ΤΟ ΡΟΚ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ να απασχολεί σκηνές, live, δισκογραφία και βεβαίως τους απανταχού rock fans, που συνεχίζουν να στηρίζουν με κάθε τρόπο συγκροτήματα και καλλιτέχνες. Το ροκ, πιστό στα old school διδάγματα, είναι σημαντικό γιατί, από αισθητικής πλευράς, είναι τόσο καλό και τόσο μεστό, με αποτέλεσμα, πολλές φορές, να μην έχει να ζηλέψει τίποτα από τις ιστορικές στιγμές του παρελθόντος. Οι δίσκοι, για τους οποίους γράφουμε στη συνέχεια, αυτό αποδεικνύουν.
The Green Pajamas
Just Τo This / Forty Summers of Lust, Love, Heartbreak and Madness
[Sound Effect Records, 2024]
Σαράντα χρόνια δράσης συμπλήρωσαν οι Green Pajamas, μέσα στο 2024, και αυτό φρόντισαν να το γιορτάσουν με μία πολύ ιδιαίτερη έκδοση, που αποκαλείται “Just Τo This / Forty Summers of Lust, Love, Heartbreak and Madness”. Λέμε για ένα διπλό LP, με τα βινύλια να είναι κλεισμένα σε innersleeves (με στοιχεία, πληροφορίες και φωτογραφίες πάνω τους), τοποθετημένα σε μονό φάκελο.
Η πρώτη ιδιαιτερότητα αυτού του double LP είναι πολύ συγκεκριμένη και ξεχωριστή, καθώς περιλαμβάνει 23 tracks (μοιρασμένα στις τέσσερις πλευρές του), τα οποία είναι είτε ανέκδοτα, είτε δεν έχουν κυκλοφορήσει ποτέ σε άλλα LP ή CD, παρά μόνο ψηφιακά. Η δεύτερη ιδιαιτερότητά του έχει να κάνει με το γεγονός πως τα 23 αυτά κομμάτια αφορούν όλη την τεσσαρακονταετή ιστορία των Green Pajamas, καθώς οι ηχογραφήσεις τους ξεκινούν από τη live εκτέλεση του “Thinking only of you”, στο Seattle University, στις 16 Νοεμβρίου 1984, φθάνοντας στην ηχογράφηση του νεότερου “Something about the light”, τον Νοέμβριο του 2023.
To “Just Τo This” θα ολοκληρωθεί με την τέταρτη πλευρά του, που περιλαμβάνει πέντε tracks γραμμένα ανάμεσα στα χρόνια 2017 και 2023, τα οποία αποτυπώνουν την πιο πρόσφατη φάση των Green Pajamas.
Φυσικά, διάφορα κομμάτια από ’δω μπορεί να είναι γνωστά από τα άλμπουμ των Green Pajamas (“Book of Hours”, “Ghosts of Love” κ.λπ.) ή τα 45άρια και τα EP τους, όμως οι εκτελέσεις στο “Just To This” είναι διαφορετικές. Έχουμε, δηλαδή, live, σπανιότητες που πρωτοβγήκαν σε flexi, όπως το “Such a lovely daughter” (ένα από τα ωραιότερα του 2LP), εναλλακτικά mixes, demos, tracks από ραδιοφωνικές εκπομπές, διαφορετικές (εναλλακτικές) versions κ.λπ.
Με ήχο, που τον ακούς ως συνέχεια μεγάλων σχημάτων του χθες όπως των Byrds, Lovin’ Spoonful, Moby Grape ή και της μπάντας του ηλεκτρικού Bob Dylan, και βεβαίως σε παράλληλη πορεία με τη σκηνή του paisley underground (Λος Άντζελες), οι Green Pajamas, στο πρώτο LP, από το διπλό “Just To This”, είναι εξαιρετικοί, με κομμάτια σαν τα “I have touched madness (Live)” και “Kim the waitress (Live)” (αμφότερα ζωντανά από τον Μάιο του ’94) να δημιουργούν άριστες εντυπώσεις.
Η τρίτη πλευρά ξεκινά με το βαρύ-ψυχεδελικό “My Elizabeth to me” (από το καλοκαίρι του ’95), με τους Jeff Kelly, Joe Ross και Susanne Kelly (αφήγηση) να δημιουργούν αυτό το μοναδικής ατμόσφαιρας κομμάτι, με τα «διαμάντια» να διαδέχονται το ένα το άλλο, σαν το αιθέριο “Agent 99” για παράδειγμα, μια ημι-ακουστική / ημι-ηλεκτρική μπαλάντα που σπάει κόκαλα, το επίσης psych “Gazelle” (γνωστό από το “Ten White Stones” του 2004) σ’ ένα πολύ ιδιαίτερο mix (με διπλές κιθάρες και πλήκτρα), για να κλείσει η πλευρά μ’ ένα ακόμη πολύ όμορφο τραγούδι, το “You can’t look” (γραμμένο το 2012), με όλα τα όργανα να τα χειρίζεται ο Kelly.
To “Just Τo This” θα ολοκληρωθεί με την τέταρτη πλευρά του, που περιλαμβάνει πέντε tracks γραμμένα ανάμεσα στα χρόνια 2017 και 2023, τα οποία αποτυπώνουν την πιο πρόσφατη φάση των Green Pajamas. Είναι γνωστό πως το συγκρότημα δεν έπαυσε ποτέ να ηχογραφεί πολύ ενδιαφέροντες δίσκους, πιστά προσανατολισμένους σ’ αυτόν τον ήχο μέσω του οποίου το αγάπησε ο κόσμος, συνδυάζοντας ακουστικά και ηλεκτρικά parts, πάντα με ωραίες μελωδίες μπροστά, δυναμικές ενοργανώσεις και διαπεραστικά παιξίματα, που αντλούν από την original psychedelic era και βεβαίως από την 80s αναβίωσή της.
Πρώτα, εδώ, ανάμεσα σε ίσα, το σχεδόν 8λεπτο “Just to this” (από τον Μάρτιο του ’21) σε άλλη, πιο μακριά, εκτέλεση από εκείνη του άλμπουμ “Sunlight Might Weigh Even More”, το φολκ-διαμάντι “Princess Misa” και βεβαίως το έσχατο και νέο “Something about the light” (Νοέμβριος ’23), που δείχνει το αστείρευτο ταλέντο του Jeff Kelly να γράφει, ακόμη και μετά από 40 χρόνια, σπουδαία τραγούδια.
Φοβερό άλμπουμ, μια αληθινή προσφορά των Green Pajamas προς όλους τους φίλους τους.
The Green Pajamas - You Can't Look
Επαφή: https://www.soundeffect-records.gr/just-to-this-forty-summers-of-lust-love-heartbreak-and-madness
Astral Kompakt
Goldader
[Tonzonen Records, 2024]
Για τους Astral Kompakt, από την Κολωνία, δεν θα βρεις πολλές πληροφορίες στο διαδίκτυο. Προφανώς το γερμανικό συγκρότημα, που είναι τρίο, θέλει να κρατήσει την ανωνυμία του, αφήνοντας τη δουλειά του να μιλήσει αντί για ’κείνο.
Το “Goldader”, που είναι το πρώτο άλμπουμ των Astral Kompakt, είναι ένα ορχηστρικό κατ’ αρχάς LP (και digital), που κινείται σε σκληρές και stoner περιοχές. Το ότι πρόκειται για instro δεν το λες και εντελώς σύνηθες, με τις κιθάρες, το μπάσο και τα ντραμς να κινητοποιούνται και να ανακατεύονται σε ποικίλους συνδυασμούς – κάτι που δείχνει, οπωσδήποτε, την άνεση των Γερμανών να αναζωογονούν τα παλαιά hard περιβάλλοντα.
Εντάξει, οι Sabbath-ικές επιρροές βρίσκονται κι εδώ στην ημερησία διάταξη, όπως συμβαίνει, εξάλλου, με κάθε γκρουπ του stoner, που θέλει να σέβεται και τον εαυτό του και την ιστορία – όμως υπάρχουν και άλλα γνωρίσματα στο “Goldader”, που του προσδίδουν μια δική του ταυτότητα. Λέμε βασικά για το progressive, σε hard ή λιγότερο hard όψεις, όπως το ακούς σε κομμάτια σαν τα “Batavische träne I” & “II, που ανακαλούν, κατά τόπους, κάτι από τη μεγάλη περίπτωση των Βρετανών May Blitz (πίσω στα early 70s).
Μια αρκετά καλή περίπτωση, λοιπόν, για κάθε φίλο των εν λόγω μουσικών.
Goldader - Batavische Träne
Επαφή: www.tonzonen.de
Adam Geoffrey Cole & Trappist Afterland
Evergreen / Walk to Paradise Garden
[Cosmic Eye / Sound Effect, 2024]
Τραγουδοποιός από την άλλη άκρη του κόσμου, από τη Μελβούρνη της Αυστραλίας, ο Adam Geoffrey Cole και το σχήμα που τον συνοδεύει, οι Trappist Afterland, θα μπορούσε να αποτελούν ένα... καλά κρυμμένο μυστικό του σύγχρονου ψυχεδελικού φολκ. Έχοντας ήδη εννέα άλμπουμ στην κατοχή τους έρχονται τώρα με το παρόν δέκατο, που τιτλοφορείται “Evergreen / Walk to Paradise Garden” –μια ελληνική παραγωγή της Cosmic Eye, που επανεμφανίζεται μετά από κάποια χρόνια, και με αποκλειστική διανομή από την Sound Effect–, να δώσουν ένα ακόμη psych-folk gem, που παραπέμπει ηχητικώς και αισθητικώς, κατ’ ευθείαν, στην εποχή των ανάλογων άλμπουμ από τα late sixties-early seventies.
Είναι πολλά τα επιμέρους χαρακτηριστικά των Adam Geoffrey Cole & Trappist Afterland, αλλά πριν πούμε κάτι γι’ αυτά να δώσουμε τα ονόματα. Μπροστά είναι λοιπόν ο Adam Geoffrey Cole, που γράφει σχεδόν όλο το υλικό (μουσική-στίχους) και τραγουδά, παίζοντας επίσης κιθάρες, cittern, τανπούρα, ούτι, dulcitar, σύνθια και ξυλόφωνο, ενώ μαζί του βρίσκονται και οι Matt Malone τραγούδι, Tom Warren μπάσο, βίνα, squeezebox, Anthony Cornish βιολί, Henry Parker ακουστική κιθάρα, τραγούδι, Angeline Morrison φωνητικά, Tali Trow πιάνο, κοντραμπάσο, όργανο, κρουστά και David Tibet φωνητικά. Αυτοί οι μουσικοί δεν παίζουν όλοι μαζί, αλλά πότε εδώ και πότε εκεί, με τα τραγούδια γενικώς να διατηρούν αυτά τα κάπως loner χαρακτηριστικά τους καθ’ όλη τη διάρκεια του δίσκου.
Το άλμπουμ είναι άκρως συναισθηματικό και ρέει μέσα σ’ ένα κλίμα έντονης φόρτισης από την πλευρά του βασικού ερμηνευτή. Σχεδόν με σπασμένη φωνή και σχεδόν κλαίγοντας ο Adam Geoffrey Cole αποδίδει τούτα τα τελείως «δικά του» και «εσωτερικά» τραγούδια, μ’ έναν τρόπο σχεδόν σπαρακτικό. Όπως γράφει κάποιος Paul Skeers στο μέσα μέρος του gatefold:
«Αυτό το άλμπουμ σχεδιάστηκε ανάμεσα στις επισκέψεις στην μητέρα του Cole, καθώς η υγεία της επιδεινωνόταν, σιγά-σιγά, από την άνοια. Επισκέπτοντάς την, ο Cole, θα έκανε, κάθε μήνα, 1600 χιλιόμετρα, προς την ιδιαίτερη πατρίδα του, την Kiama, στη νότια ακτή της Αυστραλίας, στη Νέα Νότια Ουαλία. Κατά τη διάρκεια εκείνων των ταξιδιών, της απώλειας της μητέρας του, της διάλυσης του γάμου του και της τελικής επιστροφής του στα γενέθλια μέρη, τα τραγούδια θα έπαιρναν τη συγκεκριμένη μορφή».
Έτσι, από τη μια μεριά υπάρχει αυτό το βαθύ συναισθηματικό στοιχείο, που έχει να κάνει με τη ζωή του Cole και τις επιδράσεις που είχαν μέσα του οι διάφορες απώλειες κ.λπ. ενώ, προς την τελική οικοδόμηση των τραγουδιών, συμβάλλει και μία κάπως... μοναστική αντίληψη για τη ζωή που έχει ο αυστραλός τραγουδοποιός (το trappist, του συγκροτήματός του, αναφέρεται προφανώς στους τραπιστές μοναχούς, με την αυστηρή καθημερινότητά τους) και η οποία προσδίδει στις συνθέσεις του ένα εξώκοσμο χρώμα.
Αυτή λοιπόν η στοιχειωτική ατμόσφαιρα περιβάλλει κάθε μέτρο, κάθε τραγουδιού, τούτου του εντελώς ξεχωριστού δίσκου, που αποτελεί αληθινό «ταξίδι» από μόνος του.
Give Thanks And Lament
Επαφή: https://www.soundeffect-records.gr/evergreen-walk-to-paradise-garden
Vibravoid
We Cannot Awake
[Tonzonen Records, 2024]
Οι Γερμανοί Vibravoid είναι μία από τις μπάντες «κόσμημα» του σύγχρονου ψυχεδελικού ροκ – και αυτό το ξέρουν πολύ καλά οι φίλοι του είδους. Οι Vibravoid κυκλοφορούν συνεχώς δίσκους κι ένας από τους καλύτερους που έδωσαν τα τελευταία χρόνια ήταν και ο περσινός τους “We Cannot Awake”. Τι ακούμε εδώ; Έξι tracks, πέντε στην πρώτη πλευρά και ένα στην δεύτερη (το 20λεπτο “We cannot awake”).
Διαβάζω πως οι Vibravoid είχαν να βγάλουν χρόνια... κομμάτι-πλευρά δίσκου. Προσωπικά δεν ξέρω αν, όντως, κάτι τέτοιο αληθεύει, αν και σε κάθε περίπτωση αυτό το φερώνυμο τεράστιο track, που κλείνει το τελευταίο LP τους, είναι σίγουρα κάτι διαφορετικό, δείχνοντας πως οι Γερμανοί έχουν χαράξει τον δικό τους δρόμο, βαδίζοντας αγέρωχα πάνω σ’ αυτόν, χωρίς διάθεση για επιστροφή. Το συγκεκριμένο track ξεκινά πολύ δυναμικά, με όλα τα όργανα (κιθάρες, μπάσο, ντραμς, πλήκτρα και εφφέ) να ακούγονται τσιτωμένα και «στο κόκκινο», έχει γρήγορο «μοτόρικο» τέμπο, «χαμένα» φωνητικά, ένα χαμήλωμα της έντασης, εκεί περί τη μέση, για κανα πεντάλεπτο, με τα φωνητικά να κυριαρχούν, πάντα κινούμενα σ’ ένα ψυχεδελικό σκηνικό, πριν από το δεύτερο και τελευταίο ξέσπασμα, που θα πάει το κομμάτι μέχρι το τέρμα του, επαναφέροντάς το στο αρχικό πρότυπο.
Όμως και τα πέντε «μικρά» κομμάτια της πρώτης πλευράς έχουν ενδιαφέρον, με πρώτα ανάμεσά τους τα Byrds-ικά “Nothing is wrong” και “A comment of the current times”, με τα υπόλοιπα να κινούνται πάντα σ’ ένα γρήγορο τέμπο, καθώς ακούγονται σφιχτά και μετρονομημένα, εξάπτοντας τις αισθήσεις.
Έχουν το ύφος τους, τον τρόπο τους και τη μανιέρα τους πια οι Vibravoid και όλα αυτά τα υπηρετούν, και στο “We Cannot Awake”, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Vibravoid - Get To You (We Cannot Awake)
Επαφή: www.tonzonen.de
Jupiter Fungus
Garden Electric
[Sound Effect Records, 2024]
Οι Jupiter Fungus είναι ένα ντούο βασικά, που προέρχεται από τον Πειραιά και που τώρα κυκλοφόρησε το πρώτο άλμπουμ του. Ο τίτλος του; “Garden Electric”. Κοιτώντας το gatefold cover, μπρος και πίσω, αντιλαμβάνεσαι, σχεδόν αμέσως, με τι έχεις να κάνεις. Progressive Rock. Όντως; Όντως, καθώς το σχήμα φέρνει στη μνήμη, με την πρώτο κιόλας σύνθεσή του, τα βρετανικά early seventies. Κάποια γκρουπ της εταιρείας Vertigo, ας πούμε.
Jupiter Fungus είναι ο Άρης Παπατριανταφύλλου σε φωνή, πλήκτρα, κιθάρες και ο Φώτης Ξενικουδάκης σε φλάουτο, tin whistle (μεταλλική σφυρίχτρα), ενώ δίπλα σ’ αυτούς τους δύο στέκονται ακόμη ο Γιώργος Παπαγεωργίου σε μπάσο, ακουστικές, κιθάρες, glockenspiel, ο Γιώργος Εμμανουήλ σε ηλεκτρικές κιθάρες και ο Nick Vell σε ντραμς.
Από τη σελίδα του σχήματος στο discogs πληροφορούμαστε πως οι πέντε μουσικοί έχουν προϊστορία και πως έχουν περάσει, στο παρελθόν, από διάφορα σχήματα σαν τα Father Sun, The Telestons, Rotting Christ, Chaostar, Kinoskop και Lucifers Child, κι έτσι, ως πεντάδα, είναι έτοιμοι να καταγράψουν τις στούντιο περιπέτειές τους, προσδίδοντας στο “Garden Electric” ένα άλλης εποχής άρωμα.
Τα κομμάτια εδώ είναι δύο, ανά πλευρά. Ένα 10λεπτο κι ένα 13λεπτο στην πρώτη, όπως κι ένα 12λεπτο μ’ ένα 13λεπτο στη δεύτερη. Το “Underdog”, που έχει και στίχους, ξεκινά εντυπωσιακά. Πάνω σ’ ένα γερό τέμπο, από το μπάσο και τα ντραμς, έρχεται το όργανο, τα breaks από τις κιθάρες και στην πορεία το φλάουτο, για να γεμίσουν το χώρο. Πολύ καλό track, που φέρνει στη μνήμη κάτι από Gravy Train και Still Life (παλαιά βρετανικά γκρουπ της Vertigo), έχει εντυπωσιακή δομή, με αλλαγές, σόλι και «συνομιλίες», δίχως να κουράζει.
Το “Circles” που ακολουθεί, είναι κατά βάση μια τετραμερής σουίτα, με εμφανή, οπωσδήποτε, μέρη, που αποκαλούνται “Theros”, “Metoporon”, “Chimon” και “Ear” (οι τέσσερις εποχές προφανώς). Το progressive εδώ είναι κάπως πιο μελωδικό στο ξεκίνημά του, με το φλάουτο να κυριαρχεί μπροστά, μαζί με τις σφυρίχτρες (που προσδίδουν ένα φολκ ηχόχρωμα), πριν αναλάβει τα πρωτεία το όργανο. Το φλάουτο σε κάποια σημεία δεν γίνεται να μην ανακαλεί Jethro Tull (λογικό), με τις «αλλαγές» κι εδώ να είναι συνεχείς, προσδίδοντας στη σύνθεση μια ποικιλομορφία. Τις κιθάρες τις ακούς έντονα μόνο στο τελευταίο μέρος (ωραίο κλείσιμο), κάτι που προσφέρει, όσο να ’ναι, στην εφευρετικότητα των Jupiter Fungus, η οποία απογειώνεται στα τρία πρώτα μέρη.
Η δεύτερη πλευρά ξεκινά με το “Past ground”, που επίσης διαθέτει φολκλορισμούς στην αρχή, με μιαν αίσθηση Floyd-ική να το διαπερνά, για να εξελιχθεί προς ένα κάπως psych-prog track με υπαινιγμούς ακόμη και από Brainticket, πριν ολοκληρωθεί καταιγιστικά με συνεχείς «μάχες» ανάμεσα στα πλήκτρα και τις κιθάρες.
Το κλείσιμο με το 13λεπτο “Thoughts of revenge” δεν μπορεί παρά να φανερώνει εκ νέου τις ποιότητες των Jupiter Fungus και βασικά τη δεξιότητά τους να χειρίζονται πλήκτρα, κιθάρες και φλάουτο, μ’ έναν αξιοπρόσεκτο τρόπο. Και εδώ τα πιο δυναμικά μέρη εναλλάσσονται με τα πιο ήπια, δημιουργώντας όλες αυτές τις απαραίτητες μεταλλαγές, που αποτελούν ένα από τα πιο βασικά γνωρίσματα του διαχρονικού progressive rock.
Ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ, προς κάθε διάστασή του, είναι το “Garden Electric”.
Jupiter Fungus - Past Ground
Επαφή: https://www.soundeffect-records.gr/garden-electric
Julius Lind
Lights
[Kapitän Platte, 2024]
Ο Julius Lind μας είναι γνωστός ως ο μπασίστας των Νορβηγών Action & Tension & Space, που είχαν δώσει εκείνα τα πολύ καλά άλμπουμ “Explosive Meditations” (2019) και “Skåredalen Funhouse” (2018). Τώρα, ο νορβηγός μουσικός έχει να μας προτείνει ένα δικό του LP, CD και digital, που αποκαλείται “Lights” και το οποίο είναι το ίδιο ενδιαφέρον. Στο άλμπουμ αυτό, που είναι ηχογραφημένο στο στούντιο Paradiso του Όσλο, συμμετέχουν, εκτός του Lind, που εδώ παίζει κιθάρα και τραγουδά, και οι Richard Myklebust μπάσο, φωνή και Eirik Kirkemyr ντραμς.
Υπάρχει ένα τρίο λοιπόν, το οποίον ασκείται... ψυχεδελικώς. Εννοούμε μ’ αυτό πως έχουμε να κάνουμε μ’ ένα αρκετά «παλιομοδίτικο» υλικό, οπωσδήποτε συνθετικώς «εντάξει» και ακόμη καλο-ηχογραφημένο και καλο-τοποθετημένο, που, αν θέλετε, δείχνει και τη βαθειά δουλειά, που γίνεται τις τελευταίες δεκαετίες στη νορβηγική ροκ σκηνή (αν και πάντα γινόταν, εδώ που τα λέμε), με τα δυνατά καινούρια συγκροτήματα, τους εξίσου ενδιαφέροντες τραγουδοποιούς και τους ανάλογους δίσκους να εκδίδονται με ρυθμό πολυβόλου. Και όχι μόνο στο ροκ φυσικά, ή γύρω απ’ αυτό.
Το τύπου-psych ιδίωμα, που μας παρουσιάζει εδώ ο Julius Lind, είναι... δισυπόστατο. Από φωνητικής και μελωδικής πλευράς είναι dreamy ας πούμε, ενώ οργανικά ο ήχος είναι βαρύς, με τα ντραμς και το μπάσο να κάνουν θόρυβο, και με τις κιθάρες, που είναι πάντα πειραγμένες, να κάνουν επίσης ωραία και «βαριά» δουλειά – εκμεταλλευόμενες τις πραγματικά καλές συνθέσεις του Νορβηγού.
Το αποτέλεσμα είναι μια σειρά από πολύ καλά κομμάτια (και τα οκτώ ανήκουν στον Lind), τα οποία διακρίνονται για την πίστη τους σ’ αυτόν τον ήχο που κλείνει αισίως 55 (ή και λίγο παραπάνω) χρόνια ύπαρξης. Δύσκολο λοιπόν να διαλέξεις highlights, από ένα LP, που κυλάει με θαυμαστή ενότητα, δίχως να παρουσιάζει «κοιλιά» σε κανένα σημείο του. Ακούς με εμπιστοσύνη, η οποία ανανεώνεται από κομμάτι σε κομμάτι.
Lights
Επαφή: www.kapitaen-platte.de
Magick Brother & Mystic Sister
Tarot
[Sound Effect Records, 2024]
Πρόκειται για το δεύτερο μέρος του project “Tarot” των Magick Brother & Mystic Sister από τη Βαρκελώνη – για τη νέα space-psychedelic περιπλάνηση αυτής της ομάδας, βασικά μέλη της οποίας είναι ο Xavi Sandoval μπάσο, κιθάρες και η Eva Mutanda μέλοτρον, σύνθια, όργανο, πιάνο, φωνή. Δίπλα, τώρα, σ’ αυτούς τους δύο υπάρχουν μερικοί ακόμη μουσικοί, όπως οι Alejandro Carmona ντραμς, Tony Jagwar σιτάρ, κιθάρες, Maddy Gray σπικάρισμα και Glenn Brigman φωνή, που συμπληρώνουν έτσι τους Magick Brother & Mystic Sister, προσδίδοντας, όλοι αυτοί πλέον, στο “Tarot, Part II”, την πλήρη ηχητική αποτύπωσή του.
Δύο πολύ βασικές αναφορές των Καταλανών, που είναι και κάπως προφανείς εδώ που τα λέμε, αφορούν το LP των Gong από το 1969, το “Magick Brother” (όπως και το κομμάτι “Mystic sister-magick brother”, από τον ίδιο δίσκο), μα και το LP “Tarot” του Walter Wegmüller, από το 1973 – κι ένας συνδυασμός των ήχων εκείνων των ιστορικών δίσκων θα μπορούσε να πεις πως αποτελεί τον πυρήνα του ήχου των Magick Brother & Mystic Sister.
Υπάρχει λοιπόν το progressive rock, με αυτές τις πολύ ιδιαίτερες Gong-ικές μελωδικές αναπτύξεις, αλλά παραλλήλως υπάρχει και ο πειραματισμός, τα ηλεκτρονικά και το πιο περιπετειώδες πνεύμα των εγγραφών του Wegmüller, με τα λόγια να είναι επηρεασμένα, φυσικά, από τις κάρτες tarot, έχοντας αυτό το μυστικιστικό προφίλ.
Από ’κει και πέρα έχουμε έναν ήχο απολύτως φυσικό, με τα μέσης διάρκειας κομμάτια (τρίλεπτα, τετράλεπτα και πεντάλεπτα βασικά) να ακούγονται σαν να είναι «ένα», και κυρίως (να ακούγονται) άνετα και εύκολα, δίχως εκζητήσεις. Τούτο έχει να κάνει με το ταλέντο των Magick Brother & Mystic Sister να εμφανίζονται ως διάδοχοι εκείνων των παλαιών σχημάτων (και δίσκων και ήχων), χωρίς ίχνος προσποίησης ή τραβήγματος.
Ένα θαυμάσιο άλμπουμ λοιπόν, που το νοιώθεις «δικό σου» από την αρχή έως το τέλος του.
Magick Brother & Mystic Sister-Tarot Part II-09-The Sun-{2024}
