‘I felt they wanted to kill me’
Ο Χαμντάν Μπαλάλ (συν-σκηνοθέτης της βραβευμένης με 'Οσκαρ ταινίας No Other Land αφηγείται την επίθεση που δέχτηκε από Ισραηλινούς εποίκους και στρατιώτες
Oren Ziv
+972 Magazine - 26.03.2025
Ο Oren Ziv είναι φωτορεπόρτερ, δημοσιογράφος στο Local Call (ενημερωτικό σάιτ στα εβραϊκά) και ιδρυτικό μέλος της φωτογραφικής κολεκτίβας Activestills.
Ο Παλαιστίνιος κινηματογραφιστής περιγράφει πως ξυλοκοπήθηκε βάναυσα μπροστά στο σπίτι του στη Susiya πριν βιώσει μια περαιτέρω κακοποίηση όταν βρέθηκε υπό ισραηλινή στρατιωτική κράτηση.
Είχε ήδη σκοτεινιάσει όταν ο Χαμντάν Μπαλάλ έφτασε στο σπίτι του το βράδυ της Τρίτης, μετά από 24 ώρες υπό ισραηλινή στρατιωτική και αστυνομική κράτηση. Την προηγούμενη νύχτα, περίπου 15 Ισραηλινοί έποικοι - οπλισμένοι με μαχαίρια, γκλομπς και ένας με τουφέκι - είχαν εισβάλει στο χωριό του, τη Σουσίγια, στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, πετώντας πέτρες και επιτιθέμενοι στους κατοίκους και τους ακτιβιστές που διέμεναν μαζί τους εκεί.
Ο Μπαλάλ, ο βραβευμένος με Όσκαρ συν-σκηνοθέτης της ταινίας No Other Land (για την οποία έγραψε πέρυσι για το +972), δέχτηκε επίθεση στο κατώφλι του σπιτιού του από εποίκους και ισραηλινούς στρατιώτες, ενώ προσπαθούσε να προστατεύσει την οικογένειά του. Αφού έφτασε ασθενοφόρο για να του παράσχει ιατρική περίθαλψη, στη συνέχεια συνελήφθη από στρατιώτες και κρατήθηκε όλη τη νύχτα με την αιτιολογία ότι είχε πετάξει πέτρες στους εποίκους (αυτόπτες μάρτυρες δήλωσαν στο +972 ότι, αντίθετα με τους ισχυρισμούς του ισραηλινού στρατού και της αστυνομίας, η επιδρομή των εποίκων ήταν εντελώς απρόκλητη).
Μετά την απελευθέρωσή του, ο Μπαλάλ μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο στην πόλη της Χεβρώνας πριν επιστρέψει στη Σουσίγια. Εκεί, συναντήθηκε ξανά με την οικογένειά του, με φίλους, ακτιβιστές και τους τρεις συναδέλφους του σκηνοθέτες του No Other Land, οι οποίοι είχαν ξεκινήσει άμεσα μια παγκόσμια εκστρατεία για την απελευθέρωσή του. Με δυσκολία μπορούσε να περπατήσει χωρίς βοήθεια και το πουκάμισό του ήταν λερωμένο με αίματα. Καθισμένος στην παιδική χαρά που έχει θέα στον παρακείμενο ισραηλινό οικισμό της Αρχαίας Σουσίγιας, ο οποίος απειλεί εδώ και καιρό την ύπαρξη της παλαιστινιακής κοινότητας, είπε στους συγκεντρωμένους δημοσιογράφους τι είχε υποστεί τις τελευταίες 24 ώρες.
"Στις 6 μ.μ. χθες το βράδυ, καθώς ξεκινούσαμε το Ιφτάρ του Ραμαζανιού [το γεύμα που καταναλώνεται στο τέλος της ημέρας, με την δύση του ηλίου -σ.σ.], έποικοι επιτέθηκαν στο σπίτι του γείτονά μου", αφηγήθηκε. "Έτρεξα εκεί για να κινηματογραφήσω αυτό που συνέβαινε, αλλά η επίθεση έγινε πιο βίαιη. Φοβήθηκα για την οικογένειά μου που ήταν μόνη στο σπίτι - τη γυναίκα μου, τα τρία παιδιά μου και τη γυναίκα του αδελφού μου - και έτσι έτρεξα πίσω στο σπίτι. Έκλεισα την πόρτα και στάθηκα έξω για να τους προστατέψω, [εξασφαλίζοντας] ότι δεν θα εισέρχονταν έποικοι".
Περίπου 10 λεπτά αργότερα, ο Μπαλάλ δέχθηκε επίθεση από έναν γνωστό έποικο, τον Shem Tov Lusky, ο οποίος έχει καταγραφεί στο παρελθόν να επιτίθεται σε Παλαιστίνιους και ακτιβιστές (όπως και στον ίδιο τον Μπαλάλ) στους λόφους της Νότιας Χεβρώνας. Ο Lusky συνοδευόταν από δύο στρατιώτες. "Με πλησίασαν καθώς στεκόμουν [έξω από την πόρτα]", δήλωσε ο Μπαλάλ. "Συνέχισα να βιντεοσκοπώ με το τηλέφωνό μου. Οι στρατιώτες άρχισαν να με σημαδεύουν με τα όπλα τους και να με βρίζουν."
"Ο Shem Tov Lusky [με πλησίασε] από πίσω και με χτύπησε στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου", συνέχισε. "Έπεσα στο έδαφος- το τηλέφωνό μου έπεσε από το χέρι μου. Οι στρατιώτες συνέχισαν να λένε λέξεις στα εβραϊκά που δεν καταλάβαινα και [ένας από αυτούς] με σημάδεψε με το όπλο του και απείλησε να πυροβολήσει. Ο Shem Tov Lusky συνέχισε να με χτυπάει. Με χτύπησε και με κλώτσησε στο κεφάλι πάνω από 10 φορές και με χτύπησε σε όλο μου το σώμα".
Σύμφωνα με τον Μπαλάλ, ένας από τους στρατιώτες συμμετείχε επίσης στην επίθεση. "Ένιωσα ότι με χτυπούσαν για να με σκοτώσουν", είπε. "Ο στρατιώτης απειλούσε συνεχώς ότι θα με πυροβολήσει και πυροβόλησε δύο φορές στον αέρα: την πρώτη φορά με δύο σφαίρες και τη δεύτερη φορά με τρεις. Συνέχισαν να με χτυπούν. Ένας στρατιώτης βρήκε το τηλέφωνό μου και το πήρε αμέσως".
Η επίθεση διήρκεσε 15 εώς 20 λεπτά, σύμφωνα με τον Μπαλάλ, ο οποίος εμφανίστηκε εξαντλημένος μετά τη σύλληψη και την κράτηση. Μίλησε ήσυχα και αργά - ήθελε να αναδείξει κάθε λεπτομέρεια της κακοποίησής του από τους εποίκους και τον στρατό.
Όταν τελείωσε η επίθεση, ρώτησε τους στρατιώτες αν μπορούσε να δει έναν γιατρό. Εκείνοι του απάντησαν ότι υπήρχαν γιατροί σε άλλο σημείο του χωριού, χωρίς να τον βοηθήσουν να πάει εκεί. "Δεν μπορούσα να κουνηθώ και μετά βίας [κατάφερα] να περπατήσω μέχρι το σπίτι του γείτονά μας", δήλωσε ο Μπαλάλ.
"Όταν έφτασα, έπεσα κάτω", συνέχισε. "Δεν μπορούσα να ελέγξω το σώμα μου. Ήρθε ένας αστυνομικός και με ρώτησε τι συνέβη. Άρχισα να του εξηγώ. Τότε, τρεις στρατιώτες με πλησίασαν και ένας από αυτούς έβαλε το χέρι του στο πρόσωπό μου, δείχνοντας κατά κάποιο τρόπο ότι με ελέγχει. Στη συνέχεια οι στρατιώτες έφυγαν. Για 10-15 λεπτά παρέμεινα ξαπλωμένος στο έδαφος. 'Επειτα, οι στρατιώτες με έφεραν πίσω στον αστυνομικό με τον οποίο μιλούσα, ο οποίος πήρε την ταυτότητά μου και έγραψε τα στοιχεία μου".
Αλλά αντί να λάβει την κατάλληλη θεραπεία, ο Μπαλάλ συνελήφθη μαζί με άλλους δύο κατοίκους του χωριού, τον Nasser Shreteh και τον Khaled Mohammad Shanran. "Τέσσερις στρατιώτες μου έδεσαν τα μάτια και με πήγαν σε ένα στρατιωτικό τζιπ. Οδήγησαν για 40 με 45 λεπτά, [πριν] φτάσουμε στον οικισμό Kiryat Arba. Χρειαζόμουν έναν γιατρό. Το πρόσωπό μου ήταν γεμάτο αίματα. Το στόμα μου αιμορραγούσε και με δυσκολία μπορούσα να μιλήσω. Επέμενα να δω γιατρό· απέρριπταν τα αιτήματά μου και ένιωθα τον πόνο να γίνεται όλο και χειρότερος".
Ένας αστυνομικός τον πήγε στο μπάνιο, όπου έπλυνε το πρόσωπό του και προσπάθησε να ξεπλύνει το αίμα από το στόμα του. Μετά από 10 λεπτά, ωστόσο, "οι στρατιώτες ήρθαν ξανά, μου πέρασαν χειροπέδες και μου έδεσαν τα μάτια, με έβαλαν σε ένα στρατιωτικό τζιπ και με μετέφεραν σε μια στρατιωτική βάση", εξήγησε ο Μπαλάλ.
Αφού τον άφησαν να κάθεται για λίγο με τα χέρια του δεμένα και τα μάτια του καλυμμένα, οι στρατιώτες τον οδήγησαν στο εσωτερικό της βάσης και του είπαν ότι θα συναντούσε έναν στρατιωτικό γιατρό. "Με ρώτησαν αν είχα κάνει ποτέ χειρουργική επέμβαση ή αν είχα κάποια ασθένεια, αγνοώντας εντελώς την επίθεση [των εποίκων] και τους πόνους που ένιωθα εκείνη τη στιγμή", αφηγήθηκε. "Ένας από τους γιατρούς είπε "Έχει τραυματιστεί εδώ", και απευθυνόμενος σε μένα "δεν χρειάζεσαι όμως τίποτα γι' αυτό, είσαι εντάξει" - και αυτό ήταν όλο".
Για το υπόλοιπο της νύχτας, ο Μπαλάλ αναγκάστηκε να κάθεται σε ένα κρύο δωμάτιο, με δεμένα μάτια και χειροπέδες. "Δεν μπορούσα να δω [πού βρισκόμουν], αλλά έκανε πολύ, πολύ κρύο, κάτω από ένα κλιματιστικό. Με εμπόδιζαν όλη τη νύχτα να κινούμαι", είπε. "Κάθε φορά που μετακινούσα τα πόδια μου για να προσπαθήσω να ξεκουραστώ, ένας στρατιώτης με πλησίαζε με ένα ρόπαλο ή κάτι άλλο στο χέρι του και με χτυπούσε στο πόδι".
Όταν οι στρατιώτες συνειδητοποίησαν -ίσως διαβάζοντας τις απανωτές αναφορές των μέσων ενημέρωσης- ότι ο Μπαλάλ είναι ένας βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης, τα πράγματα έγιναν χειρότερα. "Άκουσα τις φωνές των στρατιωτών να αλλάζουν", θυμάται. "Μιλούσαν πάντα στα εβραϊκά, αλλά μερικές φορές με ανέφεραν ως "ο Χαμντάν που πήρε το Όσκαρ". Συνέχισαν να με κοροϊδεύουν, να με χτυπούν και να γελούν και να βάζουν αντικείμενα στο κεφάλι μου".
αναγκάστηκε να κάθεται σε ένα κρύο δωμάτιο, με δεμένα μάτια και χειροπέδες. "Δεν μπορούσα να δω [πού βρισκόμουν], αλλά ήταν πολύ, πολύ κρύο, κάτω από ένα κλιματιστικό. Με εμπόδισαν να κινηθώ για όλη τη νύχτα", είπε. "Κάθε φορά που μετακινούσα τα πόδια μου για να προσπαθήσω να ξεκουραστώ, ένας στρατιώτης με πλησίαζε με ένα ραβδί ή κάτι άλλο στο χέρι του και με χτυπούσε στο πόδι".
Όταν οι στρατιώτες συνειδητοποίησαν -ίσως διαβάζοντας τις αυξανόμενες αναφορές των μέσων ενημέρωσης - ότι ο Μπαλάλ είναι ένας βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης, τα πράγματα έγιναν χειρότερα. "Άκουσα τις φωνές των στρατιωτών να αλλάζουν", θυμάται. "Μιλούσαν πάντα στα εβραϊκά, αλλά μερικές φορές με ανέφεραν ως "ο Χαμντάν που πήρε το Όσκαρ". Συνέχισαν να με κοροϊδεύουν, να με χτυπούν και να γελούν και να βάζουν αντικείμενα στο κεφάλι μου".
Μετά από πολλές ώρες, οι στρατιώτες πήγαν τον Μπαλάλ - με χειροπέδες και δεμένα μάτια - μαζί με τους άλλους δύο Παλαιστίνιους που συνελήφθησαν μαζί του στη Σουσίγια σε ένα αστυνομικό τμήμα για ανάκριση. Τότε ήταν που ο Μπαλάλ έμαθε ότι ο έποικος που του επιτέθηκε είχε υποβάλει καταγγελία στην αστυνομία ισχυριζόμενος ψευδώς ότι ο Χαμντάν του επιτέθηκε.
Μετά από οκτάωρη αναμονή στο αστυνομικό τμήμα, ο Μπαλάλ αφέθηκε τελικά ελεύθερος με εγγύηση 500 NIS ( περίπου 135 δολάρια) και του επιβλήθηκε απαγόρευση επαφών με τον Shem Tov Lusky για 30 ημέρες. "Είπα στους αστυνομικούς: 'Μου επιτέθηκε! Δεν του επιτέθηκα εγώ. Δεν σκόπευα να του μιλήσω".
Ο Μπαλάλ νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο για τους μώλωπες που υπέστη από την επίθεση και για αφυδάτωση αφού δεν είχε τραφεί ούτε του είχε δοθεί νερό για 24 ώρες. Παρόλο που αυτή δεν ήταν σε καμία περίπτωση η πρώτη επίθεση αυτού του είδους στη Σουσίγια, ο Μπαλάλ αισθάνθηκε ότι ήταν σε διαφορετικό επίπεδο από ό,τι είχε βιώσει στο παρελθόν.
"Είναι η πρώτη φορά που δέχομαι μια τόσο σοβαρή επίθεση", είπε, προσθέτοντας ότι αισθάνθηκε ότι ο στόχος ήταν να τον σκοτώσουν. "Πραγματικά πιστεύω πλέον ότι υπάρχει σοβαρή απειλή για τη ζωή μας μετά την επιτυχία της ταινίας και το Όσκαρ".
Ο Μπάζελ 'Αντρα, συν-διευθυντής της ταινίας με τον Μπαλάλ, από το κοντινό χωριό A-Tuwani, ο οποίος μετέφρασε την κατάθεσή του από τα αραβικά στα αγγλικά για τους παρευρισκόμενους δημοσιογράφους, τόνισε πως τέτοιες επιθέσεις γίνονταν συνέχεια στην περιοχή Masafer Yatta, σημειώνοντας ότι σχεδόν πάντα συνοδεύονταν από "διαφορετικά επίπεδα υποστήριξης από τον κατοχικό στρατό". Πρόσθεσε: "Οι στρατιώτες βρίσκονται εκεί για να διευκολύνουν τις επιθέσεις. Αυτό συμβαίνει εδώ και χρόνια".
Απαντώντας στο ερώτημα του +972, ο Shem Tov Lusky δήλωσε ότι "δεν χτύπησε κανέναν. Έφτασα μαζί με τους στρατιώτες. Μου είπαν: έλα να αναγνωρίσεις τους επιτιθέμενους. Έφτασα στην είσοδο του σπιτιού του [Μπαλάλ], με χτύπησε μπροστά στους στρατιώτες. Υπερασπίστηκα τον εαυτό μου, οι στρατιώτες τον κάρφωσαν στο έδαφος και άρχισε να δίνει παράσταση. Κανείς δεν του επιτέθηκε, ούτε εγώ ούτε οι στρατιώτες".
Ο ισραηλινός στρατός δεν απάντησε στο ερώτημα του +972 σχετικά με τη μεταχείριση του Μπαλάλ υπό κράτηση.
Δείτε ακόμα στο Αλμανάκ:
Μετά τη Γάζα, η Δυτική 'Οχθη
