Pirée
Ο οργανισμός τέχνης Pirée στη συνοικία του Αγίου Διονυσίου, στα παλιά λαμαρινάδικα του Πειραιά, παντρεύει κάθε μορφή καλλιτεχνικής έκφρασης με την ψυχαγωγία. Ένα free thinking zone δημιουργικής αναζήτησης που συνδυάζει αρμονικά την τέχνη με την ψυχαγωγία και το lifestyle, ενώ λειτουργεί καθημερινά και ως ατμοσφαιρικό café-bar.
Εκτός από μια σειρά από μόνιμες εγκαταστάσεις, από τον περασμένο Δεκέμβριο και μέχρι τις 28 Ιανουαρίου θα φιλοξενεί την έκθεση φωτογραφίας του Γιώργου Μακράκη «Planet G». Ο καλλιτέχνης εμπνέεται από την κβαντική φυσική η οποία επιβεβαιώνει πως τα σωματίδια επιλέγουν τη θέση τους με βάση το βλέμμα του παρατηρητή, πως τα παράλληλα σύμπαντα είναι μια θεωρία που έχει εδραιωθεί εδώ και καιρό και εφόσον η εξερεύνηση του Διαστήματος ανακαλύπτει όλο και περισσότερους πλανήτες που μπορούν να φιλοξενήσουν ζωή, μπλέκει μεταξύ τους χαρακτήρες, περιβάλλοντα και διαθέσεις, δημιουργώντας ένα προσωπικό σύμπαν, έναν φανταστικό πλανήτη με πολλή λάμψη που κατοικείται από μίνι φιγούρες, ιδωμένες με μια ευαίσθητη ματιά και μεγάλες δόσεις χιούμορ.
Δημοτικό Θέατρο Πειραιά
Στο Φουαγέ Α' του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, κάθε Δευτέρα και Τρίτη και ως το τέλος του Ιανουαρίου, παρουσιάζεται η παράσταση Κακά θηλυκά, κι Ανάποδα, οι Γυναίκες - Μια χειρονομία πάνω στην ποίηση του Γιώργου Βέλτσου. Μια αναμέτρηση στην οποία ο Γιώργος Βέλτσος καιροφυλακτεί ως άνδρας, ως γυναίκα, ως άλλος.
Σε σύλληψη, δραματουργία και σκηνοθεσία της Ρούλας Πατεράκη, μουσική και φωνή της Νalyssa Green. Παίζουν με αλφαβητική σειρά: Σπύρος Βάρελης, Μαρίνα Θετεκούς, Νίκος Καρυώτης, Ευανθία Κουρμούλη, Νίκος Μαυράκης, Ιρένα Οικονόμου, Δανάη Παπουτσή, Δημήτρης Πολάκης, Μυρτώ Ρήγου, Τασία Σοφιανίδου, Δώρα Στυλιανέση, Εύρη Σωφρονιάδου, Κωνσταντίνα Τσούκαλη Δήμητρα Χρηστογιαννοπούλου. Χορεύει η Ρεγγίνα Λαγαρού.
Στις 2 Φεβρουαρίου ανεβαίνει το πολυαναμενόμενο Το τραμ με το όνομα «Πόθος» σε σκηνοθεσία του πάντα ανατρεπτικού σκηνοθέτη Μιχαήλ Μαρμαρινού, με τη Μαρία Ναυπλιώτου ως Μπλανς και τον Χάρη Φραγκούλη ως Στάνλεϊ Κοβάλσκι. Σκηνικό ένα άλλο λιμάνι, εκείνο της Νέας Ορλεάνης του 1947. Η Μπλανς, καθηγήτρια από αριστοκρατική οικογένεια του Νότου, που όμως έχει ξεπέσει πια, επισκέπτεται την αδελφή της Στέλλα, που ζει με τον άνδρα της Στάνλεϊ. Η εύθραυστη και ευγενής Μπλανς βρίσκεται σε συνεχή αντιπαράθεση μαζί του και η συγκατοίκησή τους αποτελεί την αφετηρία όχι μόνο για να ξεδιπλωθεί το ομιχλώδες παρελθόν της αλλά και για να αναπτυχθεί μεταξύ τους μια σχέση πάθους και μίσους που κλονίζει για πάντα τις ευαίσθητες ισορροπίες των ηρώων. Συμμετέχουν οι Θεοδώρα Τζήμου, Ευαγγελία Καρκατσάνη, Adrian Frieling και ο Άγγελος Τριανταφύλλου, που γράφει και τη μουσική.
Kremlino
Η μουσική σκηνή «Kremlino» βρίσκεται στην πλατεία Κοραή, στον χώρο ενός ιστορικού κινηματογράφου, και φαίνεται ότι έχει κερδίσει το στοίχημα της αποδοχής και της αγάπης του κοινού του Πειραιά. Όλο και μεγαλύτερα ονόματα της έντεχνης, τζαζ, ροκ και εναλλακτικής ελληνικής σκηνής εμφανίζονται σε αυτήν, ενώ παράλληλα ο χώρος φιλοξενεί δράσεις πολιτισμού και τέχνης, θεατρικές και μουσικοθεατρικές παραστάσεις, παρουσιάσεις δίσκων, βιβλίων, διαλέξεις και συζητήσεις. Δημιούργημα μιας παρέας φίλων που αγαπάνε την πόλη όπου μεγάλωσαν και θέλησαν να της δώσουν μια ανάσα πολιτισμού. Μια αφορμή για να επισκεφτεί κανείς το μεγάλο λιμάνι κι ένας λόγος να μη χρειάζεται οι Πειραιώτες να ανεβαίνουν συνεχώς στην Αθήνα.
Κάθε Δευτέρα φιλοξενεί το Comedy Mondays, δηλαδή βραδιές stand-up comedy, και από τις 21 Ιανουαρίου και κάθε Κυριακή τη μουσικοθεατρική παράσταση για παιδιά Τικ Τακ Ντο. Το μουσικό πρόγραμμα του αμέσως επόμενου διαστήματος περιλαμβάνει στις 19 και 26 Ιανουαρίου τη συναυλία του Μπάμπη Στόκα με τη Βίκυ Καρατζόγλου, ενώ τα Σάββατα 20 και 27 Ιανουαρίου τους Χειμερινούς Κολυμβητές. Στα 9 Φεβρουαρίου θα εμφανιστούν οι Imam Baildi και για δύο Παρασκευοσάββατα, 24 και 25 Φεβρουαρίου, 2 και 3 Μαρτίου, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης.
Αρχαιολογικό Μουσείο Πειραιά
Το Αρχαιολογικό Μουσείο του Πειραιά προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία να κατανοήσουμε την ιστορία του λιμανιού που κατά την αρχαιότητα γνώρισε μεγάλη ακμή τόσο ως εμπορικό κέντρο της ανατολικής Μεσογείου όσο και ως πολεμικός ναύσταθμος της αρχαίας Αθήνας.
Στη μόνιμη συλλογή του περιλαμβάνονται εκθέματα από τη μυκηναϊκή έως και τη ρωμαϊκή εποχή, αντιπροσωπευτικά της ιδιομορφίας, της σύνθεσης του πληθυσμού και της ιστορίας του Πειραιά. Πρόκειται για ευρήματα ανασκαφών από τον Πειραιά, την Καλλιθέα, το Μοσχάτο, την αττική παραλία ως τη Βάρκιζα, τα νησιά του Αργοσαρωνικού και των Κυθήρων, καθώς και από δύο αξιόλογες ιδιωτικές συλλογές, τη Συλλογή Μελετοπούλου-Νομίδου και τη Συλλογή Γερουλάνου (πήλινα και χάλκινα αγγεία, ειδώλια, μικροαντικείμενα, κοσμήματα, μουσικά όργανα, χάλκινα και μαρμάρινα αγάλματα, αναθηματικά και επιτύμβια ανάγλυφα).
Επίσης υπάρχει πλήθος αξιόλογων εκθεμάτων που καλύπτουν την περίοδο από τον 18ο αι. π.Χ. έως τον 4ο αι. μ.Χ., ενώ κυριαρχούν εκείνα του 5ου και 4ου αι. π.Χ., τα οποία σχετίζονται με την παράλληλη πορεία της Αθήνας και του Πειραιά, αντικείμενα του ιδιωτικού βίου αλλά και ταφικά μνημεία. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα σπάνια εκθέματα, όπως τα περίφημα χάλκινα αγάλματα, το εντυπωσιακό μνημείο της Καλλιθέας, τα ειδώλια του μινωικού ιερού κορυφής των Κυθήρων και του μυκηναϊκού ιερού των Μεθάνων.
Enia Gallery
Η Enia Gallery επί της οδού Μεσολογγίου 55 παρουσιάζει από τις 26 Ιανουαρίου έως τις 21 Απριλίου την ομαδική έκθεση «Back to basics: Uncanny II» σε επιμέλεια της Άρτεμης Ποταμιάνου. Η έκθεση καταπιάνεται με τις διαφορετικές οπτικές της έννοιας του ανοίκειου (uncanny), όπως το ανέλυσε ο Φρόιντ στο βιβλίο του Art and literature (1919), το οποίο έκανε μεγάλη αίσθηση στους καλλιτέχνες, επηρεάζοντας καθοριστικά τη δημιουργική διαδικασία που ακολουθούσαν.
Σύμφωνα με τον θεμελιωτή της ψυχαναλυτικής σχολής, η πολυπλοκότητα του ανοίκειου έγκειται στο ότι ενώ μεταφέρει την έννοια του ξένου και του αβέβαιου, συνδέεται άμεσα με την καταπιεσμένη οικεία αίσθηση μιας εμπειρίας. Αναλύοντας την ετυμολογία των δύο λέξεων «heimlich» (οικείο, όχι παράδοξο) και «unheimlich» (ο γερμανικός όρος για το ανοίκειο) σε αντιπαράθεση με τις αντίστοιχες λέξεις διαφορετικών γλωσσών συμπέρανε ότι η σημασιολογική ερμηνεία της λέξης «heimlich» αναπτύσσεται προς την κατεύθυνση της αμφιθυμίας ώσπου συμπίπτει με το «unheimlich», την αντίθετή της έννοια.
Μέσω της συλλογής εμπειριών και καταστάσεων που διεγείρουν την αίσθηση της ανοικειότητας, ο Φρόιντ αποδεικνύει ότι το «uncanny» ανήκει στην κατηγορία του οικείου. Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν είναι οι Μάρθα Δημητροπούλου, Κατερίνα Ζαχαροπούλου, Bella Easton, Ekkehart Keintzel, Boris Lafargue, Νίνα Λασηθιωτάκη, Clay Smith, Maaike Stutterheim, Νίκος Τρανός, Γιώργος Τσακίρης, Γιώργος Τσεριώνης και Versaweiss.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO
