Έτσι όπως ζουν μες στα μεθύσια και τη μαλθακότητα
Οι Ετρούσκοι και οι άλλοι
«Μένει τώρα να μιλήσουμε και για τους Τυρρηνούς [τους Έτρούσκους]. Αυτοί λοιπόν τα παλιά τα χρόνια είχαν κατακτήσει με την ανδρεία τους πολλά εδάφη και είχαν χτίσει πολλές και αξιόλογες πόλεις. Καθώς μάλιστα είχαν γίνει μεγάλη ναυτική δύναμη και ήταν για πολλά χρόνια κυρίαρχοι των θαλασσών, έδωσαν το όνομά τους στο πέλαγος που βρέχει την Ιταλία, το όποιο ονομάστηκε απ'αυτούς Τυρρηνικό. Οργάνωσαν όμως και αξιόλογες χερσαίες δυνάμεις και εφηύραν και τη σάλπιγγα, που είναι χρησιμότατη στον πόλεμο και πήρε το όνομά της, Τυρρηνή, από εκείνους. Αυτοί καθιέρωσαν για τους ηγεμόνες τους την απονομή τιμητικών διακρίσεων παρέχοντάς τους τούς ραβδούχους και δίνοντάς τους έναν δίφρο από ελεφαντόδοντο και μια τήβεννο με πορφυρή παρυφή.
Και στα σπίτια τους επινόησαν τα περιστύλια, πολύ χρήσιμα για να αποφεύγουν τη φασαρία των υπηρετών. Τα περισσότερα από αυτά τα μιμήθηκαν οι Ρωμαίοι, τα βελτίωσαν και τα μετέφεραν στη δική τους πολιτεία.
Επίσης καλλιέργησαν τα γράμματα, τη φυσιολογία και τη θεολογία, και είχαν μεγαλύτερη επίδοση απ' όλους στην κεραυνοσκοπία· γι' αυτό και μέχρι σήμερα οι ισχυροί όλης σχεδόν της οικουμένης τους θαυμάζουν και τους χρησιμοποιούν για να τους ερμηνεύουν τα θεϊκά σημάδια των κεραυνών.
Η χώρα τους είναι ευφορότατη και η καλλιέργειά της τούς έξασφαλίζει αφθονία καρπών, που όχι μόνον αρκούν για τη διατροφή τους αλλά και τους παρέχουν τις δυνατότητες για κάθε απόλαυση και τρυφή. Δύο φορές τη μέρα στρώνουν πλούσια τραπέζια και ό,τι άλλο πάει μαζί με την υπερβολική πολυτέλεια, απλώνουν στρωσίδια ζωηρόχρωμα και διαθέτουν πάμπολλα ασημένια ποτήρια κάθε είδους και ουκ ολίγους υπηρέτες, που άλλοι ξεχωρίζουν για την ευπρέπειά τους κι άλλοι είναι στολισμένοι με ρούχα πιο πολυτελή απ' ό,τι άρμόζει σε δούλο. Μα και οι κατοικίες τους είναι πολλών λογιών και ιδιόμορφες, και δεν τις έχουν μόνον οι άρχοντες αλλά και οι περισσότεροι ελεύθεροι. Γενικά, έχουν χάσει την ανδρεία τους των παλαιών χρόνων, κι έτσι όπως ζουν μες στα μεθύσια και τη μαλθακότητα είναι φυσικό να έχουν χάσει και τη δόξα που είχαν κερδίσει με τους πολέμους οι πρόγονοί τους.»
Ποσειδώνιος, 87 π.Χ.
Με αυτό το απόσπασμα του Ποσειδώνιου, διαπρεπή φιλόσοφου και διπλωμάτη από την Απάμεια της Συρίας, που το 87 π.Χ. πήγε στη Ρώμη ως πρέσβης των Ροδίων, ξεκινά το βιβλίο «Οι Ετρούσκοι» του Friedhelm Prayon, εκδ. ΜΙΕΤ.
Το είχα αγοράσει χρόνια κι έμενε αδιάβαστο. Μια επίσκεψη στη Βίλα Τζούλια, με τους ετρουσκικούς θησαυρούς, μου το θύμισε. Απόλαυση! Για ένα λαό, παράξενα ωραίο, που ίσως προέρχεται από τους προέλληνες της Λήμνου, με την ανάδελφη και ακόμη ανερμήνευτη γλώσσα, τις ζωηρόχρωμες τοιχογραφίες των τάφων του, τους εξπέρ της κεραυνοσκοπίας που διάβαζαν στο ήπαρ τους οιωνούς...
2.
Ψυχή της ψυχής μου
Vedrò con mio diletto
l'alma dell'alma mia
Il core del mio cor pien di contento.
E se dal caro oggetto
lungi convien che sia
Sospirerò penando ogni momento..
_________
Antonio Vivaldi, "Vedrò con mio diletto", RV 717 (1724), άρια από την όπερα «Giustino».
