Σαλαμίνα: Το σπήλαιο του Ευριπίδη, το σπίτι του Σικελιανού κι άλλα που δεν εξαντλούνται σε μια μέρα

Σαλαμίνα: Το σπήλαιο του Ευριπίδη, το σπίτι του Σικελιανού κι άλλα που δεν εξαντλούνται σε μια μέρα Facebook Twitter
Λόγω κρίσης, η Σαλαμίνα πήρε την εκδίκησή της: οι Κυκλάδες έγιναν ακριβοθώρητες κι εγώ αποφάσισα να την κοιτάξω με τα μάτια των «ξένων» που την κατακλύζουν κάθε καλοκαίρι, μπας κι ανακαλύψω τι της βρίσκουν.
0

Άναρχα δομημένη, με συμπαθητικές, αλλά όχι ξεχωριστές παραλίες και νερά που μέχρι τη λειτουργία του βιολογικού καθαρισμού κινούνταν στα όρια των ακατάλληλων για κολύμπι, η Σαλαμίνα φάνταζε στα μάτια μου σαν φτωχός συγγενής μπροστά στα άλλα νησιά – ουσιαστικά δεν είχα μπει καν στον κόπο να την ανακαλύψω, αν και γέννημα-θρέμμα. Αυτή ήταν η σχέση μου μαζί της, μέχρι που, λόγω κρίσης, πήρε την εκδίκησή της: οι Κυκλάδες έγιναν ακριβοθώρητες κι εγώ αποφάσισα να την κοιτάξω με τα μάτια των «ξένων» που την κατακλύζουν κάθε καλοκαίρι, μπας κι ανακαλύψω τι της βρίσκουν.

Αν πιάσουμε τα πράγματα με τη σειρά, υποθέτω ότι πρέπει πρώτα να μιλήσουμε για τη θάλασσα. Χιλιάδες άνθρωποι κάνουν μπάνιο στον κόλπο, η καλύτερη και πιο καθαρή επιλογή όμως είναι οι νότιες παραλίες. Στον δρόμο που συνδέει το Αιάντειο –είμαστε στο νησί του Αίαντα, μην το ξεχνάμε– με την Κακή Βίγλα στρίψτε προς Περιστέρια: σε όλο το μήκος της διαδρομής και μέχρι το Σατερλί θα βρείτε μικρές και μεγαλύτερες παραλίες που συνήθως έχουν κι ένα ταβερνάκι ή ακόμα και beach bar – περίπου. Στα Περιστέρια μπορείτε να ανεβείτε μέχρι το Σπήλαιο του Ευριπίδη, λίγο παρακάτω βρίσκεται ο αιωνόβιος διατηρητέος πέτρινος φάρος και στις Κολόνες υψώνεται το πρόσφατα αναστηλωμένο κυκλοτερές ταφικό μνημείο του 4ου αιώνα π.Χ. που ως παιδιά πιστεύαμε ότι ήταν το παλάτι του Αίαντα. Από το Αιάντειο ξεκινά και ο δρόμος που οδηγεί στην παραλία στα Κανάκια, διασχίζοντας ένα πραγματικά υπέροχο πευκοδάσος, το μεγαλύτερο της δυτικής Αττικής. Στα Κανάκια βρίσκεται σε εξέλιξη η ανασκαφή μυκηναϊκού ανακτορικού συγκροτήματος ταυτισμένου με το βασίλειο του Αίαντα – μια ματιά έξω από την περίφραξη μπορείτε να τη ρίξετε.

Τα σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα του νησιού βρίσκονται συγκεντρωμένα στο Αρχαιολογικό Μουσείο που στεγάζεται στο 1ο Καποδιστριακό Δημοτικό Σχολείο Σαλαμίνας. Αν το επισκεφτείτε, σημαίνει ότι έχετε φτάσει στην Ακτή Καραϊσκάκη, την κεντρική παραλία, που βρίθει από ουζερί με τραπεζάκια πάνω στον μόλο τα οποία δεν πρέπει να προσπεράσετε. Το κουλουριώτικο χταπόδι στα κάρβουνα φημίζεται για τη νοστιμιά του και ακόμα κι αν κάποιες φορές έρχεται από το... Μαρόκο, οι ντόπιοι μάστορες καταφέρνουν να το κάνουν εξίσου λαχταριστό. Τα όστρακα είναι επίσης κάτι που πρέπει να δοκιμάσετε – υπάρχουν σε μεγάλη ποικιλία που δεν συναντά κανείς εύκολα σε άλλα νησιά. Η παραλία του Αγίου Νικολάου είναι αμέσως μετά – εδώ θα έρθετε για καφέ και ποτό κάτω από τα πεύκα, ενώ προς το Αιάντειο χτυπά η καρδιά της νυχτερινής διασκέδασης.

Σαλαμίνα: Το σπήλαιο του Ευριπίδη, το σπίτι του Σικελιανού κι άλλα που δεν εξαντλούνται σε μια μέρα Facebook Twitter
Το εξοχικό σπίτι του Άγγελου Σικελιανού
Σαλαμίνα: Το σπήλαιο του Ευριπίδη, το σπίτι του Σικελιανού κι άλλα που δεν εξαντλούνται σε μια μέρα Facebook Twitter
Αξίζει μια στάση στο μεταβυζαντινό μοναστήρι του Αγίου Νικολάου Λεμονιών.

Αν, πάλι, σας ενδιαφέρει να επισκεφτείτε εκκλησίες και μοναστήρια, έχουμε κι από αυτά: στον δρόμο προς τα Κανάκια αξίζει μια στάση στο μεταβυζαντινό μοναστήρι του Αγίου Νικολάου Λεμονιών (μάλλον πρόκειται για παραφθορά του «ελεήμων»), ενώ στο κέντρο της πόλης βρίσκεται ο Άγιος Δημήτριος του 1806, όπου θα δείτε τον τάφο του Γεωργίου Καραϊσκάκη, τον Δεσποτικό Θρόνο και τον Άμβωνα, που είναι έργα του Γιαννούλη Χαλεπά, και οκτώ μεγάλους πίνακες του Σαλαμίνιου ζωγράφου Πολυχρόνη Λεμπέση. Η Μονή Φανερωμένης, όμως, είναι το αδιαφιλονίκητο αστέρι του νησιού, που γιορτάζει με ένα πανηγύρι-υπερπαραγωγή στις 23 Αυγούστου: ιδρύθηκε το 1682 από τον Όσιο Λαυρέντιο, διαθέτει εξαιρετικές αγιογραφίες του Γεωργίου Μάρκου (1735) και κατά τη διάρκεια της Επανάστασης λειτούργησε ως νοσοκομείο, τόπος συνάντησης οπλαρχηγών και καταφύγιο αμάχων, καθώς ποτέ δεν κυριεύτηκε από τους Τούρκους. Απέναντι από το μοναστήρι, στην ακροθαλασσιά, βρίσκεται το λιτό εξοχικό σπίτι του Άγγελου Σικελιανού που αγάπησε τη Σαλαμίνα και τη γαλήνη της. Σήμερα το νησί γαλήνιο δεν το λες, θα ανακαλύψετε όμως ότι εξακολουθεί να γοητεύει.

Κάτι ακόμα: η Κούλουρη δεν εξαντλείται σε μία μόνο μέρα – για το Αρχαίο Λιμάνι, τον Τύμβο των Σαλαμινομάχων, τα Σελήνια με τα παλιά αρχοντικά και τον Θερινό Κινηματογράφο, το μοναδικό σε γεύση πλατέτσι, τους πάγκους με τα φρέσκα λαχανικά μπροστά στα περιβόλια και τόσα άλλα δεν είπαμε τίποτα. Θα ξαναρθείτε!

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Ταξίδια
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

10 αριστουργήματα από το μουσείο της Σαλαμίνας στο φακό του LIFO.gr

Αρχαιολογία & Ιστορία / 10 αριστουργήματα από το μουσείο της Σαλαμίνας στο φακό του LIFO.gr

Αν βρεθείτε στη Σαλαμίνα, μην παραλείψετε να επισκεφτείτε το πανέμορφο αρχαιολογικό της μουσείο. Η αρχαιολόγος της Εφορείας Αρχαιοτήτων Δυτικής Αττικής κ. Τριανταφυλλιά Κάττουλα επέλεξε για τη LΙFO δέκα εκλεκτά εκθέματα.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γιώργος Καπουτζίδης: «Στη Νέα Ζηλανδία είδα πραγματικά ευτυχισμένους ανθρώπους»  «Στη Νέα Ζηλανδία είσαι πάρα μα πάρα πολύ μακριά από οτιδήποτε» Ο Γιώργος Καπουτζίδης θα μπορούσε να ζήσει για πάντα στη Νέα Ζηλανδία

Γιώργος Καπουτζίδης / «Στη Νέα Ζηλανδία δεν εκνευρίζονται, δεν κορνάρουν»

O γνωστός σεναριογράφος και ηθοποιός ταξίδεψε ως την άλλη άκρη του κόσμου για να γνωρίσει από κοντά μια χώρα που, πέρα από την επιβλητική της φύση, φαίνεται να έχει επιλέξει έναν διαφορετικό τρόπο ζωής. Και με το που προσγειώθηκε, τον υποδέχτηκε… μία Καρυάτιδα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Στο Μέσο Γερακάρι Ζακύνθου, η Αθήνα δεν είναι καν στον ορίζοντα»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στο Μέσο Γερακάρι Ζακύνθου, η Αθήνα δεν είναι καν στον ορίζοντα»

Για 15 χρόνια, ο Ανδρέας Γεωργίου πηγαινοερχόταν στη δουλειά του, από ένα χωριό της Κορινθίας ως το κέντρο της Αθήνας. Η απόφαση να μετακομίσει σε ένα χωριό της Ζακύνθου δεν ήταν εύκολη. Μια φράση της κόρης του όμως τον έπεισε κι έτσι τώρα πια ζει σε ένα μέρος με ατελείωτους ελαιώνες και μεγάλη αγάπη για την ποίηση και το παραδοσιακό τραγούδι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Μονοπάτια Αγίου Όρους: Ανάμεσα στη φύση και την πνευματικότητα

Ταξίδια / Μονοπάτια Αγίου Όρους: Ανάμεσα στη φύση και την πνευματικότητα

Οι διαδρομές ανάμεσα σε επιβλητικά μοναστήρια και σκήτες, όπως και η φροντίδα για την προστασία τους, ενώνουν ανθρώπους απ’ όλο τον κόσμο: έναν Αυστραλό δικαστή, έναν Βέλγο τραπεζικό, έναν ψυχίατρο από το Ομάν, έναν Άγγλο εκδότη και έναν Έλληνα μηχανικό αεροσκαφών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Στο χωριό καταλάβαμε για πρώτη φορά πως ο φορτιστής του κινητού κάνει θόρυβο»

Οι επαρχίες μας / «Στο χωριό καταλάβαμε για πρώτη φορά πως ο φορτιστής του κινητού κάνει θόρυβο»

Η Δέσποινα Τζιουβάρα άφησε την Αθήνα για τον Βουτσαρά, ένα από τα Κουρεντοχώρια, και ευελπιστεί να βοηθήσει την περιοχή να περάσει σε μια νέα εποχή μετά την απότομη ερήμωση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Δεμάτι κάλεσμα

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η καθημερινότητα δεν είναι σχεδόν ποτέ ίδια στο βουνό»

Ο Βασίλης Νάκκας, ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ΚοινΣΕπ «Τα Ψηλά Βουνά», απευθύνει πρόσκληση σε όσους θέλουν να ζήσουν και να εργαστούν στο Δεμάτι Ζαγορίου, συμβάλλοντας έτσι στην ανάπτυξη των ορεινών κοινοτήτων.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τρεις φίλοι από την Αθήνα δημιούργησαν μια μικρή, αυτάρκη κοινότητα στην Αιτωλοακαρνανία, έναν ζωντανό πυρήνα ανθρώπων που ζουν και εργάζονται με τη φύση αναζωογονώντας την τοπική κοινωνία

Γειτονιές της Ελλάδας / «Είναι ωραίο να μη γυρίζουν όλα γύρω από τα λεφτά»

Τρεις Αθηναίοι δημιούργησαν το Yamochori, μια μικρή, αυτάρκη κοινότητα στην Αιτωλοακαρνανία – έναν ζωντανό πυρήνα ανθρώπων που ζουν και εργάζονται με τη φύση, οργανώνοντας δράσεις και αναζωογονώντας την τοπική κοινωνία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στη Λάρισα

Ταξίδια / 48 ώρες στη Λάρισα

Από τα αρχαία θέατρα που κρύβονται στο κέντρο της, μέχρι το καλλιτεχνικό χωριό της που ζωντανεύει κάτω από τον ήλιο, η πόλη αυτή δεν είναι απλώς μια ενδιάμεση στάση προς τη Θεσσαλονίκη, αλλά προσφέρει πολλά μαζί με το τσίπουρο Τυρνάβου και τον χαλβά Φαρσάλων.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
«Οι άνθρωποι του χωριού είναι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι. Επέλεξα να ζήσω ανάμεσά τους και όχι σε παλάτια. Κοντά τους όμως νιώθω βασιλιάς».

Γειτονιές της Ελλάδας / «Ζώντας κοντά στους ανθρώπους του χωριού νιώθω βασιλιάς»

Ο Νίκος Πατερέκας μετακόμισε ξαφνικά στη Νέα Αβόρανη, έγινε αγρότης και, αν και κάποια αγαπημένα του πρόσωπα μπορεί να μην τον στήριξαν σε αυτή την απόφαση, πορεύεται με οδηγό την υπόσχεση που έδωσε όταν έχασε τους παππούδες του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στον Βόλο

Ταξίδια / 48 ώρες στον Βόλο

Από ένα έργο του Πικιώνη και ένα ιστορικό κινηματοθέατρο μέχρι τα παραδοσιακά τσιπουράδικα και τα βιομηχανικά μνημεία, ο Βόλος αποκαλύπτει την πολυπολιτισμική του κληρονομιά. Εδώ, το παλιό συναντά το νέο, με την παραλία και τα Παλαιά να είναι μόνο η αρχή για μια συναρπαστική εξερεύνηση.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
«Η ψυχική ισορροπία που κερδίζεις φεύγοντας από την Αθήνα σου ανοίγει ορίζοντες»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η ψυχική ισορροπία που κερδίζεις φεύγοντας από την Αθήνα σου ανοίγει ορίζοντες»

Η Χαρά Δελή άφησε τη δουλειά της ως πολιτικός μηχανικός στην Αθήνα για να ζήσει από τη σαπωνοποιία στην Τρίπολη. Αν και η μετάβαση δεν ήταν εύκολη, τώρα δεν φαντάζεται τη ζωή της χωρίς τον χρόνο που απέκτησε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Το καφέ του Wes Anderson, τo δεινοσαυράκι του Duomo κι άλλες 8 στάσεις σ’ ένα τριήμερο στο Μιλάνο

Ηχητικά Άρθρα / Το καφέ του Wes Anderson, τo δεινοσαυράκι του Duomo κι άλλες 8 στάσεις σ’ ένα τριήμερο στο Μιλάνο

Το Μιλάνο μπορεί να έχει μια απωθητική μουσολινική αισθητική στα κτίρια και τον χειρότερο κόσμο που μπορείς να συναντήσεις σε κέντρο πόλης, αλλά δεν είναι ούτε άσχημο, ούτε αδιάφορο.
M. HULOT
«Βγαίνεις ένα χειμωνιάτικο πρωινό από το σπίτι σου, ο ήλιος ανατέλλει και οι χιονισμένες βουνοκορφές βάφονται ροζ. Τι άλλο να ζητήσει κανείς από τη ζωή»;

Ταξίδια / «Στη Μαντίνεια οι μέρες γεμίζουν με πράγματα που έχουν πραγματική αξία και νόημα»

Όταν ένιωσε ότι ο χρόνος στην Αθήνα φεύγει χωρίς να τον αντιλαμβάνεται, η Μαριλένα Παναγοπούλου επέστρεψε στο χωριό της, αφοσιώθηκε στο κρασί και απολαμβάνει πια τη ζωή σε έναν τόπο όπου ο ήλιος ανατέλλει και οι χιονισμένες βουνοκορφές βάφονται ροζ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ