Έχω φτάσει λίγο νωρίτερα από το ραντεβού μας με τη διευθύντρια της γκαλερί Νάντια Γεραζούνη και περιμένω δέκα λεπτά περίπου έξω από την Breeder. Στο διάστημα αυτό μετρώ, μέρα μεσημέρι, πάνω από 20 άτομα να μπαινοβγαίνουν στα δύο «σπίτια» που βρίσκονται ακριβώς δίπλα. Εν τω μεταξύ, χαζεύω τις φάτσες που έχει ζωγραφίσει ο Ath1281 στην πρόσοψη του λευκού κτιρίου και με κοιτάνε, και στρέφοντας το βλέμμα μου ένα κλικ αριστερά, πέφτω πάνω στον διπλανό τοίχο του μπουρδέλου, που είναι φορτωμένος με άσχημα, θορυβώδη γκράφιτι. Η αντίθεση αυτή αναδεικνύει ακόμα περισσότερο τις έξοχες, γραμμικές συνθέσεις που επιλέχθηκαν για το πρώτο Breeder skin, σκέφτομαι, καθώς η Νάντια με οδηγεί στο γραφείο της στον επάνω όροφο και αρχίζει να μου αναλύει το σκεπτικό στο οποίο βασίστηκε το Breeder skin.
Η νέα γενιά καλλιτεχνών αντιμετωπίζει πλέον με πολύ ιδιαίτερο τρόπο την παρέμβαση στους δρόμους.
«Μια γκαλερί είναι ένας ζωντανός οργανισμός, μια ιδέα που εξελίσσεται, και αυτό χαρακτηρίζει την Breeder από την ίδρυσή της το 2002 μέχρι σήμερα. Το 2008 ήρθαμε στο Μεταξουργείο και το 2010 φτιάξαμε το Breeder Feeder, το pop-up restaurant του επάνω ορόφου που λειτουργεί τη χειμερινή σεζόν με διαφορετικούς σεφ και κουζίνες, μια-δυο φορές την εβδομάδα. Αρχιτεκτονικά, το κτίριο –που έχει σχεδιάσει ο Άρης Ζαμπίκος και βραβεύτηκε το 2009 με το Α' Βραβείο Αρχιτεκτονικής– είναι πολύ εσωστρεφές. Είναι ερμητικά κλειστό, με βαριά πόρτα, χωρίς παράθυρα. Καθώς μπαίνει μέσα κάποιος, εισέρχεται στον κόσμο της τέχνης και απομακρύνεται από τους ήχους του δρόμου. Αν το δεις από ψηλά, μοιάζει με έναν λευκό κύβο, ένα pedestal σε μια πολύχρωμη περιοχή. Ήταν προκλητικό όλο αυτό το άσπρο, γι' αυτό θα έρχεται κάποιος καλλιτέχνης, μια φορά τον χρόνο, να κάνει κάποια επέμβαση στους εξωτερικούς τοίχους, αντί για μια έκθεση μέσα στην γκαλερί. Ένα έργο τέχνης που θα μπορούν να βλέπουν και οι κάτοικοι, οι θαμώνες και οι επισκέπτες της περιοχής. Ο Ath1281, που ανέλαβε το πρώτο Breeder skin, είναι urban artist, αλλά δεν περιοριζόμαστε απαραίτητα σε αυτό. Μπορεί η επόμενη επέμβαση να είναι κάποια γλυπτική εγκατάσταση».
Θα είχε πράγματι ενδιαφέρον να δούμε το «δέρμα» της Breeder να βγάζει εξογκώματα στο μέλλον, λέω στη Νάντια, ενώ εξερευνούμε την τεράστια αποθήκη ελαστικών που βρίσκεται απέναντι από την γκαλερί και στην οποία έχουμε καταφύγει για να φωτογραφίσει ο Πάρις Ταβιτιάν το skin. O ιδιοκτήτης της αποθήκης μάς λέει ότι στη διπλανή ταράτσα υπάρχει ένα κοτέτσι κι εμείς χαζεύουμε την κορυφογραμμή του Slumdog Μεταξουργείου. «Είναι μια ιδιαίτερη γειτονιά. Η συνύπαρξη με τις επιχειρήσεις, τα καφενεία, τους γύρω, έχει μια εσάνς παλιάς Αθήνας» λέει με ενθουσιασμό η Νάντια. «Συζητήσαμε στο καφενείο για το skin, με ρωτούσαν πώς θα γίνει, προσφέρθηκαν μέχρι και να κλαδέψουν τον ευκάλυπτο απ' έξω για να φαίνεται καλύτερα η πρόσοψη του κτιρίου. Είναι πολύ συναρπαστικό το Μεταξουργείο και για τους ξένους καλλιτέχνες που φέρνουμε. Το βρίσκουν πολύ αυθεντικό, αφού θεωρούν ότι αντίστοιχες γειτονιές του Βερολίνου ή της Νέας Υόρκης έχουν χάσει το edge τους. Από τα παιδάκια που παίζουν μπάλα στην πλατεία Αυδή αργά το βράδυ και τους λαϊκούς ανθρώπους που μένουν εδώ από πάντα μέχρι τους καλλιτέχνες και τους χίπστερ».
Τι ήταν αυτό που ξεχώρισε, όμως, η ομάδα της Breeder στον Ath1281; «Τον "είδαμε" έξω απ' όσα έχει κάνει στους δρόμους της Αθήνας. Έτσι είχαμε δει και τον Στέλιο Φαϊτάκη κάποια χρόνια πριν. Έχει δουλέψει και στο εξωτερικό, στα Βαλκάνια – όταν ταξιδεύει κάνει πάντα επεμβάσεις. Μας αρέσει η χιουμοριστική του διάθεση, το σχόλιο που κάνει για την αστική κουλτούρα με αυτές τις ταλαιπωρημένες ή απεγνωσμένες φιγούρες. Είναι σαν κόμικ. Εγώ βρίσκω πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι τα σχέδιά του δεν είναι κραυγαλέα. Περνάς, τα βλέπεις, σου χαμογελούν από διάφορες πόρτες, στενά, γωνίες της Αθήνας. Άπαξ και συνηθίσεις το στυλ του, αντιλαμβάνεσαι ότι έχει κάνει αρκετές επεμβάσεις στην πόλη. Σ' εμάς, είναι σαν να έγιναν οι τοίχοι της γκαλερί το σημειωματάριό του. Και το απλό, γραμμικό στυλ του μας αρέσει πολύ. Έχει για μένα ενδιαφέρον προς ποια κατεύθυνση κινείται η τέχνη του δρόμου σήμερα, μετά το μπαμ που έγινε με το γκράφιτι τις προηγούμενες δεκαετίες. Τα '90s ξεκίνησε να μπαίνει στα μουσεία. Η νέα γενιά καλλιτεχνών αντιμετωπίζει πλέον με πολύ ιδιαίτερο τρόπο την παρέμβαση στους δρόμους» εξηγεί η Νάντια.
Η γκαλερί έχει ήδη κάποια άμεσα ανακοινώσιμα πλάνα για τους προσεχείς μήνες. Στα μέσα Νοεμβρίου εγκαινιάζουν την ατομική έκθεση μιας νέας ζωγράφου, της Μαριάννας Γκιόκα. Για τον Ιανουάριο του '15 έχουν προγραμματίσει έκθεση του Βρετανού, ινδικής καταγωγής καλλιτέχνη, Prem Sahib. Επίσης, στα σκαριά βρίσκεται το The Breeder Instagram W/E Project. Παράλληλα, συμμετέχουν μέχρι το τέλος της σεζόν σε φουάρ στο Παρίσι, το Λονδίνο και το Αμπού Ντάμπι, ενώ ο Στέλιος Φαϊτάκης ετοιμάζει μια πολύ μεγάλη τοιχογραφία στο Τορίνο, στο Palazzo Cavour, σε μια έκθεση που επιμελείται ο Maurizio Cattelan. Την αναμένουμε όλοι με μεγάλη ανυπομονησία, αφού είναι η πρώτη έκθεση που αναλαμβάνει ο Cattelan ως curator, με μια καταπληκτική λίστα καλλιτεχνών.
Μέχρι τότε, όμως, προηγούνται τα επίσημα εγκαίνια του πρώτου Breeder skin στις 16 Οκτωβρίου.
Το πορτρέτο του καλλιτέχνη
Ρωτήσαμε τον Ath1281 δυο-τρία πράγματα, κι αυτός προτίμησε να μας απαντήσει με ό,τι του ήταν πιο εύκαιρο
Εγκαίνια «The Breeder Skin»: Πέμπτη 16/10, 20.00-22.00, The Breeder, Ιάσονος 45, Μεταξουργείο, 210 3317527, www.thebreedersystem.com
σχόλια