Μία φωτογραφία του Michelangelo Giuliani
από τη σειρά Nudi (Forli, 1943)
Galleria d' Arte Moderna, Roma
Σκαρφαλωμένη πάνω στα κλαριά, με ανοικτά τα πόδια, στέκεται γυρισμένη στον ανοικτό κόσμο.
Είναι αυτή, όπως ακριβώς, την βλέπεις.
Έρχεται από τη γη, κινείται στα νερά, μα τα χέρια της είναι τεντωμένα σχεδόν παράλληλα στον αέρα.
Δεν κρατιέται από πουθενά, παρά μόνο στηρίζεται στα γόνατά της, και έτσι όπως τινάζει με φόρα το κεφάλι μια δεξιά και μια αριστερά, τα μαλλιά της χορεύουν με τον άνεμο.
Γύρω της τα πάντα ησυχάζουν. Έτσι είναι, άλλωστε, όλες οι λίμνες συνέχεια σιωπηλές.
Σε λίγο -αν προσέξεις καλύτερα- τα κλαριά ανάμεσά της μοιάζουν με ιπτάμενο άλογο, μια φοβερή μηχανή που την οδηγεί μονάχα εκείνη.
Πράγματι δεν μπορεί να πετάξει, αλλά στο τέλος-τέλος τίποτε αυτό δεν σημαίνει. Ο αέρας που σήκωσαν τα μαλλιά της αρκεί για να κατακτήσει το τοπίο.
Άλλωστε, τα βυζιά της είναι πιο λευκά από το υπόλοιπο της σώμα, και το λευκό αυτό κρύβει μια σπουδαία συγκίνηση στην όψη.
Στο τέλος της φωτογραφίας η ορμή καταφέρνει και κάνει τη λίμνη θάλασσα και η γυναίκα κυρίαρχη και άγρια, έχει τιθασεύσει για τα καλά το κριάρι.
Νίκη Κόλλια
