Η Touchstones είναι μια εορταστική CD-ετικέτα της ECM Records (AN Music), που τώρα ξανακάνει την εμφάνισή της. Τώρα γιατί; Προφανώς, γιατί η γερμανική εταιρεία συμπληρώνει το 2019 50 χρόνια κυκλοφοριών και παρουσίας.
Είχε εμφανιστεί και στο παρελθόν η σειρά Touchstones; Βεβαίως, το 2008, όταν είχαν τυπωθεί τότε 40 classic recordings σε new packaging και σε special price, που στόχο είχαν να προϋπαντήσουν τα 40χρονα (τότε) της εταιρείας.
Η φετινή σειρά Touchstones περιλαμβάνει 50 άλμπουμ (του κλασικού ECM-καταλόγου) και μπαίνει σε κυκλοφορία σε δύο δόσεις – σε δύο 25άδες. Η πρώτη κυκλοφορεί ήδη από τον Ιανουάριο, ενώ η δεύτερη κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό. Άρα η 50άδα ολοκληρώθηκε.
Εδώ θα δώσουμε ορισμένα στοιχεία (σε λίγες γραμμές) γι' αυτά τα 50 άλμπουμ, τα οποία, αν και βγήκαν σε δύο ξεχωριστές δόσεις, εμείς θα τα ανακατέψουμε, τοποθετώντας τα χρονολογικά (από το παλαιότερο προς το πιο καινούριο), ώστε να φανεί καλύτερα και η πορεία της εταιρείας, και η σημασία τους στη διαμόρφωση της τζαζ ιστορίας.
Ο Manfred Eicher, εμπνευστής, ιδρυτής και παραγωγός της ECM, έχει κατορθώσει να στεγάσει στην εταιρεία του περισσότερα από 1600 άλμπουμ, οπότε η 50άδα είναι, όπως και να το κάνουμε, μια δύσκολη υπόθεση.
Βεβαίως όταν γράφουμε για «τζαζ» ή για «contemporary jazz», όσον αφορά στην ECM, εννοούμε κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό, κάτι που έχει καθιερωθεί να ονομάζεται «ήχος της ECM», κάτι δηλαδή που είναι και τζαζ, αλλά ταυτοχρόνως μπορεί να είναι και avant-garde, και σκληρός αυτοσχεδιασμός, και έθνικ, και electronic, και ροκ ακόμη, και... και... και...
Ο Manfred Eicher, εμπνευστής, ιδρυτής και παραγωγός της ECM, έχει κατορθώσει να στεγάσει στην εταιρεία του περισσότερα από 1600 άλμπουμ (αν αναφερόμαστε στον κλασικό κατάλογο), οπότε η 50άδα είναι, όπως και να το κάνουμε, μια δύσκολη υπόθεση.
Να σημειώσουμε το πρακτικό, πως τα άλμπουμ κυκλοφορούν σε ωραίους gatefold cardboard φακέλους και διατίθενται σε χαμηλή τιμή (γύρω στα 10 ευρώ). Επίσης δεν χρειάζεται να πούμε –είναι αυτονόητο– πως πρόκειται για άλμπουμ κλασικά, που έχουν γράψει την ιστορία που άξιζε να γράψουν (μεγαλύτερη, μεγάλη ή λιγότερη μεγάλη δεν έχει ουδεμία σημασία).
1.
PAUL BLEY: Ballads [ECM 1010, 1971]
Ηχογραφήσεις από δύο συναντήσεις του 1967. Στην πρώτη συνευρίσκονται οι Paul Bley πιάνο, Gary Peacock μπάσο, Barry Altschul ντραμς και στη δεύτερη οι Paul Bley πιάνο, Mark Levinson μπάσο, Barry Altschul ντραμς. Τρεις συνθέσεις της Annette Peacock ακούμε εδώ, με την πρώτη να καταλαμβάνει όλη την πρώτη πλευρά του LP. Τζαζ ριζοσπαστικός, μινιμαλιστικός, λυρισμός.
2.
CHICK COREA: Piano Improvisations [ECM 1014, 1971]
Ένα από τα πρώτα masterpieces της ECM. Το πρώτο σόλο-πιάνο άλμπουμ του Chick Corea και πρώτο σόλο-πιάνο της ECM. Ηχογράφηση από το Όσλο, τον Απρίλιο του 1971. Εδώ και το "Sometime ago", που ακούστηκε λίγο αργότερα και στο LP του Corea "Return to Forever" (1972).
3.
CHICK COREA / GARY BURTON: Crystal Silence [ECM 1024, 1973]
Κάποτε, νομίζω και σήμερα, τα ονόματα Chick Corea / Gary Burton ακούγονταν σαν ένα. Τόσο τεράστιοι μουσικοί υπήρξαν (και είναι) ως μονάδες, κατορθώνοντας και ως ντουέτο να διαφυλάξουν την τζαζ μεγαλοσύνη τους. Όχι εύκολο. Και το επανέλαβαν κάμποσες φορές στην ιστορία. Και έτσι, ως ντουέτο, τους έχουμε δει και στην Ελλάδα. Εδώ, πάντως, έχουμε το πρώτο από τα άλμπουμ που έγραψαν μαζί. Πιάνο και βιμπράφωνο, δύο όργανα που συνεργάζονται αρμονικά, φύσει και θέσει, σε εννέα ξεχωριστές συνθέσεις.
4.
GARY BURTON THE NEW QUARTET: S/T [ECM 1030, 1973]
Στο νέο κουαρτέτο του ο Gary Burton είχε δίπλα του τον κιθαρίστα Mick Goodrick, τον μπασίστα Abraham Laboriel και τον ντράμερ Harry Blazer. Φυσικά τα haunted vibes του Burton κυριαρχούν, αλλά τόσο το ανεβασμένο σε ένταση ρυθμικό τμήμα, όσο και η κιθάρα, που παραμένει πάντα τζαζ και όχι ροκ, προσθέτουν στο άκουσμα μια fusion χροιά. Ιστορικές συνθέσεις των Chick Corea, Keith Jarrett, Carla Bley κ.ά. και υπέροχο ραφινέ άκουσμα.
5.
RALPH TOWNER: Diary [ECM 1032, 1974]
Το πρώτο σόλο άλμπουμ του Ralph Towner (γνωστός και μέσω του συγκροτήματος Oregon), στο οποίο ο αμερικανός μουσικός χειρίζεται 12χορδη κιθάρα, κλασική κιθάρα, πιάνο και γκονγκ είναι ένα παράξενο σοφιστικέ άκουσμα που μοιάζει περισσότερο με progressive folk, παρά με contemporary jazz. Εδώ και το μαγικό "Icarus" (σε σπάνιας αισθαντικότητας εκτέλεση), γνωστό και από ένα προηγούμενο γκρουπ, στο οποίο ήταν μέλος ο Towner (πλην των Oregon), των Winter Consort.
6.
ART LANDE / JAN GARBAREK: Red Lanta [ECM 1038, 1974]
Πολύ εκλεπτυσμένο άκουσμα, το "Red Lanta" φέρνει κοντά τον αμερικανό πιανίστα Art Lande και τον νορβηγό σαξοφωνίστα (σοπράνο και μπάσο σαξόφωνο εδώ, αλλά και φλάουτο) Jan Garbarek. Είναι το πρώτο άλμπουμ του Garbarek σ' αυτή τη σειρά, ένα άλμπουμ όμορφο και ντελικάτο (ούτε τζαζ, ούτε φολκ, μα σε ήχο-ECM), που απλώς συναρπάζει.
7.
JAN GARBAREK / BOBO STENSON QUARTET: Witchi-Tai-To [ECM 1041, 1974]
Και να στη σειρά ένα δεύτερο CD με τον Jan Garbarek, αλλά και με τους υπόλοιπους τρεις, τον πιανίστα Bobo Stenson, τον κοντραμπασίστα Palle Danielsson και τον ντράμερ Jon Christensen να υπογράφουν, όλοι μαζί, ένα αριστούργημα. Άλμπουμ για την top δεκάδα της ECM, με συνθέσεις-αποδόσεις απλώς συγκλονιστικές. Δεν υπάρχουν high-lights εδώ. Και τα πέντε tracks, το "A.I.R." της Carla Bley, το "Kukka" του Palle Danielsson, το πασίγνωστο "Hasta siempre" του Carlos Puebla, το "Witchi-tai-to" του Jim Pepper και το "Desireless" του Don Cherry, είναι για ανθολογία.
8.
BENNIE MAUPIN: The Jewel in the Lotus [ECM 1043, 1974]
Κάποτε το άλμπουμ αυτό το ψάχναμε μετά μανίας, γιατί είναι και πρώτης τάξεως, αλλά και σπάνιο. Ένα από τα σπανιότερα της ECM, αφού σε άπαικτη κατάσταση μπορεί να πιάσει και τα 100 ευρώ. Πολύ μυστήριος δίσκος, μιας και θα μπορούσες να το χαρακτηρίσεις τζαζ, fusion, avant ακόμη και ψυχεδελικό, που έχει για μπροστάρη τον πνευστό Bennie Maupin, στα πλήκτρα τον Herbie Hancock, στα ντραμς τον Billy Hart κ.λπ. Κρυφό διαμάντι.
9.
JULIAN PRIESTER PEPO MTOTO: Love, Love [ECM 1044, 1974]
Η πορεία του τρομπονίστα, φλαουτίστα και άλλα διάφορα Julian Priester δεν είναι διάφορη εκείνης του Bennie Maupin, αφού και οι δύο συνυπήρξαν σε άλμπουμ του McCoy Tyner, του Lonnie Smith και του Herbie Hancock. Στο "Love, Love" ο Priester συνεργάζεται μ' έναν μάστορα των synths, τον Pat Gleeson, όπως και με άλλους μουσικούς, δημιουργώντας ένα άλμπουμ «σταθμός» σ' αυτό το αφρο-τζαζ σκηνικό (τύπου early seventies Miles Davis, Weather Report κ.λπ.), που ήταν στα πολύ επάνω του εκείνη την εποχή. Μία θαυμάσια και ξεχωριστή, μέσα στον κατάλογο της ECM, ηχογράφηση.
10.
PAUL MOTIAN: Tribute [ECM 1048, 1975]
Τι καταπληκτικό άλμπουμ! Ο ντράμερ Paul Motian, εδώ μαζί με τον μεγάλο Charlie Haden κοντραμπάσο, δύο κιθαρίστες και ακόμη τον άλτο σαξοφωνίστα Carlos Ward σ' ένα space-jazz κομψοτέχνημα. Ανάμεσα στα tracks και το κλασικό "Song for Che", γνωστό από την εποχή της περίφημης Liberation Music Orchestra (1970).
11.
STEVE KUHN: Trance [ECM 1052, 1975]
Ένα κλασικό ECM LP/CD, λυρικό, αθόρυβο, αλλά με «εσωτερική» συνέπεια και με περιπετειώδη αφήγηση είναι το "Trance" του πιανίστα Steve Kuhn και των συνεργατών του Steve Swallow bass guitar, Jack DeJohnette ντραμς και Sue Evans κρουστά.
12.
RALPH TOWNER / GARY BURTON: Matchbook [ECM 1056, 1975]
Ralph Towner 12χορδη και κλασική κιθάρα, Gary Burton βιμπράφωνο. Πασίγνωστα κομμάτια στο σετ, όπως το "Icarus" του Ralph Towner (γράψαμε και πιο πριν), το "Goodbye Pork Pie Hat" του Charles Mingus, το "Some other time" του Leonard Bernstein...
13.
BARRE PHLLIPS: Mountainscapes [ECM 1076, 1976]
Από τα μεγάλα progressive ECM-albums των mid-70s. Φοβερή μπάντα (John Surman μπάσο-κλαρίνο, βαρύτονο σαξόφωνο, σύνθια, Barre Phillips κοντραμπάσο, Stu Martin ντραμς, σύνθια, Dieter Feichtner σύνθια, John Abercrombie κιθάρα), έξοχες συνθέσεις και ενοργανώσεις μπροστά από την εποχή τους. Αδάμας!
14.
EBERHARD WEBER: The Following Morning [ECM 1084, 1977]
Ένα τυπικό (δηλαδή πάντα ξεχωριστό) άλμπουμ του μπασίστα Eberhard Weber, στην περίπτωσή μας σε συνδυασμό με το πιάνο του Rainer Brüninghaus, και τα πνευστά (γαλλικό κόρνο, όμποε) συν το τσέλο τής Philharmonic Orchestra του Όσλο.
15.
PAT METHENY: Watercolors [ECM 1097, 1977]
Η contemporary jazz τού κιθαρίστα Pat Metheny στα καλύτερά της. Με τον πιανίστα Lyle Mays για πρώτη φορά στο team, και ακόμη τους Eberhard Weber μπάσο και Danny Gotlieb ντραμς. Συνθέσεις, που κουβαλούν, συν τοις άλλοις, κι ένα πρόωρο new age πνεύμα.
16.
BILL CONNORS: Of Mist and Melting [ECM 1120, 1978]
Όχι από τα πολύ γνωστά, αλλά σίγουρα από τα πολύ καλά άλμπουμ της γερμανικής εταιρείας, το "Of Mist and Melting" του αμερικανού κιθαρίστα Bill Connors, έχει μιαν ατμοσφαιρική και κάπως space διάσταση, που ενίοτε συναρπάζει. Βοηθά το σαξόφωνο του Jan Garbarek προς αυτό, και ακόμη οι άσοι Gary Peacock και Jack DeJohnette. Το εισαγωγικό "Melting" είναι μεγάλη σύνθεση.
17.
JACK DeJOHNETTE: New Directions [ECM 1128, 1978]
Το contemporary fusion στα καλύτερά του. Και fusion γιατί συμμετέχει εδώ ένας ηλεκτρικός κιθαρίστας σύμβολο της ECM, o John Abercrombie και contemporary, με τη σκληρή έννοια, καθώς η παρουσία του τρομπετίστα-θρύλου Lester Bowie (από τους The Art Ensemble of Chicago) δεν αφήνει περιθώριο για παρερμηνείες. Συμπληρώνει επίσης ένα μέγιστο όνομα, ο Eddie Gomez στο κοντραμπάσο.
18.
MICK GOODRICK: In Pas(s)ing [ECM 1139, 1979]
Είχε ξεκινήσει να παίζει στις μπάντες του Woody Herman και του Gary Burton ο (αμερικανός) κιθαρίστας Mick Goodrick, όμως εδώ έχει την ευκαιρία να ηγηθεί για πρώτη φορά ενός σχήματος, έχοντας δίπλα του μεγάλα ονόματα (John Surman, Eddie Gomez, Jack DeJohnette). Ένα όχι πολύ γνωστό ECM-άλμπουμ, αλλά σε κάθε περίπτωση εξαιρετικό.
19.
GEORGE ADAMS: Sound Suggestions [ECM 1141, 1979]
Σπουδαίος πνευστός (εδώ τενορίστας) ο George Adams (1940-1992) είχε εμφανισθεί και στην Αθήνα (στο φεστιβάλ PRAXIS 83). Το "Sound Suggestions" ήταν το μοναδικό άλμπουμ του στην ECM, ένα όμορφο δείγμα contemporary jazz, που επετεύχθη με τη συνεισφορά των Heinz Sauer τενόρο, Kenny Wheeler τρομπέτα, φλούγκελχορν, Richie Beirach πιάνο, Dave Holland κοντραμπάσο και Jack DeJohnette ντραμς.
20.
LEO SMITH: Divine Love [ECM 1143, 1979]
Εκπληκτικό άλμπουμ του Leo Smith (σήμερα Wadada Leo Smith), ο οποίος χειρίζεται τρομπέτα, φλούγκελχορν, steel-o-phone και κρουστά και που αποτελεί, οπωσδήποτε, ένα από τα 3-4 ωραιότερα και σημαντικότερα τής πολύ μεγάλης πορείας του. Έχοντας δίπλα του τους Dwight Andrews φλάουτο, μπάσο κλαρίνο, τενόρο, mbira, κρουστά, Bobby Naughton vibraharp, marimba, bells, Charlie Haden κοντραμπάσο, Lester Bowie τρομπέτα και Kenny Wheeler τρομπέτα, ο Smith προτείνει ένα αληθινά πρωτοποριακό έργο, που μπορεί να συγκριθεί μόνο με τα μεγάλα άλμπουμ του Miles Davis (χωρίς να τα θυμίζει). Βαριά κουβέντα, που ισχύει όμως γι' αυτό το afro / spiritual / avant-jazz κομψοτέχνημα.
21.
STEVE SWALLOW: Home Music by Steve Swallow to Poems by Robert Creeley [ECM 1160, 1980]
Σε όλα ανεξαιρέτως τα άλμπουμ της ECM παίρνουν μέρος top μουσικοί. Κι αυτό φυσικά εξασφαλίζει, κάθε φορά, τα μέγιστα δυνατά αποτελέσματα. Να, όπως εδώ, σ' αυτό το CD του μπασίστα Steve Swallow, στο οποίο μελοποιείται ο αμερικανός ποιητής Robert Creeley (1926-2005). Τζαζ και ποίηση λοιπόν, με την ανεπανάληπτη φωνή της Sheila Jordan και με τις παρουσίες των Dave Liebman σαξόφωνα, Steve Kuhn πιάνο, Lyle Mays σύνθια και Bob Moses ντραμς.
22.
JAN GARBAREK / KJELL JOHNSEN: Aftenland [ECM 1169, 1980]
Δύο άνθρωποι, ο Jan Garbarek σε τενόρο, σοπράνο σαξόφωνο, φλάουτο και ο Kjell Johnsen σε εκκλησιαστικό όργανο, σ' ένα τελείως διαφορετικό, αλλά σίγουρα αξιοπρόσεκτο άκουσμα.
23.
JOHN SURMAN / JACK DeJOHNETTE: The Amazing Adventures of Simon Simon [ECM 1193, 1981]
Παλαιοί γνώριμοι, που συνεργάζονται σαν ντουέτο εδώ για πρώτη φορά, οι John Surman σοπράνο και βαρύτονο σαξόφωνα, μπάσο κλαρίνο, synths και Jack DeJohnette ντραμς, κρουστά, ηλεκτρικό πιάνο δίνουν ένα παράξενο άλμπουμ και οπωσδήποτε ενδιαφέρον, με διασκορπισμένα εντός του τζαζ, ηλεκτρονικά και έθνικ στοιχεία.
24.
STEVE TIBBETS: Northern Song [ECM 1218, 1982]
Η πρώτη συνάντηση τού αμερικανού αρχαϊκού κιθαρίστα Steve Tibbets με την ECM αποτελεί και μία από τις ωραιότερές του. Κλασική, τζαζ, ροκ και φολκ-ροκ ανακατεμένα, άπαντα, με μαγικό τρόπο. Στο session οι Steve Tibbets κιθάρες, kalimba, λούπες και Marc Anderson κρουστά.
25.
MIKE NOCK: Ondas [ECM 1220, 1982]
Ο Mike Nock, συνθέτης και πιανίστας από τη Νέα Ζηλανδία, συνεργάζεται στο "Ondas" με τον κοντραμπασίστα Eddie Gomez και τον ντράμερ Jon Christensen. Από τα jazz-trios, που δεν άφησαν εποχή, αλλά άφησαν ένα (τουλάχιστον) αξιοπρόσεκτο LP.
26.
DON CHERRY / ED BLACKWELL: El Corazón [ECM 1230, 1982]
Δύο μέγιστοι μουσικοί, με τεράστια ιστορία, προσφορά και συνεργασίες, συνευρίσκονται σαν ντουέτο στο "El Corazón" (παίζοντας την κλασική τσέπης τρομπέτα του ο Cherry μαζί με πιάνο, μελόντικα, doussn'gouni, όπως και τα ντραμς-κρουστά του ο Ed Blackwell) δημιουργώντας έθνικ-τζαζ αρχέτυπα. Ιστορικό άλμπουμ με αναφορές σε άφρο, ρέγκε, αραβική μουσική, τζαζ φυσικά κ.λπ., που ξεπερνά την εποχή του.
27.
MIROSLAV VITOUS: Journey's End [ECM 1242, 1983]
Βαρύ, σε κλασικές contemporary φόρμες άλμπουμ από έναν κοντραμπασίστα, τον Τσέχο Miroslav Vitous, με μεγάλη ιστορία (Weather Report κ.λπ.). Δίπλα του ο John Surman σε σαξόφωνα, μπάσο κλαρίνο και ο Jon Christensen σε ντραμς.
28.
KEITH JARRETT / GARY PEACOCK / JACK DeJOHNETTE: Standards, Vol.1 [ECM 1255, 1983]
Στάνταρντ. Το λέει και ο τίτλος. Great American Songbook δηλαδή. Και άρα... "Meaning of the blues", "All the things you are", "It never entered my mind", "The masquerade is over" και "God bless the child", ερμηνευμένα από masters. Τίποτ' άλλo.
29.
KENNY WHEELER / MIKE BRECKER / JOHN TAYLOR / DAVID HOLLAND / JACK DeJOHNETTE: Double, Double you [ECM 1262, 1984]
Ένα κλασικό άλμπουμ για τον καναδό τρομπετίστα και φλουγκελχορνίστα Kenny Wheeler είναι το "Double, Double you". Και γίνεται κλασικότερο λόγω της συμμετοχής των υπολοίπων μουσικών, που όλοι μαζί συναποτελούν ένα απλώς... σούπερ-γκρουπ.
30.
JOHN ABERCROMBIE: Night [ECM 1272, 1984]
Από τους κιθαρίστες, που διάνυσαν μεγάλη πορεία στην ECM, ο Αμερικανός John Abercrombie (που έφυγε πρόπερσι από τη ζωή) έφερε στη γερμανική εταιρεία ένα τελείως δικό του fusion. Όχι «πλακωμένο», αλλά προσαρμοσμένο στις κεντροευρωπαϊκές ποιότητες. Εδώ έχει δίπλα του άσους βεβαίως, σαν τους Jan Hammer πλήκτρα, Jack DeJohnette ντραμς και Mike Brecker τενόρο σαξόφωνο.
31.
DAVE HOLLAND QUINTET: Seeds of Time [ECM 1292, 1985]
Άγγλος κοντραμπασίστας με επίσης τρανή ιστορία στη γερμανική εταιρεία, ο Dave Holland «πιάνεται» σ' ένα session έχοντας δίπλα του συμπαραστάτες κλάσης σαν τον Κenny Wheeler, τον σαξοφωνίστα Steve Coleman, τον τρομπονίστα Julian Priester και τον ντράμερ Marvin "Smitty" Smith. Το αποτέλεσμα περιγράφεται σ' αυτή την εντυπωσιακή σειρά των εννέα συνθέσεων, που ανήκουν, οι περισσότερες, στα μέλη του γκρουπ.
32.
DAVID TORN: Cloud About Mercury [ECM 1322, 1987]
Να ένα ακόμη παράξενο άλμπουμ, από 'κείνα που δίνουν ξεχωριστό χρώμα στον κατάλογο της ECM. Ο κιθαρίστας David Torn συνεργάζεται με τους Mark Isham τρομπέτες, σύνθια, Tony Levin chapman stick, synth-bass και Bill Bruford ντραμς, synth-drums προσφέροντας ένα άλμπουμ με δικές του συνθέσεις (σε ορισμένες συμμετέχουν και τα υπόλοιπα μέλη του σχήματος). Το ύφος είναι ambient-electronic, με σαφείς πάντως τζαζ νύξεις.
33.
EDWARD VESALA: Lumi [ECM 1339, 1987]
Ο Φινλανδός ντράμερ Edward Vesala (1945-1999) ηχογραφεί στην ECM από παλιά, από το 1972, όταν συμμετείχε στο φοβερό "Triptykon", μαζί με Arild Andersen και Jan Garbarek. Αργότερα έκανε κι άλλα άλμπουμ στη γερμανική εταιρεία, αλλά το "Lumi" ήταν το πρώτο του βασικά με το συγκρότημα Sound & Fury – με το οποίο συμπορεύτηκε τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Fusion, δυναμικά ηλεκτρικό ενίοτε λόγω του κιθαρίστα Raoul Björkenheim, αλλά και μ' ένα πληθωρικό δόσιμο, που οφείλεται στους πολλούς και καλούς φινλανδούς μουσικούς (Pentti Lahti, Tapani Rinne, Iro Haarla κ.ά.).
34.
TERJE RYPDAL & THE CHASERS: Blue [ECM 1346, 1987]
Ο κλασικός ήχος του κιθαρίστα Terje Rypdal ανιχνεύεται και σ' αυτό το LP/CD. Βαρύς, ονειρικός ενίοτε, με ψυχεδελικές αναφορές άλλοτε, είναι πάντα... must. Δίπλα του οι Bjørn Kjellemyr μπάσο και Audun Kleive ντραμς.
35.
GARY PEACOCK: Guamba [ECM 1352, 1987]
Το κοντραμπάσο του Gary Peacock, ενός από τους πιο σημαντικούς κοντραμπασίστες στην ιστορία της τζαζ, εδώ, σε πλήρη ανάπτυξη. Έχοντας δίπλα του παίκτες μεγάλης κλάσης (Palle Mikkelborg, Jan Garbarek, Peter Erskine), ο αμερικανός μουσικός βρίσκει τον τρόπο να προτείνει κάτι διαφορετικό.
36.
DAVE HOLLAND TRIO: Triplicate [ECM 1373, 1988]
Μπάσο (Dave Holland), ντραμς (Jack DeJohnette), άλτο σαξόφωνο (Steve Coleman). Ένα κλασικό post-bop τρίο (και άλμπουμ).
37.
DINO SALUZZI: Andina [ECM 1375, 1988]
Εντάξει... Dino Saluzzi. Άλλη ιδιαιτερότητα της ECM τούτος ο αργεντινός μπαντονεονίστας. Στο "Andina" ακούγεται σε σόλο μπαντονεόν και είναι υπέροχος. Μουσικές από εδώ χρησιμοποίησε ο Ζαν-Λυκ Γκοντάρ στις ταινίες του Nouvelle Vague και Historie(s) du cinema.
38.
JOHN ABERCROMBIE / MARC JOHNSON / PETER ERSKINE: S/T [ECM 1390, 1989]
Χαρακτηριστικός ήχος των τελών του '80 με την κιθάρα και βεβαίως την συνθεσάιζερ-κιθάρα του John Abercrombie να πρωταγωνιστεί. Το κλίμα είναι cool και περφεξιονιστικό, χαρακτηριστικό αυτών των μεγάλων παικτών (ο κοντραμπασίστας Marc Johnson και ο ντράμερ Peter Erskine οι άλλοι δύο).
39.
LOUIS SCLAVIS QUINTET: Rouge [ECM 1458, 1992]
Ο γάλλος κλαρινίστας και σοπράνο σαξοφωνίστας Louis Sclavis έχει και αυτός το κεφάλαιό του στη γερμανική εταιρεία, με τις πρώτες σελίδες του να αφορούν στο άλμπουμ του "Rouge" από το 1992. Με τους συνεργάτες του Dominique Pifarély βιολί, François Raulin πιάνο, σύνθια, Bruno Chevillon μπάσο και Christian Ville ντραμς.
40.
DAVID DARLING: Cello [ECM 1464, 1992]
Αυτό είναι το πρώτο άλμπουμ τούτης της σειράς, που δεν έχει κυκλοφορήσει ποτέ σε LP. Μόνο σε CD πρωτοβγήκε το 1992 και τώρα ξανά σε CD επανεκδίδεται. Υπεύθυνος για το "Cello" είναι ένας από τους μεγαλύτερους τσελίστες της εποχής μας, ο Αμερικανός David Darling (που χειρίζεται ακουστικό τσέλο και 8χορδο ηλεκτρικό τσέλο). Μόνος του στο στούντιο ο Darling ηχογραφεί ένα άλμπουμ μοναδικό, ιδιαίτερο, ιδιότυπο, για το οποίο δύσκολα θα βρεις ταμπέλα, ώστε να το βάλεις από κάτω. Η πιο ταιριαστή πάντως είναι εκείνη του "space".
41.
MIROSLAV VITOUS / JAN GARBAREK: Atmos [ECM 1475, 1993]
Ελληνικός ο τίτλος και η μελωδία πάντα στο προσκήνιο, από δύο ευρωπαίους συνθέτες-αυτοσχεδιαστές με τεράστια ιστορία, τον κοντραμπασίστα Miroslav Vitous και τον σαξοφωνίστα (τενόρο, σοπράνο) Jan Garbarek.
42.
JOHN SURMAN / JOHN WARREN: The Brass Project [ECM 1478, 1993]
Κάπως Canterbury rock και progressive-jazz η φάση στο "The Brass Project", αφού στο team συναντάμε παίκτες με μεγάλη παράδοση στο βρετανικό jazz-circuit των σέβεντις. John Surman, Henry Lowther, Steve Waterman, Stuart Brooks, Malcolm Griffiths, Chris Pyne, David Stewart, Richard Edwards, Chris Laurence, John Marshall, John Warren.
43.
STEPHAN MICUS: To the Evening Child [ECM 1486, 1992]
Ο Stephan Micus δεν θέλει συστάσεις. Το world ιδίωμά του δεν έχει ταίρι και στο "To the Evening Child", καθώς παίζοντας steel drum, dilruba, suling, kortholt, nay, sinding και τραγουδώντας, ακούγεται για μίαν ακόμη φορά μοναδικός. Εκπληκτικό άλμπουμ!
44.
KEITH JARRETT: At the Blue Note [ECM 1577, 1995]
To 1995 η ECM κυκλοφόρησε ένα box set των έξι CD με τις εγγραφές του τρίο του Keith Jarrett (πιάνο), που αποτελούσαν οι Gary Peacock κοντραμπάσο και Jack DeJohnette ντραμς, από το club Blue Note της Νέας Υόρκης. Από 'κείνα τα CD επανεκδίδεται τώρα «μόνο του», το "III". Με "Autumn leaves" εντός, "Days of wine and roses", "When I fall in love" και άλλα διάφορα.
45.
BOBO STENSON TRIO: War Orphans [ECM 1604, 1998]
Γι' αυτό το άλμπουμ, το "War Orphans"του Bobo Stenson Trio (Anders Jormin μπάσο, Jon Christensen ντραμς) είχαμε γράψει «ύμνους» στο περιοδικό Jazz & Τζαζ εκείνη την εποχή. Προφανώς τα ίδια θα γράφαμε και τώρα.
46.
PETER ERSKINE / PALLE DANIELSSON / JOHN TAYLOR: Juni [ECM 1657, 1999]
Το "Juni" ήταν το τέταρτο και τελευταίο ECM-άλμπουμ του Peter Erskine Trio (Peter Erskine ντραμς, John Taylor πιάνο, Palle Danielsson κοντραμπάσο). Ένα ήσυχο, στα όρια τού ζεν, πιάνο-τρίο, που έγραψε κι αυτό τη δική του ξεχωριστή ιστορία στη γερμανική εταιρεία.
47.
TRYGVE SEIM: Different Rivers [ECM, 1744, 2000]
Βαρύ, πληθωρικό και κάπως μεγαλεπήβολο και δαιδαλώδες σαν άκουσμα, το "Different Rivers" του νορβηγού σαξοφωνίστα Trygve Seim μας γνώρισε τη νέα νορβηγική σκηνή πάνω στην αλλαγή του αιώνα. ECM-ήχος...
48.
ARILD ANDERSEN TRIO w/ VASSILIS TSABROPOULOS and JOHN MARSHALL: The Triangle [ECM 1752, 2004]
Η ελληνική παροικία της ECM (Ελένη Καραΐνδρου, Σαβίνα Γιαννάτου & Primavera en Salonico, Μαρία Φαραντούρη, Σωκράτης Σινόπουλος...) εκπροσωπείται σ' αυτή την εορταστική σειρά, την Touchstones, με το θαυμάσιο "The Triangle", το άλμπουμ που έστησαν ο κοντραμπασίστας Arild Andersen, ο πιανίστας Βασίλης Τσαμπρόπουλος και ο ντράμερ John Marshall. Οι περισσότερες συνθέσεις μοιρασμένες ανάμεσα στους Andersen και Τσαμπρόπουλο αποτελούν μνημεία επικοινωνίας μεταξύ τζαζ και «κλασικής», με τη διασκευή του Τσαμπρόπουλου στην «Παβάνα» του Ραβέλ να περιγράφει τους όρους αυτής ακριβώς της επικοινωνίας.
49.
ENRICO RAVA: Easy Living [ECM 1760, 2004]
Μια κλασική αξία στο ρόστερ της ECM είναι και ο ιταλός τρομπετίστας Enrico Rava. Έχει τυπώσει διάφορα άλμπουμ εκεί ο Rava, και το "Easy Living" είναι σίγουρα ένα από τα καλύτερά του. Το βαθύ, γεμάτο φύσημά του, ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της τέχνης του Ιταλού, πρωταγωνιστεί κι εδώ σε μια σειρά δικών του κυρίως μελωδιών, που αποδίδονται από ιταλούς μάστερ (σαν τον πιανίστα Stefano Bollani και τον τρομπονίστα Gianluca Petrella).
50.
SUSANNE ABBUEHL: Compass [ECM 1906, 2006]
Ελβετή τραγουδίστρια και τραγουδοποιός, γεννημένη στη Βέρνη το 1970, η Susanne Abbuehl, έδωσε ένα από τα ωραιότερα ECM-CD την τελευταία 15ετία. Λέμε για το "Compass", ένα άλμπουμ τζαζ και ποίησης, καθώς η Abbuehl τραγουδά James Joyce και William Carlos William, ενώ ποιητικές είναι και οι αποδόσεις της στα folk songs του Luciano Berio, ακόμη δε και στο "A call for all demons" του Sun Ra, στο οποίο η Abbuehl τοποθετεί στίχους. Μαγικό, λυρικό άκουσμα.
σχόλια