Κάτι πανέμορφα σχέδια από την Ινδία που είναι στην ουσία προσευχές
Και το παράξενο ταξίδι ενός ποιητή
Άκου μια ιστορία. Περνάει χθες από μπροστά μου ένα σχέδιο. Αφηρημένο, γεωμετρικό, θα έπαιρνα όρκο πως ανήκει σε κάποιον σύγχρονο καλλιτέχνη που, επηρεασμένος από μοντερνιστικά ρεύματα περασμένων δεκαετιών, έφτιαξε αυτά τα μινιμαλιστικά, αφηρημένα σχέδια με τα πανέμορφα χρώματα, το ελαφρύ χιούμορ και μια διάθεση για meditation. Στο δεύτερο search ανακαλύπτω πως αυτά τα σχέδια είναι δείγματα σπάνιας ταντρικής τέχνης(!) από το μακρινό Ρατζαστάν. Η ωραία ιστορία ξεκινάει από δω: ο Γάλλος ποιητής Franck André Jamme ανακαλύπτει ένα παλιό βιβλίο με αυτά τα σχέδια. Μαγεύεται. Διαβάζει τα πάντα γι’ αυτά. Ταξιδεύει στην Ινδία για να βρει τους καλλιτέχνες που μετατρέπουν μια θρησκευτική λατρεία, μια πνευματική αναζήτηση σε έργο τέχνης που ελάχιστη σχέση έχει με την παράδοση της χώρας αυτής. Οι θεότητες απεικονίζονται ως γεωμετρικά σχήματα, η ενέργεια ως βέλη ή σπειροειδείς κύκλοι. Διαβάζοντας, μαθαίνει κανείς πως οι καλλιτέχνες πρώτα τα ζωγραφίζουν και μετά προσεύχονται, με την ελπίδα να τους εμφανιστεί η θεότητα. Η συγκεκριμένη παράδοση πάει πίσω στις ρίζες του ινδουισμού και συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας, με τη μορφή που τη βλέπουμε τώρα. Στην Ινδία, οι προσπάθειες του ποιητή να βρει τους καλλιτέχνες που ζωγραφίζουν μέχρι σήμερα αυτά τα μικρά αριστουργήματα αποβαίνουν άκαρπες. Σε ένα του ταξίδι, στον δρόμο προς το Jaipur, παθαίνει ένα ατύχημα. Επιστρέφει στη Γαλλία με σοβαρά τραύματα που τον κρατούν καθηλωμένο για καιρό. Δεν το βάζει κάτω και επιστρέφει στην Ινδία. Ένας αστρολόγος διαβάζει τον χάρτη του και του λέει πως με το ατύχημά του πλήρωσε το «χρέος» του στη Θεά Shakti και πως τώρα ήρθε η ώρα να του φανερωθούν οι καλλιτέχνες, οι Tantrikas. Από αυτό το σημείο κι έπειτα ο ποιητής αναλαμβάνει να αναδείξει αυτήν τη σπάνια τέχνη στη Δύση. Συλλέγει έργα, διοργανώνει εκθέσεις, μιλά και γράφει γι’ αυτά και η κατάληξη είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο που κυκλοφόρησε πριν από μερικά χρόνια με τίτλο «Tantra Song - Tantric Painting from Rajasthan». Διαβάζοντας μια συνέντευξη που έδωσε στο «Paris Review», κρατάω αυτά τα όμορφα λόγια: «Ίσως η αντίληψή μας για τον χρόνο, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον να είναι λανθασμένη. Ίσως και η αντίληψή μας ότι η αφηρημένη τέχνη είναι προϊόν του δυτικού κόσμου, και μάλιστα του 19ου αιώνα».
