06.07 Σαββατο
Φτιάχνω Μπάμπα γκανούς. Τον πιο εύκολο και πιο ωραίο καλοκαιρινό μεζέ. Στον φούρνο έχω 6-7 μελιτζάνες φλάσκες που τις διάλεξα να μην είναι χτυπημένες και όχι ιδιαίτερα μεγάλες, μπας και γλιτώσω τα σπόρια. Τις ψήνω στο grill μέχρι να καεί το εξωτερικό κέλυφος απ' όλες τις μεριές. Τις βγάζω από τον φούρνο και τις αφήνω να κρυώσουν λίγο. Κόβω στη μέση και αφαιρώ τη σάρκα. Τις βάζω για ένα μισαωράκι σε ένα σουρωτήρι, να φύγουν τα υγρά. Μετά, τις κόβω σε μεγάλα κομμάτια που βάζω σε ένα μπολ. Προσθέτω τρεις-τέσσερις κουταλιές ταχίνι, δυο-τρεις κουταλιές πετιμέζι ροδιού (εγώ το πήρα από τον Αραπιάν), χυμό λεμονιού, μια σκελίδα σκόρδο καλά λιωμένη, μαϊντανό, αλάτι και πιπέρι. Ανακατεύω και δοκιμάζω. Προσθέτω ό,τι χρειάζεται. Εμένα μου αρέσει να ρίχνω και λίγο ελαιόλαδο, αν και πολλοί λένε πως δεν χρειάζεται, έχει το ταχίνι. Μου αρέσει σχετικά ξινό, και πιο έντονο στο ταχίνι. Το πετιμέζι ροδιού ξινίζει επίσης, οπότε προσέχω. Το στολίζω με μαϊντανό και ρόδι και το σερβίρω με τραγανές αραβικές πίτες. Ίσως και να μη χρειάζεται τίποτε άλλο μετά, μόνο αυτό, μπίρες κι ένα μπαλκόνι.
Μου αρέσει αυτή η ευκολία των καλοκαιρινών φαγητών. Τρία υλικά που ίσως και να βγουν απευθείας απ' το ψυγείο και να είναι το πιο σούπερ φαγητό που έχεις δοκιμάσει. Ντάκος, ο βασιλιάς. Αν δεν τον έχεις φτιάξει ποτέ, λάθος. Καρπούζι, φέτα, δυόσμος. Σχεδόν εξωτικό.
Την περασμένη εβδομάδα παρέλαβα μια παγωτομηχανή. Την περίμενα καιρό. Είναι επαγγελματική, δηλαδή έχει εσωτερικό σύστημα ψύξης. Ρίχνεις μέσα το μείγμα που θέλεις να μετατρέψεις σε παγωτό και αυτή το παγώνει. Παλιά είχα πολύ ενθουσιασμό για κάτι τέτοια κι έφτιαχνα και παγωτά πολλά με τις παλιές παγωτομηχανές, όμως προχθές ο ενθουσιασμός μου μετατράπηκε σε απορία. Μάλλον δεν έχω πια υπομονή. Λοιπόν, ξεκίνησα εγκαινιάζοντας τη μηχανή μου με ένα κλασικό παγωτό βανίλια. Κανονική βάση custard, αρωματισμένη με αληθινή βανίλια. Γεύση απίθανη! Ακολουθώ τη συνταγή κατά γράμμα και παγώνω το μείγμα στη μηχανή, σύμφωνα με τις οδηγίες χρήσης. Πάγωσε μια χαρά, έγινε τέλειο παγωτό. Την ώρα που άνοιξα το καπάκι και δοκίμασα με ένα κουτάλι, διαπίστωσα την τεράστια διαφορά που έχουν τα σπιτικά παγωτά βανίλια από αυτό το αριστούργημα. Όμως, υπάρχουν δύο προβλήματα. Πρώτον: για κάθε 700 ml παγωτού χρειάζεσαι τουλάχιστον μία ώρα και είκοσι λεπτά πέρασμα από την παγωτομηχανή. Δεύτερον: η γεύση καλή, αλλά η υφή δεν είναι αριστούργημα! Υποθέτω πως αν κάνω πολλές πρόβες, αν πειραματιστώ με τα υλικά (ίσως η custard να ήθελε να δέσει λίγο καλύτερα), θα πετύχω ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Θα έχει ποτέ την ποιότητα των παγωτών που τρώμε στα εστιατόρια; Ποιος ξέρει!
Την ίδια μέρα έφτιαξα ένα σορμπέ κεράσι κι ένα σορμπέ ροδάκινο. Πολτός φρέσκων φρούτων που έχουν βράσει με ζάχαρη και νερό και αφού έμειναν στο ψυγείο για λίγο, περάστηκαν από την παγωτομηχανή. Καλύτερα αποτελέσματα εδώ. Σκέφτηκα πως ίσως η υφή να ήταν καλύτερη, αν δεν έβαζα καθόλου νερό στο βράσιμο (αυτό έλεγε η συνταγή) και άφηνα τα φρούτα να κατεβάσουν μόνο τα δικά τους υγρά. Η γεύση, πάντως, ήταν απίστευτη.
Την άλλη μέρα φέρνω έναν φίλο στο σπίτι και δοκιμάζουμε τα παγωτά κατευθείαν από τα δοχεία τους. Ήθελαν και τα τρία περισσότερο χρόνο να μαλακώσουν από την κατάψυξη του δικού μου ψυγείου, απ' ό,τι τα κλασικά παγωτά. Και δεν έγιναν σε καμία περίπτωση αυτή η υπέροχη παγωμένη κρέμα που έχεις συνηθίσει. Η γεύση, όμως, ήταν και πάλι πολύ πολύ ανώτερη απ' ό,τι άλλο έχεις δοκιμάσει. Πάνω στη βανίλια του πέταξα chocolate chips και θρυμματισμένες μαρέγκες. Τα άλλα δύο τα εξαφανίσαμε σε δευτερόλεπτα. Τελικά, δεν ξέρω. Θα σας ενημερώσω για τις μελλοντικές προσπάθειές μου. Η παγωτομηχανή, πάντως, έπιανε πολύ χώρο πάνω στον πάγκο της μικρής κουζίνας και γι' αυτό φυλάχτηκε σε δροσερό ντουλάπι. Ελπίζω να μου γίνει συνήθεια και να την ξαναβγάλω. Σας φιλώ.
σχόλια