Αιδεσιμότατος Edwards
Αν και η σχέση μου με τη μουσική των 16 Horsepower ξεκίνησε σχεδόν ταυτόχρονα με την αρχή του τέλους τους, την κυκλοφορία δηλαδή του «Folklore» το 2002, η πρώτη μου επαφή με τους Woven Hand ήρθε απότομα, βλέποντας την παράσταση-από άλλο πλανήτη του Βέλγου χορογράφου Wim Vandekeybus στο Γκάζι. Πέρα από το γεγονός ότι έψαχνες το σαγόνι σου καθόλη την διάρκεια του έργου, το γκόσπελ φολκ του Edwards δεν είχε βρεθεί ποτέ ξανά σε πλεονεκτικότερη θέση. Να είναι δηλαδή ταυτόχρονα μαζικό, ενθουσιάζοντας ένα κοινό που ούτε πριν αλλά και ούτε μετά θα ασχοληθεί ξανά με αυτό, και απόλυτα μοναχικό, όπως οφείλει να είναι, αν θες να τρυπώσεις βαθιά στο ακατέργαστο και γι' αυτό πάντα ελκυστικό μοτίβο του. Με τη μετέπειτα προσθήκη του μπασίστα των 16 Horsepower, Pascal Humbert, o David Eugene Edwards κατάφερε να ξεπεράσει ό,τι έχει κάνει μέχρι σήμερα, κυκλοφορώντας το 2008 το «Ten Stones». Η φετινή του εμφάνιση (27/11, Gagarin 205) μπορεί να γίνεται στο πλαίσιο υποστήριξης του φετινού και σαφέστατα αδύναμου «The Threshing Floor», αλλά οι συναυλίες του είναι και θα είναι απαραίτητες.
Food Business
Πέρασαν 20 χρόνια από τη μέρα που ο Matt Black και o Jonathan More ίδρυσαν τη Ninja Tune και ξεκίνησαν τους πειραματισμούς για να αποδείξουν τη στενή μουσική σχέση της τζαζ με τα τότε σύγχρονα ηλεκτρονικά ρεύματα του Λονδίνου και κυρίως να την καθοδηγήσουν. Έτσι, με αριθμό καταλόγου ZEN001 κυκλοφόρησε το πρώτο μέρος της σειράς Jazz Breaks από το project DJ Food, που περιείχε αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος του. Λούπες και samples έτοιμα προς χρήση και πειραματισμό από τους πιο ανήσυχους DJs της εποχής. Από τότε αυτό το δίδυμο που δισκογραφικά γνωρίσαμε ως Coldcut παρέδωσε τη σκυτάλη στον Strictly Kev, που από το 2002 το τρέχει μόνος του και θα βρεθεί το Σάββατο (27/11) στο Δίπυλον, στην πλατεία Κουμουνδούρου. Η αμυδρή πιθανότητα να φέρει μαζί του το εξαντλημένο πλέον επετειακό box set της εταιρείας θέτει από μόνη της το πρόβλημα πώς θα τα προλάβουμε όλα.
ViaSound
Και η βραδιά έχει και συνέχεια, αφού το ίδιο βράδυ στο 6 D.O.G.S το ιντερνετικό ραδιόφωνο ViaSound γιορτάζει τον πρώτο χρόνο λειτουργίας του, με καλεσμένους τους Elliot Dodge και Milenko Subotic. Από τα ονόματα καταλαβαίνεις πως ειδικεύεται στο techno, οπότε εμείς στηρίζουμε. Όπως και όλα τα web radios, το ViaSound έχει ξεκινήσει ως καψούρα του Adrea Zead που, αν και εκ πρώτης το όνομα του δεν μου λέει κάτι, στο βιογραφικό του διαβάζω πως ήταν ο resident DJ των Perfecto Parties στο γκαράζ της Σαρρή (αυτό, στο σημείο που στρίβεις για Κουμουνδούρου), δηλαδή σίγουρα θα έχουμε συναντηθεί. Το πάρτι γινόταν στο υπόγειο του κτιρίου όπου πήγαινες με το ασανσέρ που κατέβαιναν τα αυτοκίνητα και εκεί πλήρωνες είσοδο (νομίζω 3.000 δραχμές ήταν). Τελευταία μου ανάμνηση είναι ένα βράδυ που θα έπαιζε ένας διάσημος Γερμανός DJ, μακάρι να θυμόμουν ποιος, και πριν καν ξεκινήσει έκανε ντου η αστυνομία. Τα κλάψαμε τα λεφτά μας, και παρόλο που δεν μας συνέλαβαν γυρίσαμε απογοητευμένοι με τα πόδια στα Πατήσια, μια και δεν είχαμε ούτε δραχμή παραπάνω. Ωραίες νύχτες.
Royal Music
Ο Ludovico Einaudi θεωρείται το ιταλικό αντίστοιχο του Michael Nyman γιατί η μουσική του έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με άλλες δύο ντουζίνες κινηματογραφικούς συνθέτες. Μινιμαλισμός, κυκλικές μελωδίες στο πιάνο με μία και συνάμα απαραίτητη συνθήκη, την εικόνα. Ειδάλλως, η μουσική του είναι άνευρη, άστοχη, υπερβολικά καθαρή και δεν καλύπτεται από τη μελωδική φλέβα που ένας μουσικός αυτού του επιπέδου είναι δεδομένο πως έχει. Αυτό φαίνεται κυρίως στις προσωπικές του δουλειές, εκεί που δεν υπάρχει η πατερίτσα των κινηματογραφικών πλάνων, αλλά πρέπει να τα δημιουργήσει ο ίδιος. Προς μεγάλη μου έκπληξη, ακούγοντας τη ζωντανή ηχογράφησή του στο Royal Albert Hall (αλλά και βλέποντας το DVD που συνοδεύει αυτήν τη κυκλοφορία), τα θέματά του αποκτούν ζωή, μετατρέπονται σε κάτι τελείως διαφορετικό, απομακρύνονται από ό,τι σ' έχει αναγκάσει στο παρελθόν να τοποθετηθείς αρνητικά απέναντί τους. Δεν ξέρω αν ευθύνεται η παρουσία του Robert Lippok των To Rococo Rot στα ηλεκτρονικά μέρη γι' αυτήν τη μετάλλαξη (αμφιβάλλω) ή οι επικές ενορχηστρώσεις των εγχόρδων (και πάλι αμφιβάλλω), αλλά απλές αρμονικές μελωδίες όπως αυτές του περσινού «Nightbook» στην παρούσα ηχογράφηση γιγαντώνονται και προσπερνούν αρκετές από αυτές του Nyman.
σχόλια