Η πίτ-za είναι το δημοκρατικότερο φαγητό του lockdown

Η πίτ-za είναι το δημοκρατικότερο φαγητό του lockdown Facebook Twitter
Η αραβική πίτα, η βάση σου, με τον τρόπο που θα σου πω, θα βγει τραγανή και ξεροψημένη, άρα εύθραυστη, επομένως δεν θέλεις να την παραφορτώσεις. Φωτ.: Twominutes Angie
0



ΑΝ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΙΧΕ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΕΙ όλους στην οικογένεια, δεν θα τολμούσα να ανεβάσω αυτήν τη συνταγή. Είναι τόσο απλή, που θυμίζει φοιτητικές καταστάσεις και gif-άκια, δηλαδή βάλε ό,τι σου βρίσκεται στο τηγάνι, κούνα το λίγο, βάλε κέτσαπ και... φά' το! Κάπως έτσι όμως δεν ανακαλύφθηκαν και κάτι σπιρτόζικες χαζοσυνταγές που τώρα μας δελεάζουν με την απλότητα αλλά και την ευρηματικότητά τους στο Διαδίκτυο;

Τέλος πάντων, μετά την πρώτη μπουκιά αρχίσαμε να ρίχνουμε κλεφτές ματιές μεταξύ μας, συνεχίσαμε με γουργουρητά αλά Ψυχούλη και χαμογελάκια ικανοποίησης και, προς το φινάλε, ο τολμηρός του σπιτικού μου (η χορτοφάγος κόρη μου) έριξε τη λυδία λίθο: αυτή η πίτ-za είναι πιο νόστιμη από την τελευταία που παραγγείλαμε απέξω!

Να εξομολογηθώ και κάτι γρήγορο, πριν εξηγήσω το όνομα του υβριδίου: λατρεύω την πίτσα. Η καλοφτιαγμένη πίτσα, με το λεπτό ζυμάρι και τη νόστιμη σάλτσα ντομάτα, τη μοτσαρέλα και τον βασιλικό (η αυθεντική μαργαρίτα δηλαδή), αυτή που μπαίνει άνοστη στον φούρνο και βγαίνει «θεά», με έχει διασκεδάσει πολλά βράδια, μετατρέποντας το βραδινό φαγητό σε fun εμπειρία «pizza-vino», με ένα ποτήρι ωραίο κρασί και καλή παρέα.

Αλλά αυτά πλέον στο ιταλικό εστιατόριο μετά τον κορωνοϊό, όχι στο σπίτι, όπου ακόμα και η πιο αγαπημένη μου πίτσα χάνει το σεξαπίλ της με το delivery, τον απαραίτητο δαίμονα του lockdown. Λίγη υπομονή, αγαπημένα μου ιταλικά εστιατόρια, θα σας έρθουμε ξανά σύντομα, σας αγαπάμε, αλλά η πίτσα σας χάνει στο delivery, sorry!

Η πίτ-za, λοιπόν, δεν έχει μια συγκεκριμένη συνταγή για δύσκολα ζυμάρια και ακριβοθώρητες σος, αλλά μερικά μυστικά επιτυχίας. Ο καθένας αυτοσχεδιάζει ανάλογα με τα γούστα του. Αυτή δεν ήταν εξάλλου η φιλοσοφία της πίτσας ανέκαθεν; Να μπει πάνω στο ζυμάρι ό,τι μας βρίσκεται και ό,τι μας αρέσει;

Πώς θα ετοιμάσεις την πίτ-za σου;

Η πίτ-za, λοιπόν, δεν έχει μια συγκεκριμένη συνταγή για δύσκολα ζυμάρια και ακριβοθώρητες σος, αλλά μερικά μυστικά επιτυχίας. Ο καθένας αυτοσχεδιάζει ανάλογα με τα γούστα του. Αυτή δεν ήταν εξάλλου η φιλοσοφία της πίτσας ανέκαθεν; Να μπει πάνω στο ζυμάρι ό,τι μας βρίσκεται και ό,τι μας αρέσει; Γιατί ποιος δεν έχει σπίτι του λίγο τυρί, μια κονσέρβα ντομάτα; Ακόμα και αυτά να μην έχετε, μπορείτε εναλλακτικά να φτιάξετε ένα φίνο ciaccino, δηλαδή σκέτη βάση πίτσας, χωρίς ντομάτα, αλλά μόνο με ελαιόλαδο και δενδρολίβανο, για να συνοδεύσει την ωραία σας σαλάτα. Προσωπικά, με ένα αρωματικό, τραγανό ciaccino και μια πράσινη ανάμεικτη σαλατάρα με μια έντονη βινεγκρέτ είμαι οk για βράδυ.

Η πίτ-za είναι το δημοκρατικότερο φαγητό του lockdown Facebook Twitter
Προσωπικά, με ένα αρωματικό, τραγανό ciaccino και μια πράσινη ανάμεικτη σαλατάρα με μια έντονη βινεγκρέτ είμαι οk για βράδυ. Φωτ.: Twominutes Angie

H βάση

Η πίτ-za μας έχει ως βάση μια μεγάλη αραβική πίτα. Πλάκα έχουν και οι μικρές, για να κάνετε πολλές και διαφορετικές πίτσες, ιδίως αν στο σπίτι έχετε παιδιά μικρής ηλικίας. Τα επίπεδα, λεπτά και κατά προτίμηση αντικολλητικά ταψιά συνιστώνται, αλλά δεν είναι απαραίτητα. Αν έχετε μόνο «ταλαιπωρημένα» ταψιά, μην ντρέπεστε, όλοι έχουμε, σας συνιστώ όμως να αγοράστε ένα, η συνταγή δεν είναι μόνο οικονομικότερη από την take-away πίτσα, είναι και εθιστική, θα αποσβέσετε σύντομα το έξοδο. Θυμηθείτε, δεν λαδώνουμε τα ταψιά.

Η σάλτσα

Εμείς απλώσαμε σε όλη την επιφάνεια τη σάλτσα ντομάτας που είχε περισσέψει από την προχθεσινή μακαρονάδα (και ήταν πολύ νόστιμη!). Όμως, το ίδιο σχεδόν αποτέλεσμα θα πετύχετε με ένα κονσερβάκι πελτέ αλειμμένο με πινέλο και λίγο ελαιόλαδο ραντιστά, προσθέτοντας νιφάδες από μπούκοβο, ή τσίλι, ή γλυκιά πάπρικα, ή καπνιστή πάπρικα. Μην ξεχάσετε να προσθέσετε φρεσκοτριμμένο πιπέρι και αλάτι και ίσως λίγη ρίγανη, αν χρησιμοποιήσετε πελτέ που είναι αρκετά γλυκός. Τα φύλλα βασιλικού προσθέτουν μια ωραία νότα που θυμίζει τις παλιές καλές εποχές που τρώγαμε την πίτσα μας σε ωραία ιταλικά εστιατόρια.

Το τυρί

Αν δεν έχετε προμηθευτεί την αυθεντική μοτσαρέλα σε μπαλίτσες (που θα τις κόψετε σε λεπτές φέτες) ή μοτσαρέλα σε σακουλάκια (κίτρινη και χοντροτριμμένη), μπορείτε εναλλακτικά να καλύψετε την πίτ-za σας με όποιο τριμμένο τυρί προτιμάτε. Εμείς είχαμε μια απαλή γραβιέρα από το ιδιαίτερο μπακάλικο «περί Λέσβου» (Αθηνάς 27, Αθήνα, 210 3233227), που την τρίψαμε στη χοντρή πλευρά του τρίφτη, ήταν πεντανόστιμη και έλιωσε όμορφα. Μια χούφτα τυρί για μια μεγάλη αραβική πίτα είναι η σωστή ποσότητα. Προτιμήσαμε να βάλουμε το τυρί πάνω απ' όλα τα άλλα υλικά για να λιώσει καλύτερα. Η κόρη μου έβαλε τυρί του τοστ σε φέτες (δεν θα το σχολιάσω) και ο Ψηλός γραβιέρα αλλά και κομματάκια ροκφόρ στο κέντρο, σε μικρό κυκλάκι, μέσα στο οποίο έσπασε το αυγό του (ούτε αυτό θα το σχολιάσω, είπαμε, η πίτσα είναι εντελώς προσωπική υπόθεση).

Η πίτ-za είναι το δημοκρατικότερο φαγητό του lockdown Facebook Twitter
Η πίτ-za μας έχει ως βάση μια μεγάλη αραβική πίτα. Πλάκα έχουν και οι μικρές αραβικές πίτες για να κάνετε πολλές και διαφορετικές πίτσες, ιδίως αν στο σπίτι έχετε παιδιά μικρής ηλικίας. Φωτ.: Twominutes Angie

Τα toppings

Η αραβική πίτα, η βάση σου, με τον τρόπο που θα σου πω θα βγει τραγανή και ξεροψημένη, άρα εύθραυστη, οπότε δεν θέλεις να την παραφορτώσεις. Είσαι χορτοφάγος; Βάλε μανιτάρια και φρέσκο κρεμμυδάκι σοτέ ή πολύχρωμες πιπεριές. Έμεινε χωριάτικο λουκάνικο; Σότάρέ το λίγο και βάλ' το κι αυτό με ένα αυγό (ωμό, θα ψηθεί μια χαρά στον φούρνο) στο κέντρο της πίτ-za σου. Ζαμπόν, μπέικον, ροκφόρ και σολομός καπνιστός, όλα τα υποδέχεται ευχάριστα η πίτ-za.


Ουκ εν τω πολλώ το ευ στην προκειμένη περίπτωση, διάλεξε λίγα και καλά υλικά για να στολίσεις την πίτ-za σου. Επίσης, προτίμησε να βάλεις ελαφρά σοταρισμένα τα ξερά κρεμμύδια σε ροδέλες ή σε λεπτές φέτες τα φρέσκα κρεμμυδάκια, όπως και τα μανιτάρια, είναι λαχανικά που μπορεί να αφήσουν υγρασία στην πίτ-za και αυτό είναι κάτι που δεν το θέλεις. Θέλεις, αντίθετα, μια τραγανή βάση, μια νόστιμη σος και λίγα, αλλά διαλεχτά toppings. Ο καπνιστός σολομός και το ζαμπόν μπαίνει όπως είναι, αλλά τα λουκάνικα, και κατά τη γνώμη μου και το μπέικον, γίνονται πιο νόστιμα αν τα κόψεις λεπτές λωρίδες και τα περάσεις μια γρήγορη από ένα αντικολλητικό τηγάνι, πετώντας και τα περιττά λίπη. Αφού βγάλεις την πίτσα από τον φούρνο, μπορείς να προσθέσεις λίγη ψιλοκομμένη ρόκα.

Πώς θα μείνει η βάση τραγανή;

Το μυστικό είναι το καυτό ταψί πάνω στην οποία θα ψήσεις την πίτ-za και η πολύ υψηλή θερμοκρασία κατά το σύντομο ψήσιμο. Ρύθμισε, λοιπόν, τον φούρνο στη μεγαλύτερη δυνατή ένδειξη (220 βαθμούς/MAX συνήθως) στις αντιστάσεις (πάνω-κάτω), πρόσθεσε και αέρα, αν έχει η συσκευή σου, και βάλε άδεια τα ταψιά στις σχάρες του φούρνου. Θέλουμε φούρνο... turbo!


Άφησε τα άδεια ταψιά να κάψουν καλά για 5-10 λεπτά, δηλαδή όσο χρειάζεσαι να ετοιμάσεις τα toppings σου στον πάγκο της κουζίνας. Μόλις είσαι έτοιμος και έχεις σχεδιάσει την πίτ-za σου όπως σου αρέσει, θα τη μεταφέρεις προσεκτικά στο κάθε ταψί και θα τη βάλεις να ψηθεί για 5-7 λεπτά, εναλλάσσοντας τη θέση της στη μέση του ψησίματος μεταξύ του χαμηλότερου και του ψηλότερου σημείου, για να ψηθεί παντού γρήγορα, αλλά και καλά.

Γεύση
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η νέα trattoria Canarino ενώνει δημιουργικά την ιταλική με την ελληνική κουζίνα

Γεύση / Η νέα trattoria Canarino ενώνει δημιουργικά την ιταλική με την ελληνική κουζίνα

Το Canarino άνοιξε πριν από λίγο καιρό και στο μενού του, που προσφέρεται με delivery και take-away, βρίσκουμε φρέσκα ζυμαρικά, ριζότο, πίτσες, σαλάτες, και έξι κυρίως πιάτα με μοσχάρι, κοτόπουλο και χοιρινό.
ΔΩΡΑ ΜΑΣΤΟΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Καπάνι Μάρκετ: Ένα οινορεστοράν που παντρεύει Βορρά, Βαλκάνια και Ανατολή

Γεύση / Καπάνι Μάρκετ: Ένα οινορεστοράν που παντρεύει Βορρά, Βαλκάνια και Ανατολή

Ο σεφ Δημήτρης Μπαλάκας σιγομαγειρεύει σχεδόν τα πάντα στον ξυλόφουρνο, «ψήθηκε» με τις παραδοσιακές γεύσεις στον φούρνο του παππού και της γιαγιάς του, και μοιράστηκε μαζί μας τρεις αυθεντικές συνταγές από τη Φλώρινα.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Γκίκας Ξενάκης

Γκίκας Ξενάκης / «Έχω κάνει λάθη – δούλεψα πολύ με τον εαυτό μου για να τους σέβομαι όλους στην κουζίνα»

Μεγαλώνοντας στη Θήβα, αγάπησε το φρέσκο ψάρι, τα άγρια χόρτα και τις ταπεινές συνταγές. Αν και είχε αρχικά πολύ κακή εικόνα για τους μάγειρες, εξελίχθηκε σε σεφ για τον οποίο –όπως είπε ο Επίκουρος– μπορούσε να καταλάβει κανείς ένα πιάτο του με κλειστά τα μάτια. Ο «τιμονιέρης» της κουζίνας του Aleria, Γκίκας Ξενάκης, είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πούλοι και κουκνούκοι, τα ζυμαρένια ειδώλια της Ανάστασης

Γεύση / Πούλοι και κουκνούκοι, τα ζυμαρένια ειδώλια της Ανάστασης

Ευφάνταστα τσουρέκια και καλιτσούνια της Λαμπρής, που βγαίνουν σε ποικίλα σχήματα και εκδοχές στα νησιά του Αιγαίου, θυμίζουν ζυμαρένια μικρογλυπτά και αναδίδουν την αρχοντική ευωδιά των ημερών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Πώς ο Ιωσήφ Ζησιάδης δημιούργησε το μοναδικό οινοποιείο της Πάτμου

Το κρασί με απλά λόγια / Πώς ένας πρώην υπουργός της Ελβετίας έγινε ο μοναδικός οινοποιός της Πάτμου

Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και ο Παναγιώτης Ορφανίδης φιλοξενούν τον Ιωσήφ Ζησιάδη, έναν άνθρωπο με πολυδιάστατη πορεία που κάποια στιγμή αποφάσισε να δημιουργήσει το μοναδικό οινοποιείο της Πάτμου.
THE LIFO TEAM
Από arrancini μέχρι καλαμάκι συκώτι στο χέρι: Αυτό είναι το νέο αθηναϊκό street food

Γεύση / Από arrancini μέχρι καλαμάκι συκώτι στο χέρι: Αυτό είναι το νέο αθηναϊκό street food

H Αθήνα έχει πολλά στριτφουντάδικα. Όμως κάποια νέα, εκτός από το ότι ανεβάζουν το επίπεδο, έχουν καταφέρει να γίνουν instant συνήθεια για το προσεγμένο φαγητό τους, αλλά όχι μόνο γι' αυτό.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Σουπιοπίλαφο

Γεύση / Σουπιοπίλαφο: Η μυστηριώδης γεύση του Αιγαίου

Από τον μινωικό πολιτισμό και τα κύπελλα του μέχρι τα σύγχρονα τσουκάλια, το μελάνι της σουπιάς συνεχίζει να αφήνει το αποτύπωμά του, ενώ το σουπιοπίλαφο αναδεικνύει τη μοναδικότητά του, τόσο στην εμφάνιση όσο και στο γευστικό του αποτέλεσμα.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT