Η εργατική Πρωτομαγιά γιορτάζεται σήμερα στις πόλεις του κόσμου με πορείες και διαδηλώσεις. Είναι μια μέρα που θεωρείται σταθμός για τις εργατικές διεκδικήσεις, αλλά και για την ιστορία της εργατικής τάξης.
Καθιερώθηκε να εορτάζεται στις 20 Ιουλίου του 1889 στη διάρκεια του συνεδρίου της Δευτέρας Διεθνούς στο Παρίσι, υπενθυμίζοντας και τιμώντας με αυτό τον τρόπο τον ξεσηκωμό και τους αγώνες που είχαν γίνει στις αρχές Μαΐου του 1886 από εργάτες του Σικάγου, οι οποίοι διεκδικούσαν 8ωρο και φυσικά καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Στην Ελλάδα, η πρώτη αντίστοιχη κινητοποίηση πραγματοποιήθηκε το 1893 από τον Σοσιαλιστικό Σύλλογο του Σταύρου Καλλέργη, με συγκέντρωση χιλιάδων ανθρώπων έξω από το Καλλιμάρμαρο Στάδιο, οι οποίοι ζητούσαν 8ωρο, καθιέρωση της Κυριακής ως αργίας καθώς και ασφάλιση για θύματα εργατικών ατυχημάτων.
Λίγα χρόνια αργότερα, το 1919, η Πρωτομαγιά θα εορταστεί σε 12 πόλεις της Ελλάδας, ενώ σήμερα η 1η Μαΐου, σύμφωνα με το άρθρο 1 του Α.Ν. 380/68, αποτελεί υποχρεωτική αργία.
Μέρα-ορόσημο, λοιπόν, η παγκόσμια γιορτή των εργατών, αλλά, παρ' όλη την εξασφάλιση πολλών δικαιωμάτων, ακόμη και το 2018 σε πολλές χώρες του κόσμου εξακολουθούν να υφίστανται συνθήκες εργασιακού Μεσαίωνα, αν και εκείνη την εποχή οι δουλοπάροικοι εργάζονταν λιγότερες ώρες από τους εργαζόμενους της ψηφιακής εποχής.
Χαρακτηριστικό είναι ότι την περίοδο του Μεσαίωνα στη Γαλλία οι αργίες υπολογίζονταν σε 180 ημέρες, στην Ισπανία σε 150 και στη Μεγάλη Βρετανία σε 120.
Στην Ινδία των 1,2 δισεκατομμυρίων κατοίκων υπάρχουν περισσότεροι από 30.000 εργάτες, οι οποίοι απασχολούνται στη Βομβάη και κύρια δουλειά τους είναι η συλλογή των σκουπιδιών, το καθάρισμα των υδρορροών και των υπονόμων καθώς και το σκάψιμο των χωματερών. Τα άτομα αυτά δεν συγκαταλέγονται σε καμία από τις κάστες της χώρας και φέρουν την ονομασία «ντάλιτ», που σημαίνει «σπασμένοι και θρυμματισμένοι άνθρωποι».
ΙΝΔΙΑ
Στην Ινδία των 1,2 δισεκατομμυρίων κατοίκων υπάρχουν περισσότεροι από 30.000 εργάτες, οι οποίοι απασχολούνται στη Βομβάη και κύρια δουλειά τους είναι η συλλογή των σκουπιδιών, το καθάρισμα των υδρορροών και των υπονόμων καθώς και το σκάψιμο των χωματερών. Τα άτομα αυτά δεν συγκαταλέγονται σε καμία από τις κάστες της χώρας και φέρουν την ονομασία «ντάλιτ», που σημαίνει «σπασμένοι και θρυμματισμένοι άνθρωποι».
Συγκεκριμένα, τους αποκαλούν «ανέγγιχτους» διότι δεν επιτρέπεται να τους αγγίξει κανείς επειδή θα μολυνθεί. Παράλληλα, δεν έχουν καμία πρόσβαση στο εκπαιδευτικό σύστημα ούτε σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Επίσης, από έρευνες που έχουν δημοσιευτεί στον διεθνή Τύπο από το 1990 έως το 2015, προκύπτει πως έχουν δολοφονηθεί πάνω από 500 άτομα και έχουν βιαστεί περισσότερες από 700 γυναίκες που ανήκουν στους «ντάλιτ».
ΚΙΝΑ
Τις άθλιες εργασιακές συνθήκες που επικρατούν στην Κίνα κατέγραψε φοιτητής που έμεινε για έξι εβδομάδες στο εργοστάσιο της Apple, στο οποίο κατασκευάζεται το τηλέφωνο iΡhone.
Όπως δήλωσε, το ωράριο της βάρδιάς του ξεπερνούσε τις 10-11 ώρες δουλειάς, υπήρχε η δυνατότητα για ένα και μόνο μικρό διάλειμμα, ενώ η καθημερινή εργασία γινόταν κάτω από τις οργισμένες φωνές των προϊσταμένων του, οι οποίοι φώναζαν και απειλούσαν συνεχώς. Ο μισθός ήταν 450 δολάρια τον μήνα, ενώ οι εργάτες, όπως είπε, διαμένουν σε μικρά δωμάτια, που μερικές φορές φτάνουν να φιλοξενούν μέχρι και οκτώ άτομα μαζί.
Στο παρελθόν, στην ίδια χώρα, π.χ. στην πόλη Zhengzhou, είχαν γίνει γνωστά παρόμοια κρούσματα με ανθρώπους που εργάζονταν σε πολυεθνικές εταιρείες και αν δεν κατάφερναν να αγγίξουν τους στόχους τους, η τιμωρία τους ήταν να σέρνονται γονατιστοί στους δρόμους της πόλης. Σε άλλες εταιρείες τιμωρούσαν τους εργαζόμενους, αναγκάζοντάς τους να τρέχουν ημίγυμνοι.
ΜΑΛΑΙΣΙΑ
Σε μεγάλες εταιρείες ηλεκτρονικών ειδών που διατηρούν τα εργοστάσιά τους στη Μαλαισία οι κατηγορίες για μισθούς πείνας και σκληρές εργασιακές συνθήκες είναι πολυάριθμες. Εργασία έως 14 ώρες με συνεχή ορθοστασία και χωρίς διάλειμμα ούτε για τουαλέτα, ενώ από πολλούς αλλοδαπούς γίνονται συνεχώς καταγγελίες για κατάσχεση διαβατηρίων προκειμένου να μην μπορούν να φύγουν από τη χώρα.
ΚΑΤΑΡ
Την αντίδραση της Διεθνούς Αμνηστίας προκάλεσαν οι σοβαρές καταγγελίες για άθλιες και μεσαιωνικές συνθήκες υπό τις οποίες γίνεται η κατασκευή των γηπέδων στα οποία θα φιλοξενηθεί το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου του 2022.
Συγκεκριμένα, στην έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας αναφέρεται ότι οι εργάτες κακοποιούνται, εργάζονται με τη βία, οι μισθοί είναι μηδαμινοί, επικρατεί και εκεί το φαινόμενο της αφαίρεσης διαβατηρίων, ενώ στην ίδια έκθεση καταγράφεται ότι ζουν σε άθλια εργοτάξια-στρατόπεδα στην έρημο.
