Οι πιο τρομακτικές ταινίες όλων των εποχών, σύμφωνα με τον Μάρτιν Σκορσέζε

Οι πιο τρομακτικές ταινίες όλων των εποχών, σύμφωνα με τον Μάρτιν Σκορσέζε Facebook Twitter
3

1. Ο ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΟΣ ΠΥΡΓΟΣ (THE HAUNTING, 1963)

«Μπορεί να μην πιστεύετε στα φαντάσματα, αλλά δεν μπορείτε να αρνηθείτε τον τρόμο», έλεγε το tagline αυτής της απόλυτα τρομακτικής ταινίας του Ρόμπερτ Γουάιζ, με θέμα -τι άλλο;- ένα σπίτι που έχει καταληφθεί από βίαια πνεύματα.

 

2. ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΟΥ ΒΡΙΚΟΛΑΚΑ (ISLE OF THE DEAD, 1945)

Υπάρχει μια σεκάνς σε αυτή την ταινία του Βαλ Λιούτον, με θύματα πανούκλας που έχουν παγιδευτεί σε ένα νησί κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων στην Ελλάδα, που πάντα με τρομάζει. Ας πούμε απλά ότι περιλαμβάνει μια... πρόωρη ταφή.

 


3. ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ (THE UNINVITED, 1944)

Άλλη μία ταινία με στοιχειωμένο σπίτι, με φόντο την Αγγλία. Το αίσθημα του φόβου εδώ υφαίνεται από το σκηνικό και την ευγενή μορφή των χαρακτήρων.

 

4. Ο ΑΟΡΑΤΟΣ ΒΙΑΣΤΗΣ (THE ENTITY, 1982)

Η Μπάρμπαρα Χέρσεϊ υποδύεται μια γυναίκα που βιάζεται από μία αόρατη οντότητα.  Το σκηνικό του καλιφορνέζικου σπιτιού και η ρετρό καλλιτεχνική διεύθυνση επιτείνουν την απειλητική ατμόσφαιρα.

 

5. ΜΑΝΤΕΨΕ ΠΟΙΟΝ ΘΑ ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ ΑΠΟΨΕ (DEAD OF NIGHT, 1945)

Κλασική βρετανική ταινία τρόμου, στην οποία τέσσερις άγνωστοι που έχουν μαζευτεί σε ένα εξοχικό αφηγούνται τέσσερις διαφορετικές ιστορίες. Στην κορύφωση της ταινίας, στοιχεία και από τις τέσσερις αφηγήσεις μπλέκονται με τρελό τρόπο που σου μένει αξέχαστος.


6. ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΤΡΟΜΟΣ (THE CHANGELING, 1980)

Ο Τζορτζ Σ. Σκοτ, προσπαθώντας να συνέλθει από τον θάνατο της γυναίκας και του παιδιού του, ανακαλύπτει το οργισμένο φάντασμα ενός άλλου νεκρού παιδιού στην έπαυλή του. Άλλη μια ταινία με φαντάσματα, γεμάτη θλίψη και τρόμο.

 


7. Η ΛΑΜΨΗ (THE SHINING, 1980)

Ποτέ δεν διάβασα το μυθιστόρημα του Στέφεν Κινγκ και δεν έχω ιδέα πόσο πιστή είναι η κινηματογραφική του διασκευή, όμως ο Κιούμπρικ δημιούργησε με μαεστρία μία τόσο τρομακτική ταινία, στην οποία αυτό που δεν βλέπεις ή δεν κατανοείς επισκιάζει την κάθε κίνηση των χαρακτήρων.

 

8. Ο ΕΞΟΡΚΙΣΤΗΣ (THE EXORCIST, 1973)

Κλασική, με άπειρες παρωδίες να έχουν βασιστεί σε αυτή, εντελώς οικεία και τόσο τρομακτική όσο την ημέρα που κυκλοφόρησε. Εκείνο το δωμάτιο με το ψυχρό μωβ φως όπου έλαβαν χώρα όλες οι δαιμονικές μεταμορφώσεις σε στοιχειώνει πραγματικά.

 

9. Η ΝΥΧΤΑ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΑ (NIGHT OF THE DEMON, 1957)

Ο Ζακ Τουρνέρ γύρισε αυτή την ταινία προς το τέλος της καριέρας του, αλλά είναι εξίσου δυνατή όσο οι προηγούμενες δημιουργίες του. Ξεχάστε και πάλι τη μορφή του δαίμονα - αυτά που δεν βλέπετε είναι πολύ πιο τρομακτικά.

 

10. ΜΙΑ ΜΟΡΦΗ ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ (THE INNOCENTS, 1961)

Αυτή η κινηματογραφική προσαρμογή στο «Στρίψιμο της Βίδας», από τον Τζακ Κλέιτον είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις ταινιών ανάλογων του μεγαλείου του Χένρι Τζέιμς. Έξοχες ερμηνείες και φωτογραφία από τον Φρέντι Φράνσις για ένα πολύ τρομακτικό αποτέλεσμα.

 

11. ΨΥΧΩ (PSYCHO, 1960)

Η ταινία του Χίτσκοκ είναι τόσο γνωστή που νομίζεις ότι δεν σε τρομάζει πια. Μετά τη βλέπεις και το ξανασκέφτεσαι. Το ντους. Ο βάλτος. Η σχέση μάνας-γιου. Όλα είναι απίστευτα ενοχλητικά σε κάθε επίπεδο. Επίσης πρόκειται για υπέροχο καλλιτεχνικό επίτευγμα.


[via]

Οθόνες
3

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Είδαμε το «Juror#2» του Κλιντ Ίστγουντ και είναι η καλύτερη αμερικανική ταινία της χρονιάς

Οθόνες / To «Juror#2» του Κλιντ Ίστγουντ είναι η καλύτερη αμερικανική ταινία της χρονιάς

Αλλά δυστυχώς δεν θα προβληθεί στις κινηματογραφικές αίθουσες, επειδή οι υπεύθυνοι του στούντιο θεωρούν ότι το ενήλικο σινεμά αυτού του τύπου ανήκει στις streaming πλατφόρμες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Say Nothing: Μια καθηλωτική σειρά με φόντο το βίαιο δράμα της Βόρειας Ιρλανδίας

Daily / Say Nothing: Μια καθηλωτική σειρά με φόντο το βίαιο δράμα της Βόρειας Ιρλανδίας

Η αυτοτελής σειρά κατορθώνει να λειτουργεί συγχρόνως ως ιστορική αναπαράσταση, ως συνταρακτικό δράμα, ως καθηλωτικό θρίλερ, ακόμα και ως δραματοποιημένο true crime, ειδικά για τους θεατές που δεν είναι εξοικειωμένοι με τις πολυσύνθετες πτυχές του ένοπλου αγώνα στη Βόρεια Ιρλανδία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η βίβλος του cult ελληνικού σινεμά

Οθόνες / Η βίβλος του cult ελληνικού σινεμά μόλις κυκλοφόρησε

Τα κείμενα του Φώντα Τρούσα για τις «βαθιά υποτιμημένες ταινίες που απελευθέρωσαν τη ματιά του θεατή από την οικογενειακή τηλεοπτική εικόνα, απενοχοποιώντας περαιτέρω το γυμνό» και για τον underground και τον πειραματικό ελληνικό κινηματογράφο κυκλοφορούν σε ένα μοναδικό, κυριολεκτικά, βιβλίο, από τα LiFO Books.
M. HULOT
Η φωνή του «τέρατος»: Ο Μάνσον με τα δικά του λόγια σ’ ένα αποκαλυπτικό νέο ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Η φωνή του «τέρατος»: Ο Μάνσον με τα δικά του λόγια σ’ ένα αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ

Ένα νέο ντοκιμαντέρ εξετάζει και αμφισβητεί όλα όσα νομίζουμε ότι γνωρίζουμε για τη διαβόητη φιγούρα, παρουσιάζοντας για πρώτη φορά ηχογραφημένες συνομιλίες του σε διάστημα είκοσι ετών.
THE LIFO TEAM
Τα γεγονότα της ζωής

Οθόνες / Κασσαβέτης, Σκορσέζε, Ερίθε: 10 άχαστες προβολές στο φετινό Πανόραμα

Πρεμιέρες, παράλληλες εκδηλώσεις, αφιερώματα: Από τις 21 ως τις 27 Νοεμβρίου, οι κινηματογράφοι Τριανόν, Newman και Στούντιο φιλοξενούν το μακροβιότερο αθηναϊκό κινηματογραφικό φεστιβάλ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάνος Χ. Κούτρας: Queer before it was cool, νυν και αεί

Οθόνες / Πάνος Χ. Κούτρας: Queer before it was cool, νυν και αεί

Ο αγαπημένος Έλληνας σκηνοθέτης ξεδίπλωσε σημαντικές στιγμές από τη ζωή και την πορεία του και αφηγήθηκε πολύτιμες ιστορίες που διαμόρφωσαν το queer σινεμά του στο φετινό Iconic Talks Powered by Mastercard που πραγματοποιήθηκε στο 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Τα δέκα αγαπημένα animation του Αλέξανδρου Βούλγαρη (aka The Boy)

Μυθολογίες / Τα 10 αγαπημένα animation του Αλέξανδρου Βούλγαρη (aka The Boy)

«Κάθε φορά που το βλέπω προσπαθώ να καταλάβω πώς έχει οργανωθεί αυτό το χάος»: Ο Αλέξανδρος Βούλγαρης μάς καλεί να ανακαλύψουμε δέκα animation διαφορετικών τεχνικών, που τον έχουν επηρεάσει βαθιά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Όσα ξεχώρισαν κοινό και επιτροπές

Οθόνες / 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Όσα ξεχώρισαν κοινό και επιτροπές

Η Fischer, επίσημος χορηγός των Βραβείων Κοινού εδώ και μια δεκαετία, στήριξε για μία ακόμη χρονιά τον θεσμό, απονέμοντας πέντε βραβεία στις ταινίες που συγκέντρωσαν τις περισσότερες ψήφους των θεατών.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Dune: Prophecy»: Το κυνήγι του επόμενου «Game of Thrones» συνεχίζεται

Οθόνες / «Dune: Prophecy»: Το κυνήγι του επόμενου Game of Thrones συνεχίζεται

Η σειρά του HBO, που παίρνει τη σκυτάλη από το πραγματικά αξιόλογο «Penguin», προσπαθεί να επικαλεστεί τη συνταγή του μεγάλου hit του καναλιού και ξεστρατίζει από το ατμοσφαιρικό σύμπαν του Ντενί Βιλνέβ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι θρυλικοί boomers του 65ου φεστιβάλ θεσσαλονίκης

Pulp Fiction / Οι θρυλικοί boomers του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Ρέιφ Φάινς, Ζιλιέτ Μπινός, Ματ Ντίλον: Oι διάσημοι, σχεδόν συνομήλικοι ηθοποιοί που τιμήθηκαν με Χρυσό Αλέξανδρο και έδειξαν με τις διαφορετικές επιλογές τους ισάριθμα σίκουελ στην καριέρας τους.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Μονομάχος II»: Αν και λιγότερο brutal από τον Ράσελ Κρόου, ο Πολ Μέσκαλ υπόσχεται αίμα στην αρένα

Οθόνες / «Μονομάχος II»: Αν και λιγότερο brutal από τον Ράσελ Κρόου, ο Πολ Μέσκαλ υπόσχεται αίμα στην αρένα

Ένα έπος δράσης και χαρακτήρων που κυλά θεαματικά, ουσιαστικά, υπερβολικά, συγκινητικά, χορταστικά και εμφατικά, όπως όλοι οι υποψήφιοι θεατές αναμένουν εδώ και πολύ καιρό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η πιο διάσημη υπόθεση «απαγωγής από εξωγήινους» αναβιώνει στο Netflix εν μέσω μηνύσεων

Οθόνες / Η απαγωγή του αιώνα αναβιώνει στο Netflix εν μέσω μηνύσεων

Παρότι συμμετείχε στο σενάριο του ντοκιμαντέρ «The Manhattan Alien Abduction», η Λίντα Ναπολιτάνο που ισχυρίζεται ότι απήχθη από εξωγήινους στο κέντρο του Μανχάταν προ 35ετίας μηνύει την πλατφόρμα για αθέτηση της συμφωνίας τους.
THE LIFO TEAM

σχόλια

2 σχόλια
μπορώ να συμφωνήσω απόλυτα πως οι ταινίες αυτές αξίζουν σαν τέχνη, έχω δει πολλές από αυτές, αλλά μην κοροιδευόμαστε, τρομακτικές δεν είναι. εκτός αν δεν έχεις ξαναδεί θρίλερ στη ζωή σου. ειδικά στις σκηνές τρόμου μπορεί ακόμη και τα γέλια να σε πιάσουν, πλην τη λάμψη εννοείται!
την εποχη που προβληθηκαν ωστοσο ηταν σοκαριστικες..Και εκτος αυτου, για μενα οι νεες σπλατεριες ειναι πολυ πιο γελοιες. Αυτες τουλαχιστον εγιναν με μελετη σε ψυχολογικο παραγοντα, μεσα απο ανθρωπινη δουλεια... Οχι απο υπολογιστη... Εχουν αλλη αξια..