Breached :
A Chronicle of Cargo Thef
Οι κλέφτες των κοντέινερ
Andrew Culp - Thomas Dekeyser, Breached: A Chronicle of Cargo Theft (2024)
Against the Computer and Its World - The Destructionist International
Ο Ian Alan Paul συνομιλεί με τους Andrew Culp και Thomas Dekeyser (απόσπασμα}
Il Will/lundimatin#452 - 9/19 Νοεμβρίου 2024
[...] Μετά το Machines in Flames και το μανιφέστο της, η "Destructionist International" πρόκειται να κυκλοφορήσει ένα νέο κινηματογραφικό έργο με τίτλο Breached: A Chronicle of Cargo Theft, το οποίο εξετάζει τις υλικοτεχνικές ροές και τους συνδέσμους του παγκόσμιου κεφαλαίου από τη σκοπιά ενός δυσαρεστημένου εργάτη. Τι σας ώθησε να αναπτύξετε το νέο αυτό εγχείρημα; Πώς το τοποθετείτε σε σχέση με τα προηγούμενα έργα σας; Τι περισσότερο μπορείτε να μας πείτε γι' αυτό, τώρα που αρχίζει να προβάλλεται;
TD: Όπως και το Machines in Flames, το Breached ακολουθεί τα βήματα μιας συλλογικότητας στην οποία δεν αναγνωρίζεται η ιδιότητα του "πολιτικού υποκειμένου". Οι πρωταγωνιστές του Breached δεν βάζουν βόμβες σε συστήματα πληροφορικής, είναι πλιατσικολόγοι. Στο Λος Άντζελες το 2021, τα άτομα αυτά εντόπισαν ένα καίριο σημείο συμφόρησης στα δίκτυα του παγκόσμιου κεφαλαίου, όπου τα εμπορικά τρένα αναγκάζονταν να σταματήσουν. Η πληροφορία διαδόθηκε γρήγορα. Οργανωμένα δίκτυα άρχισαν να επισκέπτονται τις σιδηροδρομικές γραμμές σχεδόν κάθε βράδυ, ανοίγοντας κοντέινερ και αδειάζοντας μαζικά το περιεχόμενό τους. Λίγο αργότερα, οι εικόνες των γραμμών γεμάτες με χαρτόκουτα έγιναν viral. Εκπρόσωποι της πολιτείας, των μέσων ενημέρωσης και της πρωτεύουσας έσπευσαν στο Lincoln Heights, περιγράφοντας τις σκηνές ως σκανδαλώδεις, από αυτές που θα έβλεπες "σε τριτοκοσμική χώρα", σύμφωνα με τα λόγια του κυβερνήτη της Καλιφόρνιας Gavin Newsom, και οι οποίες, κατ' επέκταση, έπρεπε να σταματήσουν αμέσως με την όποια απαραίτητη δύναμη.
Στην ταινία θέτουμε το ερώτημα: τι κάνει το κοντέινερ τόσο ιερό και την παραβίασή του τόσο σκανδαλώδη; Γιατί οι Αμερικανοί γοητεύονται από τους Highwaymen, τους καουμπόηδες ληστές τρένων, ενώ περιφρονούν τους σύγχρονους κληρονόμους τους; Για να εξετάσουμε αυτά τα ερωτήματα, ταξιδεύουμε μέσα στα βίαια και εύθραυστα τοπία της εφοδιαστικής [logistics -σ.σ.], των υποδομών και της επιτήρησης, με οδηγό έναν εργάτη της περιοχής που αφηγείται τις συναντήσεις του με τους πλιατσικολόγους και την επικίνδυνη έλξη που προκαλούν οι πράξεις τους.
Οι πρώτοι θεατές που είδαν την ταινία ήταν αυτοί που είχαν πληγεί πιο άμεσα από την κλοπή των εμπορευμάτων: οι online αγοραστές των οποίων τα δέματα δεν έφτασαν ποτέ. Βρήκαμε τις διευθύνσεις τους στα σκισμένα κουτιά της Amazon και της UPS κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων στις γραμμές και τους κατευθύναμε στο link "The DI Cargo Theft Hotline", όπου έλαβαν έναν προσωπικό κωδικό για την ταινία. Δεν ξέρουμε τι σκέφτηκαν για την ταινία ή ακόμη κι αν την είδαν ολόκληρη. Οι αναγνώστες αυτής της συνέντευξης θα μπορούσαν να είναι ένα πιο κατάλληλο κοινό.
Jeremy Westcott
TydenBrooks Security Products Group
Η κλοπή φορτίων έχει κλιμακωθεί απότομα, δημιουργώντας μεγάλες προκλήσεις για τους τομείς της εφοδιαστικής και των μεταφορών. Πρόσφατα στοιχεία αποκαλύπτουν αύξηση κατά 68% των περιστατικών κλοπής φορτίου το τέταρτο τρίμηνο του 2023, σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος, με κλοπή εμπορευμάτων αξίας περίπου 130 εκατομμυρίων δολαρίων. Η αύξηση αυτή οφείλεται στη μεγαλύτερη εξειδίκευση των κλεφτών και στα νέα τρωτά σημεία που εισάγονται από τις τεχνολογικές εξελίξεις. Οι εγκληματίες χρησιμοποιούν πλέον πιο σύνθετες τεχνικές, που κυμαίνονται από κυβερνοεπιθέσεις έως νέες τακτικές, χειροτερεύοντας τον οικονομικό αντίκτυπο αυτών των αδικημάτων. Η ενσωμάτωση της τεχνολογίας έχει επίσης δημιουργήσει νέα τρωτά σημεία, καθιστώντας απλούστερο για τους κλέφτες να διεισδύουν στις άμυνες των εταιρειών και να ανακατευθύνουν τις αποστολές.
Η κατανόηση της περίπλοκης δυναμικής της κλοπής φορτίου είναι ζωτικής σημασίας για τη διαμόρφωση αποτελεσματικών πολυεπίπεδων στρατηγικών πρόληψης της ασφάλειας φορτίου και την ελαχιστοποίηση των κινδύνων που συνδέονται με αυτά τα ολοένα και πιο διαδεδομένα και δαπανηρά εγκλήματα. Η κλοπή φορτίου μπορεί να συμβεί σε οποιοδήποτε στάδιο της αλυσίδας εφοδιασμού, από την αποθήκευση έως τη μεταφορά. Οι συνέπειες αυτών των κλοπών υπερβαίνουν τις άμεσες απώλειες· διαταράσσουν τις αλυσίδες εφοδιασμού, αυξάνουν τα ασφάλιστρα και υπονομεύουν την ακεραιότητα της φήμης της εταιρείας.
Από την καρότσα ενός φορτηγού
Πώς μια μικρή εταιρεία υπαίθριων υποδημάτων βρέθηκε μπλεγμένη σε μια ευρέως διαδεδομένη εγκληματική περιπέτεια
Scott Yorko
Outside Magazine
Ο Matt McAdow καθόταν σε ένα χαρτόκουτο σε μια αποθήκη στη Μοντάνα, έγραφε μέιλ σε έναν φορητό υπολογιστή και περίμενε να φτάσουν τα παπούτσια του. Ήταν Δευτέρα, 18 Σεπτεμβρίου 2023, μια κομβική στιγμή για την Bedrock Sandals, μια εταιρεία υποδημάτων με έδρα τη Missoula. Τα παπούτσια, τα πρώτα της Bedrock που κατασκευάστηκαν στο εξωτερικό, θα έπρεπε να είχαν φτάσει τέσσερις ημέρες νωρίτερα. Ο McAdow, διευθυντής επιχειρήσεων, είχε περάσει μήνες συντονίζοντας φωτογραφήσεις, παράγοντας υλικό μάρκετινγκ και υπολογίζοντας πώς να καλύψει μια παραγγελία 10.000 τεμαχίων για τα νέα ορειβατικά τσόκαρα της Bedrock - σε τρία χρώματα σουέτ και νουμπούκ. Ο συνιδρυτής Dan Opalacz ήταν ενθουσιασμένος που το λανσάρισμα θα γινόταν μια εβδομάδα πριν από τη γέννηση του πρώτου του γιου. "Όλα συνέπιπταν με αυτά τα μεγάλα στάδια της δουλειάς και της ζωής", λέει. "Τότε όλα γύρισαν μπούμερανγκ και προκάλεσαν περισσότερη δουλειά από ό,τι θα μπορούσα ποτέ να είχα φανταστεί". Σε αντίθεση με τα άλλα σανδάλια της Bedrock, που συναρμολογούνται από την εταιρεία στην Καλιφόρνια, τα τσόκαρα κατασκευάστηκαν στο Μπουσάν της Νότιας Κορέας και στη συνέχεια στάλθηκαν στο Λος Άντζελες σε ένα κοντέινερ 40 ποδιών, με την πρώτη παρτίδα να φτάνει στο λιμάνι του Λονγκ Μπιτς τη Δευτέρα 11 Σεπτεμβρίου. Συνολικά 447 χαρτοκιβώτια επρόκειτο να φορτωθούν σε ένα φορτηγό για άμεση παράδοση στην αποθήκη της Bedrock έξω από τη Missoula μέχρι το μεσημέρι της Πέμπτης 14 Σεπτεμβρίου, πέντε ημέρες πριν από το μεγαλύτερο λανσάρισμα προϊόντος στη 12χρονη ιστορία της Bedrock. Αλλά όταν έφτασε το μεσημέρι, με την ομάδα των δέκα ατόμων της αποθήκης έτοιμη να παραλάβει, να ελέγξει την ποιότητα και να προετοιμάσει το απόθεμα για την αποστολή, τα τσόκαρα δεν ήταν πουθενά.
Έφτασε ένα μήνυμα από τη Landstar System, που είχε προσληφθεί για να επιβλέπει τα logistics, το οποίο έλεγε ότι το φορτηγό είχε "μηχανικά προβλήματα" και θα έφτανε μέχρι τις 8 π.μ. της επόμενης ημέρας. Η δυσάρεστη αυτή είδηση συνοδευόταν από ένα screenshot με τη θέση του φορτηγού στους χάρτες της Google, που απείχε λίγες ώρες δρόμου. Το πρωί της Παρασκευής έφτασε, αλλά τα παπούτσια δεν ήρθαν, και ο McAdow λέει ότι η ομάδα της Bedrock ξεκίνησε το σαββατοκύριακο "απογοητευμένη, αλλά όχι καχύποπτη" για τις αποσπασματικές πληροφορίες που είχαν λάβει. Μια άφιξη τη Δευτέρα θα μείωνε τον χρόνο του QC [Quick Commerce -s.s.] και πιθανώς θα καθυστερούσε κάποιες παραγγελίες, αλλά θα τα κατάφερναν. Η Δευτέρα δεν έφερε και πάλι κανένα φορτηγό, αλλά υπήρξε ενημέρωση από τον υποτιθέμενο "διανεμητή" της Landstar, ο οποίος ανέφερε ότι το τηλέφωνο του οδηγού ήταν απενεργοποιημένο. Για τον διανεμητή υπήρχε επίσης το ανησυχητικό ενδεχόμενο να "άρεσε στον οδηγό να διασκεδάζει" και να πίνει πολύ μερικές φορές τα Σαββατοκύριακα. Αυτό ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για τον McAdow. Εκτύπωσε φωτογραφίες της άδειας οδήγησης και του μπλε και πορτοκαλί φορτηγού που είχε παραχωρήσει η ναυτιλιακή εταιρεία και έψαξε σε αρκετές στάσεις φορτηγών στην περιοχή της Missoula αναζητώντας τα τσόκαρά του. Κανένα αποτέλεσμα. Ούτε υπήρχε κανένα ίχνος στο πάρκινγκ όπου, σύμφωνα με τον διανεμητή, ο οδηγός είχε σταματήσει για να κοιμηθεί. "Ανησύχησα μήπως αυτός ο τύπος είχε λιποθυμήσει ή είχε πάθει καρδιακή προσβολή σε κάποια τυχαία πίσω αυλή", λέει ο McAdow.
Ένας μηχανικός αυτοκινήτων στον απέναντι δρόμο του είπε για ένα φορτηγό που κατευθυνόταν προς το Σιάτλ και ταίριαζε στην περιγραφή, αλλά αποδείχθηκε ότι δεν είχε σχέση. Ο McAdow ανησυχούσε τώρα σοβαρά ότι κάτι ύποπτο συνέβαινε. Πήγε στο σπίτι του και, στο τραπέζι της κουζίνας του, έψαξε το όνομα του οδηγού στο διαδίκτυο, βρήκε τον αριθμό του κινητού του και τον κάλεσε. Μια φωνή απάντησε. Όταν ο McAdow συστήθηκε ως "Matt από την Bedrock", ο άνδρας στην άλλη άκρη της γραμμής ζήτησε από τον McAdow να τον ξαναπάρει σε δέκα λεπτά. Κι έπειτα έδωσε στον McAdow κάποιες αόριστες εξηγήσεις. Αργότερα εκείνη την ημέρα, κάποιος τηλεφώνησε από έναν αριθμό Google Voice με κωδικό περιοχής από το Λος Άντζελες. Ο νέος συνομιλητής είχε βαριά ανατολικοευρωπαϊκή προφορά και μόλις που ακουγόταν μέσα στη φασαρία του δρόμου. Είπε ότι βρισκόταν στο Σολτ Λέικ Σίτι, οδηγώντας το φορτηγό με το "εμπόρευμα" μέσα. Εξήγησε ότι ο προηγούμενος οδηγός τον είχε προσλάβει για να αναλάβει την ευθύνη για το φορτίο, μια καταδικαστέα αλλά νόμιμη πρακτική που αναφέρεται ως διπλή μεσιτεία. "Δεν θα πω ψέματα, φίλε", είπε ο φορτηγατζής, ο οποίος συστήθηκε μόνο ως Mick. "Θα το φέρω εκεί αύριο". [...]
Οι μάρκες υψηλής μόδας και οι μάρκες πολυτελείας αντιμετωπίζουν συνεχώς αυτό το ζήτημα, όπως και άλλες μάρκες παπουτσιών, όπως η Hey Dude (που ανήκει στην Crocs), την οποία ο Mick μπορεί κατά λάθος να αποκάλυψε ως άλλο ένα θύμα της ίδιας εγκληματικής επιχείρησης. Το 2022, η Sketchers μήνυσε μια ναυτιλιακή εταιρεία επειδή έχασε 247 χαρτοκιβώτια με τα υποδήματά της. Οι μεγάλες εταιρείες παραλαμβάνουν εκατοντάδες κοντέινερ ετησίως και συχνά διαγράφουν κάθε κλοπή αφού πάρουν τα χρήματα της ασφάλειας, αλλά όταν ένα ολόκληρο κοντέινερ κλέβεται από μια μικρή εταιρεία όπως η Bedrock, είναι μεγάλη υπόθεση. Κατά μέσο όρο, οι ασφαλιστικές αποζημιώσεις χρειάζονται ένα χρόνο για να διεκπεραιωθούν και συχνά καλύπτουν μόνο το κόστος κατασκευής των παπουτσιών, όχι τα χαμένα έσοδα ή τα γενικά έξοδα.
"Χάλια κατάσταση", λέει ο Menges [ιδιωτικός ντετέκτιβ -σ.σ]. "Δεν σου αρέσει να το βλέπεις να συμβαίνει αυτό, ειδικά για τις μικρότερες εταιρείες που μόλις αρχίζουν να έχουν κάποια δυναμική. Διαλύει εντελώς την επιχείρηση και τα οικονομικά της".
Υπάρχει μαύρη αγορά σχεδόν για τα πάντα, με τις ηλεκτρονικές συσκευές, τα τρόφιμα και τα ποτά και τα είδη οικιακής χρήσης να κατατάσσονται ως οι τρεις πιο στοχευμένες κατηγορίες. Πέρυσι οι κλέφτες φορτίων έκλεψαν ένα φορτίο γιαουρτιού ψυγείου αξίας 50.000 δολαρίων με προορισμό τη Φλόριντα και απαίτησαν λύτρα 40.000 δολαρίων. Οι κλέφτες μπορούν πάντα να βρουν έναν μεταπωλητή, αλλά οι πιθανότητες ανάκτησης είναι σημαντικά υψηλότερες όταν η έρευνα ξεκινά τις πρώτες 48 έως 72 ώρες, σύμφωνα με τον Menges. Οι αρμόδιες αρχές για την επιβολή του νόμου θα ξεκινήσουν εξετάζοντας τα διάφορα μέρη που εμπλέκονται στη διαμεσολάβηση της συμφωνίας και θα προσπαθήσουν να καταλάβουν τι πήγε στραβά από εκεί και πέρα.
Μια τακτική που εφαρμόζεται όλο και πιο συχνά: ένας απατεώνας υποκλέπτει τη φορτωτική και ανακατευθύνει μια αποστολή στο δικό του δίκτυο. "Πολλές φορές [οι εταιρείες] δεν θέλουν να πιστέψουν ότι υπάρχει πρόβλημα", λέει ο Menges. "Οι κακοποιοί βρίσκουν δικαιολογίες για την απενεργοποίηση της παρακολούθησης. Απαντούν με κείμενο ή τηλέφωνο, συνήθως μέσω Google ή ενός ψεύτικου αριθμού, ώστε να μην υπάρχει τρόπος εντοπισμού. Κερδίζουν χρόνο διατηρώντας την επαφή για να καθυστερήσουν τη διαδικασία εμπλοκής των αρχών επιβολής του νόμου".
Ο Opalacz [συνιδρυτής της Bedrock -σ.σ.] λέει ότι, ακόμη και όταν συνέβαιναν αυτά τα πράγματα με τον Mick, εξακολουθούσε να υπάρχει μια κάποια ελπίδα ότι το φορτίο θα εμφανιζόταν. "Ποτέ πριν δεν μου είχαν πει ψέματα με τόσο υπολογισμένο τρόπο και πίστευα ότι ήταν η πιο παράλογη μαλακία στον κόσμο να μας ξαναπάρουν τηλέφωνο", λέει. "Αυτοί οι τύποι είχαν δέκα ημέρες για να χωρίσουν και να διανείμουν το εμπόρευμα, να το πασάρουν στους πωλητές, πριν καν μάθει κανείς ότι είχε κλαπεί". Ένας ντετέκτιβ είπε στην Bedrock ότι το φορτίο της δεν έφυγε καν από το Λος Άντζελες.
"Μερικοί πελάτες χρειάζονται έξι μήνες για να καταλάβουν ότι τους χτύπησαν", λέει ο Keith Lewis, αντιπρόεδρος των επιχειρήσεων της CargoNet και συνταξιούχος πράκτορας του Γραφείου Ερευνών της Τζόρτζια. Ένας από τους μεγαλύτερους πελάτες του Lewis ανέφερε απώλειες ύψους σχεδόν 30 εκατομμυρίων δολαρίων από κλοπή φορτίου μέσα σε λίγους μήνες. "Το πρόβλημα είναι ότι διακινούμε πλέον φορτία με την ταχύτητα του φωτός, με ίσως εκατομμύρια αποστολές την ημέρα", λέει. Ο Lewis, του οποίου ο πατέρας ήταν ιδιοκτήτης εταιρείας φορτηγών, λέει ότι όταν ο κλάδος των μεταφορών απελευθερώθηκε από τον πρόεδρο Carter το 1980, η ομοσπονδιακή επιβολή της νομοθεσίας σχεδόν εξαφανίστηκε. "Και με τον τρόπο που έχει αλλάξει το εμπόριο μετά την εμφάνιση του διαδικτύου, οι κλέφτες μπορούν να κάνουν αυτά τα εγκλήματα από οπουδήποτε στον κόσμο και να μην τους αγγίζει κανείς". [...]
