Γιάννης Βίδρας: «Ο αθλητισμός, ο ακτιβισμός και η επαγγελματική ζωή είναι συγκοινωνούντα δοχεία»

Γιάννης Βίδρας: «Ο αθλητισμός, ο ακτιβισμός και η επαγγελματική ζωή είναι συγκοινωνούντα δοχεία» Facebook Twitter
Όταν δώσεις περισσότερο χρόνο σε κάτι για μεγάλο χρονικό διάστημα, κάτι άλλο θα μείνει πίσω. Φωτ.: Ολυμπία Κρασαγάκη
0

— Κύριε Βίδρα, πριν από μερικά χρόνια, αφότου διαγνώστηκε η κόρη σας με διαβήτη, πήρατε την απόφαση να συνδυάσετε τον αθλητισμό με τον ακτιβισμό, κι αυτό παράλληλα με την καριέρα σας στην Coca-Cola Τρία Έψιλον. Πείτε μου λίγα λόγια γι’ αυτή την απόφαση.
Αυτό έγινε σταδιακά. Άρχισα να αλλάζω ο ίδιος και στη συνέχεια ήρθε η διάγνωση της κόρης μου σε παρά πολύ μικρή ηλικία με σακχαρώδη διαβήτη που έδωσε σε αυτήν τη μετάβαση ευρύτερη κοινωνική διάσταση. Ήμουν πάντα ένας άνθρωπος υπέρβαρος και δεν είχα ποτέ ιδιαίτερη σχέση με τον αθλητισμό. Κάποια στιγμή στη ζωή μας όλοι βιώνουμε την αίσθηση ότι έχουμε βαλτώσει. Είναι εύκολο να σκεφτούμε ότι πλέον δεν υπάρχει διέξοδος. Όμως πάντα υπάρχει διέξοδος, πάντα υπάρχει κάτι νέο και συναρπαστικό, και είναι εκεί, λίγο πιο έξω από τη ζώνη άνεσής μας.

Αυτό που χρειάζεται είναι να το ανακαλύψουμε και να κάνουμε το θαρραλέο πρώτο βήμα. Έτσι αποφάσισα πως δεν μπορώ να ζω με τους περιορισμούς που μου έβαζε το σωματικό μου βάρος και ξεκίνησα γυμναστική και διατροφή. Το ότι η κόρη μου διαγνώστηκε με σακχαρώδη διαβήτη έδρασε καταλυτικά ώστε αυτό να το ακολουθήσω πιο συστηματικά. Ήθελα να λειτουργήσω ως πρότυπο για τα παιδιά μου, να τους δείξω ότι οποιοδήποτε εμπόδιο ή δυσκολία έρχεται στη ζωή δεν μπορεί να μας εμποδίζει να βάζουμε στόχους και να τους πετυχαίνουμε. Έτσι, χωρίς να το καταλάβω, μπήκα στον μαγικό κόσμο του τριάθλου, ενός αθλήματος που από τη φύση του είναι πολύ απαιτητικό γιατί χρειάζεται κατά τη διάρκεια του ίδιου αγώνα να γίνεις από κολυμβητής ποδηλάτης και στη συνέχεια δρομέας.

Ήθελα να λειτουργήσω ως πρότυπο για τα παιδιά μου, να τους δείξω ότι οποιοδήποτε εμπόδιο ή δυσκολία έρχεται στη ζωή δεν μπορεί να μας εμποδίζει να βάζουμε στόχους και να τους πετυχαίνουμε.

Άρχισα να δοκιμάζω τον εαυτό μου σε μεγαλύτερες αποστάσεις, μια διαδικασία που με άλλαζε και με ωρίμαζε σαν άνθρωπο. Έτσι προέκυψε και ο ακτιβισμός υπέρ του διαβήτη. Είδα ότι μέσα από τον αθλητισμό και την προσωπική μου αλλαγή θα μπορούσα να εξοικειώσω την κοινωνία με τον παιδικό διαβήτη. Για να αντιπαρέλθω τη μεγάλη έλλειψη πληροφόρησης, πήρα την απόφαση να συνδυάσω την προσωπική μου μεταμόρφωση με τον ακτιβισμό για να περάσω το μήνυμα ότι κανένα εμπόδιο δεν είναι ικανό να μας εμποδίσει να κάνουμε τα όνειρά μας πραγματικότητα. 

— Σε αυτή σας την έντονη δραστηριοποίηση τι ρόλο έπαιξε η επαγγελματική σας πορεία στην Coca-Cola Τρία Έψιλον, στην οποία εργάζεστε εδώ και είκοσι χρόνια;
Δεν θα έκανα αυτό που κάνω σήμερα αν δεν είχα γαλουχηθεί ουσιαστικά σε ένα επαγγελματικό περιβάλλον του οποίου η κουλτούρα με είχε προετοιμάσει, δίνοντάς μου την πρώτη ύλη ώστε να μπορώ μετά να εξελιχθώ. Εξελίχθηκα σε ένα εταιρικό περιβάλλον που, εστιάζοντας στην προσωπική ανάπτυξη, μου έχει μεταδώσει το μικρόβιο της αναζήτησης της συνεχούς εξέλιξης, τόσο της επαγγελματικής όσο και της ανθρώπινης, αλλά και της προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο. Αυτή η νοοτροπία είναι που με οδήγησε στην ακτιβιστική δράση.

Γιάννης Βίδρας: «Ο αθλητισμός, ο ακτιβισμός και η επαγγελματική ζωή είναι συγκοινωνούντα δοχεία» Facebook Twitter
Όταν ξεκίνησα τον αθλητισμό, το Ironman έμοιαζε άπιαστο όνειρο, κάτι παρά πολύ μεγάλο για να χωρέσει στο μυαλό μου. Όσο περνούσε ο καιρός, άρχισε να γίνεται ένας στόχος που κάπου πολύ μακριά και θολά ξεκίνησα να διακρίνω. Φωτ.: Νίκος Ζίκος

— Πώς συνδυάζονται, λοιπόν, το προσωπικό και ακτιβιστικό προφίλ με μια αρκετά απαιτητική επαγγελματική πορεία;
Θεωρώ ότι είναι συγκοινωνούντα δοχεία, δηλαδή ο προσωπικός χρόνος και ο επαγγελματικός, αλλά και αυτός που αφιερώνω στον αθλητισμό, πρέπει να είναι σε απόλυτη ισορροπία μεταξύ τους. Όταν δώσεις περισσότερο χρόνο σε κάτι για μεγάλο χρονικό διάστημα, κάτι άλλο θα μείνει πίσω. Σίγουρα υπάρχουν περίοδοι που είναι απαιτητικές επαγγελματικά, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι, ακόμα και όταν κάποιες μέρες ο προσωπικός χρόνος με τα παιδιά μειώνεται, αυτός να είναι ουσιαστικός και ποιοτικός. Μόνο αν λειτουργούν και τα τρία σε απόλυτη ισορροπία μπορείς να είσαι κι εσύ ήρεμος και εστιασμένος σε αυτό που θέλεις να πετύχεις. 

— Επιλέξατε να εστιάσετε σε ένα τρομερά απαιτητικό άθλημα που κυριολεκτικά σε φτάνει στα όριά σου. Τι θεωρείτε πως έχει προσφέρει η ενασχόλησή σας με το Ironman στην επαγγελματική σας ζωή;
Πράγματι, όταν ξεκίνησα τον αθλητισμό, το Ironman έμοιαζε άπιαστο όνειρο, κάτι παρά πολύ μεγάλο για να χωρέσει στο μυαλό μου. Όσο περνούσε ο καιρός, άρχισε να γίνεται ένας στόχος που κάπου πολύ μακριά και θολά ξεκίνησα να διακρίνω. Κάπου εκεί άρχισα να συνειδητοποιώ ποσό μεγάλη σχέση έχει με την προσωπική και επαγγελματική μου ζωή. Ανέπτυσσα δεξιότητες μέσα από την προπόνηση που την επόμενη μέρα μπορούσα να εφαρμόσω και στην ομάδα μου. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα: αν μπεις σε έναν αγώνα 226 χιλιομέτρων σκεπτόμενος τον τερματισμό, είναι πολύ δύσκολο να το διαχειριστεί το μυαλό σου. Αν σπάσεις όμως αυτή την απόσταση σε μικρότερα κομμάτια, αυτομάτως θέτεις πιο διαχειρίσιμους στόχους.

Όταν μπαίνω στη θάλασσα και αρχίζω να κολυμπάω το μόνο πράγμα που έχω στο μυαλό μου είναι η επόμενη σημαδούρα, ή όταν τρέχω, κοιτάζω ένα κτίριο που θέλω να φτάσω. Ώσπου ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι έχει φτάσει ο τερματισμός! Αυτό συμβαίνει και στην επαγγελματική μας ζωή: αν βάλεις έναν στόχο, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις για να τον διαχειριστείς είναι να τον σπάσεις σε μικρότερα κομμάτια. Το τρίαθλο με έχει βοηθήσει πολύ και στο time management, δηλαδή στο να υπολογίζω με ακρίβεια και ευελιξία τον χρόνο μου.

Όμως το σημαντικότερο στο οποίο με έχει βοηθήσει είναι ίσως η διαχείριση του απροόπτου και η αποδοχή της αλλαγής. Είναι ένα άθλημα στο οποίο μπορεί, ανά πάσα στιγμή, να συμβεί κάτι αναπάντεχο, από μια θάλασσα που ξαφνικά θα σηκώσει κύματα και ένα σκασμένο λάστιχο ποδηλάτου μέχρι ένα παγούρι με νερό που χάθηκε. Το απρόοπτο πλέον δεν με πανικοβάλλει, χάρη στον αθλητισμό μπορώ να διαχειρίζομαι καταστάσεις που έρχονται ξαφνικά, οποιαδήποτε αλλαγή συμβαίνει πλέον με βρίσκει έτοιμο να προσαρμοστώ

— Πολλοί λένε πως η πανδημία ήταν καταλύτης για να επανεξεταστούν τα προβλήματα της καθιστικής ζωής στο γραφείο. Συνέβη και σ’ εσάς αυτό; Πώς επηρέασε τον τρόπο που εργάζεστε;
Τόσο προσωπικά όσο και επαγγελματικά δεν ένιωσα disruption. Η εταιρεία συνέχισε να λειτουργεί, δεν χάσαμε τους στόχους μας, αλλάξαμε απλώς τον τρόπο που εργαζόμαστε – υπήρχε άλλωστε και μια κουλτούρα αποδοχής των αλλαγών. Η πανδημία δεν ήταν η αιτία αλλά η αφορμή ώστε κάποιες αλλαγές να έρθουν ακόμα πιο γρήγορα, όπως το remote working και η ψηφιοποίηση. Εγώ το έζησα αυτό και όταν διαγνώστηκε η κόρη μου με σακχαρώδη διαβήτη, οπότε ξαφνικά κλήθηκα να διαχειριστώ κάτι για το οποίο δεν ήμουν προετοιμασμένος. Ο παιδικός διαβήτης απαιτεί από τον γονιό ξαφνικά να γίνει γιατρός, δεν έχεις επιλογή να αντισταθείς στην αλλαγή, γιατί πρέπει να βοηθήσεις ένα παιδί 9 μηνών. Καμιά φορά, όπως συνηθίζω να λέω, μας βελτιώνουν και μας αναπτύσσουν τα γεγονότα που δεν μας δίνουν πολλές εναλλακτικές, καθώς οφείλουμε να αλλάξουμε για να μπορέσουμε να προσαρμοστούμε. 

— Ως ένας πατέρας που κυριολεκτικά μεταμόρφωσε τη ζωή του ανταποκρινόμενος σε μια πρόκληση υγείας που αντιμετώπιζε η κόρη του, τι μήνυμα θα θέλατε να στείλετε σχετικά με την πατρότητα και την εργασιακή πραγματικότητα στους Έλληνες εργαζόμενους μπαμπάδες;
Θεωρώ ότι στο κομμάτι της σχέσης με τα παιδιά μας πολλές φορές έχουμε στο μυαλό μας το στερεότυπο πως οι μαμάδες είναι εκείνες που ευαισθητοποιούνται περισσότερο, που βλέπουν τα πράγματα πιο συναισθηματικά. Πιστεύω ότι και οι δυο γονείς βλέπουν τα πράγματα εξίσου συναισθηματικά. Προφανώς και οποιαδήποτε δυσκολία παραμένει δυσκολία, δεν μπορείς να πεις σε έναν γονιό ούτε να μη στενοχωριέται ούτε να μη φοβάται. Ο παιδικός διαβήτης έχει κάποια στάδια που είναι αναπόφευκτα, θα σε πανικοβάλλουν και προσωρινά θα σε στριμώξουν σε μια γωνία στην οποία θα βρεθείς κλαίγοντας μόνος σου, σκεπτόμενος «γιατί μου συνέβη εμένα, γιατί στο δικό μου παιδί;».

Ωστόσο ο σακχαρώδης διαβήτης σήμερα γνωρίζει μεγάλη έξαρση, αφορά περίπου 100.000 παιδιά, ενώ ο διαβήτης κάθε τύπου πλησιάζει σήμερα το 10% του συνολικού πληθυσμού. Είναι, λοιπόν, εξαιρετικά πιθανό κάποιος από το οικογενειακό μας περιβάλλον να διαγνωστεί κάποια στιγμή με διαβήτη. Είναι στο χέρι τους το αν θα αφήσουν αυτήν τη δυσκολία να τους καταβάλει ή αν θα γυρίσουν σελίδα και μέσα από αυτήν θα βρουν τον τρόπο να αλλάξουν οι ίδιοι και να βοηθήσουν και το ίδιο το παιδί τους. Το σημαντικότερο είναι να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να μη νιώθουν ενοχές, να μην ντρέπονται να κάνουν ενέσεις ινσουλίνης δημόσια, γενικώς να μην κρύβουν πως έχουν διαβήτη. Μόνο έτσι θα εκπαιδεύσουμε τον υπόλοιπο κόσμο πάνω στο τι είναι ο διαβήτης, δίνοντας το μήνυμα πως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αποτελεί έναν τοίχο που εμποδίζει τα παιδιά μας να σπουδάσουν, να κάνουν αθλητισμό, τα όνειρά τους πραγματικότητα και να σχετιστούν με τους άλλους ανθρώπους.

Το μήνυμα που θέλω να περάσω στους μπαμπάδες είναι πως βαθιά μέσα στον καθένα μας κρύβεται μια εσωτερική δύναμη που περιμένει να απελευθερωθεί. Το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι να πιστέψουμε στον εαυτό μας και να κάνουμε το πρώτο βήμα ώστε να ανακαλύψουμε τον Ironman που κρύβει μέσα του ο καθένας μας.

Good Business Directory Vol.3:  H νέα ειδική ειδική έκδοση για όλες τις τάσεις που καθορίζουν το ελληνικό επιχειρείν

Θέματα
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Κώστας Καββαθάς μέσα από τα μάτια ενός στενού του συνεργάτη

LiFO politics / Ο Κώστας Καββαθάς μέσα από τα μάτια ενός στενού του συνεργάτη

O Φαίδων Καραϊωσηφίδης, εκδότης του περιοδικού «Πτήση» και για 28 χρόνια συνεργάτης του Κώστα Καββαθά, μιλά στη Βασιλική Σιούτη για έναν από τους πιο επιδραστικούς ανθρώπους του σύγχρονου ελληνικού Τύπου που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιώργος Χρονάς: «Για χρόνια θεωρούσα τον έρωτα ντροπή»

Lifo Videos / Γιώργος Χρονάς: «Για χρόνια θεωρούσα τον έρωτα ντροπή»

Η αυτοβιογραφία του είναι γεμάτη από ιστορίες με τον Τσαρούχη, τον Χατζιδάκι και άλλες εμβληματικές μορφές της εποχής, τις οποίες είχε την τύχη να γνωρίσει και να μπολιαστεί από τη ματιά και τη στάση τους. Η Τζούλη Αγοράκη συναντά τον ποιητή και εκδότη της Οδού Πανός σε μια χειμαρρώδη συζήτηση.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
«Αν περάσεις μια νύχτα στις Μάντρες της Ανάφης, θα τη θυμάσαι για πάντα»

Lifo Videos / «Αν περάσεις μια νύχτα στις Μάντρες της Ανάφης, θα τη θυμάσαι για πάντα»

Η Έφη Καλογεροπούλου διηγείται ιστορίες από την Ανάφη: από τις θρυλικές «Μάντρες», το μπαρ που δημιούργησε ο πατέρας της, μέχρι το εστιατόριό της, τη «Μαργαρίτα», σε ένα νησί που διαρκώς αλλάζει χρώματα.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Πόσο βρόμικοι ήταν οι άνθρωποι τον Μεσαίωνα;

Ηχητικά Άρθρα / Πόσο βρόμικοι ήταν οι άνθρωποι κατά τον Μεσαίωνα;

Η ζωή σε μια μεγαλούπολη του Μεσαίωνα δεν είχε καμία σχέση με τη ρομαντική εικόνα που συχνά παρουσιάζουν οι ταινίες εποχής. Στους στενούς δρόμους της, μέσα στη ζέστη, οι άνθρωποι ζούσαν κυριολεκτικά μέσα στη βρομιά –χωρίς αποχέτευση, χωρίς βασικές συνθήκες υγιεινής, και σχεδόν χωρίς μπάνιο.
M. HULOT
Η εφιαλτική ιστορία του δράκου της Βάρκιζας

Αληθινά εγκλήματα / Το θρίλερ με το απανθρακωμένο ζευγάρι στη Βάρκιζα

Ο Νίκος Τσέφλιος ερευνά και αφηγείται τη διπλή δολοφονία που, ένα βροχερό ξημέρωμα του Μαρτίου του 1988, σκόρπισε τον πανικό στους κατοίκους της περιοχής και απασχόλησε τις αστυνομικές αρχές για μήνες.
THE LIFO TEAM
Η σκληρή αλήθεια για την Αλίκη Βουγιουκλάκη: Το «Παρασκήνιο»

Μικροπράγματα / Η σκληρή αλήθεια για την Αλίκη Βουγιουκλάκη: Το «Παρασκήνιο»

Ένα ηχητικό ντοκιμαντέρ του Άρη Δημοκίδη για μια συναρπαστική, μεταβατική στιγμή στη ζωή της Εθνικής Σταρ και το παρασκήνιο πίσω απ' την αποκαλυπτική, τηλεοπτική εκπομπή που την κατέγραψε
ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ
Idra Kayne, τι φάση με τις μπότες σου;

Lifo Videos / Idra Kayne, τι φάση με τις μπότες σου;

Αν η ζωή της γινόταν ντοκιμαντέρ, ποιος θα ήταν ο τίτλος του; Ποιο είναι το πιο iconic μήνυμα που έχει λάβει από φαν; Και τι της έχει μάθει η ψυχοθεραπεία; Η Idra Kayne απαντά στην Στεφανία Παπαδημητρίου και τον Γιώργο Τσαγκόζη, που της θέτουν τις ερωτήσεις του κοινού.
THE LIFO TEAM
«Στη διαστημική αποστολή βλέπεις 16 ανατολές και δύσεις ηλίου σε μία μέρα»

Αδριανός Γολέμης / «Στο διάστημα βλέπεις 16 ανατολές και δύσεις ηλίου σε μία μέρα»

Τι συμβαίνει με το σώμα ενός αστροναύτη; Πώς κοιμάται; Με τι τρέφεται; Έχει ορμές; Και πόσο διαφέρει η ιατρική φροντίδα στο διάστημα απ’ αυτή στη Γη; Ο επικεφαλής ιατρός αποστολών στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Αστροναυτών, Αδριανός Γολέμης, μιλά στον Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πάρις Ρούπος: «Τα hate comments δεν είναι κριτική»

Lifo Videos / «Τα hate comments δεν είναι κριτική»

Ο Πάρις Ρούπος παρουσιάζει τη νέα του σόλο παράσταση «Κυριλέ» και μιλά στα βίντεο της LiFO για το χιούμορ και τα όριά του, το αν το stand up αποτελεί «αριστερή τέχνη» και το κατά πόσο μπορεί κανείς να βιοποριστεί από αυτό στην Ελλάδα σήμερα.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Ποιος υπερασπίζεται τη συμπερίληψη στην εποχή Τραμπ;

Ζούμε, ρε! / Ποιος υπερασπίζεται τη συμπερίληψη στην εποχή Τραμπ;

Πόσο απειλούνται τα προγράμματα συμπερίληψης από τις πολιτικές αποκλεισμού του προέδρου Τραμπ; Ποια είναι η στάση των μεγάλων τεχνολογικών εταιρειών απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις; Και τι μπορεί να κάνει ο απλός πολίτης για να αντιδράσει και να συμβάλει σε μια πιο δίκαιη κοινωνία; Η Χρυσέλλα Λαγαρία και ο Θοδωρής Τσάτσος συζητούν με τον δημοσιογράφο και ερευνητή του Ινστιτούτου Reuters, Νίκο Ευσταθίου.
Η σκληρή αλήθεια για την λογοκρισία της Τέχνης στην Ελλάδα

Μικροπράγματα / Η σκληρή αλήθεια για την λογοκρισία της Τέχνης στην Ελλάδα

Ένα ηχητικό ντοκιμαντέρ του Άρη Δημοκίδη για την υποκρισία πίσω απ' τις πιο σημαντικές περιπτώσεις λογοκρισίας και βανδαλισμών των τελευταίων 50 ετών και για το πώς οι τηλεοπτικές εκπομπές τις εκμεταλλεύονται
ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ
Θωμά Ζάμπρα, ποια είναι η καλύτερη γιούχα που έχεις φάει ποτέ;

Lifo Videos / Θωμά Ζάμπρα, ποια είναι η καλύτερη γιούχα που έχεις φάει ποτέ;

Του έχουν πει ότι μοιάζει στον Ζακ Γαλυφιανάκη; Θεωρεί τον εαυτό του φεμινιστή; Πότε θα δούμε τη σειρά «Κακές Ιδέες»; Ο Θωμάς Ζάμπρας απαντά στην Στεφανία Παπαδημητρίου και στον Γιώργο Τσαγκόζη που του θέτουν τις ερωτήσεις του κοινού.
THE LIFO TEAM
Χρήστος Λούλης: «Μεγαλώνοντας με νοιάζει περισσότερο να μου λένε ότι είμαι ωραίος παρά κάλος ηθοποιός»

Χρήστος Λούλης / «Μεγαλώνοντας, με νοιάζει περισσότερο να μου λένε ότι είμαι ωραίος, παρά καλός ηθοποιός»

Η Τζούλη Αγοράκη σε μια εκ βαθέων συζήτηση με τον Χρήστο Λούλη για τον ρόλο του δικαστή που υποδύεται στην «Έντα Γκάμπλερ» του Ίψεν, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά, αλλά και για τον χρόνο, την υστεροφημία και τον ρόλο της οικογένειας στη ζωή του.
THE LIFO TEAM
Στάθη Σούλιε, πως είναι να είσαι τυφλός προπονητής μιας τυφλής αθλήτριας;

Ζούμε, ρε! / Πώς είναι να είσαι τυφλός προπονητής μιας τυφλής αθλήτριας;

Ο προπονητής τζούντο και ψυχολόγος Στάθης Σούλιος μοιράζεται με τη Χρυσέλλα Λαγαρία και τον Θοδωρή Τσάτσο την ξεχωριστή του εμπειρία ως τυφλός προπονητής μιας τυφλής αθλήτριας, περιγράφοντας τις προκλήσεις, τις δυσκολίες και τις μοναδικές στιγμές που έχει ζήσει. 
THE LIFO TEAM
«Θα πρέπει να αλλάξει ο τρόπος που διδάσκονται οι εθνικοί μύθοι»

Κώστας Κωστής / «Θα πρέπει να αλλάξει ο τρόπος που διδάσκονται οι εθνικοί μύθοι»

Οι μύθοι και οι αλήθειες για την Επανάσταση του 1821. Από που ξεκίνησε, τελικά, και γιατί τη γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου; Υπήρξε «κρυφό σχολειό» και τι σχέσεις είχαν πολλοί από τους οπλαρχηγούς με τους Οθωμανούς πριν από την εξέγερση; Ο Γιάννης Πανταζόπουλος συζητά με τον ομότιμο καθηγητή του ΕΚΠΑ και διευθυντή του ΜΙΕΤ, Κώστα Κωστή.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ