«Δεν θέλω να γίνεται φανερό το τι ακριβώς σχολιάζουν οι δημιουργίες μου. Υπάρχει ο κίνδυνος να γίνεις ηθικολόγος και να χάσεις την αξιοπιστία σου» λέει η Φινλανδή εικονογράφος Milena Huhta στην συνέντευξη που παραχώρησε στο LIFO.gr. Αυτή η αίσθηση μυστηρίου συνδυασμένη με ετερόκλητα στοιχεία επηρεασμένα από την Ιαπωνική κουλτούρα είναι ίσως το ωραιότερο στοιχείο στις δουλειές της. Την ακούμε
— Πες μας λίγα πράγματα για εσένα ώστε να σε γνωρίσουμε καλύτερα
Είμαι μια 29χρονη freelance εικονογράφος και ζω αυτή την στιγμή στο Ελσίνκι. Γεννήθηκα από Πολωνή μητέρα και ο πατέρας μου είναι Φινλανδός. Μελέτησα γραφιστική στο Aalto University of Art, Design and Architecture. Όταν ολοκλήρωσα το σχολείο δούλευα ως γραφίστρια (πρόσφατα για την εταιρεία Marimekko) ενώ τα σαββατοκύριακα και τα βράδια ως freelance εικονογράφος. Τελικά πήρα την μεγάλη απόφαση εδώ και μερικούς μήνες να ασχοληθώ αποκλειστικά με το να αναλαμβάνω ανεξάρτητες δουλειές. Ήταν τρομακτικό αλλά είμαι χαρούμενη που είχα την ευκαιρία να το κάνω.
Έχω ένα διαρκές ενδιαφέρον για πολλά πράγματα την ίδια στιγμή, ειδικά σε ότι έχει να κάνει με εικόνες. Ζω με τις δυο γάτες μου, τον φίλο μου και πολλά φυτά. Πηγαίνω για γυμναστική στο Krav Maga δυο φορές την εβδομάδα αλλά τον υπόλοιπο καιρό δουλεύω συνεχώς. Μου αρέσουν οι όμορφες εικόνες που μέσα τους υποβόσκει ένα συναίσθημα ότι κάτι πάει λάθος. Πάντοτε θέλω να μεταφέρω αυτό το στοιχείο μιας περίεργης ανησυχίας στην δουλειά μου. Προσπαθώ να δημιουργώ πορτραίτα με αντικρουόμενα συναισθήματα που δείχνουν τι θα πει να είσαι γυναίκα σήμερα.
Μου αρέσουν οι όμορφες εικόνες που μέσα τους υποβόσκει ένα συναίσθημα ότι κάτι πάει λάθος. Πάντοτε θέλω να μεταφέρω αυτό το στοιχείο μιας περίεργης ανησυχίας στην δουλειά μου. Προσπαθώ να δημιουργώ πορτραίτα με αντικρουόμενα συναισθήματα που δείχνουν τι θα πει να είσαι γυναίκα σήμερα.
— Ποια είναι η πιο ζωντανή ανάμνηση που έχεις από την παιδική σου ηλικία;
Τι δύσκολη ερώτηση! H μνήμη μου είναι κακή και είναι πράγματι δύσκολο να ανακαλέσω την πιο ζωντανή ανάμνηση. Η παιδική μου ηλικία είναι σειρές από μικρής σημασίας περιστατικά, όπως όταν κανένας δεν ήθελε να χορέψει μπλουζ μαζί μου στην ντισκο του σχολείου όταν ήμουν δώδεκα, γιατί ήμουν ένα ενοχλητικό μικρό κορίτσι ή όταν έτρεχα την δεκαετία του ενενήντα στην Βαρσοβία όταν έπεσα ξαφνικά και χτύπησα τα γόνατα μου εξαιτίας της κακής κατάστασης των δρόμων.
Προτιμώ τις μνήμες μου ξεθωριασμένες σαν όνειρα, ζω περισσότερο στο μέλλον παρά στο παρελθόν.
— Γιατί έγινες εικονογράφος;
Σχεδίαζα από τότε που ήμουν νήπιο. Υποθέτω ότι ήμουν πολύ τυχερή επειδή οι γονείς μου πάντοτε στήριζαν τις καλλιτεχνικές μου τάσεις. Ο πατέρας μου είναι καλλιτέχνης ο οποίος ζωγραφίζει ελαιογραφίες με τις παραδοσιακές τεχνικές, έτσι η ζωή μου περιστρεφόταν γύρω από σύνεργα ζωγραφικής που μπορούσα να χρησιμοποιήσω.
Είμαι οπτικός τύπος έτσι είναι αδύνατον για εμένα να σκεφτώ χωρίς εικόνες. Όταν ήμουν νεώτερη αυτό ήταν ένα είδος απόδρασης. Μια πύλη για έναν άλλο κόσμο όπου έπαιζα με τους κανόνες μου, γεμάτο με απόκοσμους χαρακτήρες. Με κάποιο τρόπο, οι εικονογραφήσεις έχουν αυτό το στοιχείο της απόδρασης. Στις μέρες μας προσπαθώ να συμπεριλάβω περισσότερο την εξερεύνηση του γυναικείου κόσμου και την σκοτεινή πλευρά των προσωπικοτήτων μας στην δουλειά μου. Μερικές φορές αισθάνομαι ότι είναι μια αυτοαναφορική καριέρα αυτή που έχω επιλέξει, αλλά δεν γίνεται να μην εκφράζω τον εαυτό μου οπτικά. Είναι σαν να τρως ή να κοιμάσαι, έτσι εάν προσπαθούσα να κάνω κάποια άλλη καριέρα θα είχε ισχυρό αντίκτυπο πάνω μου! Χαχα!
— Η τέχνη σου έχει έντονες επιρροές από την Ιαπωνική κουλτούρα. Τι είναι αυτό που θαυμάζεις στην Ιαπωνική κουλτούρα και τέχνη;
Εκτιμώ την τεράστια προσοχή στην λεπτομέρεια που δείχνουν οι Ιάπωνες καλλιτέχνες. Για εμένα, που είμαι αουτσάιντερ, αυτή σκέψη στην λεπτομέρεια δείχνει κάθε πλευρά του Ιαπωνικού τρόπου ζωής. Όταν ταξίδευα στην Ιαπωνία δεν θα μπορούσα να μην ερωτευτώ την αρχιτεκτονική της, τα χαριτωμένα φυτά στα περβάζια των παραθύρων, την εκτίμηση στην φύση και τις παραδόσεις. Αισθάνομαι ότι την παραδοσιακή Ασιατική τέχνη την απασχολεί ο λευκός χώρος, οι υφές και ένα συναίσθημα διαφορετικό. Παρά το ότι μπορεί να φαίνεται σε κάποιον ότι η Ιαπωνική τέχνη αποτυπώνει αυτό ακριβώς που βρίσκεται μπροστά σου, πιστεύω ότι αποτυπώνει ένα βαθύτερο συναίσθημα του αντικειμένου, έχει να κάνει με το πλαίσιο που το περιβάλλει και την αφή του. Είμαι μεγάλη θαυμάστρια της παραδοσιακής Ιαπωνικής ζωγραφικής mokuhanga πάνω σε ξύλινα καλούπια, οι αφηγήσεις τους, οι χαρακτήρες με ύφος σε δισδιάστατα μοτίβα με συναρπάζουν.
Από τότε που ήμουν έφηβη κατανάλωνα magna και anime και όπως ήταν φυσικό αυτά έχουν ασκήσει μεγάλη επιρροή στην δουλειά μου. Τα θέματα στα anime είναι συχνά πρωτότυπα και η ποιότητα της δουλειάς που γίνεται σε αυτά με συνεπαίρνει. Το απόλυτο αγαπημένο μου magna είναι το Neon Genesis Evangelion, ένα ρομπότ που διηγείται την ιστορία ενός βασανισμένου αγοριού γεμάτο με μεγάλα ερωτήματα και υπαρξισμό.
— Ένα top5 με αγαπημένους σου καλλιτέχνες και ένα σύντομο σχόλιο για τον καθένα;
Με τυχαία σειρά:
1.
Gustave Doré
Οι απεικονίσεις πάνω σε ξύλινα καλούπια της Θειας Κωμωδίας του Δάντη ήταν από τα αγαπημένα μου όταν ήμουν παιδί. Γνωρίζω ότι είναι πολύ σκοτεινά, αλλά δεν μπορούσα να σταματήσω να τα κοιτάζω και να θαυμάζω τις υπέροχες λεπτομέρειες τους.
2.
Yoshitaka Amano
Οι γραμμές του είναι τόσο ζωντανές γεμάτες εκφραστικότητα. Αγαπώ τα γκόθικ χαρακτηριστικά που έχουν τα πρόσωπα των χαρακτήρων του τα οποία φορούν πάντα πολυτελή ρούχα.
3.
Kuniyoshi Kaneko
Υπάρχει κάτι στα σουρεαλιστικά σενάρια του Kaneko που αιχμαλωτίζει την φαντασία μου. Λατρεύω τον τρόπο με τον οποίο ζωγραφίζει ανθρώπους, έχει πάντοτε αυτά τα όμορφα πρόσωπα με τα άδεια μάτια και τις μεγάλες βλεφαρίδες να σε κοιτάζουν. Η δουλειά του μοιάζει βγαλμένη από όνειρο.
4.
Junko Mizuno
Οι δουλειές της ήταν από τις αγαπημένες μου όταν ήμουν έφηβη και εξακολουθούν να είναι και σήμερα. Γεμάτες μαύρο χιούμορ απεικονίζοντας τις άτακτες χοντρές κυρίες με ένα pop art περιτύλιγμα. Είναι ένα είδωλο για εμένα
5.
Και για το τέλος δυο αγαπημένοι μου πίνακες. O πίνακας «Judith beheading Holofernes» του Caravaggio είναι τόσο όμορφο μέσα στην μαυρίλα του και είμαι θαυμάστρια της ωμής κτηνωδίας που υπάρχει στο 'Dante and Virgil in Hell' του Adolphe Bouguereau.
— Πιστεύεις ότι ένας καλλιτέχνης έχει κάποια υποχρέωση απέναντι στην κοινωνία;
Ναι και όχι. Ο καλλιτέχνης πάντα θα αντανακλά το παρόν στις δουλειές του είτε του αρέσει είτε όχι. Η Τέχνη είναι ένα δυναμικό εργαλείο επικοινωνίας και μπορεί να επηρεάσει το πώς οι άνθρωποι βλέπουν τα πράγματα, είτε αυτό είναι το σώμα είτε οι πολιτικοί. Αυτή είναι μια πολύ δύσκολη ερώτηση και είναι πολύ δύσκολο να ορίσουμε γιατί γίνεται τέχνη. Πόση τέχνη γίνεται αποκλειστικά για αυτούς που την δημιουργούν και πόση από αυτή σημαίνει κάτι για αυτούς που την παρακολουθούν;
Μου αρέσει να ζωγραφίζω γυναίκες που την ίδια στιγμή είναι τρωτές και δυνατές, γυναίκες που έχουν διαφορετικές μορφές. Δεν θέλω να γίνεται φανερό το τι ακριβώς σχολιάζουν οι δημιουργίες μου. Υπάρχει ο κίνδυνος να γίνεις ηθικολόγος και να χάσεις την αξιοπιστία σου. Ακολουθώ την φεμινιστική ατζέντα πολύ στενά και υποστηρίζω την χορτοφαγία και τους vegan. Δεν θα δούλευα ποτέ για παραγωγούς γούνας ή κρέατος. Ξέρω ότι αυτά τα πράγματα είναι μικρά μπροστά σε όλο αυτό που συμβαίνει αλλά θα ήθελα να γίνω ένα παράδειγμα για νεώτερους καλλιτέχνες εκεί έξω και να είμαι δημιουργική.
Θα μπορούσαμε να αντιστρέψουμε την ερώτηση και να ρωτήσουμε εάν η κοινωνία έχει κάποια υποχρέωση απέναντι στον καλλιτέχνη. Εδώ στην Φιλανδία η κυβέρνηση έχει περικόψει τις δαπάνες για την παιδεία και τα πρώτα μαθήματα που την πλήρωσαν είναι αυτά που έχουν να κάνουν με την δημιουργία, όπως η ζωγραφική. Είναι ντροπή να ελαχιστοποιείς την μάθηση σχετικά με τις εικαστικές τέχνες, μια μάθηση που δεν πρέπει να την θεωρείς δεδομένη. Κάποιοι ακροδεξιοί πολιτικοί προσπάθησαν να ορίσουν το τι είναι «πραγματική» τέχνη και ποια αξίζει τις δαπάνες της κυβέρνησης. Τι αστείο!
— Πες μας λίγα πράγματα για την ιδέα πίσω από το «Alice in Flux» για το περιοδικό Grafia. Ήθελες να αποδομήσεις ένα μύθο;
H ιδέα προήλθε μέσα από την ερμηνεία μιας σύνοψης που μου έδωσαν. Το Grafia είναι ένα Φιλανδικό περιοδικό γραφιστικής και είχα αρκετή ελευθερία να εικονογραφήσω καθετί πάνω στο τι σημαίνει σήμερα να είσαι γυναίκα στο χώρο της γραφιστικής. Σκέφτηκα μια μοντέρνα Αλίκη που θα ήταν η ιδανική μεταφορά, ενώ καθοδηγούμαστε μέσα από γυάλινους τοίχους από την αντρική κυριαρχία της βιομηχανίας. Η Αλίκη προσπαθεί να κάνει αίσθηση αλλά κάτι την τραβάει προς τα κάτω και είναι πολύ εύκολο να χάσει αυτό που θέλει να πει μέσα σε μια ανόητη συνομιλία με τα τελευταία trends. Την μια τα τριαντάφυλλα είναι άσπρα και την επόμενη στιγμή πρέπει οπωσδήποτε να είναι κόκκινα.
Νομίζω ότι με κάποιο τρόπο αυτό αντανακλά τα συναισθήματα μου και τις απογοητεύσεις μου στη γραφιστική. Συχνά αισθάνομαι ότι κάνω σχέδιο για τους συναδέλφους μου και όλο αυτό γίνεται ένας ηλίθιος κύκλος για το ποιος έχει κάνει το πιο κουλ layout! Χαχαχα, λυπάμαι πολύ για αυτό!
Η Αλίκη είναι ένα από τους αγαπημένους μου μύθους και ήμουν χαρούμενη που τελικά έδωσα την δική μου εκδοχή πάνω σε αυτή. Κάποια μέρα εύχομαι να εικονογραφήσω όλο το βιβλίο.
— Θα έλεγα ότι η εικονογράφηση για το θέμα «Talented Children» είναι μελαγχολική. Πιστεύεις ότι υπάρχει μια σύνδεση ανάμεσα στο ταλέντο και τα μελαγχολικά συναισθήματα;
Ναι. Νομίζω ότι αυτή η δουλειά είναι μελαγχολική. Κατά κάποιο τρόπο, πιστεύω ότι όλες μου οι δουλειές είναι μελαγχολικές. Πιστεύω ότι πολλά παιδιά σήμερα αποτελούν ως προβολές των ενηλίκων και θέλουν να εκπληρώσουν τις προσδοκίες τους. Οι ενήλικες δεν συνειδητοποιούν ότι τα παιδιά έχουν ανάγκη χώρου και ελευθερίας να αναπτυχθούν και να ανακαλύψουν τον εαυτό τους χωρίς συνεχώς να προσπαθούν να καταφέρουν κάτι. Έχουν αρκετό χρόνο να το κάνουν αυτό όταν μεγαλώσουν.
Το ταλέντο είναι κάτι αμφιλεγόμενο από μόνο του. Πόσο από το ταλέντο οφείλεται απλά στις ιδανικές συνθήκες που καλλιεργούν τις προτιμήσεις σου καθώς μεγαλώνεις; Είναι το ταλέντο κάτι που κληρονομείς; Δεν μπορώ να απαντήσω αυτές τις ερωτήσεις όμως γνωρίζω ότι το να σχεδιάζω υπήρξε για εμένα ένα καταφύγιο στον κόσμο μου. Ήταν θλιβερό και καθησυχαστικό την ίδια στιγμή. Η εφηβεία μου ήταν μια πάλη και το να έχω ταλέντο στο σχέδιο με διαχώρισε από τους άλλους και αυτό ήταν καλό και την ίδια στιγμή κακό.
— Τα μελλοντικά σου σχέδια;
Σχεδιάζω να επεκτείνω το μέσο από το χαρτί στο ανθρώπινο δέρμα το προσεχές μέλλον. Αυτό που εννοώ είναι ότι μαθαίνω την τέχνη του τατουάζ! Είμαι ενθουσιασμένη με το να βάλω την τέχνη μου σε μια άλλη διάσταση. Έχω ένα τεράστιο τατουάζ δράκο σε όλο το αριστερό μου χέρι, το οποίο με απελευθέρωσε από μια ανησυχία χρόνων για την κριτική των ανθρώπων σχετικά με τις ουλές που είχα σε αυτό. Θέλω να βοηθήσω και άλλους να αισθανθούν το ίδιο όποια και εάν είναι η ιστορία τους.
Αυτό δεν σημαίνει ότι θα εγκαταλείψω την παραδοσιακή εικονογράφηση. Το βλέπω σαν ένα άλλο είδος που θα έχω άπειρη ευκαιρία για έκφραση. Το να μαθαίνω κάτι καινούριο με τρομάζει μα την ίδια στιγμή με συναρπάζει. Δεν ανησυχώ πολύ γιατί βρίσκομαι στα χέρια ενός καλού μέντορα.
— Θα μπορούσες να μας στείλεις μια φωτογραφία με κάτι που αγαπάς;
Σου στέλνω μια φωτογραφία των γάτων μου, του Faust και της Lulu. Ο καθένας λέει αυτό για τα ζώα του, όμως ειλικρινά είναι τα καλύτερα! Έχω μια απέραντη αγάπη για αυτά.
Info
