O Jens Müller είναι κάτι σαν ντετέκτιβ για logo. Ο Γερμανός designer από το Ντίσελντορφ βρίσκει εταιρικά logo σε παλιά περιοδικά, βιβλία για design και κάποιες φορές σε υπαίθριους χώρους, πάνω σε κτίρια και έπειτα αναζητά τις ιστορίες πίσω από αυτά. Μερικά, όπως το «μάτι» της CBS είναι πολύ γνωστά και όλοι γνωρίζουν πώς δημιουργήθηκαν (ο τότε διευθυντής δημιουργικού William Golden το δανείστηκε από το θρησκευτικό σύμβολο των Shaker, της σέχτας των μέσων του 19ου αιώνα). Άλλα, όπως το αφηρημένο «Β» των τυπογραφείων του Ντίσελντορφ, δημιούργημα ενός διάσημου και ευφάνταστου σχεδιαστή, χρειάστηκαν επίμονη έρευνα για να ανακαλύψει το στόρι τους.
Από το 2008 ο Müller έχει συγκεντρώσει πάνω από 6 χιλιάδες logo σε μια συλλογή που τώρα γεμίζει τις σελίδες του Logo Modernism, ενός νέου βιβλίου της Taschen που είναι κάτι σαν ντοσιέ με κείμενα για τα σύμβολα που δημιουργήθηκαν σε όλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα.
Το σύγχρονο design στα λογότυπα έχει γεμίσει σύμβολα με λωρίδες και γραμμές και επίπεδα γραφικά. Παρόλα αυτά η απλότητα κυριαρχεί ακόμα.
Το «μοντερνιστικό» μέρος δεν ήταν προσχεδιασμένο. Ο Müller λέει ότι ξεκίνησε με απλά, άγνωστα σύμβολα και όσο μεγάλωνε η συλλογή του από εκατοντάδες σε πάνω από χίλια σχέδια πρόσεξε ότι εμφανιζόταν ένα ευδιάκριτο σχέδιο. «Δεν είπα "αρχίζω μια συλλογή από μοντερνιστικά λογότυπα". Μάζευα λογότυπα και απλά κατέληξαν να είναι μοντερνιστικά».
Ως είδος, ο μοντερνισμός περιλαμβάνει κάθε είδους μεταπολεμική τέχνη (ό,τι εμφανίστηκε μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο: κείμενα, ιδεολογία υπέρ της αφαίρεσης, ανάπτυξη και τεχνολογία. Στο γραφιστικό σχέδιο ο μοντερνισμός περιγράφει μια πρακτική προσέγγιση στην δεξιοτεχνία –τέχνη που δεν είναι μόνο διακοσμητική, αλλά χρήσιμη και λειτουργική. Ο Müller είναι πιο ακριβής και ορίζει τρεις κανόνες για τα λογότυπα του μοντερνισμού:
α) πρέπει να λειτουργούν καλά σε ασπρόμαυρο, «κάτι που δεν ισχύει πάντα στα νέα λογότυπα
β) να είναι αρκετά απλά έτσι ώστε όλοι να μπορούν να τα σχεδιάσουν με το χέρι και
γ) να βασίζονται σε γεωμετρικές φόρμες, συμπεριλαμβανομένων και των γραμμάτων.
Αυτοί είναι οι αισθητικοί κανόνες. Στην πραγματικότητα, «είναι η στάση πίσω από τον μοντερνιστικό σχέδιο παρά η λεπτομέρεια που ορίζει αυτά τα σύμβολα» λέει. «Είναι μια στάση προς την απλότητα, προς κάτι που μπορεί να αναγνωριστεί πολύ εύκολα και δεν είναι περιορισμένο σε συγκεκριμένα πολιτιστικά πλαίσια ή στα πλαίσια μιας γλώσσας». Οι σχεδιαστές δεν μπορούν να ορίσουν πάντα τα σημεία αναφοράς του κοινού τους, έτσι τα λογότυπα πρέπει να υπερβαίνουν και τα γεωγραφικά και τα γλωσσικά όρια.
Αυτά τα λογότυπα καταφέρνουν να το κάνουν αυτό ενώ παραμένουν απλά –τόσο απλά που τα 6 χιλιάδες λογότυπα του βιβλίου χωρίζονται μόνο σε τρεις κατηγορίες: γεωμετρικά, εφέ και τυπογραφικά –μέσα στις οποίες υπάρχουν 20 κατηγορίες στυλ όπως οι κουκίδες, τα πλέγματα ή τα τρισδιάστατα. Μέσα σε αυτές τις κατηγοριοποιήσεις ο Müller καταφέρνει να επεξηγήσει την μεγάλη ποικιλία που κρύβεται σε ένα μόνο σχήμα, ένα τετράγωνο, ας πούμε. Αναφέρει ένα συγκεκριμένο λογότυπο μιας σκανδιναβικής εταιρίας που φτιάχνει παράθυρα «που δείχνει ένα σκελετό παραθύρου αλλά είναι επίσης το βασικό σύμβολο για την ντόπια σημαία». Αναφέρει επίσης πολύ γνωστά λογότυπα που αποτελούνται από απλά τετράγωνα: της πίτσας Domino, της Goodwill, της Flipboard και της Square.
Το σύγχρονο design στα λογότυπα έχει γεμίσει σύμβολα με λωρίδες και γραμμές και επίπεδα γραφικά. Παρόλα αυτά η απλότητα κυριαρχεί ακόμα. «Ο μοντερνισμός δεν είναι απλά μια τάση από το παρελθόν» λέει ο Müller, «είναι κάτι που είναι ζωντανό και υπάρχουν πολλά σημερινά λογότυπα που μπορείς να τα αποκαλέσεις μοντερνιστικά –το λογότυπο του Airbnb ή το νέο λογότυπο της Google π.χ. Το σημαντικό με τον μοντερνισμό είναι ότι είναι κατά κάποιον τρόπο, διαχρονικός».
Με πληροφορίες από το Wire
σχόλια