Ο Χαρίδημος Χατζηδάκης έφθασε στην Σαντορίνη λίγα χρόνια μετά τον Γιάννη Παρασκευόπουλο, προερχόμενος και αυτός από την απίστευτη οινοποιητική ακαδημία της Μπουτάρη. Ο τελευταίος είχε προλάβει ήδη να αλλάξει την ιστορία της Σαντορίνης αφού με τον Θαλασσίτη του είχε συστήσει στους Έλληνες την οξύτητα, το Ασύρτικο και το μοναδικό terroir του νησιού. Παρόλα αυτά πολλά είχαν μείνει στον Χαρίδημο Χατζηδάκη να κάνει όταν άρχισε να καλλιεργεί τους αμπελώνες στον Πύργο, το Μεγαλοχώρι, το Εμπορείο και το Ακρωτήρι και να δημιουργεί τα δικά του κρασιά.
Οπαδός της βιολογικής καλλιέργειας, λάτρης του Αηδανιού και του Βουδόματου, σημαιοφόρος της γραμμικής καλλιέργειας στο νησί και εμμονικός της οινοποίησης με γηγενείς ζύμες, έφερε νέα επίπεδα συμπύκνωσης, πλούτου και εξωστρέφειας στο νησί, πρόσθεσε ξανά το ξεχασμένο Νυχτέρι στη γκάμα κάθε παραγωγού, θεμελίωσε την single vineyard έκφραση του Ασύρτικου, έφερε την αξία της Σαντορίνης σε επίπεδα ανάλογα της ποιότητάς της.
Αριστουργήματα που χωρίς να νοθεύουν το μοναδικό Σαντορινιό terroir καθιστούν τον Χαρίδημο Χατζηδάκη έναν παγκόσμιο παραγωγό. Γιατί κρασιά όπως ο Λούρος, ο Μύλος, το Νυχτέρι ή η Σαντορίνη του είναι την ίδια στιγμή Σαντορίνες αλλά και Chablis Grand Cru, παλιωμένα Hermitage, μεγάλα Καλιφορνέζικα Chardonnay, μυθικά Oloroso Sherry, σπάνια Vin Jaune...
Έκανε πολλά ο Χαρίδημος Χατζηδάκης μα πάνω από όλα έβαλε –σε αντίθεση με τους άλλους κορυφαίους συναδέλφους του -δίπλα στην γεύση- λεπίδα του νησιού και το φρούτο το οποίο αυτή θα κόψει! Βέβαια υπήρχαν και ελάχιστοι σκληροπυρηνικοί –ανάμεσα στους οποίους ήμουν και εγώ -που προτιμούσαν μόνο του το καθαρό ατσάλι της Σαντορινιάς λάμας και συνεπώς δεν έβλεπαν με το καλύτερο μάτι τα νέα ήθη και έθιμα που τόλμησε να εισάγει. Ακόμα όμως και αυτοί δεν μπορούσαν παρά να υποκλιθούν στα αριστουργήματα που έβγαιναν από τις “σπηλιές” του.
Αριστουργήματα που χωρίς να νοθεύουν το μοναδικό Σαντορινιό terroir καθιστούν τον Χαρίδημο Χατζηδάκη έναν παγκόσμιο παραγωγό. Γιατί κρασιά όπως ο Λούρος, ο Μύλος, το Νυχτέρι ή η Σαντορίνη του είναι την ίδια στιγμή Σαντορίνες αλλά και Chablis Grand Cru, παλιωμένα Hermitage, μεγάλα Καλιφορνέζικα Chardonnay, μυθικά Oloroso Sherry, σπάνια Vin Jaune…
Προσωπικά δεν γνώριζα καλά τον χαρισματικό οινοποιό, αν και αμφιβάλλω για το κατά πόσον υπήρχε κάποιος που εν τέλει να τον ήξερε πραγματικά. Όμως κάθε φορά που συναντιόμασταν όλο και έβγαζε έναν τέτοιο οινικό λαγό από το θαυματουργό καπέλο του, είτε σκύβοντας κάτω από ένα τραπέζι εκθέσεων, είτε ψάχνοντας σε καμιά γωνιά της σπηλιάς του για κανένα βαρελάκι που να περιέχει κάποιον από τους καρπούς των διαρκών αναζητήσεων του.
Με κοιτούσε όταν δοκίμαζα και παρόλο που δεν νομίζω ότι ποτέ ενδιαφερόταν για την γνώμη μου, πάντα κατάφερνε να βάλει το χαμόγελο στα χείλη μου αλλά και στα χείλη όλων όσων έπαιρναν στο στόμα τους μια γουλιά από τις ύψιστες δημιουργίες του. Ίσως αυτό ακριβώς το τελευταίο να στεναχωρούσε τον μάγο- χαμογελοποιό. Ίσως να προτιμούσε η δουλειά του να ήταν εγγύτερα σε αυτή ενός κλόουν φέρνοντας γέλιο στους αποδέκτες της. Όμως τα κρασιά του δεν ήταν κρασιά για κέφι, αλλά meditation wines που προκαλούσαν περισυλλογή και συγκίνηση.
Για αυτό μάλλον το λόγο ο Χαρίδημος Χατζηδάκης, ο άνθρωπος που έφερε τον εξωτισμό στην Σαντορίνη, αποφάσισε να αφήσει στην μέση τον τρύγο στο αγαπημένο του νησί για έναν άλλο τρύγο, σε μέρος εξωτικό. Είμαι σίγουρος ότι τώρα, καθισμένος αναπαυτικά στην θέση Νο 15, πίνει το δικό του συγκλονιστικό Cuvee No 15 κατά τη διάρκεια του μεγάλου ταξιδιού του και σκέφτεται πως θα εγκλιματιστεί το αγαπημένο του Αηδάνι στην νέα του πατρίδα. Αφού τον ευχαριστήσουμε για όλα όσα μας προσέφερε ας του ευχηθούμε καλή τύχη στο νέο του εγχείρημα. Αν και είμαι βέβαιος ότι θα τα καταφέρει ακόμα καλύτερα από ότι στην Σαντορίνη, πιστεύω ότι θα την χρειαστεί. Γιατί έχει πολλές βροχές εκεί ψηλά και οι άγγελοι είναι απαιτητικοί οινόφιλοι…
__________________
Το κείμενο αναρτήθηκε αρχικά στην ιστοσελίδα του Σίμου Γεωργόπουλου www.simosgeorgopoulosblog.wordpress.com . Ευχαριστούμε θερμά για την άδεια αναδημοσίευσης.
σχόλια