Την ώρα που η Ελλάδα μοιάζει να περιμένει την τελειωτική της καταδίκη στην άλλη μεριά της γης, η Νέα Υόρκη διανύει την περιβόητη εβδομάδα μόδας. Ποιος φόρεσε τι, ποιος παρουσίασε τι, ποιος εξακολουθεί να είναι in και ποιος είναι out- εμείς εδώ αναρωτιόμαστε τι άλλο μπορεί να φορολογηθεί (ο αέρας; Η ικανότητα πρόσθεσης;) τα υπόλοιπα γρανάζια γυρίζουν ανενόχλητα, μεταξύ εμπριμέ φορτωμένων νοήματος (ποια είναι η παλέτα που κυριαρχεί φέτος Χριστούλη μου;)
Εντάξει, όχι ακριβώς. Δεν είναι η Ελλάδα το κέντρο του κόσμου, ούτε η Νέα Υόρκη, το θέμα της μόδας και το θέμα της οικονομικής ύφεσης είναι σκορπισμένο παγκοσμίως. Μαζί με τις τιμές παπουτσιών ανεβοκατεβαίνουν και οι τιμές στο πετρέλαιο. Και στο ρύζι.
Όπου υπάρχει στενότητα φαγητού, το «παραδοσιακό» είναι και το σύγχρονο. Τι πειραματισμούς να κάνεις όταν υπάρχει πείνα. Μόλις όμως εξασφαλιστεί η διαβίωση, ξεπηδούν οι διατροφικές μόδες. Η σαγήνη του μοντέρνου πάντα λανσάρεται ως «υγιεινή διατροφή». Το σούσι! Χαμηλά σε λιπαρά, πλούσιο σε τρισεκατομμύρια ευεργετικά συστατικά, πηγή μακροζωίας για τους Ιάπωνες, οι οποίοι παράλληλα είναι πρώτοι σε καρκίνο του στομάχου μαζί με τους Κορεάτες. Είναι η διατροφή ή είναι το DNA; Πάντως όταν η Αθήνα γέμισε σούσι, κανείς δεν αναφερόταν σ’ αυτό το γεγονός.
Οι τάσεις μόδας στο φαγητό και στα ρούχα προκύπτουν από την ίδια ανθρώπινη ανάγκη: της ένταξης σε μία ομάδα, της διαφοροποίησης από άλλες ομάδες, ο ελιτισμός. Όταν πρόκειται για ρούχα, η δικαιολογία είναι το καλό σχέδιο και η καλή ποιότητα, στο φαγητό η δικαιολογία είναι η καλή γεύση και η καλή υγεία.
Πριν από πολλά χρόνια, η Alice Waters ξεκίνησε από το εστιατόριο Chez Panisse στο Μπέρκλεϊ την τάση που τώρα έχει κατακτήσει όλη την Αμερική και έχει φτάσει προ πολλού στην Ελλάδα, τα βιολογικά, εποχικά και τοπικά προϊόντα. Είναι νόστιμα; Αναμφισβήτητα. Είναι όμως και τρομαχτικά, αβάσταχτα ακριβά. Τι είπε η ίδια γι’αυτό;
«Πιστεύω ότι το φαγητό θα έπρεπε να είναι πιο ακριβό, επειδή οι αγρότες δεν βγάζουν αρκετά λεφτά για να ζήσουν. Πρέπει να γίνει πιο ακριβό. Ακόμα και για να φτάσει στο σωστό σημείο, χρειάζεται να γίνει πιο ακριβό. Αν θέλουμε βιολογικά προϊόντα, αν θέλουμε οι άνθρωποι να ασχολούνται πραγματικά με την διατροφή τους και με τη γη, πρέπει να πληρώνουμε περισσότερα για το φαγητό. Δεν αντιμετωπίζουμε το φαγητό ως κάτι πολύτιμο. Νομίζω ότι το μεγαλύτερο εμπόδιο που βάζουμε στους εαυτούς μας είναι ότι πιστεύουμε ότι το φαγητό πρέπει να είναι φτηνό. Θέλουμε να αγοράζουμε άλλα πράγματα με τα λεφτά μας. Έχουμε αποκοπεί από την αγροτική ζωή- από την κουλτούρα της αγροτικής ζωής.»
Ο αγαπημένος αυτής της στήλης, Anthony Bourdain, σχολίασε :
"Θα το πω. Η Alice Waters μου σπάει εντελώς τα νεύρα. Βρισκόμαστε εν μέσω οικονομική κρίσης, είναι δυνατόν να αρχίσουμε να αγοράζουμε ακριβά βιολογικά προϊόντα; Υπάρχει κάτι από Κόκκινους Χμερ στην Alice Waters που δεν είναι ρεαλιστικό. Ούτε εμένα μου αρέσει η εμμονή μας με το καλαμπόκι αλλά δε νιώθω άνετα με τη νομιμοποίηση καλών συνηθειών διατροφής. Η ορθοδοξία μου προκαλεί καχυποψία, ειδικά η ορθοδοξία του τι πρέπει να βάζει ο καθένας στο στόμα του. Μπορώ σχεδόν να παραδεχτώ ότι οι Αμερικανοί παραείναι ηλίθιοι για να καταλάβουν ότι το φαγητό που τρώμε μας σκοτώνει. Αλλά δε νομίζω ότι είναι ώρα να στείλουμε τις ειδικές δυνάμεις για να κλείσουν τα McDonald’s."
σχόλια