Αποστολή στις Κάννες: Το κάστρο του παγκόσμιου σινεμά κλείνει το μάτι στην τηλεόραση

Αποστολή στις Κάννες: Το κάστρο του παγκόσμιου σινεμά κλείνει το μάτι στην τηλεόραση Facebook Twitter
H Tίλντα Σουίντον πρωταγωνιστεί στην ταινία «Okja» του Νοτιοκορεάτη Μπονγκ Τζουν Χο σε παραγωγή του Netflix.
0

Το μείζον θέμα στο επετειακό Φεστιβάλ Καννών είναι αν το εκλεκτικό, σνομπ προπύργιο του καλλιτεχνικού κινηματογράφου υποκύπτει, έστω και αργά, στις σειρήνες των τηλεοπτικών shows ή αν απλώς κάνει μια εξαίρεση, τσαλαβουτώντας στο σύγχρονο ρεύμα. Για πρώτη φορά θα φιλοξενηθούν, ως ειδικά events, τα δύο πρώτα επεισόδια από τον νέο, αγρίως αναμενόμενο τρίτο κύκλο του «Twin Peaks» του Ντέιβιντ Λιντς, 26 χρόνια μετά το μεγάλο splash στις μικρές οθόνες, καθώς και η επιστροφή της Τζέιν Κάμπιον στο «Top of the lake». Ο εκλέκτορας Τιερί Φρεμό, λεκτικά ευέλικτος, επικοινωνιακός και σταράτος, όπως το συνηθίζει, δήλωσε πως το σινεμά παραμένει το επίκεντρο, «μια μοναδική Τέχνη στην οποία θα δώσουμε έμφαση», αλλά κρατά τα μάτια ανοιχτά στον κόσμο που το περιβάλλει. «Περίεργος», λοιπόν, ο Φρεμό για την εποχή που τρέχει με ταχύτητες οπτικής ίνας, πρόθυμος να γιορτάσει τα 70 χρόνια του θεσμού, ατενίζοντας, με τον τρόπο και τους όρους του βέβαια, το μέλλον, αντί να γιορτάζει το παρελθόν, αλλά δείχνει και τα δόντια του όταν προκαλείται. 

 

Στο επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα περιλαμβάνονται δύο ταινίες παραγωγής του Netflix, το «The Meyerowitz Stories» του Νόα Μπάουμπακ και το «Okja» του Νοτιοκορεάτη Μπονγκ Τζουν Χο. Κι ενώ η επιλογή τους έγινε καθαρά με κριτήριο τους σκηνοθέτες που τα υπογράφουν (αυτό ίσχυε ανέκαθεν στο Φεστιβάλ), η εξαιρετικά περιορισμένη τους διανομή στις αίθουσες αντίκειται στις αρχές του ίδιου του θεσμού, ο οποίος απευθύνεται κυρίως εκεί. Ένας νόμος που ισχύει στη Γαλλία και θέλει τις ταινίες να περιμένουν αρκετούς μήνες για να προβληθούν στην τηλεόραση μετά τη διανομή τους στα σινεμά βρίσκει παγερά αδιάφορο το αφεντικό του Netflix, τον Τεντ Σαράντος, ο οποίος φέρεται να είπε πρόσφατα πως δεν έχει καμία πρόθεση να σώσει αυτά τα παλιά παριζιάνικα σινεμά. Ο Φρεμό υπεραμύνθηκε της παράδοσης, ανταπαντώντας πως ακριβώς αυτόν το δεσμό καλλιεργούν το Φεστιβάλ και ο ίδιος, ο οποίος έσωσε τρεις απειλούμενες παλιές αίθουσες στην ιδιαίτερη πατρίδα του (όπως και των αδελφών Λιμιέρ), τη Λιόν, και χειροκροτεί τις προσπάθειες του Κουέντιν Ταραντίνο με μια αντίστοιχη περίπτωση στο Beverly Hills και του Νάνι Μορέτι στη Ρώμη. Για φέτος και μόνο, ταινίες που δεν έχουν εξασφαλίσει διανομή στη Γαλλία συμπεριλαμβάνονται στο επίσημο πρόγραμμα, αλλά από το 2018 αποκλείονται, συνεπώς το Netflix θα πρέπει να ψάξει μια εναλλακτική πλατφόρμα κυκλοφορίας για να παρακάμψει τον κανονισμό ή απλώς να καταφύγει σε άλλα φεστιβάλ, προσπερνώντας τις σκληρές, αυστηρά σινεφίλ Κάννες. Ή, πάλι, να ακολουθήσει το παράδειγμα του ανταγωνιστικού Amazon και να υιοθετήσει μια πιο χαλαρή πολιτική για τον χρόνο που μεσολαβεί ανάμεσα στις αίθουσες και την τηλεόραση, υπέρ του theatrical release. 

 

Ο Φρεμό, εκπροσωπώντας έναν φορέα αντίστασης στο εκλαϊκευμένο θέαμα, καλείται να αποδεχτεί μια τάση ετών, χωρίς να προδώσει τα όποια ιδανικά του. Προσπαθεί να συμπλεύσει με την τάση, διατηρώντας τα καλοστεκούμενα επιχειρήματά του, μέσω ανθρώπων που γνωρίζει και εμπιστεύεται, για να μην πει κανείς πως παραδόθηκε αίφνης και αμαχητί.

 

Ταραντίνο, Μορέτι, Λιντς και Κάμπιον, διόλου τυχαία, είναι παλιοί νικητές του Χρυσού Φοίνικα εδώ στις Κάννες και η άτυπη ομερτά των auteurs καθαγιάζει ακόμη και την τηλεοπτική τους λοξοδρόμηση στα μάτια του Φρεμό, ο οποίος είπε χαρακτηριστικά πως δεν υπήρξε ποτέ μεγάλος fan του «Twin Peaks» και του θορύβου γύρω από αυτό, αλλά δείχνει τη γενναιοδωρία του προσφέροντας το βήμα σε δημιουργούς με τους οποίους έχει αποκτήσει στενή σχέση με τα χρόνια. Η προσωπική μου γνώμη είναι πως ο Φρεμό, εκπροσωπώντας έναν φορέα αντίστασης στο εκλαϊκευμένο θέαμα, καλείται να αποδεχτεί μια τάση ετών, χωρίς να προδώσει τα όποια ιδανικά του. Προσπαθεί να συμπλεύσει με την τάση, διατηρώντας τα καλοστεκούμενα επιχειρήματά του, μέσω ανθρώπων που γνωρίζει και εμπιστεύεται, για να μην πει κανείς πως παραδόθηκε αίφνης και αμαχητί. Το «Top of the Lake: Cina Girl» και το «Twin Peaks» απέχουν από το ρίσκο, λόγω υπογραφής και εγνωσμένης αξίας. Αν ο Φρεμό επέλεγε αγνώστους, τότε θα μιλούσαμε για ανορθόδοξη προσέγγιση. Αλλά οι αλλαγές στις Κάννες γίνονται αργά και, όπως διαπίστωσα και από τη συνάντηση που είχα μαζί του στην Αθήνα, ο Φρεμό φαίνεται ανοιχτός σε προκλήσεις, αλλά δεν διατίθεται να κόψει τον λώρο με έναν κύκλο δημιουργών κι ένα συγκεκριμένο κύκλο εργασιών, αφήνοντας δειλά ανοιχτό το παράθυρο για τους νέους να παρεισφρήσουν. Αν το πείραμα πάει καλά, αν δηλαδή το κοινό τσιμπήσει, οι διαπιστευμένοι δημοσιογράφοι παρακολουθήσουν τις προβολές και αντιδράσουν θετικά, θα προχωρήσει, με την προϋπόθεση πως οι Αμερικανοί θα βάλουν λίγο νερό στο κρασί τους και θα σεβαστούν την πάγια δέσμευση των Καννών στις αίθουσες, κυρίως τις γαλλικές. Και το ενδεχόμενο της σύμπραξης γαλλικών κεφαλαίων με ξένο προϊόν στον τομέα της τηλεόρασης δεν θα πρέπει να αποκλειστεί…

 

Αποστολή στις Κάννες: Το κάστρο του παγκόσμιου σινεμά κλείνει το μάτι στην τηλεόραση Facebook Twitter
Ο Άνταμ Σάντλερ και ο Ντάστιν Χόφμαν πρωταγωνιστούν στο «The Meyerowitz Stories» του Νόα Μπάουμπακ.

 

Το μεγαλύτερο όνομα που θα δώσει το «παρών» στο Φεστιβάλ είναι ο δις βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθεσίας Αλεχάντρο Γκονζάλεζ Ινιάριτου. Ωστόσο, ο Μεξικανός, μαζί με τον συμπατριώτη του, τον μάγο διευθυντή φωτογραφίας Εμάνιουελ Λουμπέτσκι, δεν έρχονται στις Κάννες για να παρουσιάσουν ταινία, αλλά ένα ιδιαίτερο video installation με τίτλο Carne y Arena και θέμα τους πρόσφυγες, και το οποίο οι δημοσιογράφοι θα δουν με υποβολή συμμετοχής και αντίστοιχη πρόσκληση σε ειδική αίθουσα – ακόμα μια καινοτομία που παραπέμπει σε διευρυμένη παραδοχή μια νέας, ψηφιακής εποχής στις Κάννες. Όχι πως δεν φιγουράρουν πασίγνωστοι σκηνοθέτες στο επίσημο διαγωνιστικό: από τον Μίκαελ Χάνεκε, που πάει για ρεκόρ με τρίτο Χρυσό Φοίνικα, τους δύο Ρώσους, τον Σεργκέι Λόζνιτσα και τον Αντρέι Σβιάγκιντσεφ, τον Τοντ Χέινς και τον Μισέλ Χαζαναβίσιους για την ταινία με θέμα τον Γκοντάρ, τους αδελφούς Σάφντι με το Good Time, που είναι το wild card του Φεστιβάλ και η γνήσια εκπροσώπηση του αμερικανικού ανεξάρτητου κινηματογράφου, μέχρι τους σχετικά νεότερους, τον Γιώργο Λάνθιμο, τον Ούγγρο Κορνέλ Μουτρουκσό, τον Ρούμπεν Όστλουντ της Ανωτέρας Βίας και τρεις (ουφ, ευτυχώς, δεν θα έχουμε γκρίνια) γυναίκες, τη Σοφία Κόπολα με το remake του Beguiled, τη Λιν Ράμσεϊ και τη Ναόμι Καβάζε. 

 

Στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα εντύπωση προκαλεί η «υποβάθμιση» των Λοράν Καντέ και Μίτσελ Φράνκο, όπως είχε συμβεί πρόπερσι με τον Απιτσατπόνγκ Βερεσεθάκουλ, ενώ ιστορικά ονόματα, όπως ο Ρόμαν Πολάνσκι, η Ανιές Βαρντά και ο Κλοντ Λανζμάν δείχνουν ταινίες τους σε ειδικές προβολές, εκεί που χωράνε, στην ίδια κατηγορία, ο εκλιπών Αμπάς Κιαροστάμι με το 24 Frames και η Κρίστεν Στιούαρτ με το Come Swim – γενέθλια έχει το Φεστιβάλ, ότι θέλει κάνει…

Οι δημοσιογράφοι που κυνηγάνε τις συνεντεύξεις με σταρ είναι αυτοί που παραπονιούνται, καθώς η πιο διάσημη όλων, η Νικόλ Κίντμαν, που φέτος έτυχε να παίζει σε 4 (!) ταινίες του Φεστιβάλ, μάλλον δεν θα δώσει παραπάνω χρόνο εκτός από τις ήδη πολλές συνεντεύξεις Τύπου στις οποίες αναγκαστικά θα παραστεί. Εκτός από την προσθήκη των σίριαλ, η σχέση αγάπης-μίσους του Φεστιβάλ με το βαρύ Χόλιγουντ ήταν ένα από τα θέματα που έθιξε ο Φρεμό, έντεχνα αποφεύγοντας να υποπέσει στη διάκριση ανάμεσα στο εμπορικό και στο καλλιτεχνικό, αποκαλύπτοντας πως ήθελε τον Τζορτζ Κλούνι με το Suburbicon του, αλλά έμαθε στην απονομή των Σεζάρ πως δεν θα ήταν έγκαιρα έτοιμο, πως το ίδιο ισχύει με τον Αλεξάντερ Πέιν, πως το Alien Covenant του Ρίντλεϊ Σκοτ έβγαινε την ίδια εβδομάδα στις αίθουσες και δεν θα ήθελε να συμπέσει (κάτι όμως που έχει γίνει αρκετές φορές στο παρελθόν, όπως, για παράδειγμα, με τον Κώδικα Ντα Βίντσι), ενώ ξερά παραδέχτηκε πως τους Πειρατές της Καραϊβικής δεν τους ήθελε καθόλου!

 

Αποστολή στις Κάννες: Το κάστρο του παγκόσμιου σινεμά κλείνει το μάτι στην τηλεόραση Facebook Twitter
H Νικόλ Κίντμαν, που φέτος έτυχε να παίζει σε 4 (!) ταινίες του Φεστιβάλ, εμφανίζεται και στο «Top of the Lake: Cina Girl».

 

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

JASON MOMOA

Οπτική Γωνία / Το σινεμά ως τοποθέτηση προϊόντος: Το «Minecraft» σπάει ταμεία

Η τεράστια επιτυχία της κινηματογραφικής διασκευής του δημοφιλούς παιχνιδιού θεμελιώνει μια νέα εποχή στο στουντιακό σινεμά που καθιστά την ταύτιση θεατή και καταναλωτή εντονότερη από ποτέ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Μυθολογίες / «Ο Βέγγος είναι το αγχολυτικό μου»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Από τον Κουροσάβα και τον Μπέργκμαν, από τις ταινίες της Pixar μέχρι τα Batman του Nόλαν, ο ηθοποιός φτιάχνει μια ετερόκλητη και ειλικρινή λίστα και πιστεύει ότι «σινεμά είναι να βλέπεις άλλες πλευρές του κόσμου».
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

Oι Αθηναίοι / Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

«Μην παίξεις ποτέ κωμωδία», της είχαν πει, αλλά τελικά το ευρύ κοινό τη λάτρεψε ως Μαρίνα Κουντουράτου. Όταν αποφάσισε να ερμηνεύσει τον ρόλο μιας τρανς γυναίκας, της είπαν «θα καταστραφείς». Ήταν πάντα τολμηρή και άφοβη. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
 Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ: «Αν είσαι υπαρξιστής άθεος όπως εγώ, το ανθρώπινο σώμα είναι η ζωή σου»

Pulp Fiction / «Αν είσαι υπαρξιστής άθεος όπως εγώ, το ανθρώπινο σώμα είναι η ζωή σου»

Ο Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ επιστρέφει με το «Ο Κύριος των Νεκρών» και μιλά στη LiFO για τις σκέψεις του πάνω στο πένθος, την τεχνητή νοημοσύνη που του έλυσε τα χέρια, και εξηγεί γιατί ασχολείται διαρκώς με τρομακτικές καταστάσεις.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Βαλ Κίλμερ: Ο άνθρωπος που θα (μπορούσε να) γινόταν σταρ

Απώλειες / Βαλ Κίλμερ (1959-2025): Ο άνθρωπος που θα μπορούσε να είχε γίνει σούπερσταρ

Έφυγε από τη ζωή ο Κρις του «Heat», ο Iceman του «Top Gun», ο «ξανθός» Μπάτμαν του Τζόελ Σουμάχερ, ο Τζιμ Μόρισον του Όλιβερ Στόουν, ο γκέι ντέτεκτιβ του «Kiss Kiss Bang Bang», ένας ηθοποιός που κατέγραψε μερικές αξέχαστες εμφανίσεις στο ενεργητικό του, μα δεν έκανε την αναμενόμενη καριέρα μεγάλου σταρ λόγω ατυχών συγκυριών αλλά και προσωπικών επιλογών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Η Λάιζα Μινέλι σήμερα δηλώνει ευτυχισμένη. ή Λάιζα Μινέλι: Mια απίστευτη ιστορία επιβίωσης.

Οθόνες / Λάιζα Μινέλι: Mια απίστευτη ιστορία επιβίωσης

Gay icon, μια χαρισματικά αφοσιωμένη performer, αλλά και αντικείμενο χλεύης. Το ντοκιμαντέρ του Μπρους Ντέιβιντ Κλάιν «Liza: A Truly Terrific, Absolutely True Story» σίγουρα δεν αφηγείται την ιστορία ενός τυπικού nepo baby.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
τομ χάρντι

Οθόνες / 10 τηλεοπτικές σειρές που θα δούμε την άνοιξη

Από τη μεγάλη επιστροφή του «The Last of Us» σε εκείνη του «Αστερίξ» και από τη σεξουαλική αναζήτηση της Μισέλ Ουίλιαμς σε μια απολαυστική ματιά στον κόσμο του σύγχρονου μπαλέτου, αυτές είναι οι σειρές που θα μας κρατήσουν καθηλωμένους στη μικρή οθόνη το επόμενο διάστημα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Μαρίνας Σάττι

Μυθολογίες / «Οι εικόνες του Ζβιάγκιντσεφ είναι υπνωτιστικές»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Μαρίνας Σάττι

Στην κινηματογραφική λίστα της τραγουδοποιού, η σιωπή λέει περισσότερα από τα λόγια, οι εικόνες αποκαλύπτουν κρυμμένα συναισθήματα, οι κόσμοι είναι γεμάτοι αβεβαιότητες και συγκρούσεις, και η μουσική έχει μια ιερή διάσταση.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
21 ντοκιμαντέρ του 21ου αιώνα που αξίζει να δείτε

Οθόνες / 21 ντοκιμαντέρ του 21ου αιώνα που αξίζει να δείτε

Από μια σπουδαία στιγμή του σκορσεζικού σινεμά ως την ψηφιακή επανάσταση της Ανιές Βαρντά κι από το συγκλονιστικό δίπτυχο του Τζόσουα Οπενχάιμερ ως τη μεγάλη φιλμική «σκανταλιά» του Banksy, αυτοί είναι 21 σταθμοί του σύγχρονου σινεμά τεκμηρίωσης που πρέπει να έχει δει κάθε σινεφίλ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Μπορεί να γίνει μια παραγωγή σαν το “Flow” στην Ελλάδα, αρκεί να το θέλουμε»

Οθόνες / «Μπορεί να γίνει μια παραγωγή σαν το “Flow” στην Ελλάδα, αρκεί να το θέλουμε»

Με αφορμή τη δεύτερη απονομή των βραβείων Stratos, που τιμούν το ελληνικό animation, o πρόεδρος της ASIFA HELLAS Κωνσταντίνος Κακαρούντας μιλά για την άνθηση της σκηνής, τις προκλήσεις και για το πώς η Ελλάδα μπορεί να πετύχει μια παραγωγή οσκαρικού επιπέδου.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
 «Εσύ, θείο, δεν θα φύγεις, θα μείνεις εδώ μαζί μου!» ή Γιάννα Δεληγιάννη: «Βρίσκω την ουσία μόνο στο να στηρίζει ο ένας τον άλλον». ή Η Γιάννα Δεληγιάννη προβάλλει ταινίες στους μαθητές της άγονης γραμμής.

Οθόνες / Η Γιάννα Δεληγιάννη προβάλλει ταινίες στους μαθητές της άγονης γραμμής

Η κινηματογραφίστρια και πρόεδρος της Cinemathesis μιλά για την πρωτοβουλία της να υλοποιεί κινηματογραφικά εργαστήρια για παιδιά σε απομακρυσμένα δημοτικά σχολεία της άγονης γραμμής, το όραμα και το αποτύπωμα της δράσης της, για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε και για το τι λείπει από την τυπική εκπαίδευση.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το «Adolescence» έχει αναδειχθεί σε παγκόσμιο φαινόμενο;

Pulp Fiction / Γιατί το «Adolescence» έχει αναδειχθεί σε παγκόσμιο φαινόμενο;

Είναι η τεχνική αρτιότητα μιας αστυνομικής σειράς με επίκαιρο κοινωνικό θέμα που της χαρίζει τόσο μεγάλο αντίκτυπο στο κοινό; Ή μήπως η πραγματική δύναμη πηγάζει από τον φόβο των γονιών για τις εγκληματικές παραλείψεις και, κυρίως, για την άγνοιά τους απέναντι στα κρυφά σημάδια του ψηφιακού κόσμου;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η μαμά μου, ο Μπαρτ Ρέινολντς κι ένας θάνατος που παραμένει μυστηριώδης εδώ και μισό αιώνα

Οθόνες / Η μαμά μου, ο Μπαρτ Ρέινολντς κι ένας θάνατος που παραμένει μυστηριώδης εδώ και μισό αιώνα

Ο γιος της ηθοποιού Σάρα Μάιλς ήταν τεσσάρων ετών όταν βρέθηκε νεκρός ο μάνατζερ και πρώην εραστής της μητέρας του. Οι υποψίες είχαν πέσει τότε πάνω στον συμπρωταγωνιστή της Μπαρτ Ρέινολντς. 51 χρόνια αργότερα, ο Μπολτ προσπαθεί να θυμηθεί τι συνέβη.
LIFO NEWSROOM
Το Παιδί Τραύμα επιλέγει τις 10 αγαπημένες του ταινίες

Μυθολογίες / «Το Festen έχει επηρεάσει τους στίχους μου»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Παιδιού Τραύματος

Χάνεκε αλλά και Αγγελόπουλος, «Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους» αλλά και «Aftersun», το Παιδί Τραύμα επιλέγει 10 ταινίες που κυμαίνονται από τον ωμό ρεαλισμό και τη βία μέχρι τον θρίαμβο της ποίησης και της τρυφερότητας.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ