Για χρόνια η μουσική βιομηχανία προωθούσε την ιδέα ότι έπρεπε να υπάρχει μόνο μια γυναίκα ράπερ στην κορυφή. Το χιπ-χοπ (και τα υποείδη του), εξάλλου, θεωρείται γενικότερα ανδρικό σπορ και συχνά δέχεται πυρά για τον μισογυνισμό και τον σεξισμό του. Επομένως, δεν ήταν παράξενο που έβλεπες ελάχιστες γυναίκες να ξεχωρίζουν στα τσαρτ, και πέρα από αυτά.
Όποιος έχει αμφιβολίες, ας τσεκάρει πώς ακριβώς ήταν η σκηνή τα τελευταία 15 χρόνια. Μόνο το όνομα της Nicki Minaj κυριαρχούσε παντού στο μεγαλύτερο κομμάτι των '00s και μέχρι τα τέλη της δεκαετίας. Είχε αρπάξει εύκολα το στέμμα από την προηγούμενη «βασίλισσα» του είδους, Lil' Kim, κάτι που δεν της συγχώρεσαν ποτέ, εξού και ακόμα διαβάζεις σχόλια που μνημονεύουν την έχθρα μεταξύ των δύο ράπερ.
Μόλις το 2018 η Cardi Β πέταξε το παπούτσι της στη Nicki Minaj στο κόκκινο χαλί της Εβδομάδας Μόδας της Νέας Υόρκης, ξεκάθαρα δηλώνοντας ότι απειλούσε τον «θρόνο» της. Και, εντάξει, μπορεί να την «εκθρόνισε», στην πορεία όμως φάνηκε να ξέχασε το γεγονός ότι και η ίδια την είχε ως είδωλο προτού γίνει διάσημη, όπως και οι περισσότερες από τις millennial ράπερ. Δεν ξέρω, βέβαια, κατά πόσο φταίει πια η βιομηχανία γι' αυτές τις κόντρες ή αν είναι κάτι που έχει περάσει στο υποσυνείδητο του ραπ ακροατηρίου κι έτσι τρέφει τη φαντασία του. Πάντως, είναι άσχημο θέαμα όποτε συμβαίνει.
Η θεματική έχει αλλάξει δραματικά, με τις ράπερ να αντιστρέφουν το ανδρικό βλέμμα, να επιδεικνύουν πιο απενοχοποιημένα τη σεξουαλικότητά τους και να μιλούν για τις φαντασιώσεις τους.
Το σίγουρο είναι ότι αν σε κάτι βοήθησαν τέτοιες απαίσιες καταστάσεις, ήταν στο να ανοίξουν τα μάτια σε μια νέα γενιά που άρχισε να τις αντιμετωπίζει γι' αυτό ακριβώς που ήταν, ένα μάτσο πατριαρχικές μπούρδες. Πλέον βλέπεις ολοένα και πιο συχνά πετυχημένες ραπερ να αλληλοϋποστηρίζονται. Έχει βοηθήσει η ίδια η εξέλιξη του είδους. Στα συν και ο έξυπνος χειρισμός των social media.
Ένα από τα πρόσωπα-κλειδιά αυτής της στροφής είναι η νεαρή Megan Thee Stallion που άρχισε να δείχνει εμπράκτως ότι δεν είχε να χωρίσει τίποτα με καμία συνάδελφο, ούτε την επιτυχία. Άλλαξε μέχρι και τη στάση της Minaj, μετά τη συνεργασία τους σε ένα από τα γνωστότερα hits της, το «Ηοt Girl Summer», που σαμπλάρει τo γυναικείο ραπ ντουέτο των City Girls. Μάλιστα, αντί να τα βάλει με μια γυναίκα, η Megan τα έβαλε με τη δισκογραφική της εταιρεία, για να αποκτήσει τον έλεγχο της δημιουργικής της ελευθερίας.
Και εκεί που οι περισσότεροι κουνούσαν το κεφάλι σαν να έσκαψε τον λάκκο της, αυτήν τη στιγμή η Megan είναι στη δεκάδα του Hot 100 του Billboard με το remix του κομματιού της «Savage», στο οποίο συμμετέχει η Beyoncé (τεράστια αναγνώριση για τη ράπερ η συνεργασία της με έναν σύγχρονο μύθο της ποπ), και οδεύει προς το Νο1. Μάλιστα, δεν είναι μόνη της εκεί. Βρήκε και την Doja Cat, ένα άλλο μεγάλο ταλέντο του είδους, με το remix του κομματιού «Say So» με τη Nicki Minaj, που εδώ και εβδομάδες ανεβοκατεβαίνει σε υψηλές θέσεις. Εντέλει επικράτησαν η Doja Cat με τη Nicki Minaj και για πρώτη φορά στην ιστορία των αμερικάνικων τσαρτ ένα ραπ γυναικείο ντουέτο βρέθηκε στην κορυφή.
Τα γυναικεία ραπ πρότζεκτ αφθονούν πια και λάμπουν χάρη στην ευρηματικότητα και τον πειραματισμό τους. Κάθε ράπερ έχει το δικό της στυλ. Τρία ονόματα που έρχονται στο μυαλό είναι η Tierra Whack, η Rico Nasty και η Noname, που παίζουν εντελώς με τους δικούς τους όρους και με ιδιοσυγκρασιακό ύφος καθεμία. Η θεματική επίσης έχει αλλάξει δραματικά, με τις ράπερ να αντιστρέφουν το ανδρικό βλέμμα, να επιδεικνύουν πιο απεχοποιημένα τη σεξουαλικότητά τους και να μιλούν για τις φαντασιώσεις τους.
Πέρα από αυτά, όμως, το γυναικείο ραπ ευδοκιμεί και για έναν άλλο λόγο, σημαντικότερο. Περισσότερες γυναίκες υπογράφουν πια σε μεγάλες εταιρίες, οι οποίες επενδύουν στο όραμά τους. Όπως έγραψε η Guardian σχετικά πρόσφατα, ήταν όντως κάτι ανήκουστο πριν από λίγο καιρό, τη στιγμή που το 2017 o γνωστός ράπερ Rick Ross είχε τολμήσει να δηλώσει ότι δεν θα υπέγραφε ποτέ κάποια γυναίκα στη δισκογραφική του, επειδή «πάντοτε σκεφτόμουν ότι στο τέλος θα την πηδήξω». Μια ατάκα που μου θύμισε λίγο τη δική μου απογοητευτική εμπειρία με έναν επιφανή Έλληνα ράπερ και παραγωγό. Όταν τον ρώτησα ανεπίσημα για ποιον λόγο δεν βοηθάει κάποια ράπερ να εξελίξει το ταλέντο της, μου απάντησε κοφτά ότι το χιπ-χοπ δεν είναι για τις γυναίκες. Αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι η ελληνική σκηνή πάσχει ακόμα σε μεγάλο βαθμό σε αυτόν τον τομέα.
Βέβαια, η «μόδα» έχει έρθει και εδώ, με μεγάλα ονόματα, όπως η Τάμτα, να έχουν υιοθετήσει πρόσφατα τέτοιους ρυθμούς ‒το είχε προσπαθήσει παλιότερα και η Στικούδη, με διαφορετικές αναφορές‒, η κατάσταση όμως παραμένει στάσιμη. Για να σε αντιμετωπίσουν ισότιμα έπρεπε αναγκαστικά να μπεις σε διάφορα κουτάκια, αλλά, και πάλι, δεν είχες την ίδια αναγνώριση. Ακόμη σκέφτομαι με λύπη ένα από τα καλύτερα εγχώρια χιπ-χοπ σχήματα που έχω δει ποτέ ζωντανά, τις Μέδουσες, κάτι πιτσιρίκες από τη Βόρεια Ελλάδα, που δυστυχώς εμφανίστηκαν μια δεκαετία νωρίτερα και παραήταν όμορφες για τον χώρο. Σήμερα η εξαιρετική Ghetto Queen συνεχίζει να παλεύει μόνη της σε ένα καθόλα άνισο και άκρως μοναχικό πεδίο.
Megan Thee Stallion
Suga EP
Το «Suga» είναι το άλμπουμ που προκάλεσε τη ρήξη της Megan Thee Stallion με τη δισκογραφική της εταιρεία. Το κυκλοφόρησε πρόωρα, παρά τις αντιρρήσεις της 1501, που είναι θυγατρική του κολοσσού στον χώρο, της Atlantic. Πήγαν, μάλιστα, στα δικαστήρια, με τη Megan να δικαιώνεται σε νομικό αλλά και σε δημιουργικό επίπεδο. Λίγη σημασία έχει ότι ο δίσκος είναι κάπως άνισος. Με τα εννιά κομμάτια του θα μπορούσε να είναι ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ, αν είχε δουλευτεί περισσότερο. Στο τέλος σώζεται από το αψεγάδιαστο και φοβερό flow και τους πικάντικους στίχους της, που γιορτάζουν «ξεδιάντροπα» τη σεξουαλικότητά της.
Princess Nokia
Everything is beautiful / Everything Sucks
Δύο άλμπουμ κυκλοφόρησε λίγο πριν από την καραντίνα η Princess Nokia και εντυπωσιάζει και πάλι. Η πολυγραφότατη και πολύπλευρη ράπερ της γενιάς της κάνει μια άσκηση ύφους πάνω στη δυαδικότητα του χαρακτήρα της. Κάθε άλμπουμ αντιπροσωπεύει δύο διαφορετικές πλευρές του εαυτού της. Το «Everything Sucks» γράφτηκε σε διάστημα μίας εβδομάδας και προβάλλει την πιο θυμωμένη πλευρά της (ας είναι καλά η Rico Nasty). Στο «Beautiful» κάνει το εντελώς αντίθετο. Το δούλεψε περίπου δύο χρόνια και βγάζει την πιο ευαίσθητη πλευρά της και σαφώς παίρνει περισσότερους πόντους.
Hawa
Τhe One EP
Η 19χρονη από τη Νέα Υόρκη προέρχεται από τον χώρο της κλασικής μουσικής – και φαίνεται. Το πρώτο πράγμα που προσέχεις είναι οι ασυνήθιστες και πλούσιες μελωδίες της, και αυτό είναι εν τέλει που την κάνει να ξεχωρίζει. Δεν είναι τυχαίο που πίσω από το EP κρύβεται η 4AD.
HAWA - FRICK (Official Video)
Little Simz
Drop 6 EP
Μετά από έναν εξαιρετικό δίσκο πέρσι, το «Grey Area», η Βρετανίδα 26χρονη ράπερ επιστρέφει με μια νέα κυκλοφορία σε ένα παλιό της πρότζεκτ και μας προσφέρει ένα αρκετά επιθετικό και ακατέργαστο EP. Τo «Drop 6» γράφτηκε μέσα στην καραντίνα και εκφράζει κυρίως τον θυμό της και τον προβληματισμό της σχετικά με την κατάσταση και την αναγκαστική μοναξιά που βιώνει, ενώ αποδεικνύει για μία ακόμη φορά ότι είναι από τις καλύτερες MCs εκεί έξω, ανεξαρτήτως φύλου.
BabyxSosa
BabyxObama EP
O πιο πειραματικός ήχος απ' όσες κυκλοφορίες περιλαμβάνονται στη συγκεκριμένη λίστα ανήκει σε μια πρωτοεμφανιζόμενη ράπερ από τη Βιρτζίνια. Υπνωτική ερμηνεία και trap ρυθμοί αναμεμειγμένοι με ποπ, ηλιόλουστες μελωδίες. Μεγάλη ελπίδα για το μέλλον, παρά τα 5 σύντομα κομμάτια που παρουσιάζει εδώ.
Sampa the Great
The Return
Η Sampa γεννήθηκε στη Ζάμπια, μεγάλωσε στην Μποτσουάνα και πλέον κατοικεί στη Μελβούρνη, όπου σπούδασε παραγωγή. Άνετα μπορείς να χαρακτηρίσεις το «Return», το εντυπωσιακό ντεμπούτο της, κοσμοπολίτικο. Στα 19 κομμάτια του αναμειγνύει διάφορα είδη, όπως το χιπ-χοπ, με soul, jazz και r&B, αλλά και αφρικανικούς ρυθμούς – κάπως σαν την πορεία της στη ζωή ως τώρα. Αν και κουράζει σε κάποια σημεία λόγω διάρκειας, φέρνει στην επιφάνεια ένα σπάνιο ταλέντο που παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον για τις επόμενες δουλειές της.
Doja Cat
Hot Pink
Η Doja Cat έγινε διάσημη από ένα γελοίο viral hit κομμάτι, στο οποίο μούγκριζε σαν αγελάδα. Δύο άλμπουμ μετά, η ποπ και κιτς ενέργειά της διακατέχει το «Hot Pink», ενώ δημιουργεί έναν ήχο που φλερτάρει με το skate punk, τη ρέγκε και την ψυχεδέλεια μέσα από ένα πολυεπίπεδο rapping. Δεν γίνεται να μην κολλήσεις με τις ιδιοφυείς, αθυρόστομες ρίμες του «Rules», όπως το «play with my pussy, but don't play with my emotions». Από την άλλη, τo «Say So» με τον ξεσηκωτικό '70s ρυθμό του έχει κατσικωθεί στη δεκάδα του Hot 100 του Billboard σε όλη τη διάρκεια της καραντίνας.
Jean Deaux
Watch This! EP
Από το Σικάγο έρχεται η Jean Deaux και το «Watch This!» είναι το πιο πρόσφατο ΕP της, που θα κυκλοφορήσει σύντομα. Στα επτά κομμάτια του ξεχωρίζει η πολυεπίπεδη φωνή της που μοιάζει σαν να ψιθυρίζει τις ρίμες της στο απαράμιλλο στυλ της Maliibu Bitch, χωρίς τη σκληράδα της. Έχει αναλάβει εν μέρει και την παραγωγή, ενώ συνεργάζεται με ένα άλλο ανερχόμενο ταλέντο, τη Yung Baby Tape. Υπερ-cool κομμάτια και ένα όνομα που θα απασχολήσει στο μέλλον.
Kamaiyah
Got it made
Η Kamaiyah είναι μία ακόμα ράπερ που έδωσε μεγάλη μάχη με τη δισκογραφική της για να κυκλοφορήσει τα πρότζεκτ της. Μόλις αποδεσμεύτηκε, κατάφερε να λάμψει με κυκλοφορίες που έχουν old-school ρυθμούς αλλά δυνατές ρίμες, γεμάτες αυτοπεποίθηση και αυτογνωσία. Και όλα αυτά από μια γυναίκα που είδε τα όνειρά της να γκρεμίζονται λόγω διαφόρων κόλπων της βιομηχανίας.
Mulatto
Hit the latto
Η Mulatto είναι μόλις 21 και όμως μοιάζει με βετεράνο πλέον στο είδος. Το 2016 αναδείχτηκε νικήτρια στο τηλεοπτικό «Rap Game» με κριτές την Queen Latifah και τον Jermaine Dupri, που της πρόσφερε ένα συμβόλαιο στην εταιρεία του. «I'm a freak / Yeah, I'm nasty» ραπάρει στο «No Panties», σε ένα mixtape με βαριά και ζωηρά beats και ανάλογες ρίμες, και συνεργασίες με την Kehlani και την Trina.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO
σχόλια