Τη στιγμή που γράφω αυτό το κείμενο για τον Sin Boy και τον πρώτο του προσωπικό δίσκο «Ka Gu Ras» συμβαίνει κάτι πρωτοφανές για τα μουσικά δεδομένα της Ελλάδας – πιο συγκεκριμένα, αναφέρομαι στο γεγονός πως όλα τα κομμάτια του άλμπουμ φιγουράρουν στις 15 πρώτες θέσεις του ελληνικού Spotify charts. Το «Ka Gu Ras» είναι ένας δίσκος που έχει γίνει viral και έχει τεράστια απήχηση στο ελληνικό κοινό από μία πλατφόρμα που τώρα μαθαίνεται στη χώρα μας (μπορεί κανείς να φανταστεί τι θα συμβεί όταν τα κομμάτια κυκλοφορήσουν και στο YouTube με τα αντίστοιχα βιντεοκλίπ...).
Αυτό που αξίζει να αναφερθεί επίσης είναι ότι την ίδια εβδομάδα που ο Sin Boy σαρώνει στα Spotify charts, τα 48 από τα 50 κομμάτια στη λίστα είναι ραπ, ενώ οποιοδήποτε άλλο είδος μουσικής έχει εξαφανιστεί από τις πρώτες θέσεις. Αυτό που κάποιοι προβλέπαμε πριν από μερικά χρόνια, ό,τι συνέβη, δηλαδή, στην Αμερική και στην Αγγλία, συμβαίνει τώρα και εδώ, το ραπ έχει απόλυτη κυριαρχία, κυρίως το νέο ραπ με όλα τα υβρίδιά του (τραπ και ρεγκετόν – τα οποία ερμηνεύουν ράπερ), ξεπερνώντας σε δημοτικότητα και τα λαϊκά και τη ροκ.
Θυμάμαι πριν από περίπου τρία χρόνια που άκουσα για πρώτη φορά Sin Boy στο YouTube (το Barbie, ένα κομμάτι που συμμετείχε ο ιστορικός ράπερ Taki Tsan) ότι μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση τόσο το στυλ του όσο και το κομμάτι καθαυτό, γιατί ακροβατούσε μεταξύ σάτιρας και τρολ, όμως, κάποιος που ασχολείται με τη μουσική μπορούσε εύκολα να διακρίνει ότι είχε κάτι διαφορετικό και ότι εάν το καλλιεργούσε σίγουρα θα γινόταν πολύ γνωστός και θα έκανε επιτυχία. Έψαξα και παλιότερα κομμάτια του και είδα ότι ενώ δεν ήταν ιδιαίτερα γνωστός στους μουσικούς κύκλους, είχε αρκετές προβολές στο YouTube και στα σχόλια γινόταν χαμός. Φρενίτιδα από άτομα που τον λάτρευαν, αλλά και από άτομα που τον αντιμετώπιζαν σαν τρολ και τον έκραζαν.
Τα τραγούδια του βγάζουν το ίδιο vibe που έβγαζαν και πολλά ποπ τραγούδια των '90s, κάτι που μου άρεσε ιδιαίτερα. Ο Sin Boy έχει βρει τη συνταγή της επιτυχίας, ο κόσμος τον αγαπάει, και ήρθε για να μείνει.
Επικοινώνησα μαζί του άμεσα μέσω Instagram και κανονίσαμε να τραγουδήσει σε ένα εβδομαδιαίο πάρτι που είχαμε τότε ως ομάδα, το Flex Zone. Ήταν εντυπωσιακό το πόσα πολλά άτομα ήρθαν στο live του, σε έναν καλλιτέχνη που δεν ήταν ιδιαίτερα γνωστός και δεν είχε ακόμα κάνει το μεγάλο «μπαμ». Το κοινό του ήταν φουλ πορωμένο και αυτός είχε τρομερή εξοικείωση με τον κόσμο και με τεράστια ενέργεια. Ήμουν σίγουρος πλέον ότι δεν ήταν ένας τυχαίος καλλιτέχνης και ότι στο μέλλον θα γινόταν σούπερ σταρ.
Δύο χρόνια μετά το πρώτο του αυτό live έκανε τεράστια βήματα και ακόμα πιο τεράστιες επιτυχίες, με αποκορύφωμα το GiGi, που έχει κάνει το εξωπραγματικό νούμερο –για τα ελληνικά δεδομένα– των 50 εκατομμυρίων views στο YouTube και το πασίγνωστο πλέον σε όλους Mama (που όχι, δεν είναι η πιο μεγάλη επιτυχία του). Το Mama –που λέει μαζί με τους Υποχθόνιο, Mad Clip και iLLEOo– έγινε μια πολυπλατινένια επιτυχία κατακτώντας το νούμερο ένα στις λίστες οποιασδήποτε πλατφόρμας. Μετά από αυτή την σαρωτική επιτυχία, το ερώτημα ήταν «και τώρα, τι;». Είναι απλά ένα παροδικό φαινόμενο ή είναι ένας καλλιτέχνης που ήρθε για να μείνει; Η απάντηση ήρθε με την κυκλοφορία του πρώτου του άλμπουμ με τίτλο Ka Gu Ras. Ο δίσκος που βγήκε και σε φυσική μορφή σε όλη τη χώρα και ξεπούλησε μέσα σε καναδυό μέρες κατάφερε να έχει στις πρώτες θέσεις κάθε κομμάτι του στα τσαρτ του Spotify και όλα τα κομμάτια είναι επιτυχίες.
Rina feat. Sin Boy - GiGi
Από τη στιγμή που ο δίσκος εμφανίστηκε στο Spotify τον ακούω ασταμάτητα και μπορώ να πω πως υπάρχουν κομμάτια πιο εθιστικά από το mega hit Mama. Το εξώφυλλο του δίσκου (που δεν έχει πουθενά το όνομά του) δείχνει τον Sin Boy σε σκίτσο, καθισμένο με το μαγιό, να καπνίζει σε ένα περιβάλλον πισίνας με φοίνικες στο βάθος. Γράφει Ka Gu Ras και από κάτω summer hits, και είναι αυτό ακριβώς που γράφει. 8 τεράστιες καλοκαιρινές επιτυχίες, οι οποίες, με το που κυκλοφορήσουν στο YouTube θα ακούγονται σε όλα τα κλαμπ της χώρας, στα αυτοκίνητα, στους δρόμους, από τα ηχεία και τα ακουστικά όλων των φαν του.
Οι παραγωγές είναι όλες σε ρεγκετόν ύφος, σούπερ χορευτικές και τα vibe που σου περνάνε είναι καλοκαιρινά και ποπ. Αν ψάχνεις να ακούσεις ποιοτικό στίχο και ομοιοκαταληξίες καθώς και βαθύτερα νοήματα, τότε δεν είναι ένας δίσκος για σένα. Σίγουρα δεν θα τα ακούσεις και ο ίδιος ο Sin Boy δεν ενδιαφέρεται γι' αυτό. Τα τραγούδια του βγάζουν το ίδιο vibe που έβγαζαν και πολλά ποπ τραγούδια των '90s, κάτι που μου άρεσε ιδιαίτερα. Ο Sin Boy έχει βρει την συνταγή της επιτυχίας, ο κόσμος τον αγαπάει, και ήρθε για να μείνει.
William Darladanis
Αρχικά, να ξεκαθαρίσουμε ότι ο Sin Boy δεν είναι ράπερ, ή μάλλον δεν είναι ο κλασικός ράπερ που σου έρχεται στο μυαλό όταν ακούς τη συγκεκριμένη λέξη. Ποτέ δεν ήταν. Είναι ποπ τραγουδιστής που δανείζεται τη φόρμα του mumble rap και τον ρυθμό του ρεγκετόν για να κάνει κάτι που έχει πιο μεγάλη σχέση με τον Διονύση Σχοινά και όσα έκανε με τον Φοίβο πριν από 20 χρόνια, ή τον Σαρμπέλ, και λιγότερη με τους ράπερ εκείνης της περιόδου. Ο Sin Boy είναι τραγουδιστής πίστας, και αυτό φαντάζομαι ότι ήθελε να γίνει πάντα, απευθύνεται στις μάζες από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε στο YouTube, κάτι σαν εναλλακτικός και αληταράς ποπ σταρ, ένα παιδί της διπλανής πόρτας που τα κατάφερε, γι' αυτό το νεαρής ηλικίας κοινό τον λάτρεψε αμέσως. Το φτωχό παιδί που κατάφερε να πραγματοποιήσει το όνειρό του, να αποκτήσει φήμη, λεφτά (ρούχα, σαμπάνιες, ακριβά αυτοκίνητα) και μια άνετη ζωή είναι κάτι που δεν μπορεί τίποτα να το ανταγωνιστεί, είναι κάτι ακαταμάχητο στη μυθολογία που δημιουργείται στους εφήβους παγκοσμίως, ειδικά στις περιοχές που οι συνθήκες ζωής είναι δύσκολες (σε όλα τα γκέτο και σε όλες τις φτωχογειτονιές, σε χώρες που περνούν οικονομική κρίση και κρίση αξιών, δηλαδή τις πιο πολλές χώρες του κόσμου αυτή τη στιγμή).
Έχουν αλλάξει οι συνθήκες, τα ιδανικά, ο κόσμος. Το ρεγκετόν και το τραπ δεν άνθισαν χωρίς λόγο και δεν είναι καθόλου δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί διαδόθηκε τόσο (μέχρι βαθμό απόλυτης κυριαρχίας) αυτή η μουσική με την εξαιρετική παραγωγή, τον χορευτικό ήχο και τους αστείους (έως σαχλούς) στίχους που είναι όσο πιο επιφανειακοί και πρόχειροι γίνεται, με κλισέ που παραπέμπουν σε σεξισμό και μισογυνισμό ή παραβατικότητα (κυρίως με αναφορές σε ναρκωτικά), τις πιο πολλές φορές χωρίς οι ίδιοι οι καλλιτέχνες να έχουν σχέση με όσα λένε στα riddims.
Το εκκεντρικό και το ασυνήθιστο του Sin Boy –που ήταν όμως λαϊκό και προσιτό, «φτηνό», όχι ελιτίστικο, όπως πολλών λαϊκών τραγουδιστών που πουλάνε πλούσιο lifestyle– τον έκαναν αμέσως να ξεχωρίσει, ο ήχος του ήταν πιασάρικος και εύκολος, επειδή πάντα υιοθετούσε την κυρίαρχη τάση –όταν εμφανίστηκε με ρεγκετόν ήταν ήδη το πιο δημοφιλές είδος στον πλανήτη και είχε αρχίσει να εξωραΐζεται παντού–, οι στίχοι του ήταν και είναι απλοϊκοί μέχρι αφελείς, αλλά μέσα στο κλίμα των αντίστοιχων αμερικάνικων κομματιών, και από το πρώτο κομμάτι του φαινόταν ότι είχε μελετήσει σχολαστικά και με κάθε λεπτομέρεια αυτό που ερχόταν απ' έξω. Και πέτυχε την κατάλληλη στιγμή, γιατί το ρεγκετόν από απαγορευμένη μουσική είχε γίνει ο ήχος των τσαρτ σε ολόκληρο τον κόσμο.
Είχε ένα πολύ ιδιαίτερο στυλ, μία εμφάνιση που παρέπεμπε στη νέα γενιά των Αμερικάνων τράπερ, φωνή που έκρυβε πάντα πίσω από το autotune και μια μουρμουριστή εκφορά λόγου που για όσους δεν γνώριζαν το αντίστοιχο αμερικάνικο ραπ την άκουγαν σαν «το μίασμα της σύγχρονης μουσικής». Τέλος πάντων, αν δεν έχεις εξοικειωθεί με τον τρόπο που τραγουδάνε πλέον οι ράπερ της νέας γενιάς (ή δεν σου αρέσει) είναι ανώφελο να προσπαθήσεις να προσεγγίσεις τον νέο ήχο, και, βέβαια, μπορείς να βρεις 300 μειονεκτήματα να προσάψεις στον Sin Boy. Για κάποιον που δεν έχει καθόλου παρακολουθήσει τι συμβαίνει με το ρεγκετόν, ο Sin Boy φαίνεται ένα ούφο που απλά πετάει λέξεις στη σειρά και δεν έχει καμία συναίσθηση του τι κάνει.
Ένα νεαρό παιδί, όμως, που τολμάει και βαφτίζει τον πρώτο του δίσκο Ka Gu Ras και δηλώνει ότι κάνει μουσική για διασκέδαση, για συνοδεία στις καλοκαιρινές ανέμελες στιγμές και βάζει στα κομμάτια του τον τίτλο «Summer Hits» –δηλώνοντας το πρόσκαιρο και το εφήμερο–, έχει πλήρη επίγνωση του τι κάνει. Και εκτός από το να γράφει επιτυχίες ξέρει να αυτοσαρκάζεται και να μην παίρνει τον εαυτό του στα σοβαρά. Βγάζει το «Mama», το μεγαλύτερο χιτ των τελευταίων ετών στην Ελλάδα για τον κόσμο που δεν τον γνωρίζει, όμως, το «GiGi» που είχε προηγηθεί έχει κάνει πάνω από 50 εκατομμύρια views, ένα νούμερο αστρονομικό για τα ελληνικά δεδομένα. Ίδιος ήχος, χωρίς τους σταρ guests.
Sin Boy, Mad Clip & Ypo feat. iLLEOo - Mama?
Πρέπει να πω ότι δεν είμαι φαν του Sin Boy, δεν τρελαίνομαι για ρεγκετόν και ποτέ δεν μου άρεσε ούτε ο τρόπος που τραγουδάει, ούτε τα τραγούδια του. Η πρώτη φορά που ασχολήθηκα και κόλλησα με κομμάτι του ήταν το «Mama», όπως και όλη η Ελλάδα, είτε για να το χλευάσει, είτε για το κοροϊδέψει, είτε επειδή το έβρισκε καταπληκτικό. Από το «Mama» και μετά ο Sin Boy είναι μεγάλου μεγέθους σταρ, ο πιο μεγάλος σταρ αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα, αν μετρήσουμε τις πωλήσεις του δίσκου του (σε φυσική μορφή βγήκε σε όλα τα περίπτερα και τα μαγαζιά που πουλάνε περιοδικά από Έβρο μέχρι Κρήτη και εξαντλήθηκε, κάνοντας τρελές πωλήσεις, «αριθμούς Πλούταρχου», που είχαν μία δεκαετία τουλάχιστον να γίνουν στην Ελλάδα). Και στα ελληνικά charts του Spotify είναι και τα 8 κομμάτια του δίσκου στις 15 πρώτες θέσεις, κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στα ελληνικά χρονικά. Που σημαίνει πως ό,τι και να γράψεις γι' αυτόν, καλό ή κακό, δεν επηρεάζει καθόλου τον κόσμο που τον λατρεύει, που τον ακούει στα αυτοκίνητά του, που χορεύει με τα κομμάτια του στα κλαμπ, που τον αγοράζει.
Ο Ka Gu Ras είναι ένα άλμπουμ φτιαγμένο «από τον τύπο που λέει το "Mama"» για να σκίσει, με ήχο ίδιο κι απαράλλαχτο, με στίχους που στα 7 από τα 8 κομμάτια λένε περίπου τα ίδια πράγματα, που ακούγεται ως συνοδεία στην παραλία, στο μπιτσόμπαρο, στο αυτοκίνητο, εκεί που είναι προκαθορισμένο να ακουστεί δηλαδή – και είναι αστείο να ψάχνεις για βαθυστόχαστα νοήματα ή στίχους με ουσία στα κομμάτια παραλίας. Ο Sin Boy έχει μια μονομανία με τα λεφτά που έχει βγάλει, καθαρά ή βρόμικα, και κάνει ό,τι έκαναν και κάνουν οι πιο πολλοί ράπερ των γκέτο, που καυχιούνταν καλυμμένα ή αποκάλυπτα για την επιτυχία τους. Δεν είναι ο μόνος και δεν είναι και ψέμα αυτά που λέει, όσα κατάφερε τα κατάφερε μόνος του, η εταιρεία τον βρήκε έτοιμο, και δεν βρέθηκε και κανείς –πέρα από τον κόσμο– να τον στηρίξει:
«Όταν δεν είχα λεφτά, ποτέ δεν ήσουν εκεί / Τώρα πια είναι αργά, βάζω τηλεφωνητή / Δε θέλανε ν' ανέβω, μα εγώ τους παίρνω μαζί / Στο τάλιρο έχω χεστεί» (στο Ciao Bella),
«Ζαλίζομαι από τα drugια και τα ποτά / Τώρα που πέτυχα όλοι μ' έχουνε από κοντά (από κοντά) / Όλα μαύρα, σε τσουβάλια βάζω λεφτά / International gangsters από τη γειτονιά, yeah» (στο Sientelo)
Sin Boy - Sientelo
«Paparazzi στο δρόμο / Δεν ήσουνα μαζί μου όταν δεν είχα Ευρώ, na-na / Δε σ' εμπιστεύομαι, τέλος / Δεν ήσουνα σαφής μαζί μου και γι' αυτό σε ευχαριστώ / Με κάνατε κωλόπαιδο, κωλόπαιδο, χάρη σε σας και το τρέχω / Πιο πολλά απ' όσα νομίζεις βγάζω, κάθε μέρα ανεβαίνω / Κωλόπαιδο, κωλόπαιδο, τι μου λες, δεν καταλαβαίνω / Σκληραγωγήθηκα, πια δεν πονάω, δε θα με δείτε να πέφτω» (στο #31#)
«Τρέχω σ' όλη την Ευρώπη απ' την παλιά μου γειτονιά, yeah / Μη μιλάς αν δε μιλήσεις σωστά (σωστά) / Κόκκινα χαλιά, ντυμένος κομψά, και / Αν με πληρώσεις, δώσ' τα μου όλα μπροστά (μπροστά) / Έχουν περάσει αυτές οι μέρες που εγώ κι οι δικοί μου ήμασταν / Comsi, comsa / Στα καλύτερά μου, έχω πουτάνες και φράγκα μες στην τσέπη / Comsi, comsa (comsa) / Ah (ah)» (στο Comsi, comsa)
«Σ' όλη την Ελλάδα, yeah / Βγάζουμε τα φράγκα yeah / Από Περισσό παντού (από Περισσό παντού)» (στο Αμερικάνα)
Στο μόνο κομμάτι που αλλάζει θεματολογία και γίνεται πιο ερωτικός είναι το Camila, που ηχητικά είναι στο ίδιο ακριβώς ύφος με τα υπόλοιπα. Κατά τ' άλλα, δεν έχει νόημα να γράφεις για τα ψεγάδια ενός δίσκου που είναι καταδικασμένος να ακούγεται στο repeat αυτό το καλοκαίρι μέχρι να καταρρεύσεις ψυχολογικά, που τον ξέρει απ' έξω ήδη η 6χρονη ανιψιά μου, που χορεύουν τα κομμάτια του διασκευασμένα για κλαρίνο στα πανηγύρια, που αρέσει και πουλάει, που κάνει ρεκόρ. Είναι αυτό που ήταν η ποπ των τσαρτ πάντα, στο πιο μεγάλο μέρος της, μουσική που μέχρι να την συνηθίσεις είχε εξανεμιστεί και είχε δώσει τη θέση της στην επόμενη μανία. Τουλάχιστον ο Sin Boy τη δικαιούται την επιτυχία, έχει δουλέψει πολύ σκληρά γι' αυτή και την αξίζει. Και ευτυχώς, δεν πουλάει ποιότητα.
Μ. Ηulot
Sin Boy - Camila
