Πώς εκδικείται η Λίλιαν Χέλμαν όσους δεν την καλούν στα παρτι τους
Συμβουλές κυνικού θριάμβου από την μια ζόρικη συγγραφέα
ΠΡΙΝ από δύο χρόνια νομίζω, για στάσου, πριν από τρία χρόνια ήταν - το θυμάμαι γιατί το χω γράψει στο ημερολόγιό μου -, ο Φρανκ Σινάτρα ήρθε στη Μartha's Vineyard (σ.μ., την περιοχή που η Χέλμαν διέμενε) με το γιοτ του, και οι Στάιρον έκαναν ένα πάρτι προς τιμήν του.
Νομίζω ήταν η εποχή που ο Σινάτρα πρωτόβγαινε με τη Μία Φάροου ή μπορεί να 'ταν κιόλας κάμποσος καιρός που κάνανε παρέα... Εν πάση περιπτώσει κατέφτασαν με το μεγαλύτερο και πιο κακόγουστο γιοτ που έχεις δει ποτέ, και το αγκυροβόλησαν ακριβώς εκεί να! - ανάμεσα στο σπίτι των Στάιρον και το δικό μου. Φυσικά, λοιπόν, οι Στάιρον του έκαναν ένα πάρτι - εγώ ήξερα ότι η Ρόουζ αργά ή γρήγορα θα μ' έπαιρνε τηλέφωνο, όπως και πράγματι.
Μα το θεό, δεν με νοιάζει καθόλου αν με καλούνε σε πάρτι ή δεν με καλούνε, ασχέτως αν είναι αυτό σωστό ή λάθος - παρ' όλα αυτά η Ρόουζ μου μίλησε πιο γαλίφικα από κάθε άλλη φορά εκείνη τη μέρα. «Λίλι», μου είπε, «δίνουμε ένα πάρτι, αλλά δεν μπορώ να σε καλέσω». Εχεις το λόγο της τιμής μου, έτσι ακριβώς μου είπε. «Κι ο λόγος που δεν μπορώ να σε καλέσω είναι όλες αυτές οι κακοήθειες που έχεις πει για τον Φρανκ, ότι ήταν γκάγκστερ κι όλα αυτά. Αλλά ήθελα να μάθεις για το πάρτι από μένα κι όχι από κάποιον άλλο» - δεν χρειαζόταν να το πει αυτό, γιατί είχα ήδη μάθει για το πάρτι και το ήξερε, αλλά τίποτα δεν σταματάει τη Ρόουζ, είναι τόσο σίγουρη ότι κερδίζει τους ανθρώπους - «λοιπόν σκέφτηκα να σε πάρω, Λίλι, για να σου πόσο λυπάμαι που δεν θα είσαι εδώ».
Της είπα ότι ήταν πολύ ευγενικό και λεπτό εκ μέρους της να με ενημερώσει, κι εκείνη τη νύχτα έβαλα το νυχτικό μου και μαγείρεψα για τον εαυτό μου ένα θαυμάσιο δείπνο και άνοιξα ένα μπουκάλι κρασί.
Εκατσα κι έπινα το κρασί, κοιτάζοντας από το παράθυρο της κουζίνας έξω, στο γιοτ. Ηταν ολόφωτο, σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο, ενώ μικρές βαρκούλες κουβάλαγαν κόσμο πέρα δώθε. Το πάρτι γινόταν και εκεί και στο σπίτι των Στάιρον, κι άκουγες επί ώρες τα γέλια και το νταβαντούρι - ακούς το καθετί στην παραλία... Ανοιξα κι άλλο ένα μπουκάλι κρασί κι όταν το 'φτασα κοντά στη μέση, το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν πόσο πολύ διασκέδαζαν όλοι, εκτός από μένα. Αυτό με χάλασε.
Έριξα τη γούνα μου πάνω από το νυχτικό, πήρα μαζί μου το δεύτερο μπουκάλι με το κρασί και περπάτησα λίγα τετράγωνα στην πόλη.
Μπήκα σ έναν από 'κείνους τους τηλεφωνικούς θαλάμους που είναι στη Μέιν Στριτ και πήρα από 'κει την πυροσβεστική.
«Θέλω να σας αναφέρω ότι μια βόμβα βρίσκεται κάτω από το γιοτ του κ. Σινάτρα». Μετά το 'κλεισα και ξεκίνησα, πίσω στο σπίτι μου. Ημουνα υγιής και γερή, ώς τότε, μπορούσα λοιπόν, να πηγαίνω με το πάσο μου. Σταματούσα κάθε λίγο και λιγάκι να πιω μια γουλιά κρασί από το μπουκάλι... Θα 'μουνα στα μισά του δρόμου όταν άκουσα την πρώτη σειρήνα. Φαντάζομαι, η πυροσβεστική θα κάλεσε την αστυνομία γιατί δεν υπήρχε μόνο πυροσβεστική, αλλά κάι κλούβες με αστυνόμους, κι εγώ εν τω μεταξύ γύρισα πίσω στην κουζίνα κι έκατσα πάλι εκεί απ' όπου φαινότανε η θάλασσα, και έβλεπα τις βάρκες της ακτοφυλακής που πηγαινοέρχονταν παίρνοντας κόσμο από το γιοτ του. Αυτό διάλυσε το πάρτι, φοβάμαι - το διάλυσε στην κυριολεξία. Ημουν πολύ ευχαριστημένη με τον εαυτό μου. Χάζεψα λίγο τους ανθρώπους που ξεσκαρφάλωναν πανικόβλητοι από το γιοτ, κι έπειτα πήγα στο κρεβάτι μου και κοιμήθηκα σαν πουλάκι...
Μετάφραση: Στάθης Τσαγκαρουσιάνος
