To όνειρο. Του Στέφανου Ξενάκη

To όνειρο. Του Στέφανου Ξενάκη Facebook Twitter
Έτσι όπως θα έπρεπε να είναι αυτός ο κόσμος. Μια εικόνα βγαλμένη από όνειρο. Συνεχίζω να ονειρεύομαι.
0



ΚΙΜΩΛΟ ΓΙΑ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ.
Στο υπέροχο Καλαμίτσι σήμερα. Μας είπαν να μη χάσουμε το φαγητό στο ομώνυμο ταβερνάκι. Όταν σου δίνουν συμβουλή οι ντόπιοι, να την ακούς.

Κατεβαίνοντας στην παραλία, ζευγαράκια, ένα σε κάθε αρμυρίκι. Κάποιοι κοιμούνται, άλλοι σε αιώρα, κάποιοι με τον σκύλο τους, κάποιοι διαβάζουν, άλλοι με το παιδί τους, ένα ζευγαράκι παίζει τάβλι. Κυριαρχεί ησυχία. Όλοι μιλάνε σιγά, αν μιλάνε. Κανείς δεν ενοχλεί κανέναν.

Βρίσκουμε αρμυρίκι, αφήνουμε τα πράγματά μας και βουτάμε στα τιρκουάζ νερά. Εγώ με τη μάσκα. Υπέροχος βυθός, μπόλικο ψάρι. Βγαίνοντας διαβάζω λίγο, αλλά ο νους και το στομάχι μου είναι στο ταβερνάκι. Βλέπουμε την ουρά να αυξάνεται, βάζουμε γκάζια και πάμε. Όταν βλέπεις ουρά, να πηγαίνεις.

Ο υπεύθυνος μας ανακοινώνει ότι περιμένουν τρία κορίτσια πριν από μας. Περιμένουμε και παρατηρούμε. Όμορφο να παρατηρείς. Προϋπόθεση, να 'χεις κλείσει το κινητό. Όταν κλείνει το κινητό λες κι ανοίγει η ζωή.

Ένας άλλος κόσμος. Αγαπημένος, ενωμένος, ακομπλεξάριστος, αξιαγάπητος, ισότιμος. Δίκαιος. Εκεί που δεν έχει σημασία αν είσαι μαύρος ή άσπρος, μικρός ή μεγάλος, άντρας ή γυναίκα, χριστιανός ή μουσουλμάνος, ζωάκι ή άνθρωπος. Σε αυτόν τον κόσμο ο καθένας έχει τη θέση που του αντιστοιχεί.

Ηρεμία παντού. Αυτοί που τρώνε απολαμβάνουν. Σαν να έχει σταματήσει ο χρόνος. Σε λίγο αντικρίζουμε στο διπλανό αρμυρίκι παρέα επώνυμων ηθοποιών. Διακριτικοί, απολαμβάνουν όλο αυτό μαζί με τα παιδιά τους. Το κοριτσάκι του ηθοποιού, κάπου στα 10-11 (στη φάση που αρχίζει να αναπτύσσεται), έχει βγάλει το πάνω μέρος του μαγιό και κυνηγάει το αδερφάκι του. Κανείς δεν του κάνει ούτε παρατήρηση ούτε κατήχηση. Στην παρέα κι ένα κοριτσάκι, μαυράκι με σγουρά μαλλιά. Κουκλάκι. Ελληνάκι. Μια κοπέλα ζητάει φωτογραφία από τον ηθοποιό. Μπαίνουν στο πλάνο χαμογελαστοί και οι δύο. Ο ηθοποιός την ευχαριστεί σεμνά και την αποχαιρετάει.

Σε κάποια φάση έρχεται νέο ζευγάρι, η μαμά με ράστα μαλλί και το κοριτσάκι ενάμισι έτους, βία δύο. Στην ουρά κι ένα ζευγάρι με μαύρο σκυλάκι. Τα παιδιά πάνε στο σκυλάκι. Πρώτο το μωρό. Το σκυλάκι διπλάσιο σε μπόι. Το μωρό δεν κωλώνει. Ο μπαμπάς και η μαμά του παρατηρούν ξένοιαστοι. Ούτε υστερικοί, ούτε φοβικοί. Το κοριτσάκι παίζει και συνεννοείται με το σκυλάκι σαν να ήταν παλιόφιλοι. Έρχονται και τα άλλα πιτσιρίκια. Το μαυράκι χαϊδεύει κι αυτό με τη σειρά του το σκυλάκι. «Εσύ είσαι πιο μαύρο και από μένα» του κάνει με απορία. Λυνόμαστε στα γέλια.

Έχει έρθει η σειρά μας να κάτσουμε. Χαιρετάμε από μέσα μας όλο το παρεάκι. Καθόμαστε δίπλα στη θάλασσα. Δεν μπορούμε να κρύψουμε την απόλαυσή μας. Έχει μείνει όλο αυτό έξω από τα ταβερνάκι, αλλά τώρα πια έχει μπει βαθιά μέσα μου. Το άφοβο μωρό, οι άνετοι γονείς, τα μαυράκι με το χιούμορ, οι ήρεμοι πελάτες, ο σεμνός ηθοποιός, η άνετη κόρη του, η θαυμάστρια. Ένα-ένα, αλλά πιο πολύ όλα μαζί.

Όλα αυτά που είναι τόσο διαφορετικά. Κι όμως τόσο ίδια.

Και πάνω απ' όλα τόσο πρόθυμα να ενωθούν και να γίνουν ένα.

Ένας άλλος κόσμος. Αγαπημένος, ενωμένος, ακομπλεξάριστος, αξιαγάπητος, ισότιμος. Δίκαιος. Εκεί που δεν έχει σημασία αν είσαι μαύρος ή άσπρος, μικρός ή μεγάλος, άντρας ή γυναίκα, χριστιανός ή μουσουλμάνος, ζωάκι ή άνθρωπος. Σε αυτόν τον κόσμο ο καθένας έχει τη θέση που του αντιστοιχεί. Και καθένας κρίνεται ισότιμα πέρα από το χρώμα, τη θρησκεία, τον αριθμό των ποδιών του.

Έτσι όπως θα έπρεπε να είναι αυτός ο κόσμος. Μια εικόνα βγαλμένη από όνειρο.

Συνεχίζω να ονειρεύομαι.

Μη με ξυπνήσετε.

 

Ταξίδια
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γιώργος Καπουτζίδης: «Στη Νέα Ζηλανδία είδα πραγματικά ευτυχισμένους ανθρώπους»  «Στη Νέα Ζηλανδία είσαι πάρα μα πάρα πολύ μακριά από οτιδήποτε» Ο Γιώργος Καπουτζίδης θα μπορούσε να ζήσει για πάντα στη Νέα Ζηλανδία

Γιώργος Καπουτζίδης / «Στη Νέα Ζηλανδία δεν εκνευρίζονται, δεν κορνάρουν»

O γνωστός σεναριογράφος και ηθοποιός ταξίδεψε ως την άλλη άκρη του κόσμου για να γνωρίσει από κοντά μια χώρα που, πέρα από την επιβλητική της φύση, φαίνεται να έχει επιλέξει έναν διαφορετικό τρόπο ζωής. Και με το που προσγειώθηκε, τον υποδέχτηκε… μία Καρυάτιδα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Στο Μέσο Γερακάρι Ζακύνθου, η Αθήνα δεν είναι καν στον ορίζοντα»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στο Μέσο Γερακάρι Ζακύνθου, η Αθήνα δεν είναι καν στον ορίζοντα»

Για 15 χρόνια, ο Ανδρέας Γεωργίου πηγαινοερχόταν στη δουλειά του, από ένα χωριό της Κορινθίας ως το κέντρο της Αθήνας. Η απόφαση να μετακομίσει σε ένα χωριό της Ζακύνθου δεν ήταν εύκολη. Μια φράση της κόρης του όμως τον έπεισε κι έτσι τώρα πια ζει σε ένα μέρος με ατελείωτους ελαιώνες και μεγάλη αγάπη για την ποίηση και το παραδοσιακό τραγούδι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Μονοπάτια Αγίου Όρους: Ανάμεσα στη φύση και την πνευματικότητα

Ταξίδια / Μονοπάτια Αγίου Όρους: Ανάμεσα στη φύση και την πνευματικότητα

Οι διαδρομές ανάμεσα σε επιβλητικά μοναστήρια και σκήτες, όπως και η φροντίδα για την προστασία τους, ενώνουν ανθρώπους απ’ όλο τον κόσμο: έναν Αυστραλό δικαστή, έναν Βέλγο τραπεζικό, έναν ψυχίατρο από το Ομάν, έναν Άγγλο εκδότη και έναν Έλληνα μηχανικό αεροσκαφών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Στο χωριό καταλάβαμε για πρώτη φορά πως ο φορτιστής του κινητού κάνει θόρυβο»

Οι επαρχίες μας / «Στο χωριό καταλάβαμε για πρώτη φορά πως ο φορτιστής του κινητού κάνει θόρυβο»

Η Δέσποινα Τζιουβάρα άφησε την Αθήνα για τον Βουτσαρά, ένα από τα Κουρεντοχώρια, και ευελπιστεί να βοηθήσει την περιοχή να περάσει σε μια νέα εποχή μετά την απότομη ερήμωση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Δεμάτι κάλεσμα

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η καθημερινότητα δεν είναι σχεδόν ποτέ ίδια στο βουνό»

Ο Βασίλης Νάκκας, ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ΚοινΣΕπ «Τα Ψηλά Βουνά», απευθύνει πρόσκληση σε όσους θέλουν να ζήσουν και να εργαστούν στο Δεμάτι Ζαγορίου, συμβάλλοντας έτσι στην ανάπτυξη των ορεινών κοινοτήτων.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τρεις φίλοι από την Αθήνα δημιούργησαν μια μικρή, αυτάρκη κοινότητα στην Αιτωλοακαρνανία, έναν ζωντανό πυρήνα ανθρώπων που ζουν και εργάζονται με τη φύση αναζωογονώντας την τοπική κοινωνία

Γειτονιές της Ελλάδας / «Είναι ωραίο να μη γυρίζουν όλα γύρω από τα λεφτά»

Τρεις Αθηναίοι δημιούργησαν το Yamochori, μια μικρή, αυτάρκη κοινότητα στην Αιτωλοακαρνανία – έναν ζωντανό πυρήνα ανθρώπων που ζουν και εργάζονται με τη φύση, οργανώνοντας δράσεις και αναζωογονώντας την τοπική κοινωνία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στη Λάρισα

Ταξίδια / 48 ώρες στη Λάρισα

Από τα αρχαία θέατρα που κρύβονται στο κέντρο της, μέχρι το καλλιτεχνικό χωριό της που ζωντανεύει κάτω από τον ήλιο, η πόλη αυτή δεν είναι απλώς μια ενδιάμεση στάση προς τη Θεσσαλονίκη, αλλά προσφέρει πολλά μαζί με το τσίπουρο Τυρνάβου και τον χαλβά Φαρσάλων.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
«Οι άνθρωποι του χωριού είναι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι. Επέλεξα να ζήσω ανάμεσά τους και όχι σε παλάτια. Κοντά τους όμως νιώθω βασιλιάς».

Γειτονιές της Ελλάδας / «Ζώντας κοντά στους ανθρώπους του χωριού νιώθω βασιλιάς»

Ο Νίκος Πατερέκας μετακόμισε ξαφνικά στη Νέα Αβόρανη, έγινε αγρότης και, αν και κάποια αγαπημένα του πρόσωπα μπορεί να μην τον στήριξαν σε αυτή την απόφαση, πορεύεται με οδηγό την υπόσχεση που έδωσε όταν έχασε τους παππούδες του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στον Βόλο

Ταξίδια / 48 ώρες στον Βόλο

Από ένα έργο του Πικιώνη και ένα ιστορικό κινηματοθέατρο μέχρι τα παραδοσιακά τσιπουράδικα και τα βιομηχανικά μνημεία, ο Βόλος αποκαλύπτει την πολυπολιτισμική του κληρονομιά. Εδώ, το παλιό συναντά το νέο, με την παραλία και τα Παλαιά να είναι μόνο η αρχή για μια συναρπαστική εξερεύνηση.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
«Η ψυχική ισορροπία που κερδίζεις φεύγοντας από την Αθήνα σου ανοίγει ορίζοντες»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η ψυχική ισορροπία που κερδίζεις φεύγοντας από την Αθήνα σου ανοίγει ορίζοντες»

Η Χαρά Δελή άφησε τη δουλειά της ως πολιτικός μηχανικός στην Αθήνα για να ζήσει από τη σαπωνοποιία στην Τρίπολη. Αν και η μετάβαση δεν ήταν εύκολη, τώρα δεν φαντάζεται τη ζωή της χωρίς τον χρόνο που απέκτησε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Το καφέ του Wes Anderson, τo δεινοσαυράκι του Duomo κι άλλες 8 στάσεις σ’ ένα τριήμερο στο Μιλάνο

Ηχητικά Άρθρα / Το καφέ του Wes Anderson, τo δεινοσαυράκι του Duomo κι άλλες 8 στάσεις σ’ ένα τριήμερο στο Μιλάνο

Το Μιλάνο μπορεί να έχει μια απωθητική μουσολινική αισθητική στα κτίρια και τον χειρότερο κόσμο που μπορείς να συναντήσεις σε κέντρο πόλης, αλλά δεν είναι ούτε άσχημο, ούτε αδιάφορο.
M. HULOT
«Βγαίνεις ένα χειμωνιάτικο πρωινό από το σπίτι σου, ο ήλιος ανατέλλει και οι χιονισμένες βουνοκορφές βάφονται ροζ. Τι άλλο να ζητήσει κανείς από τη ζωή»;

Ταξίδια / «Στη Μαντίνεια οι μέρες γεμίζουν με πράγματα που έχουν πραγματική αξία και νόημα»

Όταν ένιωσε ότι ο χρόνος στην Αθήνα φεύγει χωρίς να τον αντιλαμβάνεται, η Μαριλένα Παναγοπούλου επέστρεψε στο χωριό της, αφοσιώθηκε στο κρασί και απολαμβάνει πια τη ζωή σε έναν τόπο όπου ο ήλιος ανατέλλει και οι χιονισμένες βουνοκορφές βάφονται ροζ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ