Δυο-τρία πράγματα που ξέρω για το καλοκαίρι (revisited)

Δυο-τρία πράγματα που ξέρω για το καλοκαίρι (revisited) Facebook Twitter
2

Είχε δημοσιευτεί πριν από είκοσι τόσα καλοκαίρια στο περιοδικό «01» ένα συλλογικού τύπου κομμάτι, μια ανθολογία θερινών σπαραγμάτων στην οποία είχα συμβάλει κι εγώ: «Kαλοκαίρι... Δυο-τρία πράγματα που ξέρω γι' αυτό» (το «δυο-τρία πράγματα που ξέρω για...» δεν είχε ακόμα τότε εξαντληθεί πλήρως ως κλισέ επικεφαλίδας). Κοιτάζοντάς το ξανά μετά από τόσο καιρό, υπάρχουν κάποια στοιχεία που ισχύουν στη βάση τους και μεταφέρουν κάτι από τη «βάρβαρη ομορφιά» του βαθέος θέρους που παραμένει ισχυρή και απαράλλαχτη, ακόμα κι όταν αλλάζουν οι εποχές, οι συνθήκες και οι τάσεις.


Κάποιες άλλες ατάκες, πάλι από εκείνο το «θερμόπληκτο» ποτ-πουρί, μοιάζουν εντελώς vintage και όχι μόνο από άλλες εποχές ή από άλλα ήθη και έθιμα αλλά και από άλλες νοοτροπίες, και μάλιστα στην ασύλληπτη εκείνη εποχή πριν από τα κινητά και το Ίντερνετ.

Η αρμύρα που έχει κολλήσει ενοχλητικά πίσω από τ' αυτιά σου την ώρα που κουτσομπολεύεις ανέμελος εκείνη την παρέα στο απέναντι τραπέζι, αργά το απόγευμα.


Όπως η αναφορά στις εφημερίδες (πολιτικές και αθλητικές) ως χαλαρή σύνδεση με την ειδησεογραφική επικαιρότητα σε συνθήκες πλήρους ραστώνης. Ή στις ειδικά επιμελημένες για τις διακοπές μουσικές συλλογές σε κασέτες ήχου TDK, που έλιωναν από τον ήλιο ή καταστρέφονταν από την άμμο και τις χυμένες μπίρες. Ή οι διάφορες καλοκαιρινές σκηνές που δεν έπαιρναν καθόλου ως δεδομένο την πανταχού παρουσία του κλιματισμού που ισχύει σήμερα. Ή κάτι περίεργα περί «υποθαλάσσιου σεξ» που εμπίπτουν σαφώς πλέον σε «γκρίζες περιοχές» και σε πεδία ενδεχόμενης σεξουαλικής παρενόχλησης.


Ιδού, λοιπόν, μερικά από εκείνα τα θραύσματα μιας αιώνιας καλοκαιρινής εσάνς, διαμορφωμένα ή εντελώς μεταλλαγμένα, συν κάποιες σημερινές προσθήκες στο πάντα ημιτελές λεύκωμα του καλοκαιριού, όπως ημιτελείς είναι πάντα οι καλοκαιρινές διακοπές...

Δυο-τρία πράγματα που ξέρω για το καλοκαίρι (revisited) Facebook Twitter
Φωτο: Eurokinissi

• Όταν η προσμονή μιας ηλιόλουστης κι ανέμελης ιδανικότητας μετουσιώνεται σε πραγματικότητα, έστω και για λίγες στιγμές. 

• Τα ιδρωμένα σεντόνια νωρίς το πρωί.

• Τα παγάκια. Γιατί λιώνουν εύκολα.

• Τα «αδήλωτα» ενοικιαζόμενα δωμάτια, σπίτια ντόπιων συνήθως με έντονα τα ίχνη της ζωής τους, που τα εγκατέλειψαν περιστασιακά για να τα νοικιάσουν στη ζούλα στους τουρίστες της τελευταίας στιγμής. Στην αρχή είναι περίεργο να κάνεις διακοπές με προγόνους αγνώστων στους τοίχους και μια «γιαγιαδίλα» στην ατμόσφαιρα, μέσα σε δυο μέρες όμως έχετε οικειοποιηθεί το μέρος και προσκαλείτε κι εσείς στη ζούλα με τη σειρά σας άλλους «άστεγους» να φιλοξενηθούν εντός. 

• Τ' αστέρια που πέφτουν δεξιά και αριστερά στον ουρανό, ενώ προσπαθείς να αναγνωρίσεις τον σχηματισμό της Μεγάλης Άρκτου. 

• Κάτι τέτοια ξάστερα καλοκαιρινά βράδια συγκλονίζονται οι άνθρωποι σε τρυφερή ηλικία, καθώς πληροφορούνται για πρώτη φορά από κάποιον στην παρέα ότι τα αστέρια που βλέπουμε στον ουρανό έχουν πεθάνει στα βάθη του χρόνου. 

• Οι αποικιακοί ανεμιστήρες οροφής με τις νουάρ ψευδαισθήσεις και την υπνωτική περιστροφή που σε μοντάζ ονείρου γίνεται ελικόπτερο στο Αποκάλυψη τώρα. 

• Η αρμύρα που έχει κολλήσει ενοχλητικά πίσω από τ' αυτιά σου την ώρα που κουτσομπολεύεις ανέμελος εκείνη την παρέα στο απέναντι τραπέζι, αργά το απόγευμα.

Δυο-τρία πράγματα που ξέρω για το καλοκαίρι (revisited) Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

• Οι προτεραιότητες των διακοπών που αλλάζουν με τα χρόνια και οι προτεραιότητες που δεν αλλάζουν ποτέ. 

• Η κραιπάλη όχι ως εκτόνωση ή ως τελετουργία αλλά ως ρουτίνα και ως αυτοσκοπός – κάθε βράδυ είναι το τελευταίο βράδυ, όταν οι μέρες άδειας είναι λίγες και πολύτιμες. 

• Τα εκστατικά νυχτερινά μπάνια σε παραλίες όπου μάλλον δεν θα πατούσες ποτέ τη μέρα, ανάμεσα σε ανθρώπους που δεν γνωρίζεις. 

• Τα καταστήματα με τα σουβενίρ με τους βαρεμένους υπαλλήλους που κρύβονται πίσω από πλήθος αγαλματίδια του Πανός στις πιο ακραίες του καύλες. 

Δυο-τρία πράγματα που ξέρω για το καλοκαίρι (revisited) Facebook Twitter

• Τα μεσημέρια που κλιμακώνουν το ηχητικό τους σύστημα τζιτζίκια και τριζόνια − το πιο φυσικό και το πιο βαθύ trance. 

• Όταν είσαι κάτω απ' το νερό με ανοιχτά τα μάτια, με κομμένη σχεδόν την ανάσα και πιο ελαφρύς απ' όσο θα μπορούσες ποτέ να φανταστείς.

• Ο ήχος των μηχανών του πλοίου να σε νανουρίζει είτε στην καμπίνα είτε στο κατάστρωμα ενός φέρι μποτ που ξεχειλίζει από προσδοκίες. 

• Η στιγμή που ανάβουν τα πρώτα φώτα στην παραλία. 

• Τα αλμυρά φιλιά. 

Δυο-τρία πράγματα που ξέρω για το καλοκαίρι (revisited) Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

• Το καρτούν, «αναστενάρικο» βάδισμα στην καυτή άμμο, συνοδεία άναρθρων κραυγών. 

• Οι ξαφνικές καλοκαιρινές μπόρες στο νησί τον Αύγουστο – όλοι αναζητούν ξαφνικά τα παλιά επιτραπέζια στο καφενείο. 

• Τα παλιά κόμικς που ανασταίνονται κάθε καλοκαίρι όταν τα ξεθάβεις από τις ντουλάπες που τρίζουν στο εξοχικό. 

• Ένας αναπτήρας που γράφει I love... το όνομα του νησιού δεν έχει καμιά σημασία.

• Ο αποκλειστικός οδηγός του λεωφορείου από τη Χώρα στο Λιμάνι και πάλι πίσω.

• Οι βουτιές από ψηλούς βράχους και τα μακροβούτια που σου κόβουν την αναπνοή και σε κάνουν να ορκιστείς ότι δεν θα ξανακαπνίσεις ποτέ.

Δυο-τρία πράγματα που ξέρω για το καλοκαίρι (revisited) Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

• Οι υπαίθριες ντίσκο (ως σπάνιο και πολύτιμο καλοκαιρινό αγαθό πλέον). 

• Ο ύπνος οκτώ με δώδεκα το βράδυ. 

• Τελικά, είναι ανακουφιστικό ή δυσοίωνο πράγμα η έρημη Αθήνα μέσα Αυγούστου; Η ετυμηγορία εξακολουθεί να βρίσκεται μετέωρη. 

Δυο-τρία πράγματα που ξέρω για το καλοκαίρι (revisited) Facebook Twitter
Φωτο: Eurokinissi

• Ο ήχος που ακούγεται τα καλοκαιρινά βράδια στην πόλη από τα μπαλκόνια των πολυκατοικιών όταν χτυπάει το πιρούνι στο πιάτο με το καρπούζι. 

• Τα βιβλία που μένουν αδιάβαστα και παραμορφωμένα από την αλμύρα και τον ήλιο. 

• Τα σημεία εκείνα όπου ακόμα δεν φτάνει κανένα σήμα κινητής τηλεφωνίας.

• Οι φωτιές στη σκοτεινή παραλία ως τελετή στον βωμό του καλοκαιριού.

Δυο-τρία πράγματα που ξέρω για το καλοκαίρι (revisited) Facebook Twitter

• Οι μνήμες από περασμένα καλοκαίρια που συνωστίζονται στην ουρά και ζητούν δικαίωση. 

• Οι καινούργιοι φίλοι με το «υπέροχο χιούμορ», το «διαπεραστικό βλέμμα», τα «λαμπερά μάτια» και την ημερομηνία λήξης όπως αυτή αναγράφεται στο εισιτήριο επιστροφής.

• Το ποδόσφαιρο στην παραλία πολυεθνικού κάμπινγκ (Εθνική Ελλάδος - Εθνική Ξένων). Το πιο ηρωικό πράγμα στον κόσμο είναι να προσπαθείς να μαρκάρεις μεθυσμένο Ολλανδό. 

Δυο-τρία πράγματα που ξέρω για το καλοκαίρι (revisited) Facebook Twitter

• Τα εξοχικά των φίλων μας στα κοντινά θέρετρα – μισές διακοπές, μισές διεγέρσεις, αλλά μια αιώνια ασφάλεια και χαλάρωση στα οικεία και στα πέριξ. 

• Το σεξ το απόγευμα μετά τη θάλασσα. 

• Η Εποχική Συναισθηματική Διαταραχή (που στα αγγλικά λέγεται Seasonal Affective Disorder, δηλαδή SAD εν συντομία, κατά συγκλονιστικά ειρωνικό τρόπο) έχει να κάνει συνήθως με την απουσία ηλιοφάνειας τον χειμώνα, αλλά σε έναν μικρό αριθμό περιπτώσεων η ετήσια υποτροπή εμφανίζεται το καλοκαίρι. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η κατάθλιψη είναι πιο πιθανό να χαρακτηρίζεται από αϋπνία, μειωμένη όρεξη, απώλεια βάρους και διέγερση ή άγχος. Και μια χαρά να είσαι πάντως, όλα τα παραπάνω συμπτώματα επίσης συμβαίνουν το καλοκαίρι, ειδικά αν κάνεις το λάθος να ερωτευτείς μέσα στην ντάλα του καλοκαιριού και μέσα στην ντίρλα των διακοπών.

Δυο-τρία πράγματα που ξέρω για το καλοκαίρι (revisited) Facebook Twitter
Ταξίδια
2

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δεμάτι κάλεσμα

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η καθημερινότητα δεν είναι σχεδόν ποτέ ίδια στο βουνό»

Ο Βασίλης Νάκκας, ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ΚοινΣΕπ «Τα Ψηλά Βουνά», απευθύνει πρόσκληση σε όσους θέλουν να ζήσουν και να εργαστούν στο Δεμάτι Ζαγορίου, συμβάλλοντας έτσι στην ανάπτυξη των ορεινών κοινοτήτων.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τρεις φίλοι από την Αθήνα δημιούργησαν μια μικρή, αυτάρκη κοινότητα στην Αιτωλοακαρνανία, έναν ζωντανό πυρήνα ανθρώπων που ζουν και εργάζονται με τη φύση αναζωογονώντας την τοπική κοινωνία

Γειτονιές της Ελλάδας / «Είναι ωραίο να μη γυρίζουν όλα γύρω από τα λεφτά»

Τρεις Αθηναίοι δημιούργησαν το Yamochori, μια μικρή, αυτάρκη κοινότητα στην Αιτωλοακαρνανία – έναν ζωντανό πυρήνα ανθρώπων που ζουν και εργάζονται με τη φύση, οργανώνοντας δράσεις και αναζωογονώντας την τοπική κοινωνία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στη Λάρισα

Ταξίδια / 48 ώρες στη Λάρισα

Από τα αρχαία θέατρα που κρύβονται στο κέντρο της, μέχρι το καλλιτεχνικό χωριό της που ζωντανεύει κάτω από τον ήλιο, η πόλη αυτή δεν είναι απλώς μια ενδιάμεση στάση προς τη Θεσσαλονίκη, αλλά προσφέρει πολλά μαζί με το τσίπουρο Τυρνάβου και τον χαλβά Φαρσάλων.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
«Οι άνθρωποι του χωριού είναι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι. Επέλεξα να ζήσω ανάμεσά τους και όχι σε παλάτια. Κοντά τους όμως νιώθω βασιλιάς».

Γειτονιές της Ελλάδας / «Ζώντας κοντά στους ανθρώπους του χωριού νιώθω βασιλιάς»

Ο Νίκος Πατερέκας μετακόμισε ξαφνικά στη Νέα Αβόρανη, έγινε αγρότης και, αν και κάποια αγαπημένα του πρόσωπα μπορεί να μην τον στήριξαν σε αυτή την απόφαση, πορεύεται με οδηγό την υπόσχεση που έδωσε όταν έχασε τους παππούδες του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στον Βόλο

Ταξίδια / 48 ώρες στον Βόλο

Από ένα έργο του Πικιώνη και ένα ιστορικό κινηματοθέατρο μέχρι τα παραδοσιακά τσιπουράδικα και τα βιομηχανικά μνημεία, ο Βόλος αποκαλύπτει την πολυπολιτισμική του κληρονομιά. Εδώ, το παλιό συναντά το νέο, με την παραλία και τα Παλαιά να είναι μόνο η αρχή για μια συναρπαστική εξερεύνηση.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
«Η ψυχική ισορροπία που κερδίζεις φεύγοντας από την Αθήνα σου ανοίγει ορίζοντες»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η ψυχική ισορροπία που κερδίζεις φεύγοντας από την Αθήνα σου ανοίγει ορίζοντες»

Η Χαρά Δελή άφησε τη δουλειά της ως πολιτικός μηχανικός στην Αθήνα για να ζήσει από τη σαπωνοποιία στην Τρίπολη. Αν και η μετάβαση δεν ήταν εύκολη, τώρα δεν φαντάζεται τη ζωή της χωρίς τον χρόνο που απέκτησε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Το καφέ του Wes Anderson, τo δεινοσαυράκι του Duomo κι άλλες 8 στάσεις σ’ ένα τριήμερο στο Μιλάνο

Ηχητικά Άρθρα / Το καφέ του Wes Anderson, τo δεινοσαυράκι του Duomo κι άλλες 8 στάσεις σ’ ένα τριήμερο στο Μιλάνο

Το Μιλάνο μπορεί να έχει μια απωθητική μουσολινική αισθητική στα κτίρια και τον χειρότερο κόσμο που μπορείς να συναντήσεις σε κέντρο πόλης, αλλά δεν είναι ούτε άσχημο, ούτε αδιάφορο.
M. HULOT
«Βγαίνεις ένα χειμωνιάτικο πρωινό από το σπίτι σου, ο ήλιος ανατέλλει και οι χιονισμένες βουνοκορφές βάφονται ροζ. Τι άλλο να ζητήσει κανείς από τη ζωή»;

Ταξίδια / «Στη Μαντίνεια οι μέρες γεμίζουν με πράγματα που έχουν πραγματική αξία και νόημα»

Όταν ένιωσε ότι ο χρόνος στην Αθήνα φεύγει χωρίς να τον αντιλαμβάνεται, η Μαριλένα Παναγοπούλου επέστρεψε στο χωριό της, αφοσιώθηκε στο κρασί και απολαμβάνει πια τη ζωή σε έναν τόπο όπου ο ήλιος ανατέλλει και οι χιονισμένες βουνοκορφές βάφονται ροζ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Τα Άγραφα είναι ό,τι πιο ατόφιο και αληθινό έχει απομείνει στην Ελλάδα»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Τα Άγραφα είναι ό,τι πιο ατόφιο και αληθινό έχει απομείνει στην Ελλάδα»

Πριν από πέντε χρόνια και μέσα σε μόλις τρεις μέρες, η Βασιλική Κοϊμτζίδου επέλεξε να ζήσει στο ορεινό Πετρίλο που μετρά δέκα μόνιμους κατοίκους και προσπαθεί να δημιουργήσει τις συνθήκες ώστε να τολμήσουν να κατοικήσουν και άλλοι νέοι στο χωριό.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Η Ελένη Τσομπανίδου γύρισε στο χωριό της, τα Δίκαια του Έβρου και βρήκε αυτό που έψαχνε χρόνια στο εξωτερικό

Γειτονιές της Ελλάδας / «Σε ένα χωριό με εκατό ανθρώπους, μπορείς να κάνεις τη διαφορά πιο εύκολα»

Αφήνοντας πίσω της τη ζωή στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις, η Ελένη Τσομπανίδου επέστρεψε στα Δίκαια Έβρου και ζωντανεύει ανενεργούς χώρους μέσα από την τέχνη και τη συνεργασία με την τοπική κοινότητα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Οικοτοπία: Η νέα πρωτοβουλία αναβίωσης του Καλοχωρίου στην Ήπειρο δείχνει τον δρόμο για την αναζωογόνηση και άλλων ορεινών χωριών σε όλη την Ελλάδα

Γειτονιές της Ελλάδας / «Θα βάλουμε τα δυνατά μας να αναζωογονήσουμε το Καλοχώρι»

Με ένα συνεργατικό καφενείο και με οργανικά μποστάνια, αναβαθμίζοντας μονοπάτια και ανακαινίζοντας πέτρινες κατοικίες, μια μικρή ομάδα φιλοδοξεί να ξαναζωντανέψει το καταπράσινο χωριό της Ηπείρου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Αν σταθείς ήσυχος στο δάσος, θ' ακούσεις τους ψιθύρους των δέντρων»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Αν σταθείς ήσυχος στο δάσος, θ' ακούσεις τους ψιθύρους των δέντρων»

Έπειτα από μια ανάβαση στο φαράγγι του Ανθοχωρίου, ο Χρήστος Αθανασιάδης ανακάλυψε το ησυχαστήριό του, ένα πετρόχτιστο κονάκι χωρίς ρεύμα, και άφησε πίσω του την Αθήνα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ