Τα έργα του Στέφανου Ρόκου είναι πολύ προσωπικά και κρύβουν ιστορίες, σκέψεις, προβληματισμούς και αναφορές. Είναι ανθρωποκεντρικά, αφηγηματικά και τα διακρίνει σχεδόν πάντα μια λεπτή δόση χιούμορ και ειρωνείας. Διατηρούν μια ισορροπία φωτός και σκιάς. Είναι ειλικρινή και με προσοχή στην λεπτομέρεια. «Μου αρέσει που είναι ζωγραφική και όλα περνάνε από τα δικά μου χέρια. Μου αρέσει που το 2015 εγώ ξύνω τα μολύβια, διαλέγω το χαρτί, ανακατέβω τα χρώματα και που τα υλικά μου είναι αληθινά. Η τεχνολογία με συναρπάζει, αλλά στην δική μου τέχνη χρειάζομαι άμεση σχέση με τα υλικά μου», λέει στην Lifo ο Στέφανος Ρόκος λίγο πριν τα εγκαίνια της ατομικής του έκθεσης "Revert to Disarray in Antwerp" στην Αμβέρσα, στην γκαλερί Museumstraat25. Εκεί θα παρουσιάσει ορισμένα έργα που είχε εκθέσει στην «Neu Gallery» του Λονδίνου και δύο καινούργια, που συνδέονται με την ατομική έκθεση που θα κάνει στην Αθήνα τον Φεβρουάριο.
— Πώς προέκυψε η έκθεση στο Βέλγιο και πόσο σημαντικό είναι αυτό για σένα;
Η σχέση μου με το Βέλγιο, και συγκεκριμένα με την Αμβέρσα, είναι πολύ στενή και προσωπική για παραπάνω από 15 χρόνια και θεωρώ την έκθεση ιδιαίτερα σημαντική για εμένα. Εκτός του ότι η Αμβέρσα είναι μια μικρή πόλη με εξαιρετικά δυναμική και πρωτοποριακή καλλιτεχνική σκηνή σε πολλές μορφές Τέχνης, όπως είναι τα εικαστικά, η μουσική, το θέατρο και ο χορός, έχω αναπτύξει όλα αυτά τα χρόνια μια επαγγελματική και κυρίως φιλική σχέση με Βέλγους καλλιτέχνες που κάθε φορά εξελίσσεται και ανανεώνεται με τον χρόνο. Με την οικογένεια Bernaerts, τους ιδιοκτήτες δηλαδή της γκαλερί Museumstraat25, ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή πριν από έναν χρόνο, στα εγκαίνια της έκθεσης ενός πολύ καλού μου φίλου μουσικού και εικαστικού, του Stef Kamil Carlens. Με επισκέφθηκαν αργότερα στο εργαστήριό μου στην Αθήνα για να δουν τα έργα μου από κοντά, και κλείσαμε την έκθεση γι' αυτόν τον Οκτώβριο.
Αυτό που έχω διαπιστώσει με θαυμασμό είναι οτι την ελπίδα την δημιουργούν οι νέοι, ακόμα κι αν φαίνεται να μην υπάρχει καθόλου. Και το ακόμα πιο πρωτόγνωρο για την ελληνική πραγματικότητα των τελευταίων πολλών χρόνων είναι οτι η κοινωνικοπολιτική κρίση της εποχής μας αντιμετωπίζεται με την τέχνη ολοένα και περισσότερο.
— Ζωγραφίζεις τον κόσμο όπως τον φαντάζεσαι ή όπως θα ήθελες να είναι;
Ζωγραφίζω ό,τι με απασχολεί την συγκεκριμένη περίοδο, χωρίς να σκέφτομαι ή να προσπαθώ το αποτέλεσμα να παριστάνει μια ιδεατή πραγματικότητα. Συμφωνώ ότι τις περισσότερες φορές η τελική εικόνα είναι με έναν τρόπο απολαυστική, γιατί ασχέτως με την θεματολογία του έργου δημιουργώ με αισθητικούς κανόνες την σύνθεση, την σχέση των χρωμάτων και το σχέδιο, για τον απλό λόγο οτι όσο βαρύ και να είναι το θέμα και ο προβληματισμός μου, όσο σκοτεινές και να είναι κάποιες φορές οι σκέψεις μου, προτιμώ την ομορφιά από την ασχήμια, βρίσκοντας ή επινοώντας πάντα κάτι θελκτικό σε κάτι φαινομενικά αποκρουστικό. Ίσως λοιπόν η δική μου ιδανική ιδεατή πραγματικότητα να είναι το απόσταγμα μιας ηλεκτρισμένης κατάστασης που καταλήγει να έχει θετικό πρόσημο.
— Τι θέλεις να πεις μέσα από τα έργα σου;
Σε κάποιους ανθρώπους θα ήθελα να μιλήσω παραπάνω για κάποια έργα μου, συνήθως όμως δεν το κάνω. Ίσως να έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον να διατηρήσουν την αρχική τους εντύπωση. Εξάλλου εγώ έφτιαξα την εικόνα και της έδωσα έναν τίτλο, αυτό νομίζω αρκεί. Πιστεύω στην εξέλιξη με μικρά σταθερά βήματα και σε βάθος χρόνου, όπως πιστεύω και στις μικρές μεγάλες αλλαγές. Αυτοί οι στίχοι του Nick Cave με εκφράζουν:
Cause people often talk about being scared of change
But for me I'm more afraid of things staying the same
'Cause the game is never won
By standing in any one place for too long.
— Σε εμπνέει πιο πολύ η χαρά ή ο πόνος;
Με εμπνέουν οι παραστάσεις που μου προκαλούν χαρά και τα συναισθήματα που μου προκαλούν πόνο.
— Ο έρωτας τι ρόλο παίζει στην ζωή σου;
Αναζητώντας τον ιδεατό έρωτα στην ζωή μου και θεωρώντας οτι 2-3 φορές τον έχω συναντήσει, συνεχίζω να εμπνέομαι από αυτόν χωρίς να κάνω σχέδια και χωρίς να πιέζω καταστάσεις.
— Τι δεν θα διαπραγματευόσουν με τίποτα;
Δεν θα συνεργαζόμουν-συναναστρεφόμουν ποτέ με έναν άνθρωπο φασίστα, ρατσιστή. Όλα τα άλλα που μέχρι τώρα ακολουθώ –όσο μπορώ και όσο είναι εφικτό– μένοντας πιστός στις ιδέες μου και που είμαι περήφανος γι' αυτά, πιστεύω ότι κάτω από κάποιες συνθήκες θα μπορούσα να τα διαπραγματευτώ, όσο κι αν δεν θα το ήθελα καθόλου
— Πώς σχολιάζεις τους Έλληνες καλλιτέχνες της γενιάς σου; Ξεχωρίζεις κάποιον γιατί;
Έχουν περάσει 15 χρόνια μετά την αποφοίτησή μου από την Α.Σ.Κ.Τ., έχω διαπιστώσει με χαρά οτι η γενιά μου έχει επιμείνει παρά τις αντίξοες συνθήκες και έχει επιβάλει το έργο της στην σύγχρονη ελληνική καλλιτεχνική πραγματικότητα. Χαίρομαι να πηγαίνω σε εκθέσεις φίλων, παλιών συμφοιτητών και να βλέπω την εξέλιξη του έργου τους. Όπως επίσης και σε νεότερους από εμένα καλλιτέχνες, στους οποίους βλέπω μια ουσιαστική, καθημερινή επαφή με την τέχνη. Όπως όμως δυσκολεύομαι να διαλέξω τα αγαπημένα μου έργα, τις αγαπημένες μου ταινίες ή τα αγαπημένα μου τραγούδια, έτσι αδυνατώ να ξεχωρίσω έναν καλλιτέχνη.
— Σε τρομάζει το μέλλον;
Το μέλλον το βλέπω σαν ένα μυστήριο που ανυπομονώ να το ζήσω. Εξακολουθώ να κάνω σχέδια για το μέλλον, σαφώς άλλου είδους και με διαφορετική ωριμότητα απ' ό,τι έκανα στα 20 μου. Υπάρχουν στόχοι που θέλω να εκπληρώσω τα επόμενα χρόνια και που πραγματοποιούνται, ανανεώνονται ή ανατρέπονται όπως περνάει ο καιρός. Μ' αρέσει να φαντάζομαι το μέλλον, είμαι όμως πάντα προετοιμασμένος να δεχθώ μια πλήρη αλλαγή των σχεδίων λόγω συνθηκών. Μου αρέσει να επινοώ καταστάσεις που δεν μπορώ να υπολογίσω οτι θα συμβούν. Θα ήθελα να ζήσω κάτι συγκλονιστικό, μια ανακάλυψη, ένα επιστημονικό συμπέρασμα που η γενιά μου δεν μπορεί αυτήν τη στιγμή να συλλάβει. Αυτό δεν με τρομάζει, αντιθέτως το θεωρώ εξαιρετικά συναρπαστικό. Με τρομάζει ο θάνατος και οι αρρώστιες και η πιθανότητα καταστροφής εννοιών που θεωρούμε δεδομένες αλλά που πάντα κρέμονται από μια κλωστή, όπως η δημοκρατία, η ειρήνη, το περιβάλλον και ο άνθρωπος.
— Πώς βλέπεις τα πράγματα στην Ελλάδα για τους νέους; Θα έφευγες από την Ελλάδα;
Αυτό που έχω διαπιστώσει με θαυμασμό είναι οτι την ελπίδα την δημιουργούν οι νέοι (και συμπεριλαμβάνω στους νέους και την δική μου την γενιά), ακόμα κι αν φαίνεται να μην υπάρχει καθόλου. Και το ακόμα πιο πρωτόγνωρο για την ελληνική πραγματικότητα των τελευταίων πολλών χρόνων είναι οτι η κοινωνικοπολιτική κρίση της εποχής μας αντιμετωπίζεται με την τέχνη ολοένα και περισσότερο. Μου περνάει συχνότατα από το μυαλό να φύγω και να ζήσω στο εξωτερικό, αυτήν την στιγμή όμως θεωρώ ιδανική και πρακτική λύση να δουλεύω με έδρα την Αθήνα και να προσπαθώ σιγά σιγά να παρουσιάζω ολοένα και περισσότερο την δουλειά μου στο εξωτερικό.
Η ατομική έκθεση του Στέφανου Ρόκου με τίτλο "Revert to Disarray in Antwerp" θα παρουσιαστεί στην γκαλερί Museumstraat25, στην Αμβέρσα στο Βέλγιο από τις 6-17 Οκτωβρίου 2015. http://www.stefanosrokos.gr/
σχόλια