Το ελληνοκεντρικό σύμπαν του Λάκη Παπαστάθη Facebook Twitter
Ο Λάκης Παπαστάθης, αρχές της δεκαετίας του 1970, στο μπαλκόνι του πρώτου γραφείου της Cinetic, οδός Ρεθύμνου 10, πίσω από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.

Λάκης Παπαστάθης: Ένας ανήσυχος καλλιτέχνης, ένας υπέροχος άνθρωπος

0

Για μια ολόκληρη εποχή, κυρίως τα χρόνια που κυριαρχούσε η δημόσια τηλεόραση, και μόνο το άκουσμα του γνωστού αποσπάσματος από το «L’ Apocalypse des animaux» («Αποκάλυψη των ζώων») του Βαγγέλη Παπαθανασίου, το αναγνωρίσιμο ηχητικό σήμα του «Παρασκηνίου», ήταν αρκετό για να στρωθείς μπροστά στη μικρή οθόνη.

Το «Παρασκήνιο», η σειρά σύντομων πολιτιστικών ντοκιμαντέρ, δημιούργημα των Λάκη Παπαστάθη και Τάκη Χατζόπουλου, και της εταιρείας τους Cinetic, μετά από πρόταση του ευφυούς Ροβήρου Μανθούλη, που έδωσε μεταπολιτευτικά ευρωπαϊκό αέρα στην ΕΡΤ, αποτέλεσε μια όαση ποιοτικού τηλεοπτικού χρόνου. Τα επεισόδια μοιαζαν με μικρά οπτικά δοκίμια που αποκάλυπταν σημαντικές ή ιδιότυπες προσωπικότητες και το έργο τους. Μέσα στα 37 χρόνια που διήρκεσε, το «Παρασκήνιο» αποδείχτηκε μακροπρόθεσμα μια «κιβωτός» του λόγου και της εικόνας των περισσότερων (αν όχι όλων) από τους σημαντικότερους Έλληνες και Ελληνίδες καλλιτέχνες-ιδες και πνευματικές προσωπικότητες, από τον Άρη Κωνσταντινίδη και τον Κορνήλιο Καστοριάδη μέχρι τον Βασίλη Τσιτσάνη και την Αλίκη Βουγιουκλάκη (και την αποδόμησή της). Μια εκπομπή η οποία, παρόλο που υπήρξε δημιούργημα δύο συνεργατών, ταυτίστηκε απόλυτα με τον σκηνοθέτη Λάκη Παπαστάθη.

Υπήρξε σε όλη του τη ζωή ένας άνθρωπος ανήσυχος, που τον απασχολούσαν όλες οι μορφές τέχνης, είχε μεγάλο ενδιαφέρον για τη ζωγραφική, έγραφε και εξέδιδε διηγήματα, μελετούσε την Ιστορία, ήταν συλλέκτης λογοτεχνικών περιοδικών του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα. 

Έχουν περάσει δύο χρόνια από τον θάνατό του και το Μουσείο Μπενάκη τιμά τη μνήμη του με την έκθεση «Αναζητώντας τη χαμένη εικόνα». Ο τίτλος είναι δανεισμένος από το όνομα μιας ακόμα σημαντικής εκπομπής του, που μαζί με την πρώτη του απόπειρα στην τηλεόραση, το «Ιστορικό Αρχείο», και φυσικά το «Παρασκήνιο» και το σύντομο αποχαιρετιστήριο «Υστερόγραφο» αποτελούν μέρος του σύμπαντος του Παπαστάθη· ενός σύμπαντος ελληνοκεντρικού, με έμφαση στην ιστορία, την τέχνη, τον λαϊκό πολιτισμό, την ποίηση των εικόνων, είτε αυτές συνδέονται με τη ζωγραφική είτε με τη φωτογραφία είτε με τον κινηματογράφο. Είναι μια σημαντικότατη παρακαταθήκη που όσο θα περνούν τα χρόνια θα αποδεικνύεται πολύτιμη μαρτυρία για την Ελλάδα του πρόσφατου παρελθόντος.

Το ελληνοκεντρικό σύμπαν του Λάκη Παπαστάθη Facebook Twitter
Ο Λάκης Παπαστάθης και η Υβόννη Μαλτέζου.

Ο Λάκης Παπαστάθης υπήρξε ένας από τους σκηνοθέτες του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου. Συνδέθηκε με την εμβληματική «Ευδοκία» του Αλέξη Δαμιανού, του οποίου υπήρξε βοηθός, σκηνοθέτησε τη βραβευμένη μικρού μήκους  ταινία «Γράμματα από την Αμερική» του 1972 και τέσσερις ακόμα πολύ προσωπικές ταινίες που όμως δεν ομφαλοσκοπούν, αντιθέτως αγγίζουν το ελληνικό γίγνεσθαι: «Τον καιρό των Ελλήνων» (1981), «Θεόφιλος» (1987), «Το μόνον της ζωής του ταξείδιον» (2001), «Ταξίδι στη Μυτιλήνη» (2010).

Ωστόσο, υπήρξε σε όλη του τη ζωή ένας άνθρωπος ανήσυχος, που τον απασχολούσαν όλες οι μορφές τέχνης, είχε μεγάλο ενδιαφέρον για τη ζωγραφική, έγραφε και εξέδιδε διηγήματα, μελετούσε την Ιστορία, ήταν συλλέκτης λογοτεχνικών περιοδικών του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα. Όλα αυτά μαζί και σε ατέρμονη συνδιαλλαγή μεταξύ τους έχτισαν αυτή την ιδιαίτερη προσωπικότητα ενός αναγεννησιακού καλλιτέχνη.

Γιώργος Σκεύας
Ο Γιώργος Σκεύας

Ένας από τους πιο ταλαντούχους συνεργάτες του, τον οποίο επέλεξε όταν είδε την πρώτη του δουλειά στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους στη Δράμα, ο Γιώργος Σκεύας, έχει αναλάβει την επιμέλεια της έκθεσης. Σταθερός συνεργάτης στο «Παρασκήνιο» και στενός φίλος του μέχρι το τέλος, ο Γιώργος Σκεύας έπρεπε να ξεδιαλύνει, μέσα από ένα πλήθος υλικού και πληροφοριών, τα ουσιαστικότερα κομμάτια ώστε να συμπληρωθεί το παζλ μιας τόσο δημιουργικής και πλούσιας σε ερεθίσματα και γεγονότα ζωής.

Λέει χαρακτηριστικά: «Όσοι είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε τον Λάκη ως συνεργάτη και ως φίλο, μπορούμε να καταλάβουμε καλύτερα πόσο σημαντικός ήταν ως καλλιτέχνης και ως άνθρωπος. Επιλέξαμε για την έκθεση τον τίτλο “Αναζητώντας τη χαμένη εικόνα”, τίτλο μιας εκπομπής που έκανε στις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν για μια περίοδο 3-4 χρόνων σταμάτησε το “Παρασκήνιο”. Η εκπομπή ήταν βασισμένη σε αρχεία του, τα οποία και σχολίαζε. Έθιγε πολλά θέματα που αφορούσαν συγκεκριμένους τόπους, οδούς, πρόσωπα. Ο Λάκης στη ζωή του ήθελε να μοιράζεται αυτό που γνώριζε, αυτό που τον απασχολούσε. Αυτό ήταν και για μένα πολύτιμο. Έλεγα μισοαστεία-μισοσοβαρά “νομίζω ότι το ‘Παρασκήνιο’ υπάρχει για να υπάρξει ένα πεδίο διαλόγου μαζί σου” και μου έλεγε “ξέρω τι εννοείς, το έχω κι εγώ ανάγκη”. Αυτός είναι και ο μόνος τρόπος, νομίζω, να έρχεσαι σε  επαφή με τον κόσμο ενός καλλιτέχνη που ήταν τόσο πολυσχιδής.

Το ελληνοκεντρικό σύμπαν του Λάκη Παπαστάθη Facebook Twitter
Ο Λάκης Παπαστάθης παραλαμβάνει το βραβείο μυθοπλασίας ταινίας μικρού μήκους για το «Γράμματα από την Αμερική», στο 13ο φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (01/10/1972). Στο κέντρο διακρίνεται ο Μάνος Χατζιδάκις.
Το ελληνοκεντρικό σύμπαν του Λάκη Παπαστάθη Facebook Twitter
Ο Αλέξης Δαμιανός και ο Λάκης Παπαστάθης.
Το ελληνοκεντρικό σύμπαν του Λάκη Παπαστάθη Facebook Twitter
Ο Δημήτρης Καταλειφός ως Θεόφιλος στην ομώνυμη ταινία του Λάκη Παπαστάθη (1987).

Με αφορμή την έκθεση, μελετώντας το έργο του ξανά, ανακαλύπτω πράγματα εκ νέου. Βλέπω με άλλο μάτι τις ταινίες του, κι αυτό που συνεχίζει να με εκπλήσσει είναι η διαχείριση του χρόνου. Εννοώ την αντίληψη του χρόνου μέσα από το έργο τέχνης. Το πώς η εικόνα, με την ευρύτερη έννοια, τοποθετείται μέσα στον χρόνο. Είναι μια διαρκής αναζήτηση – εξού και ο τίτλος· μια αναζήτηση για κάτι που μπορεί να βρίσκεται και να μη χάθηκε οριστικά· που μπορεί να χάθηκε αλλά το αναζητούμε. Βέβαια είναι και η αναζήτηση της χαμένης ταυτότητας του ίδιου του προσώπου, καθώς πρόκειται για μια ηχηρή απουσία. Όλος αυτός ο κόσμος συνεχίζει να υπάρχει μέσα μου ζωντανός. Αντλώ από αυτόν.

Η έκθεση βασίζεται σε ένα είδος τεκμηρίωσης, αλλά περισσότερο προσπάθησα να αναπαραγάγω την αίσθηση μερικών πραγμάτων, το κλίμα. Αυτό είναι που με απασχολεί, μια αίσθηση του πώς ήταν ο κόσμος αυτού του προσώπου, οι εικόνες του, οι καταβολές του, τα διαβάσματά του, αυτά που τον απασχολούσαν, το πώς ο χρόνος κυλούσε μέσα σε αυτόν. Υπάρχουν κάποια στοιχεία βιογραφικά, αλλά δεν υπάρχει μια γραμμική συνέχεια. Ούτε οι ταινίες μυθοπλασίας ούτε τα ντοκιμαντέρ του βρίσκονται σε γραμμική παράταξη. Υπάρχει, ωστόσο, η δυνατότητα να δει κανείς ολόκληρα “Παρασκήνια” τόσο του Λάκη Παπαστάθη όσο και του Τάκη Χατζόπουλου που είναι ψηφιοποιημένα από την ΕΡΤ.

Συμπεριέλαβα, επίσης, κάποια πορτρέτα, γιατί ο Λάκης πόζαρε για πολλούς ζωγράφους: Γιώργος Ρόρρης, Εδουάρδος Σακαγιάν, Θανάσης Μακρής· στοιχεία από το πιο πρόσφατο γραφείο της Cinetic, από το σπίτι του Λάκη, μέσα στο οποίο μπορεί κανείς να πορευτεί· προσωπικά πράγματά του όπως το γραφείο του, η πολυθρόνα αλλά και οι καμπαρντίνες του και τα καπέλα του. Είχε τη συνήθεια να ζωγραφίζει επάνω σε φωτογραφίες, υπάρχουν αυτά τα πρωτότυπα μαζί με σενάρια, κάποια εκ των οποίων δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ, αλλά και η πρώτη εκδοχή του “Θεόφιλου”, κείμενα δοκιμιακού και μυθοπλαστικού χαρακτήρα από το βιβλίο του “Ο δάσκαλος αγαπούσε το βωβό σινεμά”».

Το ελληνοκεντρικό σύμπαν του Λάκη Παπαστάθη Facebook Twitter
Αλέκος Φασιανός, «Ο Λάκης αποθανατίζων τους ζωγράφους και ποιητές».

Ο Γιώργος Σκεύας μού περιγράφει και το υλικό ενός βιβλίου που δεν πρόλαβε να εκδοθεί όσο ζούσε ο Παπαστάθης και που αφορά στην οδό Πανεπιστημίου και έχει τίτλο «Σκηνές από έναν δρόμο». Μου εξηγεί ότι πρόκειται για παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες που είχε μαζέψει ο σκηνοθέτης –υλικό με το οποίο είχε ασχοληθεί πολλές φορές στο «Παρασκήνιο» και στο «Υστερόγραφο»–, στιγμιότυπα από το κέντρο της Αθήνας όπου εμφανίζονται ανώνυμα πρόσωπα για τα οποία φαντάζεται ιστορίες. Ο επισκέπτης της έκθεσης θα μπορεί να δει αυτό το υλικό σε μεγάλη οθόνη. «Νομίζω ότι αυτό είναι η επιτομή της τέχνης του Λάκη», συμπληρώνει ο Γ. Σκεύας.

Θα υπάρχει και μια παλιά τρικέζα στην έκθεση, σαν αυτή που χρησιμοποίησε στην πρώτη του ταινία μικρού μήκους «Γράμματα από την Αμερική» για να φωτογραφίσει τις καρτ ποστάλ της ιστορίας. Ο Γ. Σκεύας λέει: «Στην αφήγηση που συνοδεύει την ταινία πρόσθεσε στο τέλος, επηρεασμένος από τη “Μαντάμ Μποβαρί” που διάβαζε εκείνο το διάστημα, μια φράση από το φινάλε του  μυθιστορήματος. Αυτή ήταν η καλλιτεχνική φύση του Λάκη, να μπλέκει παρελθόν και μέλλον, μυθοπλασία με ντοκουμέντα».

Δεν θα μπορούσε να λείπει από την έκθεση και η σημαντική συλλογή περιοδικών του, που επιμελείται ο φίλος του Γιώργος Ζεβελάκης, με τον οποίο μοιραζόταν το ίδιο πάθος για αυτά. Πρόκειται για ένα σημαντικό στοιχείο, καθώς μέσα από αυτά άντλησε μεγάλο μέρος των αναφορών του, λογοτεχνικών και ιστορικών.

Μια άλλη πτυχή είναι τα φιλμάκια που προβάλλονταν στις συναυλίες του Διονύση Σαββόπουλου και είχαν την υπογραφή του Παπαστάθη. Η σχέση τους οδήγησε το 1975 στη σκηνοθεσία μιας τηλεοπτικής ταινίας διάρκειας μίας ώρας με τίτλο «Χαίρω πολύ, Σαββόπουλος», από όπου και η θρυλική ηχογράφηση του «Ζεϊμπέκικου» με τη Σωτηρία Μπέλλου. Η ταινία αυτή έχει επίσης ενταχθεί στην έκθεση.

Το ελληνοκεντρικό σύμπαν του Λάκη Παπαστάθη Facebook Twitter
Ο Λάκης Παπαστάθης με τον Διονύση Σαββόπουλο στη διάρκεια γυρίσματος. Στην κάμερα ο διευθυντής φωτογραφίας Άρης Σταύρου.
Το ελληνοκεντρικό σύμπαν του Λάκη Παπαστάθη Facebook Twitter
Από τα γυρίσματα της μεγάλης μήκους ταινίας του Λάκη Παπαστάθη «Τον καιρό των Ελλήνων» (1981).
Το ελληνοκεντρικό σύμπαν του Λάκη Παπαστάθη Facebook Twitter
Ο Λάκης Παπαστάθης με τον Γιάννη Παπαδάκη και τον Νίκο Πετανίδη σε γύρισμα στη Λάρισα, το 1978.

Εκτός όμως από τα προσωπικά φιλμ, η έκθεση εμπλουτίζεται και με έξι βίντεο διάρκειας 25΄-30΄ το καθένα, τα οποία δημιούργησε ένας ακόμα βασικός συνεργάτης του «Παρασκηνίου», ο Ηλίας Γιαννακάκης.

Η ενότητα ολοκληρώνεται με ένα ντοκιμαντέρ 50 λεπτών με τίτλο «Ο Λάκης Παπαστάθης στο Μουσείο Μπενάκη», όπου εμφανίζονται και μιλούν οι Γιώργος Σκεύας, Κατερίνα Ευαγγελάκου, καθώς και ένας σημαντικός αριθμός στενών συνεργατών και συνοδοιπόρων του Λάκη Παπαστάθη.

Να σημειώσουμε ότι τον σχεδιασμό της έκθεσης έχει κάνει η σκηνογράφος Λίλη Πεζανού, ενώ συνοδεύεται από έναν εξαιρετικό κατάλογο που επιμελήθηκε η σκηνοθέτις Κατερίνα Ευαγγελάκου με τίτλο «Λάκης Παπαστάθης: Γενικό Πλάνο».

 Ο Γιώργος Σκεύας μου λέει σχετικά με το τεράστιο υλικό που είχε να διαχειριστεί: «Η αφαίρεση έχει μεγάλη σημασία, γιατί ο όγκος του υλικού είναι πολύ μεγάλος. Επικεντρώνεται κανείς σε κάτι ακολουθώντας έναν δρόμο. Ωστόσο, θα επιθυμούσα η έκθεση αυτή να αφορά όλους. Σαφώς τη γενιά του Λάκη, η οποία έχει κάτι να αναγνωρίσει και να μοιραστεί για ευνόητους λόγους, αλλά και τα νέα παιδιά, τους εφήβους ή όσους είναι στα 20. Θα ήταν υπέροχο να έρθουν σε επαφή με αυτόν τον κόσμο».

Το ελληνοκεντρικό σύμπαν του Λάκη Παπαστάθη Facebook Twitter
Ο Λάκης Παπαστάθης με τον στενό συνεργάτη του, διευθυντή φωτογραφίας Νίκο Πετανίδη, σε γύρισμα ντοκιμαντέρ για τους παραδοσιακούς οικισμούς στoν Μόλυβο Λέσβου.

"ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ" ΤΙΤΛΟΙ ΑΡΧΗΣ - ΕΡΤ (1986)

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO. 

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

H εκρηκτική συνάντηση του Francis Bacon με τον Peter Beard

Σαν σήμερα / Φράνσις Μπέικον: «Σιχαίνομαι εννιά στις δέκα ζωγραφιές που βλέπω, ανάμεσά τους και τις δικές μου»

Σαν σήμερα το 1992 πεθαίνει ο σπουδαίος αιρετικός Βρετανός ζωγράφος και ανατόμος της ανθρώπινης υπαρξιακής αγωνίας. Ο Βασίλης Κιμούλης είχε μεταφράσει αποκλειστικά για τη LIFO αποσπάσματα από τις εκρηκτικές συνομιλίες του Μπέικον με τον φωτογράφο Peter Beard.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΙΜΟΥΛΗΣ
Η Κιμώνα τα μεσάνυχτα γίνεται γάτα

Εικαστικά / Όταν η Κιμώνα ήταν μικρή έκλεβε τους μαγνήτες του παππού της, του γλύπτη Takis

Η τοσοδούλα γκαλερί Red Carpet, με το τέλειο γκράφιτι στον τοίχο, ξεχωρίζει από μακριά στην οδό Σολωμού. Κόρη της εικαστικού Λυδίας Βενιέρη και εγγονή του γλύπτη Takis, η ιδιοκτήτριά της, η Κιμώνα, φιλοξενεί 7 καλλιτέχνες σε 15 τετραγωνικά. Όταν της μιλούν για τα Eξάρχεια τα μάτια της βγάζουν καρδούλες.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Άγγελος Μεργές: Οff season παραθεριστές με χρώματα που εκπέμπουν ηλεκτρισμένη ενέργεια

Εικαστικά / Παραθεριστές ή πρόσφυγες; Οι αινιγματικές φιγούρες του Άγγελου Μεργέ

Ο 36χρονος Έλληνας ζωγράφος, με έδρα τη Ζυρίχη, εκθέτει στην γκαλερί Καλφαγιάν έργα του με διφορούμενες –έντονα χρωματισμένες και ηλεκτρισμένες– ανθρώπινες φιγούρες σε off season παραλίες, που θυμίζουν ήρωες του Αντονιόνι.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Leigh Bowery: ακόρεστη όρεξη για έρωτα και υψηλή τέχνη από την καλτ φιγούρα που σημάδεψε μια εποχή

Nothing Days / Leigh Bowery: Ακόρεστη όρεξη για έρωτα και υψηλή τέχνη από την καλτ φιγούρα που σημάδεψε μια εποχή

Ο εκκεντρικός καλλιτέχνης που ο Boy George είχε χαρακτηρίσει ως «μοντέρνα τέχνη με πόδια» έζησε μια περιπετειώδη ζωή με εκατοντάδες συνευρέσεις στις τουαλέτες του Λονδίνου, δημιουργώντας ταυτόχρονα τέχνη με τα μοναδικά καλτ κοστούμια του που σημάδεψαν μια γενιά σχεδιαστών και εξακολουθούν να εμπνέουν.
M. HULOT
Project Mycelium: Η διάβρωση, η αναγέννηση και τα μανιτάρια που φυτρώνουν σε μια φανταστική τουαλέτα της Κάλλας

Εικαστικά / Μια πρωτοποριακή συνάντηση τέχνης, επιστήμης, ιστορίας και οικολογίας

Στο Project Mycelium, τρία εντυπωσιακά κοστούμια, που θα μπορούσαν να φοράνε η Μαρία Κάλλας, η βασίλισσα Αμαλία και ο Ιωάννης Καποδίστριας, καταβροχθίζονται από ζωντανούς μύκητες.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Οι αόρατες δυνάμεις στο έργο της Καλλιόπης Παυλίδη

Εικαστικά / Οι αόρατες δυνάμεις στο έργο της Καλλιόπης Παυλίδη

Η 27χρονη εικαστικός μιλά για τη διαδρομή της από την Αθήνα στο Λος Άντζελες, για το πώς το ερωτικό πάθος μεταμόρφωσε την τέχνη της, καθώς και για τη μυστικιστική διάσταση στα έργα της. Για τη γνωριμία της με τη Lana Del Rey απέφυγε να μιλήσει.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
«Η εμμονή του βλέμματος»: Μας αφορά η τέχνη του Τέτση σήμερα;

The Review / Μας αφορά η τέχνη του Τέτση σήμερα;

Ποιο είναι το αποκαλούμενο «εθνικό αφήγημα» που υπηρετεί η Εθνική Πινακοθήκη; Ο Χρήστος Παρίδης συζητά με τον δημοσιογράφο και επιμελητή εκθέσεων Δημήτρη Τρίκα για τη νέα επετειακή έκθεση στη μνήμη του Παναγιώτη Τέτση, η οποία μόλις εγκαινιάστηκε στην Εθνική Πινακοθήκη.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το εξαίσιο ελληνικό φως του Περικλή Βυζάντιου / Περικλής Βυζάντιος: από το Παρίσι της Μπελ Επόκ στο φως της Ύδρας 

Εικαστικά / Το εξαίσιο ελληνικό φως του Περικλή Βυζάντιου

Μια ανασκόπηση της ζωής και του έργου του ζωγράφου, που ήταν γνωστός για τα ελληνικά τοπία και την Ύδρα, με αφορμή την αναδρομική έκθεση του Περικλή και του Ντίκου Βυζάντιου στο Ίδρυμα Θεοχαράκη.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
 Μαρία Ελένα Βιέρα ντα Σίλβα: Η Συλλογή Guggenheim επανασυστήνει στο κοινό μια σημαντική ζωγράφο

Εικαστικά / Μαρία Ελένα Βιέρα ντα Σίλβα: Η Συλλογή Guggenheim επανασυστήνει στο κοινό μια σημαντική ζωγράφο

Με αφορμή την αναδρομική έκθεση στη Συλλογή Peggy Guggenheim στη Βενετία, έφτασε η στιγμή να ανακαλύψουμε τη ζωγράφο που θεωρείται εθνικός θησαυρός για την Πορτογαλία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ματίς και Μαργκερίτ: Βλέποντας τον ζωγράφο μέσα από τα μάτια της κόρης του

Εικαστικά / Ματίς και Μαργκερίτ: Βλέποντας τον ζωγράφο μέσα από τα μάτια της κόρης του

Μια νέα έκθεση στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στο Παρίσι με πορτρέτα της κόρης του Ανρί Ματίς, Μαργκερίτ, προσφέρει μια νέα οπτική στο έργο του μεγάλου Γάλλου καλλιτέχνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια άνοιξη γεμάτη τέχνη: 15 σημαντικές εκθέσεις που ξεκινούν τον Απρίλιο

Εικαστικά / Μια άνοιξη γεμάτη τέχνη: 15 σημαντικές εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Αφρικανική τέχνη, κριτική στην αποικιοκρατία, έργα για τα δικαιώματα των ζώων και εμπνευσμένα από διαστημικά ταξίδια, νέοι καλλιτέχνες και αναδρομικές εκθέσεις σε μουσεία και γκαλερί της Αθήνας.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Τέσσερις σημαντικοί διεθνείς καλλιτέχνες αποτελούν τον προπομπό της μεγάλης έκθεσης που έρχεται τον Μάιο στο ΕΜΣΤ

Εικαστικά / ΕΜΣΤ: Τέσσερις διεθνείς καλλιτέχνες και μία θεματική έκθεση για τα ζώα που δεν έχει ξαναγίνει ποτέ

Δύο ατομικές εκθέσεις και δύο μεγάλης κλίμακας in situ εγκαταστάσεις φωτίζουν τη σχέση μας με τα ζώα και τις οικολογικές συνέπειες της αποικιοκρατίας ενώ αποτελούν προπομπό μιας μεγάλης έκθεσης που έρχεται τον Μάιο στο ΕΜΣΤ.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ