Χάρτινο το φεγγαράκι - Eις μνήμην Πίτερ Μπογκντάνοβιτς

Χάρτινο το φεγγαράκι Facebook Twitter
Δύσκολο να φανταστεί κανείς στις μέρες μας ένα παιδί εννιά χρονών να κυριαρχεί τόσο απόλυτα στο κάδρο, όπως είχε συμβεί τότε με την Τέιτουμ Ο’ Νιλ, κόρη του Ράιαν, με τον οποίο αποτελούν το ασυμβίβαστο πρωταγωνιστικό ντουέτο αυτής της ταινίας.
0

ΈΦΥΓΕ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΑ 82 του ο Πίτερ Μπογκντάνοβιτς, πολυδιάστατος λειτουργός του σινεμά (σκηνοθέτης, σεναριογράφος, κριτικός, ιστορικός, ηθοποιός, φυσιοδίφης του μέσου, διανοούμενος πλέιμποϊ του Χόλιγουντ...), που, μεταξύ πολλών άλλων, σε μια εξόχως άστατη και εντελώς «κινηματογραφική» πορεία, από τον Όρσον Γουέλς (που υπήρξε ο απόλυτος μέντοράς του) μέχρι τους Sopranos (όπου εμφανίστηκε σε καμιά δεκαπενταριά επεισόδια στον ρόλο του ψυχαναλυτή της ψυχαναλύτριας του Τόνι Σοπράνο), μας άφησε στα νιάτα του και δύο ασπρόμαυρα κεντήματα που σε μεγάλο βαθμό στηρίζουν τη φήμη του ως ξεχωριστού στυλίστα και αφηγητή της οθόνης.

Πρόκειται για το The Last Picture Show (Η τελευταία παράσταση, 1971), τη δεύτερη μόλις ταινία του, και το Paper Moon (Χάρτινο φεγγάρι, 1973), το πρώτο τοποθετημένο χρονικά σε κάποια επαρχιακά ‘50s και το δεύτερο στην εποχή του μεσοπολέμου και της μεγάλης οικονομικής ύφεσης. Και τα δύο με φόντο μια μυθική, υποβλητική και γεμάτη ορίζοντα (αλλά και αδιέξοδο) αμερικανική ύπαιθρο.

Ανάμεσά τους είχε κάνει μια επίσης εξαιρετική (και εξαιρετικά δημοφιλή) ταινία, το σπαρταριστό What’s Up Doc? (Μια τρελή, τρελή καταδίωξη, 1972), πάλι με το μυαλό του γεμάτο από το λεξικό του σινεμά, αναβιώνοντας με κέφι και γούστο τις παλιές screwball ρομαντικές κωμωδίες του κλασικού Χόλιγουντ.

Υπάρχει όμως η πραγματική ζωή και υπάρχει και ο «σινεμάς», εκεί που όλα επιτρέπονται (ή επιτρέπονταν κάποτε), ο χρόνος σταματά και τα όνειρα είναι παντοτινά.

Το Χάρτινο Φεγγάρι όμως, παρότι τεχνικά –ή αντικειμενικά– μπορεί να μην είναι η πιο άρτια από τις άλλες δυο ταινίες του εκείνης της «χρυσής» τριετίας, είναι μάλλον η αγαπημένη μου πλέον (αλλάζουν αυτά), ίσως επειδή, εκτός των άλλων, μοιάζει τόσο αλλόκοτη και ανάρμοστη ως προς τα σύγχρονα ήθη.

Δύσκολο να φανταστεί κανείς στις μέρες μας ένα παιδί εννιά χρονών να κυριαρχεί τόσο απόλυτα στο κάδρο, όπως είχε συμβεί τότε με την Τέιτουμ Ο’ Νιλ, κόρη του Ράιαν, με τον οποίο αποτελούν το ασυμβίβαστο πρωταγωνιστικό ντουέτο αυτής της ταινίας. Ένα αγοροκόριτσο που καπνίζει διαρκώς και γενικώς συμπεριφέρεται σαν (προβληματικός) ενήλικας, η μικρή καθηλώνει τον θεατή, μεταδίδοντάς του κάποιον ιό (για να χρησιμοποιήσουμε επίκαιρες αναλογίες) που τον καθιστά ανήμπορο να αντισταθεί σ’ αυτό το αριστοτεχνικό υβρίδιο που ελίσσεται ανάμεσα στο οικογενειακό δράμα και την κωμωδία περιπλάνησης.

Ίσως αυτή η αδυναμία στη συγκεκριμένη ταινία να έχει να κάνει και με την κατοπινή πορεία της Τέιτουμ Ο’ Νιλ, η οποία με το Χάρτινο Φεγγάρι χτύπησε ταβάνι στην καριέρα της σε ηλικία εννέα μόλις χρονών και με την ερμηνεία της έγινε (και παραμένει) το νεότερο άτομο που κατέκτησε ποτέ βραβείο Όσκαρ.

Ακολούθως παρέμεινε στην επικαιρότητα για όλους τους λάθος λόγους: καταρχάς για τη φριχτή σχέση με τον πατέρα της και εν συνεχεία για τη «σχέση» της με τον Μάικλ Τζάκσον, τον θυελλώδη γάμο της με τον Τζον Μάκενρο, την καταβύθισή της στα σκληρά ναρκωτικά...

Υπάρχει όμως η πραγματική ζωή και υπάρχει και ο «σινεμάς», εκεί που όλα επιτρέπονται (ή επιτρέπονταν κάποτε), ο χρόνος σταματά και τα όνειρα είναι παντοτινά.

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Από πού έρχεται και πού πάει η κριτική κινηματογράφου;

Daily / Από πού έρχεται και πού πάει η κριτική κινηματογράφου;

Με μεγάλο ενδιαφέρον αναμένεται το πρώτο μεγάλο συνέδριο για την κινηματογραφική κριτική στην Ελλάδα, που θα διεξαχθεί από την Πέμπτη ως και το Σάββατο στο Πάντειο Πανεπιστήμιο με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Παραπονεμένα λόγια: Είναι σκληρό να ζεις καθημερινά στο πετσί σου την «τυραννία της μειοψηφίας» 

Daily / Παραπονεμένα λόγια: Είναι σκληρό να ζεις καθημερινά στο πετσί σου την «τυραννία της μειοψηφίας» 

Η επανεκλογή του Τραμπ έχει αλλάξει ξαφνικά τον τόνο της δημόσιας συζήτησης, κάνοντάς την πολύ πιο φιλική ως προς τις θέσεις της «λαϊκίστικης δεξιάς».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Έκανε τελικά κακό στην Κάμαλα Χάρις η κουστωδία των διάσημων που την στήριξαν;

Daily / Έκανε τελικά κακό στην Κάμαλα Χάρις η κουστωδία των διάσημων που τη στήριξαν;

Στην Ελλάδα, πάντως, οι διασημότητες συχνά δεν κάνουν τον κόπο καν να δηλώσουν επίσημα την εκλογική στήριξή τους. Απλά, βάζουν υποψηφιότητα οι ίδιοι και οι ίδιες και εκλέγουν απευθείας τους εαυτούς τους σε θέσεις βουλευτών και ευρωβουλευτών.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Το «πογκρόμ» στο Άμστερνταμ και οι λέξεις που χάνουν το νόημά τους

Daily / Το «πογκρόμ» στο Άμστερνταμ και οι λέξεις που χάνουν το νόημά τους

Μια συντονισμένη απόπειρα να παρουσιαστούν οι φανατικοί οπαδοί της Μακάμπι ως αθώα θύματα ή και ήρωες ακόμα, παρά τις επιθέσεις και τις προκλήσεις στις οποίες προέβησαν πριν και κατά τη διάρκεια του αγώνα της ομάδας τους εναντίον του Άγιαξ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντος μας

Daily / Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντός μας

«Μετά από 50 χρόνια στον δρόμο, είναι πολύ αργά για να σταματήσουμε τώρα», δηλώνει μ’ ένα διακριτικό μειδίαμα ο 75χρονος ροκ σταρ σ’ ένα νέο ντοκιμαντέρ που παρακολουθεί από απόσταση αναπνοής την πρόσφατη περιοδεία του Μπρους Σπρίνγκστιν και της θρυλικής μπάντας του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ελληνικές σειρές των 90s: comfort zone ή ζώνη του λυκόφωτος;

Daily / Ελληνικές σειρές των '90s: Comfort zone ή ζώνη του λυκόφωτος;

Οι τηλεοπτικές σειρές της πρώτης δεκαετίας των ιδιωτικών καναλιών φαίνονται να έχουν υποκαταστήσει σ’ ένα μεγάλο κοινό τον ρόλο που έπαιζαν για μισό αιώνα σχεδόν οι ελληνικές ταινίες της ακμής του βιομηχανικού σινεμά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Στο μεταξύ, η Γάζα πεθαίνει 

Daily / Στο μεταξύ, η Γάζα πεθαίνει 

«Το Ισραήλ πάνω απ' όλα», έγραψε με εθνικοσοσιαλιστικό ρίγος, αν και ιστορικός του Ολοκαυτώματος, ο Αριέλ Λεκαδίτης αμέσως μετά (και παρά) την ανακοίνωση του εκδοτικού του οίκου ότι διακόπτει τη συνεργασία τους εξαιτίας «των χυδαίων αναρτήσεών του».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η παλιά παραλιακή και η σύγχρονη «Αθηναϊκή Ριβιέρα»

Daily / Η παλιά παραλιακή και η σύγχρονη «Αθηναϊκή Ριβιέρα»

Μια ονομασία που μοιάζει συγχρόνως νεοπλουτίστικη και φτωχομπινέδικη, ειδικά σε όσους από εμάς μεγαλώσαμε στα Νότια και δεν νιώσαμε ποτέ ότι υπήρχε ανάγκη ούτε για τόσο ισοπεδωτική «ανάπλαση» ούτε και για τέτοιους τουριστικούς ευφημισμούς.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ