Ο Ζαμπέτας στη Μαλβίνα: Σαν ήρωας του Κασσαβέτη στο Chinese Bookie
Aυτή η συνέντευξη που ανέβηκε στο Αρχείο της ΕΡΤ, από την εκπομπή «Μουσική Κιβωτός» του 1989, έχει ενδιαφέρον γιατί δείχνει πρώτη φορά τον μέγα Ζαμπέτα, χωρίς ίχνος από την έξω-καρδιά εικόνα, που ήταν το trademark του. Αντιθέτως, είναι βαρύς, σχεδόν μελαγχολικός. Βαριέται λίγο και να μιλήσει, σχεδόν σπρώχνει τον εαυτό του να πάρει μπρος. Αντιμετωπίζει τη Μαλβίνα με τρυφερή συγκατάβαση - ως κουλτουριάρα. Δεν έχει το συνηθισμένο χιούμορ του.
Ακόμη και το ντύσιμό του, είναι «λαϊκό» μαγκίτικο - όχι τα μαύρα κουστούμια του ασπρόμαυρου ελληνικού κινηματογράφου. Όχι τα μπριλάντε αούααα του.
Είναι εντυπωσιακό πόσο αλλιώτικη ατμόσφαιρα βγάζει -μια ντέκα σχεδόν ποιητική. Σαν ήρωας του Κασσαβέτη, στο Chinese Βookie.
Δένει με μια εικόνα που έχω συγκρατήσει για αυτόν -νομίζω από την Αυτοβιογραφία του «και η βρόχα έπιπτε...στρέιτ θρου». Την μεταφέρω στο περίπου, όπως τη θυμάμαι. Όταν έκλειναν τα μπουζούκια, χαράματα, πήγαινε σε κάτι μπαράκια, πάνω από το Μικρολίμανο κι ενώ τα γκαρσόνια σκούπιζαν, του φτιάχνανε καφέ, καθόταν μόνος και κάπνιζε αγναντεύοντας τη θάλασσα.
Περίπτωση μοναδική. Ήξερε ότι είναι μεγάλος και ταυτοχρόνως αυτοσαρκαζόταν. Ήξερε επίσης ότι τα τραγούδια του έχουν τόσο γερό κόκκαλο που όσο και να τα ξεσκολίσει, όσο και να τα πιλατέψει, θα λάμπουν για πάντα.
BONUS
Μια παλιότερη συνέντευξή του πάλι στη Μαλβίνα.
