για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό. 
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ O Tsolimon βλέπει όνειρα με γιαπωνέζικα καρτούν

Μουσική / Ο Tsolimon έγραψε ένα άλμπουμ κλαίγοντας και οδηγώντας

Στον πρώτο του προσωπικό δίσκο, ο νεαρός τραγουδοποιός που λατρεύει τον Λεξ και τα Pokemon συνδυάζει την ηλεκτρονική μπαλάντα με το ραπ και το ζεϊμπέκικο. Όταν έστειλε το «Καλό» στον Κραουνάκη, εκείνος του απάντησε πως πρέπει να το τραγουδήσει η Στανίση - τελικά, το είπε ο ίδιος και η Δεσποινίς Τρίχρωμη.
M. HULOT
Ο Bad Bunny και το μέλλον της urbano μουσικής

Μουσική / Ο Bad Bunny και το μέλλον της παρεξηγημένης urbano μουσικής

Το «Debí tirar más fotos» του 30χρονου Πορτορικανού μουσικού είναι ένα λάτιν αριστούργημα αφιερωμένο στις ρίζες του, στην ιστορία του Πουέρτο Ρίκο και στις σύγχρονες κοινωνικές προκλήσεις, όπως ο υπερτουρισμός και η εποχή του Τραμπ, που πλήττει τους μετανάστες.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Η «Δύναμη του πεπρωμένου» αποτελεί τα τελευταία 150 χρόνια έναν διαρκή θρίαμβο της μουσικής ιδιοφυΐας του Βέρντι

Μουσική / Η «Δύναμη του πεπρωμένου»: Ο θρίαμβος της μουσικής ιδιοφυΐας του Βέρντι

Η όπερα που απασχόλησε τον Τζουζέπε Βέρντι επί είκοσι χρόνια και θεωρείται από τις σημαντικότερες του διεθνούς ρεπερτορίου επιστρέφει στην Εθνική Λυρική Σκηνή, με μια παράσταση αντάξια της φήμης της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το συναρπαστικό, άχρονο, χαμένο άλμπουμ της Ούρσουλα Λε Γκεν

Πέθανε Σαν Σήμερα / Το συναρπαστικό, άχρονο, χαμένο άλμπουμ της Ούρσουλα Λε Γκεν

H πολυβραβευμένη συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας που πέθανε σαν σήμερα, το 2018, είχε συνεργαστεί με τον συνθέτη Todd Barton στη δημιουργία ενός φιλόδοξου πρότζεκτ που εκτείνονταν πέρα από τη συγγραφή.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
«Θα πατήσεις σε λουλούδια, θα πατήσεις και σε σκατά για να βρεις διεξόδους»

Μουσική / Αεκτζής, αναρχικός, καζαντζιδικός: Η ανορθόδοξη πορεία του Γιάννη Μπαχ Σπυρόπουλου στο ελληνικό τραγούδι

Συνθέτης, στιχουργός, αρθρογράφος, ζωγράφος, ραδιοφωνικός παραγωγός, ο Γιάννης Μπαχ Σπυρόπουλος έχει γράψει τη δική του ιστορία στην ελληνική δισκογραφία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Για μένα αυτό είναι οι ταινίες, μια περιπέτεια έξω και πέρα από την ηθική»

Οθόνες / «Για μένα αυτό είναι οι ταινίες, μια περιπέτεια έξω και πέρα από την ηθική»

Μια μεγάλη κουβέντα με τον σκηνοθέτη και μουσικό Γιάννη Βεσλεμέ που κυκλοφορεί ταυτόχρονα το νέο του άλμπουμ και η ρετροφουτουριστική του ταινία «Αγαπούσε τα λουλούδια περισσότερο». (SPOILER ALERT)
M. HULOT
Laurent Garnier

Μουσική / «Βλέπω μαριονέτες να παίζουν μουσική έχοντας τα ακουστικά περισσότερο στον λαιμό παρά στα αυτιά»

Με αφορμή ένα επικό τετραπλό mix –house, techno, UK focus και downtempo– για τα 25 χρόνια λειτουργίας του θρυλικού fabric, ο Γάλλος παραγωγός, DJ και πρόσφατα χρισμένος ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής Laurent Garnier μιλά για το τότε και το τώρα της ηλεκτρονικής μουσικής.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ