Πριν ξεκινήσει το γύρισμα της ταινίας του Spring Breakers (2012), ο σκηνοθέτης Χάρμονι Κορίν είχε πει στον διευθυντή φωτογραφίας του –και μελλοντικό αχώριστο συνεργάτη του– Μπενουά Ντεμπί ότι ήθελε ο σταρ της ταινίας να είναι η φωτογραφία και να πράξει αναλόγως αξιοποιώντας στο έπακρο τις χρωματικές δυνατότητες του φακού του.
Για τον Ντεμπί, το έργο του οποίου έχει συνδεθεί περισσότερο από οποιουδήποτε άλλου διευθυντή φωτογραφίας της γενιάς του με την χρήση έντονων και απόκοσμων χρωματικών αποχρώσεων, η προτροπή του Κορίν έμοιαζε σα να βγαίνει αληθινό ένα τρελό όνειρο.
Μερικά χρόνια αργότερα όμως, το όνειρο επαναλαμβάνεται, από τη στιγμή που ο σκηνοθέτης του ζήτησε ξανά το ίδιο πράγμα και για τη νέα ταινία του, το The Beach Bum με τον Μάθιου Μακόναχι στον ρόλο ενός μπόεμ ηδονιστή συγγραφέα που «λιώνει» στο υπέροχο βαθύ λυκόφως του Μαϊάμι.
Όπως και το Spring Breakers, έτσι και η νέα ταινία που μόλις έκανε πρεμιέρα στις αμερικανικές αίθουσες, γυρίστηκε στη Φλόριντα, σε διαφορετική τοποθεσία όμως και με διαφορετικό, σαφώς λιγότερο «σκοτεινό» mood.
Ενώ η φωτογραφία στο Spring Breakers τοποθετούσε χρωματισμούς στις νυχτερινές σκηνές που είχαν γυριστεί στην Αγία Πετρούπολη (της Φλόριντα), στο The Beach Bum δίνεται έμφαση στον θερμό, ζωηρό ουρανό του Μαϊάμι πριν πέσει ο ήλιος.
«Είναι παράξενο το Μαϊάμι», δηλώνει ο Ντεμπί, «τη μέρα μοιάζει νορμάλ αλλά μόλις αρχίσει να γλιστρά προς το δειλινό, η πόλη αλλάζει εντελώς. Εμφανίζονται όλες αυτές οι χρωματικές στρώσεις, είναι σαν άλλη πόλη. Κάθε μέρα ασχέτως προγράμματος βγαίναμε και τραβούσαμε το δειλινό όσο πιο πολύ γινόταν».
Για την ταινία, ο Ντεμπί πειραματίστηκε με μια νέα γενιά LED φωτισμού που χαρίζει ένα πιο φυσικό και ευχάριστο στο μάτι φως, επιτρέποντας συγχρόνως στους κινηματογραφιστές –με έναν διακόπτη ή ένα άγγιγμα στο iPad– να «καλέσουν» συγκεκριμένους χρωματισμούς φωτός.
Τα ίδια φώτα χρησιμοποίησε ο Ντεμπί και στην άλλη ταινία που συμμετείχε πέρσι ως διευθυντής φωτογραφίας, το εντυπωσιακά πειραματικό και ψυχοτροπικό Climax του Γκασπάρ Νοέ.
Όσο για τη συνεργασία του με τον Μάθιου Μακόναχι, υπήρξε πέρα από χρώματα και όρια. Ο Κορίν ενθαρρύνει στους ηθοποιούς το αυθόρμητο –στα όρια του αυτοσχεδιασμού– παίξιμο, αφήνοντας τον Ντεμπί να φωτίζει σε ακτίνα 360 μοιρών και επιτρέποντας στους ηθοποιούς να μετακινούνται προς πάσα κατεύθυνση.
Η κάμερα του Ντεμπί βρήκε βήμα και ρυθμό καθοδηγούμενη από την ίδια την αίσθηση ελευθερίας που αποπνέει ο Μακόναχι ως ερμηνευτής: «Όλοι οι άλλοι ερμηνευτές στην ταινία έμοιαζαν να τρέφονται από τις επιλογές του, το ίδιο και η κάμερα. Δεν υπάρχει πιο απολαυστικός τρόπος να δουλεύεις».
The Beach Bum trailer
Με στοιχεία από το IndieWire
σχόλια