Υπάρχουν ελάχιστα μέρη στα οποία θα δεις ένα τόσο ανομοιογενές πλήθος συγκεντρωμένο, με ελάχιστα ρούχα να εκτίθεται αδιάφορα στον ήλιο και τα αδηφάγα βλέμματα των άλλων.
Μόλις το πέλμα βυθιστεί στη καυτή άμμο, η παραλία ασκεί την υπερφυσική της δύναμη πάνω στους ανθρώπους, τους μεταμορφώνει, τους απαλλάσσει από το περιττό, τις ανασφάλειες και τις στολές των πόλεων...
Όπως συμβαίνει και με τους λουόμενους του φωτογράφου Tadao Cern , πρωταγωνιστές της πρόσφατης δουλειάς του, Comfort Zone.
O Tadao Cern μοιράστηκε με τη LΙFO.gr τα πορτρέτα του και μερικές ιστορίες παραλίας, καριέρας και τέχνης.
"Αυτό το καλοκαίρι βρέθηκα στη παραλία που πήγαινα μικρός και αμέσως πλημμύρισα συναισθήματα και αναμνήσεις.
Παρατηρούσα τους ανθρώπους γύρω μου και αμέσως ήξερα ότι έπρεπε να παρατήσω το κολύμπι και να βγάλω τη κάμερα μου. Επέστρεφα καθημερινά για να τραβήξω τους λουόμενους που με είχαν γοητεύσει.
Αυτό που με ιντριγκάρισε ακόμη περισσότερο ήταν η επιρροή που ασκεί η παραλία πάνω στον άνθρωπο. Σχεδόν όλοι μεταμορφώνονται με το που πατήσουν το πόδι τους στην άμμο και απελευθερωθούν από τα ρούχα.
Έψαχνα να βρω τι είναι αυτό που μας κάνει να νιώθουμε τόσο άνετα στη θάλασσα και αν τελικά είναι ο ήλιος και η αίσθηση που προκαλεί το νερό ή απλά συμπεριφερόμαστε έτσι επειδή όλοι οι άλλοι κάνουν το ίδιο.
Για μένα ήταν αποκάλυψη το να παρατηρήσω πόσο ασφαλείς και απελευθερωμένοι έμοιαζαν όλοι, παρόλο που ήταν θεωρητικά ευάλωτοι έτσι όπως κοιμόντουσαν και αγνοούσαν τι συνέβαινε γύρω"
"Οι πόζες δεν είναι στημένες και οι περισσότεροι ακόμη και τώρα, δεν γνωρίζουν ότι τους έχω τραβήξει φωτογραφία.
Προσπάθησα όσο γίνεται να μην εκθέτω τα πρόσωπά τους μιας και αυτά δεν παίζουν καμία σημασία.
Πρωταγωνιστές είναι οι στάσεις του σώματος και τα προσωπικά τους αντικείμενα.
Από αυτά και μόνο, μπορείς να εκμαιεύσεις τόσα πολλά για την ιδιοσυγκρασία και την προσωπικότητα τους, που εκτός παραλίας παραμένει κρυμμένη και καταπιεσμένη."
O Tadao Cern είναι από τη Λιθουανία και διέμενε εκεί μόνιμα έως το 2010 όπου και εργαζόταν ως αρχιτέκτονας.
Εκείνη τη χρονιά αποφάσισε πως πλέον δεν ήθελε να ασχοληθεί άλλο με την αρχιτεκτονική και πως έπρεπε να αρχίσει να ταξιδεύει και να δοκιμάσει τη τύχη του με τη φωτογραφία που πάντα λάτρευε.
Σήμερα είναι τριάντα, τον πετύχαμε σε ταξίδι στη Νέα Υόρκη και υποστηρίζει πως εκείνη η απόφαση του να τα παρατήσει και να κάνει αυτό που ήθελε του βγήκε θεαματικά επιτυχημένη.
"Όχι απλά δε μετάνιωσα για την αλλαγή πορείας που έκανα αλλά πλέον την προτείνω ανεπιφύλακτα σε όσους θέλουν να τη κάνουν και δε τολμούν.
Σήμερα η τεχνολογία και οι ευκολίες, σου επιτρέπουν να μπορείς να είσαι πολυπράγμων και να πειραματίζεσαι χωρίς να χάνεις επαφή και δεσμούς με το αντικείμενό σου.
Αν είσαι δημιουργικός και παθιασμένος άνθρωπος μπορείς να γίνεις και επιτυχημένος. Μετά από όλα αυτά απλά μου επιβεβαιώθηκε το κλισέ πως η ζωή είναι μικρή και πως πρέπει να καταναλώνεται όπως θες."
"Το μόνο που δεν με αγχώνει είναι η επιτυχία.
Πιστεύω πως αν τη κυνηγάς δε θα έρθει και αν κάνεις υπερπροσπάθεια θα την απομακρύνεις χωρίς να το καταλαβαίνεις. Δε γίνεται να θέτεις στόχους καριέρας όταν είσαι καλλιτέχνης και να ακολουθείς στρατηγικές.
Αν μπεις σε πρόγραμμα και χρονοδιάγραμμα τότε σίγουρα θα παραβιάσεις τους κανόνες της έμπνευσης και του να απολαμβάνεις τις στιγμές δημιουργίας."
"Αγαπημένη μου φωτογραφία;
Μάλλον θα πρέπει να ξεχωρίσω αυτή με τις κυρίες που μοιράζονται την ίδια πετσέτα.
Ήταν και η πρώτη που τράβηξα και με έκανε να δω πόσο ενδιαφέρον και πόσο συναίσθημα κρύβουν οι λουόμενοι σε εκείνη τη παραλία.
Παρατηρήστε την ηλικιωμένη γυναίκα στα δεξιά...
το κόκκινο κραγιόν που φοράει, αυτή η λεπτομέρεια είναι η αγαπημένη μου."
σχόλια