Στο προηγούμενο, εορταστικό τεύχος για τα 8 χρόνια μας αναφέραμε ένα σωρό λόγους που αγαπάμε την Αθήνα σήμερα. Επιλέξαμε μερικά από τα σχόλια, status, tweets ή e-mails που μας ήρθαν για τα διάφορα θέματα του αφιερώματος.
☛ Η διάθεση για πάρτι δεν μας έχει εγκαταλείψει
SMURFakos: «Απολύτως σωστός. Νομίζω ότι θα μπορούσε να είναι το απόλυτο σήμα κατατεθέν της πόλης: το αθηναϊκό bar-society. Ακούγεται μαζικά και είναι μακράν η πιο ψαγμένη μουσική απ' όλες τις μεγαλουπόλεις (ok, εκτός ίσως από Τόκιο)».
☛ Οι δημιουργοί του Κουλουριού μιλούν στη LiFO
Άγρυπνο Μάτι: «Μου αρέσει που χρησιμοποίησαν τη συνέντευξη όχι για να προβληθούν και να περιαυτολογήσουν αλλά για να κάνουν αυτό που κάνει και το site Κουλούρι: να τρολάρουν».
☛ Η Αθήνα είναι ακόμα και σήμερα η πόλη των ποιητών
Μ.Χ.: «Πολλά συγχαρητήρια στην κυρία Μανδηλαρά που έγραψε το άρθρο. Καμιά φορά ξεχνάμε πόσοι σπουδαίοι ποιητές ζουν ανάμεσά μας – και δημιουργούν μέσα σε μία σκοτεινή Αθήνα. Όχι μόνο οι επιφανείς που αναφέρονται εδώ αλλά και αυτοί που μπορεί να μη δημοσιεύσουν ποτέ – αυτοί που χρησιμοποιούν την ποίηση για να κάνουν τη ζωή τους λίγο πιο φωτεινή».
☛ Η αλματώδης πρόοδος στα μεγάλα έργα
Ινστρούχτορας Χιπστερίδας Κομισάριος: «Όλα καλά και πολύ όμορφα. Το τζαμί στον Βοτανικό γιατί; Προς τι η κατάταξη στα σημαντικά έργα αυτής της λίστας και η προτεραιότητα που του δίνεται; Τι θα προσφέρει στον μέσο Αθηναίο; Εννοώ ότι είναι άλλο να θέλουν ένα τζαμί για πρακτικούς λόγους, για να πάψουν να προσεύχονται σε υπόγεια, και άλλο να θεωρείται σημαντικό έργο και να στέκεται δίπλα στα μεγάλα αθηναϊκά έργα». /
Άρης Κωνσταντινίδης: «Επειδή το τζαμί συμβολίζει την αλλαγή κουλτούρας και πολιτισμού. Μην έχουμε καμιά αμφιβολία: ο πολιτισμός είναι το πρώτο και κύριο που επείγει να αποκτήσουμε, σε όλα τα επίπεδα. Τότε και μόνο θα μπορούμε να ελπίζουμε ότι κάποτε τα πράγματα θα αλλάξουν! Η καφρίλα βλάπτει σοβαρά και αν δεν με πιστεύετε, ρίξτε μια ματιά στα σημερινά μας χάλια...».
☛ Το αθηναϊκό συγκρότημα black metal μουσικής Rotting Christ ακούγεται σε όλο τον κόσμο!
Δ.Κ.: «Ήθελαν "να μην έχει καμία σχέση με θρησκείες" και το ονόμασαν Rotting Christ. Κι ο Baphomet κατάστηθα. Ναι, σίγουρα...». /
Stoned PumpkiN: «Καλημέρα σας! Δεν υπάρχει ηθικό και ανήθικο στην Τέχνη... Ούτε ιερό και ανίερο. Η ηθική για τον καλλιτέχνη είναι ό,τι τα χρώματα στην παλέτα ενός ζωγράφου. Και ναι, η Τέχνη θα "βρίσει" τα πιστεύω σου και θα αντικατοπτρίσει τη σαπίλα και το μίσος της εποχής, αν θέλει να είναι αληθινή. Το θέμα δεν είναι αν το κάνει, αλλά αν υπάρχει ομορφιά και σύμβολο κάτω από αυτό που θέλει να πει ο καλλιτέχνης... αν σε προβληματίζει... αν έχει @@ τελικά».
☛ Μέσα από τις εικόνες του instagram η Αθήνα απέκτησε πάλι την παλιά της φωτογένεια
Mpertodoulos: «Πάντα όμορφη είναι και θα συνεχίσει να είναι αυτή η πόλη!». /
christos: «Αυτή η πόλη έχει κάτι μαγικό... Μέσα από την ασχήμια της βγάζει κάτι πολύ όμορφο..!» /
tropique: «Οk, δεν είναι καθόλου όμορφη... Απλώς έχει μια σχετική φωτογένεια που τη σώζει. Φωτίζεται όμορφα, δατς ολ». /
Ant0n1s: «Beauty is in the eye of the beholder (ή κάπως έτσι, τέλος πάντων)».
☛ Τα μαθήματα ανθρωπιάς που έδωσε και φέτος ο Άλλος Άνθρωπος
Μάνος Π.: «Ο Κωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος που ξεκίνησε να μαγειρεύει στους δρόμους της Αθήνας, ταΐζοντας τους άπορους, είναι καταπληκτικός και για έναν άλλο λόγο: δεν θέλει να κάνει (και δεν νιώθει πως κάνει) "φιλανθρωπία" ή ελεημοσύνη. "Καμία σχέση! Πες το καλύτερα παρέα, κοινότητα, συλλογικότητα. Η κουζίνα μας είναι αμφίδρομη, διαδραστική, που σημαίνει ότι καθένας μπορεί να έρθει να προσφέρει αλλά και να μαγειρέψει αν θέλει για τους υπόλοιπους συνδαιτυμόνες". Μου άρεσαν πολύ αυτές οι φράσεις του και συμφωνώ ότι το φαγητό είναι καταρχάς επικοινωνία, συντροφιά, κοινωνικοποίηση, μέσα από την οποία μπορούν να προκύψουν πλήθος άλλες δραστηριότητες».
☛ Επειδή οι Αθηναίοι είναι weirdos με τον πιο υπέροχο τρόπο
Fon35: «Όλοι οι χαρακτήρες που παρουσιάσατε είναι ένας κι ένας. Πραγματικά μου άρεσε που δεν υποκρινόμαστε ότι όλοι οι Αθηναίοι είμαστε ίδιοι ή ότι δεν κάνουμε τίποτε άλλο απ' το να κλαίμε τη μοίρα μας. Είναι ωραία η ποικιλία και ο αυθορμητισμός. Ο τύπος που κυνηγάει φαντάσματα, τα κοριτσάκια που λατρεύουν τον Τζάστιν Μπίμπερ σαν Θεό, η κυρία που αγαπάει τον Έλβις, ο κρεοπώλης DJ, ο φαν του Back to the Future: επιτέλους, ας ρίξουμε μια ματιά γύρω μας κι ας αντιληφθούμε ότι ο κόσμος συνεχίζει να ζει, όπως μπορεί, και να φτιάχνει την καθημερινότητά του με όποιον τρόπο μπορεί. Αν ο τρόπος είναι και εκκεντρικός, ε, ακόμα καλύτερα!».
σχόλια