1917-2017 Εκατό Χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση
Από την ταρίχευση του Λένιν και την μουμιοποίηση της Επανάστασης στην ταρίχευση των μαφιόζων
**********
Ilya Zbarsky - Samuel Hutchinson
Οι ταριχευτές του Λένιν
Μτφ. Γάννης Μπαζός. Εκδόσεις Σοφίτα, Αθήνα, 2016
***********
"Η ιστορία του μαυσωλείου αντανακλά την ιστορία της Σοβιετικής 'Ενωσης. Αρχίζει ηρωικά με την ταρίχευση του Λένιν, επεκτείνεται ταριχεύοντας τους ηγέτες "αδελφών" κρατών, ενώ με την Περεστρόϊκα συντηρείται ταριχεύοντας νεόπλουτους Ρώσους μαφιόζους"
Νοάμ Τσόμσκι
O Ilya Zbarsky γεννήθηκε το 1913 και απεβίωσε το 2007. Βιοχημικός διεθνούς αναγνώρισης, μέλος της Ακαδημίας Ιατρικών Επιστημών της Ρωσίας, ειδικεύτηκε στην έρευνα των κυτταρικών πυρήνων. Εργάστηκε στο εργαστήριο του μαυσωλείου για 18 χρόνια, πρώτα στο πλευρό του πατέρα του που είχε αναλάβει με τον καθηγητή Βορομπιόφ την ταρίχευση της σορού του Λένιν, κι έπειτα ως διευθυντής του βιοχημικού εργαστηρίου του μαυσωλείου. Ο πατέρας του, εξαιτίας της εβραικής του καταγωγής, έπεσε σε δυσμένεια και φυλακίστηκε το 1952. Ο ίδιος, αν και έχασε τη δουλειά του, πέρασε ανάμεσα στις "σταγόνες" των εκκαθαρίσεων. Το βιβλίο του τελειώνει με την φράση: "Πίστευω, σαν απλώς πολίτης ότι ο μέγας Λένιν πρέπει πια να ταφεί". Την συναρπαστική του αφήγηση συνέλεξε ο Samuel Hutchinson, διευθυντής του φωτογραφικού πρακτορείου Moscoop.
"Σύντροφοι! Εργάτες και αγρότες, άντρες και γυναίκες, σας απευθύνω μια έκκληση! Μην αφήσετε τη λύπη σας να μετατραπεί σε εκδηλώσεις λατρείας για την προσωπικότητα του Βλαντιμίρ 'Ιλιτς Λένιν. Μη φτιάξετε κτήρια και μνημεία στο ονομά του! Όταν ήταν ζωντανός, δεν έδινε σημασία σε τέτοια πράγματα, στην πραγματικότητα τα αντιπαθούσε. Γνωρίζετε τη φτώχεια και την αταξία που πλήττουν τη χώρα μας. Εάν λοιπόν θέλετε να τιμήσετε τη μνήμη του Βλαντιμίρ 'Ιλιτς, χτίστε σπίτια, σχολεία, παιδικούς σταθμούς και νοσοκομεία. Ακόμη καλύτερα, ζήστε σύμφωνα με τα διδαγματά του".
Ναντέζντα Κρούπσκαγια, χήρα του Λένιν. Πράβντα, 29.01.1924.
"Στις 18 Οκτωβρίου του 1923, ο Λένιν επισκέφθηκε για τελευταία φορά τη Μόσχα, ταξιδεύοντας με ένα αυτοκίνητο που πήγαινε πολύ αργά και του οποίου τα λάστιχα είχαν γεμίσει με άμμο, ώστε να υπάρχουν οι ελάχιστοι δυνατοί κραδασμοί. Φτάνοντας στο Κρεμλίνο, κατευθύνθηκε στην αίθουσα του Συμβουλίου των Λαϊκών Επιτρόπων (Sovnarcom), βαδίζοντας αργά λόγω του παράλυτου δεξιού ποδιού του και στηριζόμενος σε ένα μπαστούνι. 'Οταν έφτασε στο γραφείο του, έψαξε στα συρτάρια τα χαρτιά του, αλλά μάταια. Σύμφωνα με τον βιογράφο του, Βαλεντίνοφ-Βόλσκι: "Ο Λένιν έψαχνε να βρει έγγραφα που θα αποδυνάμωναν τον Στάνιν. 'Ομως ο Στάλιν είχε πληροφορηθεί την ύπαρξη τέτοιων εγγράφων και είχε φροντίσει να κατασχεθούν. Αυτή η ενέργεια εξόργισε τόσο πολύ τον Λένιν, που η καταστασή του επιδεινώθηκε αμέσως.
Η κατάσταση ήταν τόσο ανησυχητική, ώστε άρχισαν να σκέφτονται την προετοιμασία της κηδείας του. Ο Βαλεντίνοφ-Βόλσκι αναφέρει πως ο Στάλιν πήρε την πρωτοβουλία να συγκαλέσει μια συνάντηση του Πολιτικού Γραφείου κεκλεισμένων των θυρών, στην οποία έθεσε το ζήτημα της ταρίχευσης της σορού του μεγάλου ηγέτη (...).
Την ημέρα εκείνη ο Στάλιν άνοιξε την κουβέντα λέγοντας: "Σύντροφοι, η υγεία του Βλαντιμίρ 'Ιλιτς έχει επιδεινωθεί επικίνδυνα το τελευταίο διάστημα, και πιθανότατα δεν θα ζήσει πολύ ακόμη. Πρέπει λοιπόν να σκεφτούμε τι θα κάνουμε, πριν η αβάσταχτη λύπη του χαμού του πέσει επάνω μας βαριά. Κάποιοι σύντροφοι της επαρχίας έχουν σκεφτεί επί του θέματος. Πιστεύουν πως είναι αδιανόητο ο Λένιν, ως Ρώσος που είναι, να αποτεφρωθεί. Κάποιοι από αυτούς ισχυρίζονται πως η σύγχρονη επιστήμη διαθέτει πλέον τα μέσα να συντηρήσει το σώμα του για ένα εύλογο χρονικό διάστημα, τουλάχιστον τόσο ώστε να συνηθίσουμε στην ιδέα πως δεν είναι πια μαζί μας".
Τότε, ο Τρότσκι απάντησε μάλλον εκνευρισμένος: "Αν κατάλαβα καλά, ο σύντροφος Στάλιν προτείνει να αντικαταστήσουμε τα λείψανα του Αγίου Σέργιου Ραντονέτσκι και του Αγίου Σεραφείμ Σαρόβσκι με τα λείψανα του Βλαντιμίρ 'Ιλιτς. Αυτό τουλάχιστον κατάλαβα όταν αναφέρει τι αρμόζει και τι δεν αρμόζει σε έναν Ρώσο. Ειλικρινά, πολύ θα ήθελα να μάθω ποιοί είναι αυτοί οι σύντροφοι της επαρχίας που πιστεύουν πως η επιστήμη μπορεί να διατηρήσει το σώμα του Βλαντιμίρ 'Ιλιτς. Θα ήθελα επίσης να τους πληροφορήσω πως δεν έμαθαν τίποτε από τη διαλεκτική του Μαρξ".
"Ο Τρότσκι έχει δίκιο", είπε ο Μπουχάριν. "Το να μετατρέψουμε τη σορό του Λένιν σε μούμια θα είναι προσβολή της μνήμης του. Δεν πρέπει καν να διανοηθούμε κάτι τέτοιο".
Ο Καμένεφ συμφώνησε με τον Τρότσκι και τον Μπουχάριν. "Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να τιμήσουμε τη μνήμη του. Για να θυμίζουμε στον λαό τον ρόλο που έπαιξε στην Οκτωβριανή Επανάσταση, μπορούμε να αλλάξουμε το όνομα της Αγίας Πετρούπολης σε Λένινγκραντ. 'Η μπορούμε να τυπώσουμε εκατομμύρια αντίτυπα των έργων του. 'Ομως η ιδέα της ταρίχευσης είναι τόσο απωθητική όσο αυτές οι αγυρτίες των παπάδων που πάντα ο 'Ιλιτς στηλίτευε στα φιλοσοφικά του κείμενα".
Οι αντιρρήσεις όμως των Τρότσκι, Μπουχάριν και Καμένεφ άφηναν τον Στάλιν παγερά αδιάφορο. Είχε την προνοητικότητα να μην κατονομάσει τους συντρόφους των επαρχιών που ήθελαν να ταριχεύσουν τον Λένιν, για τον απλό λόγο πως ήταν δική του ιδέα: έβλεπε μια καλή ευκαιρία να τιθασεύσει το θρησκευτικό αίσθημα των αμόρφωτων μαζών, προκειμένου να διασφαλίσει την επιβίωση του καθεστώτος. Σύμφωνα με τον Μπουχάριν, ο Στάλιν ήξερε ότι μπορούσε να βασίζεται στη στήριξη των υπολοίπων -απόντων- μελών του Πολιτικού Γραφείου, και στον μηχανισμό του κόμματος".
"'Ομως παρ' όλες τις φροντίδες, η εμβάπτιση της σορού στη φορμόλη δεν έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Οι ιστοί δεν είχαν απορροφήσει ικανοποιητικά το υγρό, πράγμα που σήμαινε πως έπρεπε να γίνουν τομές στο δέρμα και στους μυς.
(...) Εντωμεταξύ το διάλυμμα στην μπανιέρα διαφοροποιήθηκε. Το υγρό τώρα περιείχε 20% αλκοόλη, η οποία έχει την ιδιότητα να βελτιώνει το χρώμα του δέρματος και να το καθιστά περισσότερο διαπερατό. 'Εξι μήνες αργότερα η αναλογία της αλκοόλης αυξήθηκε στο 30%, ενώ προστέθηκε και 20% γλυκερίνη. Η σορός έμεινε βυθισμένη στο διάλυμμα αυτό για δύο εβδομάδες, κι έπειτα βυθίστηκε σε διάλυμμα γλυκερίνης και νερού. Σαν από θαύμα, οι ιστοί ανέκτησαν σταδιακά την ελαστικότητά τους.
'Επειτα, έχυσαν στην μπανιέρα μεγάλα δοχεία οξικού καλίου. 'Ετσι, στα τέλη του Ιούνη, η μπανιέρα περιείχε 240 λίτρα γλυκερίνης, 110 κιλά ποτάσας, 150 λίτρα νερό, και σαν απολυμαντικό, μια ποσότητα μεταξύ 1 και 2% χλωριούχου κινίνης. Αυτή η φόρμουλα υιοθετήθηκε για τη φροντίδα της σορού και αυτή η διαδικασία ακολουθείται ακόμη και σήμερα κάθε δεκαοκτώ μήνες, στα υπόγεια του μαυσωλείου."
Μαυσωλείο Α.Ε.
Η "αυτοχρηματοδότηση" του εργαστηρίου του μαυσωλείου μέσω των ταριχεύσεων νεόπλουτων και μαφιόζων.
"Μόλις συμφωνηθούν όλες οι λεπτομέρειες, οι ταριχευτές παίρνουν τη σορό από το νεκροτομείο. Μου διηγήθηκαν μια σκηνή όπου ένας Ρώσος μαφιόζος γονάτισε δίπλα στο πτώμα του δολοφονημένου φίλου του και έγλειψε τις πληγές του, θέλοντας να δείξει πόσο τον αγαπούσε. Μπροστά σ' αυτό το αναπάντεχο θέαμα, μια νεαρή επιστήμονας του μαυσωλείου, παρότι συνηθισμένη στη θέα των πτωμάτων, δεν άντεξε και λιποθύμησε.
Το πτώμα του νεόπλουτου μεταφέρεται στο εργαστήριο του μαυσωλείου και τοποθετείται σε έναν μεγάλο πάγκο από χοντρό γκρίζο μάρμαρο -σε αυτόν τον πάγκο ταριχεύτηκε ο Στάλιν. Οι επιστήμονες, που απαγορεύεται να γνωρίζουν την ταυτότητα του νεκρού, διοχετεύουν οκτώ λίτρα "βαλσαμικού υγρού" μέσα από τις αρτηρίες και το βοηθούν να κυκλοφορήσει κάνοντας μασάζ στα χέρια και τα πόδια του πτώματος. Σε λίγα δευτερόλεπτα, τα μελανιασμένα χέρια παίρνουν το χρώμα του ελεφαντόδοντου. Αν το πρόσωπο είναι κακοποιημένο, ανασκευάζεται με τη βοήθεια φωτογραφιών, χρησιμοποιόντας οστά και ιστούς από άλλα μέρη του σώματος. Τότε αναλαμβάνει μια άλλη επιστήμονας, η "αισθητικός", που με τη χρήση μέικ απ πρέπει να εξαφανήσει όλα τα σημάδια του φόνου και να ξαναδώσει στο πρόσωπο τη χαμένη του νιότη. Τέλος, τοποθετείται στο μέτωπο ένας λεπτός λευκός ιστός, αφού σ' εκείνο το μέρος συγγενείς και φίλοι θα δώσουν το αποχαιρετιστήριο φιλί.
