ΚΙΝΗΣΗ

«Ιστορία γάμου»: Οι χωρισμένοι δεν γιορτάζουνε ποτέ

«Ιστορία γάμου»: Οι χωρισμένοι δεν γιορτάζουνε ποτέ Facebook Twitter
Ο τίτλος της ταινίας του Νόα Μπάουμπαχ με τη Σκάρλετ Γιοχάνσον και τον Άνταμ Ντράιβερ στους ρόλους των πρώην(;) ερωτευμένων και νυν αντιδίκων θα έπρεπε να είναι «Ιστορία Διαζυγίου», αλλά τότε πολλοί λιγότεροι άνθρωποι θα έκαναν τον κόπο να κάτσουν να το δουν.
0

Αν το Netflix και οι πλατφόρμες streaming είναι το νέο παγκόσμιο χωριό ή η νέα εστία που αντικατέστησε την παραδοσιακή τηλεόραση, ταινίες υψηλού κύρους και «οικουμενικής» θεματικής όπως η Ιστορία Γάμου, ήδη φορτωμένη με έναν σκασμό υποψηφιότητες, λειτουργούν ως ένα σύγχρονο νέο πεδίο συζήτησης και διαχείρισης ζητημάτων που καίνε, σφάζουν και πονούν τους πάντες: σχέσεις, γάμος, παιδί, οικογένεια, χωρισμός, διαζύγιο.


Προφανώς, ο τίτλος της ταινίας του Νόα Μπάουμπαχ με τη Σκάρλετ Γιοχάνσον και τον Άνταμ Ντράιβερ στους ρόλους των πρώην(;) ερωτευμένων και νυν αντιδίκων θα έπρεπε να είναι Ιστορία Διαζυγίου, αλλά τότε –επίσης προφανώς– πολλοί λιγότεροι άνθρωποι θα έκαναν τον κόπο να κάτσουν να το δουν, παρότι δεν έχει τη μακρά διάρκεια του Ιρλανδού, που τόση φασαρία έκαναν κάποιοι ότι τους μονοπώλησε βάναυσα τον πολύτιμο χρόνο τους (ταινίες όπως, ο Λόρενς της Αραβίας, ο Νονός ή οι Κόκκινοι, δεν θα είχαν καμία τύχη στο σύγχρονο τοπίο διαρκούς διάσπασης προσοχής και ατέρμονης γκρίνιας).


Και μετά την προβολή της ταινίας ακολουθούν οι συζητήσεις στο γραφείο, στο μπαρ, στο Διαδίκτυο: τελικά, με ποιον από τους δύο είναι η ταινία; Και, κατ' επέκταση, με ποιον από τους δύο είμαστε εμείς; Κι αν χωρίζουν αυτοί οι δύο που, τέλος πάντων, φαίνονται να είχαν χτίσει μια ιδανική σχέση, τι ελπίδες έχουμε εμείς οι υπόλοιποι;

Όχι ότι μοιάζει «ψεύτικη» η ταινία (κάθε άλλο) ή αποκλειστικά περί προβλημάτων «πρώτου κόσμου», αλλά θα προτιμούσα να περιέχει κι άλλες τέτοιες επαναφορές σε μια κοινή πραγματικότητα ή και λιγότερες ξεκούδουνες αναφορές στον Μπέργκμαν.


«Άμα μπλέξεις με δικηγόρους, άσ' τα να πάνε στο διάολο...». Όλοι όσοι έχουμε φτάσει σε μια κάποια ηλικία, στατιστικά έχουμε εμπειρίες από διαζύγια με παιδιά στη μέση, είτε προσωπικές είτε από τον συγγενικό, φιλικό και κοινωνικό μας περίγυρο, που συχνά περιλαμβάνουν ιστορίες τρόμου και άγριων νομικών διενέξεων. «Είχα ανάγκη κι εγώ τον δικό μου μαλάκα (asshole)» δηλώνει σε κάποια στιγμή της ταινίας ο Τσάρλι στη Νικόλ, όταν εκείνη διαπιστώνει ότι σχόλασε τον καλό κυριούλη Άλαν Άλντα από συνήγορό του για να επιστρέψει στον καρχαρία Ρέι Λιότα, σε μια απόπειρα να ευθυγραμμιστεί η «υπερασπιστική» του γραμμή με την επιθετική ρητορική της δικής της δικηγόρου (Λόρα Ντερν).

Και λίγο αργότερα, όταν βρίσκονται για πρώτη φορά ενώπιον δικαστηρίου, ξεσπά μέσω των συνηγόρων τους η καταιγίδα αλληλοκατηγοριών, ανάρμοστων αποκαλύψεων, ρουφιανιάς, χτυπημάτων κάτω από τη ζώνη και αντεγκλήσεων κωμικοτραγικά χαμηλού επιπέδου, ειδικά για τόσο έγκριτους, πολιτισμένους και προνομιούχους εν τέλει ανθρώπους της τέχνης και του θεάματος (εκείνος σκηνοθέτης, εκείνη ηθοποιός). Κάποια στιγμή, μάλιστα, σε μια φευγαλέα (και μάλλον «για το ξεκάρφωμα») σκηνή της ταινίας, ο πρόεδρος του δικαστηρίου καλεί τους δύο αφιονισμένους συνηγόρους να ολοκληρώσουν επιτέλους την προκαταρκτική διαδικασία, γιατί έχει τα ίδια και χειρότερα προβλήματα «πολύς κόσμος που δεν διαθέτει τους πόρους των δικών σας πελατών».


Όχι ότι μοιάζει «ψεύτικη» η ταινία (κάθε άλλο) ή αποκλειστικά περί προβλημάτων «πρώτου κόσμου», αλλά θα προτιμούσα να περιέχει κι άλλες τέτοιες επαναφορές σε μια κοινή πραγματικότητα ή και λιγότερες ξεκούδουνες αναφορές στον Μπέργκμαν (λες και δεν μας έφταναν οι αντίστοιχες στις ταινίες του Γούντι Άλεν), όπως το άρθρο περιοδικού για την επαγγελματική σχέση του κεντρικού ζεύγους τους που έχει τίτλο «Σκηνές από έναν γάμο» ή η εμφάνιση της Νικόλ που παίζει την Ηλέκτρα, όπως είχε κάνει η Λιβ Ούλμαν στην Περσόνα. Κατά την άποψή μου, πρόκειται για την καλύτερη (και τη λιγότερο χλιαρή και ασθματική) ταινία του σκηνοθέτη της, δύσκολο όμως να στριμωχτεί στο πάνθεον των αγαπημένων μου ταινιών περί χαρακωμάτων διαζυγίου (και οικόσιτης παράνοιας), εκεί όπου φιγουράρουν, μεταξύ άλλων, ο Πόλεμος των Ρόουζ και το Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Shortcut
0

ΚΙΝΗΣΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι θρυλικοί boomers του 65ου φεστιβάλ θεσσαλονίκης

Pulp Fiction / Οι θρυλικοί boomers του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Ρέιφ Φάινς, Ζιλιέτ Μπινός, Ματ Ντίλον: Oι διάσημοι, σχεδόν συνομήλικοι ηθοποιοί που τιμήθηκαν με Χρυσό Αλέξανδρο και έδειξαν με τις διαφορετικές επιλογές τους ισάριθμα σίκουελ στην καριέρας τους.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Μονομάχος II»: Αν και λιγότερο brutal από τον Ράσελ Κρόου, ο Πολ Μέσκαλ υπόσχεται αίμα στην αρένα

Οθόνες / «Μονομάχος II»: Αν και λιγότερο brutal από τον Ράσελ Κρόου, ο Πολ Μέσκαλ υπόσχεται αίμα στην αρένα

Ένα έπος δράσης και χαρακτήρων που κυλά θεαματικά, ουσιαστικά, υπερβολικά, συγκινητικά, χορταστικά και εμφατικά, όπως όλοι οι υποψήφιοι θεατές αναμένουν εδώ και πολύ καιρό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η πιο διάσημη υπόθεση «απαγωγής από εξωγήινους» αναβιώνει στο Netflix εν μέσω μηνύσεων

Οθόνες / Η απαγωγή του αιώνα αναβιώνει στο Netflix εν μέσω μηνύσεων

Παρότι συμμετείχε στο σενάριο του ντοκιμαντέρ «The Manhattan Alien Abduction», η Λίντα Ναπολιτάνο που ισχυρίζεται ότι απήχθη από εξωγήινους στο κέντρο του Μανχάταν προ 35ετίας μηνύει την πλατφόρμα για αθέτηση της συμφωνίας τους.
THE LIFO TEAM
Ο Άγγελος Φραντζής θέλησε να κάνει μια αστεία ταινία 

Οθόνες / Άγγελος Φραντζής: «Mόνο αν πας στην πηγή των τραυμάτων, μπορείς να απελευθερωθείς»

Μια κουβέντα με τον ακατάτακτο σκηνοθέτη λίγο πριν από την επίσημη πρεμιέρα της νέας του ταινίας «Ο Νόμος του Μέρφυ», μιας σουρεαλιστικής υπαρξιακής κωμωδίας που δεν μοιάζει με καμία από τις προηγούμενες δουλειές του.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Γιατί διχάζει τόσο το «The Substance»;

The Review / Γιατί διχάζει τόσο το «The Substance»;

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και η δημοσιογράφος και κριτικός κινηματογράφου Ιωσηφίνα Γριβέα συζητούν για την πιο αμφιλεγόμενη ταινία της χρονιάς, που έχει προκαλέσει έντονες διαμάχες στα social media, για τη φεμινιστική της διάσταση και για τις γυναικείες φωνές στο σινεμά, που επιτέλους ακούγονται πιο ηχηρά από ποτέ.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Ματ Ντίλον: Outsider για πάντα

Οθόνες / Ματ Ντίλον: Outsider για πάντα

Ξεκίνησε ως εφηβικό είδωλο στα ’80s, πρωταγωνίστησε σε δύο εμβληματικές ταινίες του Κόπολα και έχτισε την καριέρα του επιλέγοντας ταινίες με γνώμονα τα ενδιαφέροντά του. Στα 60 του έχει συνδεθεί με μερικές από τις πιο αγαπημένες καλτ ταινίες διεθνώς, δηλώνει ζωγράφος και διατηρεί σημαντική συλλογή τέχνης. Έρχεται στη Θεσσαλονίκη για να παραλάβει έναν τιμητικό Χρυσό Αλέξανδρο. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Τζέιμς Φράνκο και Σεθ Ρόγκεν: Το πικρό τέλος ενός μεγάλου bromance

Οθόνες / Τζέιμς Φράνκο και Σεθ Ρόγκεν: Το πικρό τέλος ενός μεγάλου bromance

Οι κατηγορίες εναντίον του Φράνκο για σεξουαλική κακοποίηση έβαλαν στον γύψο όχι μόνο την καριέρα του στο Χόλιγουντ αλλά και τη στενή φιλία του με τον επί εικοσαετίας κολλητό και συνεργάτη του.
THE LIFO TEAM
15 highlights του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Οθόνες / 15 highlights του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Πάμελα Άντερσον, Αριάν Λαμπέντ, Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη, σινεφίλ τέρατα και όλη η νέα ελληνική κινηματογραφική παραγωγή της χρονιάς στην 65η διοργάνωση που για δέκα μέρες (31/10-10/11) θα μεταμορφώσει τη Θεσσαλονίκη.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Teri Garr (1944-2024): Το χιούμορ τής έσωσε τη ζωή

Απώλειες / Teri Garr (1944-2024): Το χιούμορ τής έσωσε τη ζωή

Αστεία και ανθρώπινη, η αξιαγάπητη, υπερταλαντούχα Τέρι Γκαρ, που απολαύσαμε στο «Young Frankenstein» και το «Τούτσι» και αγαπήσαμε από τις εμφανίσεις της στο βραδινό talk show του Ντέιβιντ Λέτερμαν, ήταν μια από τις πιο λαμπερές σουμπρέτες του αμερικανικού σινεμά.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντος μας

Daily / Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντός μας

«Μετά από 50 χρόνια στον δρόμο, είναι πολύ αργά για να σταματήσουμε τώρα», δηλώνει μ’ ένα διακριτικό μειδίαμα ο 75χρονος ροκ σταρ σ’ ένα νέο ντοκιμαντέρ που παρακολουθεί από απόσταση αναπνοής την πρόσφατη περιοδεία του Μπρους Σπρίνγκστιν και της θρυλικής μπάντας του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ