Ο ΑΚΗΣ ΦΡΑΓΚΟΣ είναι ένας τυχερός άνθρωπος, σύμφωνα με τον ίδιο. Κατάφερε να κάνει το πάθος του επάγγελμα και να ζει από τις καταδύσεις, παίρνοντας τη σκυτάλη από τον ψαροντουφεκά παππού του. Επίσης, έχει καταφέρει να ζει στο ίδιο χωριό με τον παππού του, στις Ροβιές της Βόρειας Εύβοιας, κι αυτό είναι κάτι που δεν θα άλλαζε με τίποτα.
Ποια είναι η καθημερινότητα ενός νέου ανθρώπου που γεννήθηκε, μεγάλωσε και συνεχίζει να μένει στο ίδιο χωριό, και, το πιο σημαντικό απ’ όλα, είναι πολύ ευτυχισμένος με την επιλογή του;
«Το να μπορείς στο τέλος της ημέρας σου, ανεξάρτητα από τη δουλειά που κάνεις, να απολαμβάνεις τον απογευματινό καφέ σου θαυμάζοντας το υπέροχο ηλιοβασίλεμα των Ροβιών από την παραλία ή ακόμα και από το μπαλκόνι σου είναι κάτι που για μένα σημαίνει πάρα πολλά».
«Γεννήθηκα, μεγάλωσα και συνεχίζω να ζω στις Ροβιές. Είναι ένας όμορφος τόπος στη Βόρεια Εύβοια, σε ένα σημείο όπου το κλισέ “βουνό και θάλασσα” δικαιώνεται. Είμαι ιδιοκτήτης και εκπαιδευτής του καταδυτικού κέντρου Argonauta Diving Resort που άνοιξα στις Ροβιές το 2021 και σε αυτό δραστηριοποιούμαι καθημερινά όλο τον χρόνο. Η κατάδυση για μένα δεν είναι απλώς μια δουλειά, είναι το πάθος μου. Εάν έχω δουλειά, θα πάω για κατάδυση, εάν έχω ρεπό, θα πάω επίσης για κατάδυση.
Ξεκίνησα τις καταδύσεις από πολύ μικρή ηλικία, έχοντας ως πρώτο ερέθισμα τον αείμνηστο παππού μου, που ήταν ψαροντουφεκάς. Έπειτα, όσο περνούσαν τα χρόνια, η κατάδυση έμπαινε όλο και περισσότερο στη ζωή μου, μέχρι που έγινε το πάθος μου. Το γεγονός ότι μετέτρεψα το αγαπημένο μου χόμπι σε επάγγελμα μου δίνει ισχυρό κίνητρο, καθώς μπορώ να κάνω αυτό που αγαπάω περισσότερο και ταυτόχρονα να εργάζομαι. Νιώθω πραγματικά τυχερός.
Η καθημερινότητά μου στις Ροβιές αποτελεί το κομμάτι που για μένα προσωπικά κάνει τη διαφορά, μου δίνει την ποιότητα ζωής που θέλω να έχω.
Δηλαδή το να ζω σε ένα τόσο όμορφο μέρος, να πηγαίνω στη δουλειά μου με τα πόδια σε τρία λεπτά, να έχω όλους τους αγαπημένους μου ανθρώπους τόσο κοντά, και ταυτόχρονα να μπορώ να απολαμβάνω τη φύση μέσω των χόμπι μου είναι για μένα ένας ακαταμάχητος συνδυασμός.
Φυσικά και μου λείπουν πολλά πράγματα που διαθέτει μια μεγάλη πόλη. Το θέατρο, ο κινηματογράφος, η νυχτερινή ζωή, τα εμπορικά κέντρα κ.λπ. είναι πράγματα που μας λείπουν, ωστόσο έχουμε την τύχη να απέχουμε μόλις δύο ώρες από την Αθήνα, οπότε μπορούμε την επισκεπτόμαστε πάρα πολύ συχνά για να «γεμίζουμε μπαταρίες» και μετά να επιστρέφουμε στη βάση μας.
Πάντα με γνώμονα τα θέλω μου αλλά και το πώς έχει διαμορφωθεί η καθημερινότητά μου, δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να ζήσω σε μια πόλη όπως η Αθήνα. Το άγχος και το στρες που προκαλούν οι γρήγοροι ρυθμοί της είναι κάτι στο οποίο δεν θα μπορούσα να αντεπεξέλθω.
Εδώ μπορώ να απολαμβάνω κάθε στιγμή της ζωής μου. Σαφώς και υπάρχουν δύσκολες στιγμές για όλους μας, ωστόσο εδώ μπορείς να τις ξεπεράσεις πιο εύκολα· η άμεση επαφή με τη φύση μπορεί να βοηθήσει σε αυτό. Για παράδειγμα, το να μπορείς στο τέλος της ημέρας σου, ανεξάρτητα από τη δουλειά που κάνεις, να απολαμβάνεις τον απογευματινό καφέ σου θαυμάζοντας το υπέροχο ηλιοβασίλεμα των Ροβιών από την παραλία ή ακόμα και από το μπαλκόνι σου είναι κάτι που για μένα σημαίνει πάρα πολλά.
Δυστυχώς, στην Ελλάδα η επαρχία είναι έως τώρα σε δεύτερη μοίρα. Βασικές υποδομές όπως η υγεία, η παιδεία και τα οδικά δίκτυα δεν είναι δεδομένα για εμάς, αντίθετα αποτελούν προβλήματα που καλούμαστε να υπερκεράσουμε για να καταφέρουμε να ζήσουμε σε αυτόν τον κατά τ’ άλλα πανέμορφο τόπο. Όλη αυτή η υποτίμηση από το κράτος σε συνδυασμό με τη μετακίνηση των νέων στην πρωτεύουσα προκειμένου να βρουν δουλειά είναι το θεμελιώδες πρόβλημα του τόπου μας. Για να αλλάξει αυτό θα χρειαστούν έργα υποδομών και επενδύσεις, ώστε να επιστρέψουν οι νέοι στον τόπο τους και να φτιάξουν τη ζωή τους σε αυτόν.
Ένας από τους αγαπημένους μου περίπατους είναι στους καταρράκτες του Δρυμώνα. Μέσω ενός όμορφου μονοπατιού ανάμεσα σε έλατα μπορείς να βρεθείς στην κορυφή του ψηλότερου βουνού της Εύβοιας, του Ξηρού Όρους, στα 990 μέτρα.
Άλλα σημεία ενδιαφέροντος στη γύρω περιοχή είναι η μοναδικής ομορφιάς παραλία Κρύα Βρύση, τα Λιχαδονήσια, το φαράγγι Μπολοβίνενας, το Τελέθριον Όρος αλλά και το γειτονικό, πολύ γραφικό χωριό Λίμνη.
Φυσικά, η βόλτα στον πύργο μας, ο οποίος βρίσκεται στο κέντρο του χωριού, είναι απαραίτητη. Χτίστηκε μάλλον στην αρχή της Φραγκοκρατίας, όταν η Εύβοια είχε χωριστεί σε τρία τμήματα, το βόρειο με πρωτεύουσα τους Ωρεούς, το κεντρικό με πρωτεύουσα τη Χαλκίδα και το νότιο με πρωτεύουσα την Κάρυστο. Το 1470 η Εύβοια καταλήφθηκε από τους Τούρκους και ο πύργος έγινε η κατοικία Τούρκου τσιφλικά. Πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους πύργους της Εύβοιας.
Κάτι που δεν γνωρίζουν πολλοί είναι πως το πρώτο καταγεγραμμένο ιστορικά τσουνάμι χτύπησε τις Ροβιές το 427 π.Χ. – το αναφέρει ο Θουκυδίδης.
Η ποιότητα ζωής εδώ είναι πραγματικά μοναδική. Επίσης, το κόστος ζωής δεν συγκρίνεται με αυτό μιας πόλης, ειδικά της Αθήνα των τελευταίων χρόνων. Η «πληγή» που άνοιξε στις καταστροφικές πυρκαγιές του 2021 παραμένει εν πολλοίς ανοιχτή, αλλά νομίζω πως η πραγματική δυσκολία για να κάνει κάποιος το βήμα και να μετακομίσει εδώ είναι η εύρεση εργασίας σε εξειδικευμένα πεδία. Ωστόσο, αν έχεις την επιλογή της τηλεργασίας, θεωρώ πως οι Ροβιές είναι μια ιδανική επιλογή».
