Πρωτεύουσα της κλασικής μουσικής, της αρχιτεκτονικής, της νοσταλγίας και των ονείρων, μια πόλη που αποτελεί μια τεράστια βόλτα σε παλάτια και κήπους, προσφέροντας υψηλή ποιότητα ζωής και αποτελώντας, ταυτόχρονα μοναδικό ευρωπαϊκό πρότυπο. Αρχοντική, εκλεκτική, αυθεντική και εναλλακτική. Οι πρώτες εικόνες που αντικρίζεις από το αεροπλάνο σε προϊδεάζουν γι' αυτό που θα ακολουθήσει. Λίμνες, τεράστια δέντρα, ποτάμια, απέραντα πάρκα και στο βάθος η Βιέννη, με τις μοναδικές «γωνιές» να σε περιμένουν για να τις απολαύσεις.
Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, τις διαδρομές μας. Την πρώτη στάση αξίζει να την κάνετε στο Musikverein, εκεί όπου κάθε Πρωτοχρονιά η Φιλαρμονική Ορχήστρα της Βιέννης δίνει μια μοναδική συναυλία. Απέναντι, απλώνεται η πλατεία του Καρόλου, με μια εξαιρετική εκκλησία κι ένα πανέμορφο σιντριβάνι, χρήσιμο για να αποκτήσει ο επισκέπτης μια πρώτη επαφή με την πόλη. Σε λίγο όμως θα ξεκινήσει το κονσέρτο. Είναι όλοι ντυμένοι επίσημα, οι τουρίστες ωστόσο ξεχωρίζουν από μακριά, γιατί στην πλειονότητά τους μαγεύονται από το εσωτερικό του κτιρίου, που είναι όλο διακοσμημένο με χρυσό. Κατά τη διάρκεια της μουσικής πανδαισίας επικρατεί απόλυτη ησυχία ‒ μόνο κάποιοι Βιεννέζοι ροχαλίζουν, αλλά με ένα σκούντημα ξυπνούν κι αυτοί.
Όπως έχει πει κι ένας Βρετανός συγγραφέας: «Καμιά πόλη δεν θα έπρεπε να είναι τόσο μεγάλη ώστε να μην μπορεί να την περπατήσει κάποιος μέσα σε ένα πρωινό». Και η Βιέννη είναι μία από αυτές.
Στη συνέχεια, για να αφήσετε σιγά-σιγά τις σκέψεις πίσω και να προσαρμοστείτε σταδιακά στους ρυθμούς της Βιέννης, επιλέξτε έναν ωραίο περίπατο στους γύρω δρόμους και να είστε σίγουροι, ειδικά όταν η ώρα είναι περασμένη, πως θα έρθετε αντιμέτωποι με την απόλυτη ησυχία. Τα πάντα βρίσκονται σε αρμονία, όλοι έχουν γυρίσει σπίτι και κάποιες εικόνες που αντικρίζεις προκαλούν αυθόρμητα τον ενθουσιασμό σου. Νεαροί παίζουν φρίσμπι, ενώ κάποιοι άλλοι διασκεδάζουν σε κλαμπ που βρίσκεται στο κέντρο της πλατείας του Καρόλου. Επιστροφή στο σπίτι, σε μικρή απόσταση από το κέντρο, στη στάση Längenfeldgasse. Για να φτάσεις εκεί, θα περπατήσεις σε τεράστιες ευθείες και δεν θα αντικρίσεις άνθρωπο για πολλά μέτρα. Πιθανόν να δεις και τα «κόκκινα φανάρια» της πόλης, με νεαρές να σου πετούν φιλιά για να σε τραβήξουν κοντά τους, ή παρέες μεταναστών με «φτιαγμένα» αυτοκίνητα να αναζητούν «διαφορετικούς δρόμους».
Το μετρό της Βιέννης είναι ο απόλυτος οδηγός που θα σε πάει παντού. Μέγιστος χρόνος αναμονής τα τρία λεπτά. Συρμοί πεντακάθαροι, που σε εντυπωσιάζουν, ενώ σε όλους τους σταθμούς έχει κεμπαπτζίδικα με ντονέρ, γύρο και πίτσες ή φούρνους. Να ξέρετε ότι επιτρέπεται να φάτε κανονικά μέσα στα βαγόνια. Έξω από τους σταθμούς μπορείτε να πάρετε τις δωρεάν εφημερίδες ή αυτές που πωλούνται από τις ειδικές τσάντες, οι οποίες περιέχουν ειδικό κερματοδέκτη με την αντίστοιχη τιμή. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια του καθενός αν θα πληρώσει ή όχι, γιατί οι τσάντες είναι έτσι κι αλλιώς ανοιχτές. Πρόκειται για ένα από τα χαρακτηριστικά παραδείγματα εμπιστοσύνης και αλληλεγγύης μεταξύ των κατοίκων. Το ίδιο ισχύει και για τους ελεγκτές των μέσων μεταφοράς: δεν θα δεις κανέναν σχεδόν, γιατί το σύστημα στηρίζεται πολύ έντονα στην ευσυνειδησία των πολιτών, οι οποίοι έχουν διαπαιδαγωγηθεί αναλόγως. Τέλος, δίπλα στις θέσεις θα δεις κρεμασμένα δωρεάν περιοδικά που μπορείς να ξεφυλλίσεις μέχρι να φτάσεις στον προορισμό σου.
Την επόμενη μέρα ένας πρωινός καφές στο κανάλι του Δούναβη επιβάλλεται. Είναι προτιμότερο να επιλέξετε τη στάση Stadtpark, προκειμένου να διασχίσετε ένα από τα πιο ωραία πάρκα της Βιέννης. Οι εικόνες που θα αντικρίσετε είναι αξιοζήλευτες και σας αποζημιώνουν. Λίμνη, κοράκια (στη Βιέννη τα κοράκια τα βλέπεις παντού, όπως σ' εμάς τα περιστέρια), το εκπληκτικό άγαλμα του Γιόχαν Στράους, «πατέρα» του βαλς, μαθητές να ζωγραφίζουν, παιδιά να παίζουν, γυναίκες και άντρες να διαβάζουν, μια ηλικιωμένη κυρία να ταΐζει τις πάπιες και πολυάριθμα ποδήλατα που κάνουν τη βόλτα τους. Τα πάρκα στη Βιέννη είναι ζωτικής σημασίας: είναι το κέντρο αναψυχής των κατοίκων, εκεί καθαρίζουν τη σκέψη τους, αναζητούν την ηρεμία και την απόλυτη γαλήνη ‒ και όχι άδικα.
Το μεσημέρι οι παρέες νέων στα πάρκα μεγαλώνουν. Έχουν μαζί τους ένα φορητό CD-player, ακούν τη μουσική τους, πίνουν ατελείωτες μπίρες, «μπαφιάζουν» αρκετά, παίζουν το αγαπημένο τους φρίσμπι, ζευγάρια ερωτεύονται, φλερτάρουν, τρέχουν και φιλιούνται. Επίσης, θα διακρίνεις μπόλικο χιπστερόκοσμο, βιεννέζικες φιγούρες με προσεγμένο μούσι και μουστάκι, κόσμο που διαβάζει παντού και υπαίθριες μουσικές μπάντες να δίνουν τον τόνο. Σου αρέσει αυτό που βλέπεις, το ζηλεύεις, αναρωτιέσαι τι άγχος έχουν αυτοί οι άνθρωποι, τι σκέφτονται και σαν τι να τους απασχολεί. Πιθανόν πολλά, ίσως και τίποτα. Όμως ο ελεύθερος χρόνος είναι γι' αυτούς ιερός. Αυτό έχει τη σημασία του για την πόλη που είναι πλέον στις πρώτες θέσεις όσον αφορά την ποιότητα ζωής. Ένα επιπλέον πάρκο που αξίζει να επισκεφθείτε είναι το Prater, μια τεράστια έκταση με πανύψηλα πλατάνια, καφετέριες, καταστήματα και το λατρεμένο λούνα-παρκ. Είναι μια περιοχή που την επιλέγεις για ωραίες, νοσταλγικές διαδρομές. Μη χάσετε τη ρόδα από την οποία μπορείτε να δείτε όλη τη Βιέννη να απλώνεται στα πόδια σας. Θα δώσετε περίπου 9 ευρώ ‒συν άλλα 12 αν θέλετε φωτογραφία‒, αλλά η θέα στην πόλη θα σας μείνει αξέχαστη.
Ήρθε η ώρα του καφέ. Επιλέξτε το καφέ Urania, που προσφέρεται για υπέροχη θέα στο κανάλι του Δούναβη, καθώς όση ώρα πίνεις τον καφέ σου νομίζεις ότι είσαι μέσα σε σκηνικό ταινίας που διαδραματίζεται στην εξοχή. Δυσάρεστη έκπληξη, βέβαια, αποτελεί ότι σπάνια βρίσκεις κρύους καφέδες. Θα καταλάβετε τον λόγο στη συνέχεια.
Η περιήγηση ξεκινά, αναμφίβολα από το «Σύνταγμα» της Βιέννης, που είναι ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Στεφάνου, μια εκκλησία-στολίδι, σε μεικτό ρομαντικό και γοτθικό ρυθμό που σε αφήνει για αρκετή ώρα με το στόμα ανοιχτό. Μπαίνεις μέσα, διστάζεις να προχωρήσεις, αλλά τα καταφέρνεις. Δύο επιλογές υπάρχουν εδώ και προτείνουμε τη δεύτερη. Η πρώτη είναι να ανεβείτε σε μια ειδική οροφή και να δείτε τη θέα τη Βιέννης ‒ δεν αξίζει, μπορείτε να το κάνετε με πολλούς άλλους τρόπους. Η δεύτερη είναι να επισκεφθείτε τις κατακόμβες του ναού. Περιλαμβάνεται στην τιμή, αλλά αξίζει. Ο ξεναγός που έρχεται ξεκινά στα γερμανικά και αν υπάρχει επαρκής ζήτηση, η ξενάγηση γίνεται και στα αγγλικά. Το περιβάλλον είναι αρκετά πένθιμο, αφού προχωράς και δίπλα σου βρίσκονται τα επιβλητικά, μαύρα φέρετρα όλων των καρδιναλίων. Μετά μπαίνεις σε ένα δωμάτιο όπου βρίσκονται οι σκελετοί των μελών της δυναστείας των Αψβούργων, είτε σε φέρετρα είτε σε οστεοθήκες (οι καρδιές τους έχουν αφαιρεθεί και υπάρχουν σε άλλο σημείο της Βιέννης). Όμως το αποκορύφωμα έρχεται στην επόμενη στάση, στα τεράστια χωμάτινα δωμάτια με τους άπειρους σκελετούς ανθρώπων που μετά την καύση τους τάφηκαν στο συγκεκριμένο σημείο. Είναι λίγο τρομακτικό να ξέρεις ότι ακριβώς κάτω από το σημείο όπου οι άνθρωποι απολαμβάνουν τη βόλτα τους βρίσκονται θαμμένοι χιλιάδες άνθρωποι. Πληρώνεις στην έξοδο, όπου αντικρίζεις πληθώρα αλόγων και αμαξών, που προκαλούν μεν έντονη δυσοσμία, αλλά η βόλτα που σου εξασφαλίζουν είναι μαγική.
Το κέντρο της Βιέννης προσφέρεται για άπειρες βόλτες σε μαγαζιά, παλάτια, τεράστιες πλατείες και στα ξεχωριστά μουσεία της. Για να μην κάνουμε ιστορικές αναλύσεις την εποχή του Διαδικτύου, προτείνουμε ανεπιφύλακτα όλη την ιστορική διαδρομή στη μεσαιωνική πλευρά της πόλης, όπου σήμερα στεγάζονται η προεδρική κατοικία, το δημαρχείο και το Κοινοβούλιο. Κάνοντας μια βόλτα στον χρόνο, κινείσαι ανάμεσα σε εξαιρετικά κτίρια όπου το γοτθικό μπλέκεται με το αρ νουβό και το μπαρόκ με το νεοκλασικό. Δεν μιλάμε για μια απλή περιήγηση, γι' αυτό αξίζει να αφιερώσετε λίγο χρόνο για να ταξιδέψετε σε μύθους, ιστορίες, μάχες και βασιλικές έριδες. Όπως είπαμε, η Βιέννη έχει πολλά σημεία για να ξαποστάσεις, αρκεί να έχεις πάρει νερό από το σπίτι σου, γιατί η αγορά του κοστίζει ακριβά.
Μια πολύ ωραία επιλογή είναι το παλάτι Belvedere, που αποτελείται από το Άνω και το Κάτω Μέγαρο. Λίγο πριν φτάσετε, διασχίστε τους Βοτανικούς Κήπους που έχουν σπάνια είδη φυτών, δέντρα απ' όλο τον κόσμο και συχνά θα δείτε ανθρώπους να περνούν δημιουργικά τον χρόνο τους. Είναι σίγουρο ότι εδώ έχουν άλλες συνήθειες. Μπορεί να δεις μέχρι και κουστουμαρισμένους κυρίους να κάνουν το διάλειμμά τους από τη δουλειά τους στα διπλανά κτίρια μεγάλων εταιρειών.
Στο παλάτι τα σιντριβάνια ξεπερνούν τα πέντε. Φοιτητές της Σχολής Καλών Τεχνών προσπαθούν να αποτυπώσουν τα δύο επιβλητικά κτίρια κι ένας καθρέφτης είναι εκεί για να συνδέει το σήμερα με το χθες, αφού χρησιμοποιείται για μια selfie με φόντο το παλάτι.
Λίγο έξω από το κέντρο υπάρχουν περιοχές όπου η πολυπολιτισμικότητα ανθεί. Τουρκικές γειτονιές αλλά και πολλοί Έλληνες γίνονται ένα, αποτελώντας τελικά ένα ομοιογενές μείγμα. Μικρά καταστήματα με ρούχα, σνιτσελάδικα, καντίνες και λαϊκές αγορές για ψώνια που δεν φαντάζεσαι.
Όταν επισκέπτεσαι τη Βιέννη, δεν μπορείς να μη θαυμάσεις τις ποταμίσιες διαδρομές γύρω από τον Δούναβη. Για όσους δεν γνωρίζουν, η πόλη είναι περικυκλωμένη από τον νέο και τον παλιό Δούναβη και το κανάλι που έχει κατασκευαστεί εκεί. Ατελείωτες επιλογές, αλλά η καλύτερη είναι αυτή του Donauinsel ή αλλιώς του «Νησί». Εκεί μπορείτε να κάνετε μπάνιο και να πιείτε το ποτό σας με θέα που θα σας αφήσει άναυδους: ουρανοξύστες, βαρκάδες και μουσικές ‒ εμείς ακούσαμε σκληρό ροκ. Λίγο πιο πέρα, αν είσαι τυχερός, μπορεί να πετύχεις το φεστιβάλ Rock in Vienna, με συναυλίες γνωστών συγκροτημάτων, όπως οι Metallica. Απρόσμενη εμπειρία, αισθάνεσαι ότι είσαι μέρος του ευρωπαϊκού πολιτισμού, ότι εδώ συμβαίνουν όλα, με όλους τους ροκάδες να συρρέουν μανιωδώς. Όποια ποταμίσια αποβάθρα και αν επιλέξεις, συναντάς ανθρώπους να απολαμβάνουν τον ήλιο ώρες ατελείωτες, μέχρι να κοκκινίσουν. Οφείλω να πω ότι η επιλογή του ποταμίσιου μπάνιου είναι ξεχωριστή. Θα φτάσετε με την κόκκινη γραμμή του μετρό και θα σταματήσετε στη στάση Αlte Donau. Μόλις βγείτε από τον σταθμό, βγάλτε παπούτσια, μείνετε ξυπόλυτοι και το καλοκαίρι θα έρθει πιο κοντά. Κάντε μια γρήγορη βόλτα στο παρακείμενο πάρκο, που είναι εξαιρετικό και πεντακάθαρο, και συνεχίστε για την κοντινότερη ακτή, είτε οργανωμένη, με πισίνες, είτε ελεύθερη, στο ποτάμι. Σίγουρα, πολλά από αυτά τα σημεία στην Ελλάδα ίσως να τα λέγαμε βούρκους, αλλά εκεί οι άνθρωποι δεν έχουν πρόβλημα, μπαίνουν, δροσίζονται και μετά λιάζονται πάνω σε μια πετσέτα. Πουθενά δεν ακούς ρακέτες, τάβλι, πιτσιρίκια να κλαίνε, φωνές ή κάτι άλλο που θα διαταράξει την απόλυτη ηρεμία. Επίσης, λίγο πιο πέρα έχει κάτι πολύ ωραία εστιατόρια που θυμίζουν ανατολικά αθηναϊκά προάστια και όλως τυχαίως τα διακοσμητικά φυτά τους είναι μέσα σε τενεκέδες από ελληνική φέτα. Το πιάτο που λατρεύουν όλοι εκεί είναι τα παϊδάκια και το μπάρμπεκιου στη μέση του μαγαζιού σού σπάει τη μύτη. Καθίστε σε ένα από το μπροστινά τραπέζια, χαζέψτε με τις ώρες τη θέα στο ποτάμι και το καλύτερο ακολουθεί: νοικιάστε θαλάσσια ποδήλατα ή βάρκες για να ζήσετε μια μοναδική εμπειρία σε μια βαρκάδα που κοστίζει περίπου 12-13 ευρώ. Γίνεσαι ένα με το υγρό στοιχείο, μεγάλα κτίρια σού κρύβουν τον ήλιο όταν χρειάζεται και όταν προχωρήσεις αρκετά, μπροστά σου εμφανίζονται πλωτές γειτονιές που σε ταξιδεύουν, σε ηρεμούν και ξαφνικά αισθάνεσαι ότι είσαι σε έναν άλλο κόσμο, ιδανικά πλασμένο. Αν, μάλιστα, προτιμήσετε τη βαρκάδα την ώρα της δύσης του ηλίου, οι εικόνες με τις οποίες θα έρθετε αντιμέτωποι είναι συγκλονιστικές: σπάνιες αντανακλάσεις στο νερό και για μια στιγμή νιώθεις ότι είσαι στο κέντρο του κόσμου. Όμως οι στιγμές δεν τελειώνουν εδώ. Αφήστε τη βάρκα και συνεχίστε τη διαδρομή κατά μήκος του ποταμιού για να βρείτε ωραία μπαράκια. Αν είστε από τους τυχερούς κι έχει πανσέληνο, είναι φανταστικά. Αργότερα, θα δείτε παρέες σκορπισμένες γύρω από τον Δούναβη να έχουν ανάψει φωτιές, να διασκεδάζουν, να πίνουν καθώς και να κάνουν πολλά άλλα, αυστηρώς ακατάλληλα. Ενδιάμεσα υπάρχουν κάποια beach bars με δυνατή μουσική και νέους να γλεντούν. Υπέροχες σκηνές, καλοκαιρινές, ταξιδιάρικες και νοσταλγικές. Μια όμορφη ανάμνηση από τα βράδια δίπλα στο ποτάμι είναι όταν κάθεσαι, είτε μόνος είτε με παρέα, σε κάποια γωνιά και βλέπεις να περνούν νέοι με ποδήλατα, οι οποίοι ευγενικά σταματούν και σε ρωτούν αν θέλεις να αγοράσεις από τις μπίρες που κουβαλούν.
Η Βιέννη είναι μια πόλη με 1,7 εκατομμύρια κατοίκους που ξεχωρίζει για τον τρόπο ζωής της, χωρίς άγχος και μιζέρια. Προσφέρει πολλές και ενδιαφέρουσες επιλογές, ενώ οι άνθρωποι εκεί απολαμβάνουν την κάθε στιγμή.
Η βόλτα στον αστικό παράδεισο συνεχίζεται. Από τα κύρια χαρακτηριστικά της Βιέννης είναι το εξαιρετικό φαγητό. Σνίτσελ, γκούλας (είναι ουγγρικής προέλευσης, κύβοι μοσχαριού βουτηγμένοι σε πυκνή κόκκινη σάλτσα), λουκάνικα όλων των ειδών, είτε ως hot-dog είτε σκέτα. Μια επίσκεψη που επιβάλλεται είναι στην αντίστοιχη δική τους Βαρβάκειο, τη Νaschmarkt ‒ αξίζει, μάλιστα, να πάτε Σάββατο. Έχει και παζάρι με παλιά αντικείμενα, κρέατα, φρούτα, κρασιά, σπαράγγια ‒έλεος με τα σπαράγγια, τα συναντάς παντού‒, αλλαντικά, μπαχαρικά, ψάρια αλλά και καλά εστιατόρια, που καλύπτουν τα γούστα των νεόπλουτων επισκεπτών της Βιέννης. Φανταστείτε μια αγορά, χωρίς τη δυσοσμία της Βαρβακείου, να έχει ένα καθωσπρέπει εστιατόριο όπου κάθεσαι να φας απλώς για να αισθάνεσαι ότι ξεχωρίζεις. Τι να πω, το χρήμα πολλές φορές είναι η άλλη όψη της φτήνιας. Αλλάς, ας επιστρέψουμε στο φαγητό. Πίτσες εξαιρετικές θα απολαύσετε σε ένα ιταλικό μαγαζί, το Mafiosi, λίγο πιο πάνω από τη στάση του μετρό Langenfeldg. Με πέντε ευρώ θα φάτε είτε πίτσα είτε μια γευστική καρμπονάρα. Πιθανόν να βρείτε και ελληνικές φοιτητικές ερασμίτικες παρέες. Άλλο ένα ωραίο μαγαζί είναι το Αmerlingbeisl με εκπληκτικά Gordon Blue, μεταξύ των στάσεων Νeubaugasse και Volkstheater. Αποφύγετε τις καντίνες του κέντρου, δεν έχουν καμία σχέση με τις παραδοσιακές των περιοχών εκτός κέντρου. Οι τιμές για ένα κλασικό κεμπάπ, δηλαδή σάντουιτς- ψωμάκι με ντονέρ ή γύρο, είναι στα πέντε ευρώ μαζί με κόκα κόλα, ενώ οι πίτσες κινούνται στα 2,50. Άλλη μια, γνώριμη πλέον σ' εμάς επιλογή, τα noοdles, είναι γύρω στα τρία ευρώ. Γενικά, πάντως, θα φάτε καλά στη Βιέννη.
Μια άλλη πανέμορφη επιλογή στη Βιέννη είναι τα υπέροχα καφέ. Αστικό τοπίο, εφημερίδες, αρωματικοί καφέδες και χορταστικά πρωινά. Όταν κάθεσαι στα vintage τραπέζια τους, μπαίνεις στη μηχανή του χρόνου και ταξιδεύεις σε αλλοτινές εποχές. Γυρνάς το βλέμμα σου σε αντικείμενα και χώρους όπου κάποτε έπινε τον καφέ της όλη η διανόηση της Βιέννης. Μυρωδιές, χρώματα κι ένα μποέμικο στυλ κουλτούρας και πολιτισμού σε προδιαθέτουν και απαντούν στο ερώτημα γιατί θεωρούνται μέρος της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Συνειδητοποιείς ότι γύρω σου υπάρχουν άνθρωποι που δεν γνωρίζονται και μέσα σε λίγη ώρα συζητούν όχι για τον καιρό και τα σνίτσελ αλλά απολαμβάνοντας ένα υπέροχο παιχνίδι με εναλλακτικό μενού ερωτήσεων. Θα τους ακούσεις να ανταλλάσσουν απόψεις για τα όρια της συντροφικότητας, για τα διαφορετικά είδη αγάπης που έχει γνωρίσει ο καθένας και τις ανθρώπινες σχέσεις. Σε κάθε κλασικό καφέ υπάρχει ένας πάγκος με εφημερίδες και περιοδικά. Wi-Fi φυσικά δεν υπάρχει, για να μην αλλοιωθεί ο χαρακτήρας τους, αφού το μόνο που επιδιώκουν είναι προσφέρουν στους πελάτες τους μια γωνιά ηρεμίας, όπου μπορούν απολαμβάνουν τον καφέ και την εφημερίδα τους. Οι καφέδες είναι πάντα ζεστοί, δεν υπάρχουν κρύοι, δεν είναι στην κουλτούρα τους. Μόνο σε κάποια μεταμοντέρνα καφέ του κέντρου θα βρείτε κρύους καφέδες ή Wi-Fi. Αλλά τι να τα κάνετε; Τα έχετε καθημερινά, δεν τα χρειάζεστε και στο ταξίδι, ή μήπως όχι; Να ένα καλό ερώτημα για συζήτηση στο καφέ.
Ανάμεσα στα αναρίθμητα μουσεία της αρχοντικής πρωτεύουσας της Αυστρίας ξεχωρίσαμε το Μουσείο Φρόιντ. Θα το βρείτε στην οδό Berggasse 19, όπου ο εβραϊκής καταγωγής πατέρας της ψυχανάλυσης διέμενε και διατηρούσε το ιατρείο του από το 1891 έως το 1938. Θα εισβάλετε για λίγο στον κόσμο των ονείρων και της ψυχοθεραπείας, θα βρεθείτε δίπλα σε προσωπικά αντικείμενα του θεμελιωτή της ψυχαναλυτικής σχολής και θα δείτε βίντεο με τον Φρόιντ σε ιδιωτικές του στιγμές, επιμελημένα από την κόρη του Άννα. Είναι αρκετά ενδιαφέρον ότι στο μουσείο, ανάμεσα στις θεωρίες, τα βραβεία και τα βιβλία του για το υποσυνείδητο και την παιδική σεξουαλικότητα, παρουσιάζεται και η ανθρώπινη πλευρά του γνωστού ψυχαναλυτή, με τα πάθη και τις εμμονές του. Υπάρχουν πάμπολλες φωτογραφίες οικογενειακών στιγμών αλλά και εικόνες που δείχνουν πόσο μανιώδης καπνιστής πούρων ήταν, μια συνήθεια που του κόστισε 33 χειρουργικές επεμβάσεις.
Μετά την περιήγηση στο κέντρο της πόλης, μπορείς να επισκεφτείς για λίγο στα προάστια. Καταπράσινα δάση, λόφοι με τεράστια πλατάνια και σπάνια φυτά, μυρωδιές που σε ταξιδεύουν, πολυτελείς μονοκατοικίες με κήπους και μικρές λιμνούλες είναι οι εικόνες που σε ξυπνούν από το παραμύθι που ζεις. Μπορεί η Βιέννη να είναι μια αρχοντική και κοσμοπολίτικη πρωτεύουσα, αλλά τα προάστιά της αναδίδουν την κλασική αυστριακή αίσθηση, με μεζέδες βαυαρικής κουζίνας, υπέροχα τυριά και άφθονες μπίρες. Περπατάς και για μια στιγμή νομίζεις ότι βρίσκεσαι στην ελληνική επαρχία, ιδίως όταν περνάς έξω από σπίτια και οσμίζεσαι τη χαρακτηριστική μυρωδιά. Στον δρόμο θα δεις απέραντους αμπελώνες και ζευγάρια που ρεμβάζουν, εργοστάσια που παράγουν σπαράγγια, παρέες μεσήλικων που παίζουν πόκερ και σχολεία που κάνουν εκεί την εκδρομή τους με αστικά λεωφορεία ‒ συνηθίζεται οι μαθητές να έρχονται σε επαφή με τη φύση και να διαπαιδαγωγούνται βάσει ενός φιλικού προς τη φύση τρόπου ζωής. Μια εξαιρετική επιλογή είναι να κάνετε ημερήσια εκδρομή στο Mödling, ένα πολύ ωραίο αυστριακό προάστιο που κρύβει πανέμορφες εκπλήξεις πνιγμένες στο πράσινο. Εκεί θα θαυμάσετε τον πύργο της οικογένειας Λιχτενστάιν όπου γυριστήκαν όλες οι ταινίες του κόμη Δράκουλα. Η επόμενη στάση είναι πιο ενδιαφέρουσα. Μιλάμε για τη μεγαλύτερη υπόγεια λίμνη της Ευρώπης, τη Seegrotte, που βρίσκεται 60 μετρά κάτω από την επιφάνεια της Γης. Αναμφισβήτητα, πρόκειται για ένα αξιοπρόσεχτο φυσικό φαινόμενο. Παλιότερα ήταν ορυχείο γύψου, αλλά το 1912, όταν κάτι πήγε στραβά στη λειτουργία του, εκατομμύρια λίτρα νερού άρχιζαν να αναβλύζουν, με αποτέλεσμα να πλημμυρίσουν όλες οι στοές και να δημιουργηθεί η μεγαλύτερη υπόγεια λίμνη. Η ιστορία όμως συνεχίζεται, αφού κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ο Χίτλερ και οι γερμανικές στρατιωτικές δυνάμεις χρησιμοποίησαν την περιοχή ως υπόγειο εργοστάσιο αεροσκαφών. Μετά από λίγα χρόνια ξανάγινε αξιοθέατο, με τον αριθμό των επισκεπτών να έχει ξεπεράσει τα 10.000.000.
Το ταξίδι φτάνει στο τέλος του. Η Βιέννη είναι μια πόλη που θα σε κάνει να αισθανθείς οικεία από τις πρώτες ώρες που θα την περπατήσεις. Οι πολύ καλές συγκοινωνίες και τα υπέροχα πάρκα, τα ελάχιστα αυτοκίνητα και τα εντυπωσιακά παλάτια, καθώς και οι άνθρωποι σε κερδίζουν αμέσως. Όλα είναι αρμονικά. Πολλοί θα πουν, «μα, δεν είναι βαρετό;». Από τη δική μου εμπειρία, θα απαντούσα ότι όταν η πόλη σού παρέχει τις ανέσεις που χρειάζεσαι για να μάθεις στην πράξη τι σημαίνει ποιότητα ζωής, όχι, δεν είναι βαρετό, είναι ό,τι πιο χρήσιμο μπορεί να σου δώσει για να ζεις όπως εσύ επιθυμείς. Όπως έχει πει κι ένας Βρετανός συγγραφέας: «Καμιά πόλη δεν θα έπρεπε να είναι τόσο μεγάλη ώστε να μην μπορεί να την περπατήσει κάποιος μέσα σε ένα πρωινό». Και η Βιέννη είναι μία από αυτές.
σχόλια