Στέλνεις τις μέρες σαν χήνες στο λιβάδι — αλλά μην ανησυχείς
Ένα ποίημα από το X
Don't worry there'll still be a lot of suffering
For now you have the right to cling to the sleeve
of someone's blunt friendship
To be happy is a duty which you neglect
A careless user of time
you send days like geese to the meadow
Don't worry you'll die many times
Until you learn at the very end to love life
Don't Worry της Anna Kamienska
Διαβάζω για εκείνη στη Wikipedia:
Η Άννα Καμιένσκα (πολωνικά: Anna Kamieńska) (12 Απριλίου 1920 - 10 Μαΐου 1986) ήταν Πολωνή ποιήτρια, συγγραφέας, μεταφράστρια και λογοτεχνική κριτικός, η οποία έγραψε πολλά βιβλία για παιδιά και εφήβους.
Η Καμιένσκα γεννήθηκε στο Κρασνίσταφ. Οι γονείς της ήταν ο Ταντεόυς Καμιένσκι και η Μάρια Τσενκαλσκίχα. Πέρασε τα πρώτα της χρόνια στο Λούμπλιν. Συχνά έμενε με τους παππούδες της στο Σφίντνικ.
Ο πατέρας της πέθανε νωρίς, έτσι το βάρος της ανατροφής των τεσσάρων κόρων έπεσε στη μητέρα της. Το πρώτο ποίημα της Άννας συντάχθηκε όταν ήταν περίπου 14 ετών (1936), το οποίο δημοσιεύτηκε στο «Płomyczek», υπό την αιγίδα του Γιούσεφ Τσεχόβιτς. Από το 1937, σπούδασε στην Παιδαγωγική Σχολή της Βαρσοβίας. Κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής, έζησε στο Λούμπλιν και δίδαξε σε υπόγεια σχολεία στα χωριά. Μετά την αποφοίτησή της από τη σχολή του Λούμπλιν, σπούδασε κλασική φιλολογία, αρχικά στο Καθολικό Πανεπιστήμιο του Λούμπλιν και στη συνέχεια στο Πανεπιστήμιο του Λοτζ.
Η Καμιένσκα συνδέθηκε με την πολιτιστική εβδομαδιαία εφημερίδα Χώρα, της οποίας ήταν συντάκτρια από το 1946 έως το 1953, την εβδομαδιαία Νέα Κουλτούρα (συντάκτρια ποίησης, 1950-1963) και την μηνιαία Εργασία (από το 1968). Στα μέσα της δεκαετίας του 1950, άρχισε να γράφει τραγούδια για τη νεολαία.
Το 1948, παντρεύτηκε την ποιητή και μεταφραστή Για Σπιέβακ. Μαζί απέκτησαν δύο γιους: τον Γιάν Λέον (1949-1988, δημοσιογράφος, υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων, συγγραφέας, κοινωνικός ακτιβιστής) και τον Πάβεου (γεννήθηκε το 1951, καθηγητής κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας και μέλος του Σέιμ, 2005 -2007).
Η Άννα και ο Γιαν εργάστηκαν μαζί σε μεταφράσεις ρωσικής ποίησης και δράματος και επιμελήθηκαν πολλά βιβλία. Το 1967, ο Γιαν αρρώστησε ξαφνικά με καρκίνο και πέθανε στις 22 Δεκεμβρίου. Στη θλίψη της, η Καμιένσκα μεταστράφηκε στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, η οποία επηρέασε βαθιά τα μετέπειτα έργα της.
Η Καμιένσκα πέθανε στις 10 Μαΐου 1986 στη Βαρσοβία.
Η Καμιένσκα έγραψε δεκαπέντε βιβλία ποίησης, δύο τόμους «Σημειωματαρίων», παρέχοντας ένα σύντομο αρχείο για τις αναγνώσεις και τις αυτοαξιολογήσεις της, τρεις τόμους σχολίων για τη Βίβλο και μεταφράσεις από διάφορες σλαβικές γλώσσες, καθώς και από εβραϊκά, λατινικά και γαλλικά. Τα ποιήματά της καταγράφουν τους αγώνες ενός ορθολογικού νου με θρησκευτική πίστη, αντιμετωπίζοντας τη μοναξιά και την αβεβαιότητα με έναν άμεσο, μη συναισθηματικό τρόπο. Εξερευνώντας το νόημα της αγάπης και της θλίψης και τη λαχτάρα για αγάπη, η ποίηση της Καμιένσκα εξακολουθεί να εκφράζει ένα ήσυχο χιούμορ και μια διεισδυτική αίσθηση ευγνωμοσύνης για την ανθρώπινη ύπαρξη και για μυριάδες πλάσματα, σκαντζόχοιρους, πουλιά και «νεαρά φύλλα που θέλουν να ανοίξουν προς τον ήλιο».
Το μόνο της βιβλίο που βρίσκω μεταφρασμένο στα Ελληνικά είναι μια ανθολόγηση από το έργο της που κυκλοφόρησαν οι εκδόσεις Μελάνι, το 2009, με τίτλο «Ξαφνιάσματα». Δυστυχώς εξαντλημένο.
