Hamam Nergiz, Erbil
Τα ιρακινά χαμάμ δεν μοιάζουν καθόλου με τα τουρκικά. Δεν υπάρχει κοινή θέα, ή σύμφυρση. Eίναι ορθογώνια παραλληλόγραμα -όχι κυκλικά. Καθένας κλείνεται σε ένα κελί με επικλινείς τοίχους το ένα δίπλα στο άλλο, από όπου προβάλλει μόνο το κεφάλι του και πλένεται (σαν κότες που κλωσάνε). Στο κοινόχρηστο εμβαδόν κάνουν γυμναστική ή βάδην. Πολλοί έρχονται με τα μικρά παιδιά τους που είναι κάτι σαν μασκότ, τα δείχνει ο ένας στον άλλον κ.λπ. -συνεπώς, δεν υπάρχει "πονηριά". Δεν τυλίγονται με πετσέτα, αλλά κυκλοφορούν με το εσώρουχο -κάποτε σλιπ με χτυπητά, έγχρωμα σχέδια, που θυμίζουν μεξικανικές μάσκες της lucha libre!
Η μέρα που πήγα στο Νergiz (το καλύτερο υποτίθεται) ήταν Παρασκευή, όση ώρα έκατσα, ακουγόταν στη διαπασών από ένα μεγάφωνο η φωνή του ιμάμη.
