Κάννες 1969: Το φεστιβάλ έναν χρόνο μετά την επανάσταση

Κάννες 1969: Το φεστιβάλ έναν χρόνο μετά την επανάσταση Facebook Twitter
Αέρας χιπισμού φύσηξε στις Κάννες το 1969 με την άφιξη του εντελώς flower power τρίο Πίτερ Φόντα-Ντένις Χόπερ-Τζακ Νίκολσον για την πρεμιέρα του «Ξένοιαστου Καβαλάρη».
0

Οι επέτειοι παραμένουν δημοσιογραφικά ελκυστικές, αν και δεν είναι όλες εξίσου σημαντικές. Πολλά γράφτηκαν για τη δυναμική παρέμβαση των εκπροσώπων του Νέου Κύματος του γαλλικού σινεμά στις Κάννες του 1968, την ίδια ώρα που φλεγόταν το Παρίσι, για να αποτρέψουν τις προβολές και τα πανηγύρια. Η αποστολή εξετελέσθη, ηρωικά και επεισοδιακά, και το φεστιβάλ θεωρήθηκε ως «μη γενόμενο», που λένε και στον αθλητισμό.


Η έναρξη του φεστιβάλ του 1969 επισκιάστηκε από την παραίτηση του προέδρου Σαρλ ντε Γκολ, στις 28 Απριλίου. Γρήγορα ωστόσο διαφαινόταν η πρόθεση των υπεύθυνων να κεφαλαιοποιήσουν τον περσινό θόρυβο και τις αυξημένες προσδοκίες, και με τις κινήσεις τους δημιούργησαν μια από τις πιο αξιομνημόνευτες συνθέσεις στην ιστορία του, καταλήγοντας σε ένα σημαντικό meta-festival, παράλληλα με την καθιέρωση του δημοκρατικού τμήματος του Δεκαπενθήμερου των Σκηνοθετών και τη θέσπιση προβολών για το κοινό σε ένα σινεμά που δεν υπάρχει πια, το Rex.

Η μοναδική σπουδαία ταινία που περίσσεψε στα βραβεία ήταν το αριστούργημα του Ερίκ Ρομέρ Ma Nuit chez Maude, ίσως γιατί δεν κόλλαγε με το ακτιβιστικό σκεπτικό του Βισκόντι και της ατζέντας που μετέδωσε στην επιτροπή του.


Ως πρόεδρος της κριτικής επιτροπής ορίστηκε ο Λουκίνο Βισκόντι: καταξιωμένος, ειδικά μετά τον θρίαμβό του στην ίδια πόλη, με τον Γατόπαρδο το 1963, και ξεκάθαρος κομμουνιστής, μέλος του κόμματος της Ιταλίας, αποτελούσε εγγύηση για μια ισορροπημένη συνταγή που τηρούσε τις «κυριλέ» προδιαγραφές, λόγω της αριστοκρατικής του καταγωγής, καθώς και τα ριζοσπαστικά αιτήματα για ένα φεστιβάλ σύννομο με μια νέα, πιο γενναία ηθική κινηματογραφική στάση απέναντι στα κοινωνικά ζητήματα.

Κάννες 1969: Το φεστιβάλ έναν χρόνο μετά την επανάσταση Facebook Twitter
H Ρόμι Σνάιντερ με τον πρόεδρο του φεστιβάλ των Καννών το 1969, Λουκίνο Βισκόντι.


Στο επίσημο διαγωνιστικό συμπεριλήφθηκε ο μαχητικός Λουί Μαλ με το Καλκούτα – ο Γάλλος σκηνοθέτης δήλωσε πως τα φεστιβάλ είναι σαν τα τηλέφωνα, ενοχλητικά αλλά χρήσιμα! Ο Γκλάουμπερ Ρότσα, με το Antonio das Mortes, εκπροσωπώντας το ραγδαία ανερχόμενο βραζιλιάνικο cinema novo, ταυτόχρονα με την ανάλγητη επιβολή των δικτατοριών στη Λατινική Αμερική. Ο Κώστας Γαβράς με το αντιδικτατορικό Ζ, το οποίο κατέβηκε επίσημα με τη σημαία της Γαλλίας ενώ οι Αλγερινοί συμπαραγωγοί υπενθύμιζαν πιεστικά στους άσπονδους πατρόνους τους πως ο αποκλεισμός τους από τα βασικά credits είναι αδόκιμος.

Ο Μάρκο Φερέρι με το επίσης πολιτικοποιημένο Dillinger est Mort. Ο Βρετανός Λίντσεϊ Άντερσον με το If, την καταγγελία για το εκπαιδευτικό σύστημα. Και εκτός συναγωνισμού, ο Αντρέι Ρουμπλιέφτου Ταρκόφσκι, που αναπαυόταν ξεχασμένο στα ράφια της Σοβιετικής Ένωσης επί δυο χρόνια και ταξίδεψε μέχρι τις Κάννες μετά από παρακάλια και με τον όρο να παιχτεί σε μια και μόνο προβολή, εκτός συναγωνισμού, με τον σκηνοθέτη απόντα, και χωρίς ελπίδες διανομής – τελικά ένας Γάλλος διανομέας αγόρασε τα δικαιώματα, το κοινό ενθουσιάστηκε και η ταινία βρήκε το δρόμο της προς τις αίθουσες, σε πείσμα της σοβιετικής λογοκρισίας.

Κάννες 1969: Το φεστιβάλ έναν χρόνο μετά την επανάσταση Facebook Twitter
O Kώστας Γαβράς με τον Ιβ Μοντάν στις Κάννες το 1969.


Αέρας χιπισμού φύσηξε στις Κάννες με την άφιξη του εντελώς flower power τρίο Πίτερ Φόντα-Ντένις Χόπερ-Τζακ Νίκολσον για την πρεμιέρα του Ξένοιαστου Καβαλάρη, που φέτος θα γιορταστεί στο φεστιβάλ με την ευκαιρία της 50ής του επετείου. Στην επίσημη πρεμιέρα, ο γιος του συντηρητικού Χένρι ντύθηκε με κοστούμι αμερικανικού εμφυλίου, υποδηλώνοντας σαφώς πως η χώρα του διανύει έναν ακόμη πόλεμο, ο άλλοτε συμπρωταγωνιστής του Τζέιμς Ντιν με παραδοσιακή ενδυμασία της Ταϊτής και το πουλέν του Ρότζερ Κόρμαν με κανονικό σμόκιν, συνειδητοποιώντας για πρώτη φορά στην καριέρα του πως, επιτέλους, είναι καθαρόαιμος movie star.


Η μοναδική σπουδαία ταινία που περίσσεψε στα βραβεία ήταν το αριστούργημα του Ερίκ Ρομέρ Ma Nuit chez Maude, ίσως γιατί δεν κόλλαγε με το ακτιβιστικό σκεπτικό του Βισκόντι και της ατζέντας που μετέδωσε στην επιτροπή του. Ο πρωταγωνιστής της ταινίας, ο Ζαν Λουί Τρεντινιάν τιμήθηκε για το Ζ, ενώ η Βανέσα Ρεντγκρέϊβ για την Isadora, το πορτρέτο της ασυμβίβαστης Ισιδώρας Ντάνκαν. Το Ζ απέσπασε το βραβείο επιτροπής, το Ανταλέν 31 του Μπο Βίντεμπεργκ, με θέμα τις ιστορικές απεργίες στη Σουηδία, έφυγε με το ειδικό βραβείο, ενώ το μεγάλο βραβείο, που τότε ίσχυε αντί του Φοίνικα, απονεμήθηκε στο If.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Κάννες 1968: Το φεστιβάλ που δεν έγινε ποτέ

Οθόνες / Κάννες 1968: Το φεστιβάλ που δεν έγινε ποτέ

Αντεγκλήσεις, διαβούλια, κατηγορίες, ακόμη και μια σφαλιάρα στον Γκοντάρ προηγήθηκαν της επεισοδιακής αυλαίας που έριξε πρόωρα το 21ο Φεστιβάλ Καννών, μεσουσών των μεγάλων κινητοποιήσεων στο Παρίσι τον Μάη του '68, με την προτροπή των μεγαλύτερων σκηνοθετών της Γαλλίας, τις αντιρρήσεις του Ρόμαν Πολάνσκι και την αντίσταση των διοργανωτών
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«I love Lucy»: Οργή, αλκοόλ, χρήμα, ξύλο και απιστίες πίσω από το πιο διάσημο οικογενειακό σόου του κόσμου

Σαν σήμερα / Λουσίλ Μπολ: Η πιο αξιολάτρευτη νοικοκυρά της Αμερικής ήταν μια απάτη

Σαν σήμερα το 1989 πεθαίνει η Αμερικανίδα ηθοποιός Λουσίλ Μπολ, πρωταγωνίστρια της διάσημης τηλεοπτικής σειράς «I love Lucy». Αν και λατρεύτηκε από εκατομμύρια τηλεθεατές, η πραγματικότητα πίσω από το «Καλύτερο τηλεοπτικό σόου όλων των εποχών» ήταν γεμάτη βία, αλκοόλ και απιστίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Εκδίκηση των Σιθ» έγινε 20 χρονών και επιστρέφει στους κινηματογράφους

Οθόνες / Η «Εκδίκηση των Σιθ» έγινε 20 χρονών και επιστρέφει στους κινηματογράφους

Το κλείσιμο μιας τριλογίας «Star Wars» που λοιδορήθηκε, για να επανεκτιμηθεί μερικώς όταν η νεότερη έπεσε θύμα των γενικευμένων culture wars και των ελάχιστων φιλοδοξιών της, επανεμφανίζεται στα σινεμά με αφορμή την επέτειο 20 χρόνων από την κυκλοφορία της.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Daily / Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Ο Τζον Χαμ υποδύεται τον επιτυχημένο επενδυτή που χάνει ξαφνικά το έδαφος κάτω από τα πόδια του σ΄αυτή την εκλεκτικά διασκεδαστική, κατά τόπους δραματική και συχνά διεισδυτική σάτιρα ηθών της πλουτοκρατικής ελίτ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Κωστής Χαραμουντάνης / Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Ο 31χρονος σκηνοθέτης νιώθει πως ενηλικιώθηκε μαζί με την πρώτη του βραβευμένη ταινία, «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού», κινηματογραφεί τις αναμνήσεις του και είναι μία από τις πιο μεγάλες ελπίδες του ελληνικού κινηματογράφου.
M. HULOT
«Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Thalia Mavros / «Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Η διεθνώς βραβευμένη παραγωγός και σκηνοθέτις Thalia Mavros μιλά στη LIFO για τη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνει η «αυτοκρατορία» του Τραμπ, καθώς και για τη θέση της γυναίκας σε έναν κόσμο που αλλάζει - και όχι προς το καλύτερο.
M. HULOT
«The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Οθόνες / «The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Το πρώτο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν της αγαπημένης σειράς του HBO λειτουργεί ως εισαγωγή, συστήνοντας νέους χαρακτήρες, το περιβάλλον της δράσης, τη σχέση των παλιών χαρακτήρων με αυτό αλλά και μεταξύ τους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια ‘σύγχρονη’»

Οθόνες / «Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια σύγχρονη»

Ο επιφανής μελετητής του Ομήρου και διευθυντής του New York Times Review of Books, Ντάνιελ Μέντελσον, περιγράφει στην εφημερίδα Telegraph τους τρεις βασικούς κανόνες που ελπίζει να τηρηθούν κατά τη μεταφορά της «Οδύσσειας» στη μεγάλη οθόνη.
THE LIFO TEAM
Movies

Οθόνες / Μια ταινία για τον Bloody Hawκ και άλλοι 8 λόγοι για να πάτε σινεμά

Αυτή την εβδομάδα έχουν την τιμητική τους τα κατασκοπικά θρίλερ, παίζει η επανέκδοση του Delicatessen και ένα ντοκιμαντέρ για τον δημοφιλή ράπερ που δεν απευθύνεται μόνο στο fan base του — όχι άλλο Minecraft.
THE LIFO TEAM
«Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Οθόνες / «Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Με το βραβευμένο ντοκιμαντέρ Μουσείο της Νύχτας, ο Φερμίν Ελόι Ακόστα αναδεικνύει ένα πολύτιμο φωτογραφικό αρχείο για τη Νέα Υόρκη των δεκαετιών του ’70 και του ’80, ενώ μιλά στη LiFO για την αβεβαιότητα του μέλλοντος του κινηματογράφου στην Αργεντινή και τις πολιτικές αναταράξεις στη χώρα του.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
JASON MOMOA

Οπτική Γωνία / Το σινεμά ως τοποθέτηση προϊόντος: Το «Minecraft» σπάει ταμεία

Η τεράστια επιτυχία της κινηματογραφικής διασκευής του δημοφιλούς παιχνιδιού θεμελιώνει μια νέα εποχή στο στουντιακό σινεμά που καθιστά την ταύτιση θεατή και καταναλωτή εντονότερη από ποτέ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Μυθολογίες / «Ο Βέγγος είναι το αγχολυτικό μου»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Από τον Κουροσάβα και τον Μπέργκμαν, από τις ταινίες της Pixar μέχρι τα Batman του Nόλαν, ο ηθοποιός φτιάχνει μια ετερόκλητη και ειλικρινή λίστα και πιστεύει ότι «σινεμά είναι να βλέπεις άλλες πλευρές του κόσμου».
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

Oι Αθηναίοι / Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

«Μην παίξεις ποτέ κωμωδία», της είχαν πει, αλλά τελικά το ευρύ κοινό τη λάτρεψε ως Μαρίνα Κουντουράτου. Όταν αποφάσισε να ερμηνεύσει τον ρόλο μιας τρανς γυναίκας, της είπαν «θα καταστραφείς». Ήταν πάντα τολμηρή και άφοβη. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
 Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ: «Αν είσαι υπαρξιστής άθεος όπως εγώ, το ανθρώπινο σώμα είναι η ζωή σου»

Pulp Fiction / «Αν είσαι υπαρξιστής άθεος όπως εγώ, το ανθρώπινο σώμα είναι η ζωή σου»

Ο Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ επιστρέφει με το «Ο Κύριος των Νεκρών» και μιλά στη LiFO για τις σκέψεις του πάνω στο πένθος, την τεχνητή νοημοσύνη που του έλυσε τα χέρια, και εξηγεί γιατί ασχολείται διαρκώς με τρομακτικές καταστάσεις.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ