Στο πλαίσιο του προγράμματος με τίτλo SPOTLIGHT το ΕΜΣΤ παρουσιάζει δύο σημαντικά έργα: μια μεγάλης κλίμακας εγκατάσταση της Σκωτσέζας καλλιτέχνιδας Karla Black (γεν. 1972) και μια σειρά φωτογραφιών της ιθαγενούς Αυστραλής καλλιτέχνιδας Tracey Moffatt (γεν. 1960)–από τη συλλογή του Μουσείου που αποτελούν μέρος της μεγάλης Δωρεάς της Συλλογής Δ.Δασκαλόπουλου, δίνοντας την ευκαιρία στο κοινό του Μουσείου να γνωρίσει δύο σημαντικές καλλιτέχνιδες της συλλογής του ΕΜΣΤ σε μεγαλύτερο βάθος. Oι ίδιες παρουσιάζουν επίσης έργα τουςστην έκθεση της συλλογής Γυναίκες, μαζί, στον 3οόροφο του Μουσείου. Στο Project Room 1, του 3ου ορόφου, παρουσιάζεται η εγκατάσταση StopCounting (2013) της Karla Black.

 

Η Black υιοθετεί απρόσμενα καιευτελή υλικά–όπως καλλυντικά, ζάχαρη και σελοφάν–στην αντισυμβατική γλυπτική πρακτική της για τη δημιουργία μνημειακών εγκαταστάσεων, αμφισβητώντας τις επικρατούσες αντιλήψεις σχετικά με τη στιβαρότητα και τη μονιμότητα της τέχνης. Τα γλυπτά της, αν κι εκ πρώτης όψεως δείχνουν εύθραυστα, έχουν μια επιβλητική παρουσία, προσκαλώντας τους θεατές να εξερευνήσουν την ένταση ανάμεσα στις ιδιότητες του ευάλωτου και του ανθεκτικού, ενθαρρύνοντας έναν στοχασμό πάνωστην παροδικότητα της ζωής. Η Black έτσι αμφισβητεί την ιεραρχία των καλλιτεχνικών μέσων, αναβιβάζοντας το καθημερινό σε ξεχωριστό.

 

Η μεγάλη εγκατάσταση Stop Counting αποτελείται από εκατοντάδες λωρίδες διάφανων αυτοκόλλητων ταινιών που κρέμονται κάθετα μεταξύ οροφής και δαπέδου στις οποίες διακρίνονται δακτυλικά αποτυπώματα από χρώμα.Ο ίδιος ο τίτλος του έργου υποδηλώνει μια κριτική της ποσοτικοποίησης και του τρόπου με τον οποίο συχνάμετράμε την τέχνη με αριθμητικούς όρους, προσκαλώντας τους θεατές να ασχοληθούνμε το έργο σε ένα πιο διαισθητικό επίπεδο. Η προσέγγιση της καλλιτέχνιδας στο χρώμα είναι εξίσου σαγηνευτική, καθώς ενσωματώνει παστέλ αποχρώσεις στα σημεία που εφάπτονται οι ταινίες στο δάπεδο, δημιουργώντας μια ονειρική και σχεδόν αιθέρια ατμόσφαιρα.

 

Η τέχνη της Karla Black προτρέπει τους θεατές να αφεθούν στις αισθήσεις και τα συναισθήματά τους. Στο Project Room 2 του 3ουορόφου παρουσιάζεται η φωτογραφική εγκατάσταση Up in the Sky(1997) της Tracey Moffatt. Το έργο της Moffatt συνδέεται με την Αυστραλία και φέρνει συχνά στο προσκήνιο δύσκολα ζητήματα που αφορούντους κοινωνικούς αποκλεισμούς και τις βασισμένες στην άσκηση εξουσίας και την καταπίεση πολιτικές αφομοίωσης των Αβορίγινων από τους λευκούς έποικους αποικιοκράτες. Οι 25 εικόνες της φωτογραφικής εγκατάστασης Up in the Sky μοιάζουνμε στιγμιότυπα ασπρόμαυρης κινηματογραφικής ταινίας, το σενάριο της οποίας δενδεσμεύεται από τους κανόνες της γραμμικής αφήγησης.

 

Παραπέμπουν σε δύο κινηματογραφικές ταινίες: τη μετα-αποκαλυπτική σειρά ταινιών δράσηςMadMax(1979) και τον κόσμο στον οποίο κινείται περιπλανώμενος ο εκδικητής μοναχικός πρωταγωνιστής της, και το φιλμ Accattone (1961) του Pier Paolo Pasolini, μια σκληρή ταινία για τον υπόκοσμο της Ρώμης και τη ζωή στους δρόμους. Οι ετερόκλητοι–ηλικιακά, φυλετικά, κοινωνικά–πρωταγωνιστές της Moffatt στο απειλητικό σκηνικό μιας, ερημωμένης από τη φτώχεια και τη βία, επαρχιακής πόλης της Αυστραλίας λειτουργούν ως αιχμηρές αναφορές σε χρόνια προβληματικές καταστάσεις: το μωρό Αβορίγινας–μόνο του ή στην αγκαλιά της λευκής γυναίκας–,για παράδειγμα, θεωρείται βέβαιη αναφορά στο τραύμα των «Κλεμμένων Γενεών» [Stolen Generations], τη θεσμοθετημένη από την Πολιτεία και τις εκκλησιαστικές αποστολές πρακτική απομάκρυνσης των παιδιών των Αβορίγινων από τις οικογένειές τους.